Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 890
EP 890
[ภารกิจ: รักษาผู้ป่วย]
[รายละเอียดภารกิจ: รักษาเซียวกุ้ยเซียนรักษาทักษะการดูแลตนเองและปล่อยให้เขาใช้ชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรี]
[รางวัล: การผ่าตัดลําไส้ใหญ่กลีบขวา (ระดับปรมจารย์)]
หลิงรันเลือก การผ่าตัดลําไส้ใหญ่ ที่ถูกต้องจากภารกิจ ไม่มีเหตุผลพิเศษสําหรับมัน การตัดช่องท้องด้านขวาสามารถใช้รักษาไส้ติ่งได้ ในขณะที่การตัดช่องท้องด้านซ้ายสามารถใช้ตัดลําไส้ใหญ่ส่วนซิกมอยด์ได้ หลิงรันไม่ต้องการตัดเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงสุ่มเลือก
ภารกิจเตือนให้หลังรันนึกถึงบางอย่าง มันทําให้เขาหันไปทางหอผู้ป่วยในแผนกศัลยกรรมทั่วไปอย่างเป็นธรรมชาติ
เซียวกุ้ยเซียน ถูกย้ายจากหน่วยดูแลพิเศษไปยังหอผู้ป่วยทั่วไป
เขาถูกวางไว้ในห้องสี่คนพร้อมห้องน้ําในตัวในวอร์ด สภาพแวดล้อมถือว่าดีมาก แต่สุขอนามัยก็ไม่เลว
เมื่อหลิงรันเข้ามาในห้อง เขาเห็นเซียวกุ้ยเซียนนอนอยู่ครึ่งเตียงและคุยอวดคนไข้รายอื่น “รอไม่ได้แล้วเมื่อเจอคนสําคัญเข้าใจไหม? คุณต้องมีความคิดริเริ่มมากขึ้นเช่นเดียวกับฉัน ในวัยยี่สิบของฉัน ฉันสวดอ้อนวอนเมื่อมาถึงบนภูเขาและบริจาคเงินเมื่อฉันเห็นวัด แต่คู่ของฉันไม่พอใจมากที่สุด ตอนนี้… แน่นอน ฉันไม่อยากบอกเธอตอนนี้ แต่เมื่อเจอเธอ ฉันต้องคุยกับเธออย่างเหมาะสม…”
“คุณสวดอ้อนวอนมายี่สิบปีแล้ว และพบคนสําคัญเพียงคนเดียวเหรอ? มันไม่สมควรใช่มั้ย” ชายชราคนหนึ่งที่ดูเหมือนนายทหารนั่งอยู่ตรงหัวมุมของวอร์ดและขมวดคิ้วเมื่อได้ยินดังนั้นเขา
จึงพูดอย่างจงใจว่า “ถ้าท่านสวดอ้อนวอนมายี่สิบปีแล้ว อย่างน้อยท่านควรสวดอ้อนวอนจนกลายเป็นคนสําคัญใช่ไหม”
เซียวกุ้ยเซียนไม่ชอบผู้ชายคนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจเขา “ตราบใดที่ลูกชายของฉันปฏิบัติต่อฉันอย่างดี มันก็ไม่เป็นไร ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต”
ในบรรดาผู้ป่วยสี่คนในห้องนั้น ลูกชายของเซียวกุ่ยเวียน มาบ่อยที่สุด ดังนั้นคนอื่นจึงไม่สามารถจับผิดได้
นายทหารชราเพียงยิ้มและพูดว่า “บอกตามตรง งานที่ลูกชายของคุณพบคือส่งของไปให้คนอื่น และคุ้มกันรถบรรทุกส่งของคันอื่นๆ ใช่ไหม? เงินเดือนค่อนข้างสูงแต่งานเหนื่อย ถ้าฉันต้องการจริงๆฉันก็สามารถซื้อได้เช่นกัน”
“ถ้าหาได้ ทําไมยังอยู่ในห้องเดียวกับฉัน” เซียวกุ้ยเซียน รู้สึกไม่มีความสุข ดังนั้นเขาจึงดูใจร้าย
ฝ่ายเสนาธิการก็หัวเราะคิกคัก “ในสถานที่อย่างโรงพยาบาลหยุนฮัว ข้าราชการทั่วไปอย่างข้าก็เพียงพอแล้วที่จะอยู่ในหอผู้ป่วยทั่วไป ฉันไม่จําเป็นต้องสร้างปัญหากับมัน ซึ่งแตกต่างจากการหางานโดยสิ้นเชิง”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ เขามองไปที่ประตูและเห็นหลังรัน
เขาไม่รู้จักหลิงรัน แต่เมื่อเขาเห็นเขาในชุดเสื้อคลุมสีขาว เขาไม่ได้พูดอะไร เขาแค่จ้องไปที่หลังรันอย่างเงียบ ๆ
