Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 889

EP 889

ในห้องประชุมที่ชั้นสูงสุดของบริษัทยายูริน เทียนฉีนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ถูกประดับอย่างหรูหราท

และฟังคําพูดของผู้อํานวยการอาวุโสขณะที่เธอมองออกไปที่ท้องฟ้าแจ่มใสผ่านหน้าต่าง

การมีส่วนร่วมของเธอไม่จําเป็นสําหรับงานเฉพาะเหล่านี้อีกต่อไป เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น Tian Qi

ปรากฏตัวในห้องประชุมเพื่อแสดงความเคารพและแสดงให้เห็นว่าเธอปฏิบัติต่อสมาชิกระดับสูงเหล่านี้ในบริษัทอย่างสูง

คนที่อยู่ในที่ประชุมรู้ดีถึงนิสัยของผู้อํานวยการเทียน ดังนั้นพวกเขาจะพูดและทําทุกอย่างที่ต้องการ แม้ว่าพวกเขาต้องการความสนใจจากเธอ แต่พวกเขาก็ไม่แสดงออกมา

“หุ้นของบริษัทมีการเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน ดังนั้นธนาคารจึงบอกเป็นนัยว่าเราสามารถยื่นขอสินเชื่อพิเศษได้… บังเอิญ เราก็มีความต้องการโครงสร้างพื้นฐานอื่นๆ…”

“บริษัทลีสซิ่งการเงินยังได้รับความสนใจจากธนาคารค่อนข้างมาก และมีบางบริษัทแสดงความสนใจที่จะซื้อหุ้นของบริษัทของเรา…”

“ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ยอดขายของเรายังคงเพิ่มขึ้นอย่างมาก…”

โทรศัพท์ของเทียนฉิบนโต๊ะก็ดังขึ้น

เทียนฉีได้มอบหมายภารกิจที่ชัดเจนให้กับโทรศัพท์เครื่องนี้ ถ้ามันดัง มันต้องมีความสําคัญ

เทียนฉีหันกลับมาอย่างแน่วแน่ นั่งอย่างเหมาะสมแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จากนั้นเธอก็แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ

โทรศัพท์มาจากหลิงรัน

นี่เป็นครั้งแรกที่หลิงรันโทรหาเธอ

ครั้งที่แล้วพวกเขาเพิ่งคุยกันบนวีแชท

เทียนฉีจับภาพหน้าจอที่หลิงรันโทรหาเธอทันที จากนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะดูกังวล

‘มีอะไรเกิดขึ้นกับหมอหลิง…’

ผู้คนในห้องประชุมต่างตกตะลึงเมื่อเห็นเธอ พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าผู้อํานวยการเทียนจะมีสีหน้าที่หลากหลายเช่นนี้…

เทียนฉีแอบส่ายหัวในขณะนั้น จากนั้นเธอก็ยืนขึ้น เปิดประตูข้างหลังเธอและปิดประตูหลังจากที่เธอเข้าไป จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วถามว่า “หมอหลิง?”

“ฉันเอง.” เสียงอ่อนโยนของหลิงรัยได้ยินผ่านโทรศัพท์

รอยยิ้มของเทียนฉีกลับมา เธออดคิดไม่ได้ว่า ‘เสียงของหมอหลิงมีความไพเราะอีกอย่างหนึ่ง เมื่อได้ยินผ่านโทรศัพท์

“ฉันมีคําถามที่นี่ และฉันรู้สึกว่าบางทีคุณอาจจะเก่ง…” เสียงของหลิงรันดังขึ้นอีกครั้งและเขาก็พูดว่า “ตอนนี้คุณมีเวลาคุยกันไหม”

“หมอหลิง คุณสุภาพมาก” เทียนฉีกล่าวโดยไม่รู้ตัวในสิ่งที่อยู่ในใจของเธอ เธอเสริมอย่างรวดเร็ว “มันไม่มีความหมายอื่นใด ฉันแค่รู้สึกว่าคุณสุภาพมากขึ้นเมื่อคุณโทรออก เอ่อ… มีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

หลิงรันยิ้มจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เขาเคยตั้งใจเรียนวิธีโทรมาก่อน ท้ายที่สุด โทรศัพท์ยังถือว่าเป็นสิ่งใหม่และหรูหราเมื่อตอนที่เขายังเด็ก เป็นทักษะในการใช้โทรศัพท์สาธารณะที่ร้าน

สะดวกซื้อ และสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพในลักษณะที่ทําให้เขาประหยัดเวลาและเงินๆ

หลิงรันอธิบายสถานการณ์ของครอบครัวเซียวกุ้ยเซียงด้วยวิธีง่ายๆ เมื่อเขาคิดสั้น ๆ เกี่ยวกับวิธีที่เขาเรียนรู้ที่จะโทรออกในอดีต เขาไม่ได้พูดถึงระบบโดยธรรมชาติ เขากล่าวว่า “อัตราการรอดชีวิตห้าปีของมะเร็งลําาไส่ใหญ่ระยะที่ 3 อาจมากกว่า 80% และหากดําเนินการโดยผู้อํานวยการแผนกของแผนกศัลยกรรมทั่วไป อัตราก็จะสูงขึ้น ดังนั้นปัญหาทางการเงินของผู้ป่วยจึงไม่ควรเป็นอุปสรรคต่อการฟื้นตัวของเขา ความยากจนเนื่องจากการเจ็บป่วยไม่ควรเกิดขึ้นเช่นกัน ฉันต้องการลองหางานที่เหมาะสมสําหรับพวกเขาเพื่อแก้ปัญหานี้ คุณคิดอย่างไร?”

นอกจากความตื่นเต้นของเธอแล้ว เทียนฉียังจริงจังมาก เธอไตร่ตรองเกี่ยวกับเรื่องนี้เล็กน้อย และถามว่า “ดังนั้น หมอหลิง คุณไม่ต้องการให้เงินช่วยเหลือโดยตรงแก่พวกเขา แต่ต้องการให้พวกเขาท่างานใช่ไหม”ใด?”

หลิงรันตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันยังไม่ได้คิดเรื่องนี้อย่างละเอียดเลย คุณมีข้อเสนอแนะเทียนฉีได้ยินคําถามของหลิงรันและมีความสุขมากขึ้น เธอกะพริบตาและพูดว่า “ฉันคิดว่าการให้ความช่วยเหลือทางการเงินแก่พวกเขาโดยตรงไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ

พิจารณาจากสภาพของผู้ป่วยในขณะนี้ การรักษาควรเป็นอันดับแรกของพวกเขาใช่ไหม”

“ใช่.”

“ถ้าอย่างนั้น เราก็คิดที่จะให้งานถาวรกับพวกเขา” เมื่อเทียนฉีพูดถึงเรื่องนี้ เธอพูดด้วยท่าทางที่มีประสบการณ์มากว่า “การทํางานเป็นสิ่งสําคัญมากจริงๆ บุคคลนั้นไม่เพียงได้รับรายได้เท่านั้น แต่ยังทําให้เขารู้สึกถึงความสําเร็จและเขามีค่า ขอคิดดูก่อนว่า… จากคุณสมบัติของเขา แล้วการทํางานด้านการจัดการคลังสินค้าในฟาร์มปศุสัตว์ล่ะ? ถ้าเขาทํางานในไร่ของครอบครัวฉัน ทั้งคู่ควรมีเงินเดือน 1,000,000 หยวนต่อปี ด้วยโบนัสและสวัสดิการอื่นๆ การทํางานเป็นเวลาหนึ่งปี ครึ่งจะช่วยให้พวกเขาสามารถแก้ปัญหาบางอย่างได้…”

หลิงรันลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาแค่ต้องการคําแนะนําบางอย่างเพื่อชี้ทิศทางของเขา แต่ตําแหน่งที่เทียนฉีเสนอดูเหมือนจะค่อนข้างดี…

เทียนฉีคิดว่ามันไม่เอื้ออํานวยต่อหลิงรัน ดังนั้นเธอจึงหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้นอย่างรวดเร็วว่า “เราจะให้เขาจัดการร้านยังไงดีล่ะ? จากสิ่งที่ฉันจําได้ ร้านขายของที่ระลึกในสปอร์ตคอมเพล็กซ์ที่บริหารโดยครอบครัวของฉันนั้นมีการเอาต์ซอร์ซสําหรับคนอื่น ดังนั้นบางทีฉันอาจจะหาร้านให้พวกเขาได้

“หากพวกเขาต้องการโอกาสในการเลื่อนตําแหน่ง พวกเขาสามารถทํางานในขบวนรถได้ แต่งานหลักในขบวนรถคือการเรียนรู้ ดังนั้นเงินเดือนเริ่มต้นจึงต่ํากว่างานอื่นๆ…

“โดยธรรมชาติแล้ว เราสามารถพิจารณาความสนใจและงานอดิเรกของพวกเขาได้ หากพวกเขาเก่งในด้านใดด้านหนึ่ง ฉันคิดว่าฉันสามารถปรับแต่งงานสําหรับพวกเขาได้…” “อะแฮ่ม” หลิงรันขัดจังหวะเธอและพูดว่า “ฉันไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้มากนัก ขอถามครอบครัว คนไข้…”

“คุณไม่จําเป็นต้อง” เมื่อเธอเริ่มพูดถึงคนอื่น จิตใจของเทียนฉีก็เริ่มทํางาน เธอกล่าวว่า “ทางเลือกมากเกินไปอาจทําให้พวกเขาอึดอัด ให้ฉันถาม โจวซินเยียนแล้วเราจะดูว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร”

“ก็ได้ ขอโทษที่ทําให้คุณลําบากใจ” หลิงรันเชื่อใจเทียนฉีมาก ดังนั้นเขาจึงตกลงทันที เทียนฉีคิด หรี่ตาลง และพูดว่า “หมอหลิง ตั้งแต่ฉันช่วยคุณแล้ว คุณไม่ควรเลี้ยงฉันด้วย อาหารหรือ”

หลิงร้นคิดและถามว่า “แล้วร้านอาหารของครอบครัวเส้าล่ะ?”

“ไม่เป็นไร เสร็จแล้ว” เทียนฉีตกลงทันที ก่อนที่เธอจะถามอีกครั้ง “แล้วคืนพรุ่งนี้ล่ะ?” “ไม่เป็นอะไร.”

หลังจากที่เธอวางสายเทียนฉีก็ถือโทรศัพท์ของเธอและหายใจเข้าลึก ๆ

จากนั้นเธอก็เดินออกจากห้องแยกส่วน ผู้บริหารในห้องประชุมต่างก็มองไปที่ เทียนฉี

“ท่าต่อไป” เทียนฉีโบกมือและนั่งบนเก้าอี้ของเธออีกครั้ง

การประชุมเริ่มขึ้นอีกครั้ง ทุกคนเริ่มตึงเครียดแต่ก็มีชีวิตชีวาอีกครั้ง

ที่โรงพยาบาลหยุนฮัว หลิงรันวางโทรศัพท์ลงอย่างโล่งอก

หากถูกขอให้ทําศัลยกรรม เขายังมั่นใจมากว่าจะทําได้สําเร็จและเต็มใจที่จะทํา อย่างไรก็ตาม

เมื่อเป็นเรื่องของปัญหาทางการเงินของครอบครัวผู้ป่วย เขาก็หายสาบสูญไปโดยสิ้นเชิง

โจวซินเยียนนั่งข้างเขา เขาดูหลิงรันวางโทรศัพท์ลง จากนั้นมองหลิงรันด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยอารมณ์

หลิงรันมองไปที่โจวซินเยียน

โจวซินเยียนพูดด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบา “อืม… หมอหลิง ฉันได้ยินมาโดยไม่ได้ตั้งใจว่าเธอ

โพสต์ด้วยเงินเดือนประจําปี 1,000,000 หยวน?”

หลิงร้นพยักหน้า

“นั่นมากเกินไป พวกเขาไม่ต้องการสิ่งนั้น” โจวซินเยียน อ้าปากค้างด้วยความชื่นชมและกล่าวว่า “งานที่มีเงินเดือนที่สูงขึ้นเล็กน้อยและตารางงานที่ยืดหยุ่นมากขึ้นจะช่วยพวกเขาได้มาก ไม่จําเป็นต้องมีเงินเดือนสูงขนาดนั้น”

“ตกลง.” หลิงร้นตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ

“มันคงลําบากถ้าเงินเดือนของพวกเขาสูงเกินไป ให้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน.” ในขณะที่ โจวซินเยียนกล่าว เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะพูดด้วยเสียงต่ําอีกครั้ง “งาน 1,000,000 หยวนนั้นไม่ต้องการให้พวกเขาขายไตใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่งานขายไตหรืองานผิดกฏหมาย ฉันคิดว่าฉันก็รับงานนี้ได้เช่นกัน”