“หมอหลิง” เมื่อเซียวกุ่ยเซียนมองไป เขาก็รู้สึกตื่นเต้นในทันที และเขาพูดอย่างรวดเร็วว่า “หมอหลิง ฉันกําลังคิดอยู่ว่าจะไปเยี่ยมคุณเมื่อไหร่ และขอบคุณสําหรับความช่วยเหลือของคุณ…”
เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน ทัศนคติของเซียวกุ้ยเซียนดีขึ้นมากในตอนนี้ อาจเป็นเพราะโจวซินเยียนคุยโวเกี่ยวกับหลิงรันมากเกินไป และงานที่เซียวกุ้ยเซียนได้รับก็เป็นเพราะหลิงรัน หลิงรันไม่ได้ปฏิเสธคําขอบคุณ แต่เขาก็ไม่ยอมรับ เขาเพิ่งพูดว่า “คุณฟื้นตัวอย่างไร? ฉันจะทําการตรวจร่างกายให้คุณ
“ฉันมีสุขภาพที่ดี” เซียวกุ้ยเซียนตอบอย่างรวดเร็วก่อนจะพูดต่อ “ในขณะนั้น ผู้อํานวยการหลิวยังบอกด้วยว่าคุณเป็นผู้ที่มองหาผู้อํานวยการบริษัทของพวกเขาและจัดการงานให้ลูกชายของฉัน ลูกชายของฉันทํางานหนักมาก ดังนั้นโปรดวางใจ… เฮ้อ ยังมีคนดีอีกมากมายในโลก…”
“กรุณานอนลงอย่างถูกต้อง” ในขณะนั้น หลิงรันรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ไม่ได้พาใครมาด้วย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อครอบครัวของผู้ป่วยรายล้อมเขา หลิงรันรู้สึกเครียดมากเมื่อรู้สึกว่าจําเป็นต้องสื่อสารกับคนเหล่านี้
นิ้วของหลิงรันขยับออกจากแผลและกดเบา ๆ กับจุดหนึ่งขณะที่เขาถามว่า “ช่วงนี้คุณรู้สึกอย่างไร? แผลของคุณทําร้ายคุณหรือเปล่า”
“เมื่อวานรู้สึกไม่สบายและคันเล็กน้อย แต่วันนี้ฉันรู้สึกดีขึ้น พยาบาลที่เปลี่ยนเสื้อผ้าของฉันก็ระมัดระวังเช่นกัน…” เมื่อ เซียวกุ้ยเซียนตอบ เขาลดเสียงของเขาและพูดว่า “อืม… หมอหลิง ลูกชายของฉันบอกว่าสามารถเรียกค่ารักษาพยาบาลจากประกันสุขภาพของบริษัทของเขาได้คุ้มครองเต็มที่หรือไม่”
“ฉันไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่แน่นอน” หลิงรันคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “ถ้าโจวซินเยียนบอกคุณอย่างนั้นก็ควรจะเป็นอย่างนั้น”
เซียวกุ้ยเซียนรู้สึกโล่งใจในทันที เขานอนอยู่บนเตียงโดยไม่ขยับตัวและอนุญาตให้หลังรันทําการตรวจร่างกายกับเขา
เมื่อการตรวจสิ้นสุดลง เซียวกุ้ยเซียนก็ไอและพูดว่า “หมอหลิง อืม… ฉันมีญาติไม่กี่คนในบ้านเกิดของฉันที่ไม่มีเงินมากพอที่จะไปหาหมอ ดังนั้นฉันจะพาพวกเขาไปหาคุณ …?”
หลิงรันชาเลืองมองเขาอย่างงุนงงก่อนจะถามว่า “โรคอะไร?”
เซียวกุ้ยเซียนหัวเราะและพูดว่า “มันไม่เกี่ยวกับความเจ็บป่วย ส่วนใหญ่เป็นเพราะพวกเขาไม่มีเงิน”
หลิงรันจ้องมาที่เขาเป็นเวลาสองวินาทีก่อนจะถามว่า “ทําไมพวกเขาถึงต้องการเงิน?”
เซียวกุ้ยเซียนกล่าวว่า “การ… ไปพบแพทย์…”
“โรคอะไร” หลังรันพูดซ้ํา
เซียวกุ้ยเซียนตกตะลึงกับตรรกะที่ “เข้มงวด” ของหลิงรันอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “พวกเขาไม่มีโรคร้ายแรงใดๆ พวกเขาแค่มีโรคประจําตัว เช่น แผลในกระเพาะอาหาร ลําาไส้อักเสบ และโรคหัวใจ…”
“ปัจจุบัน ฉันเก่งที่สุดในการผ่าตัดตับ รองลงมาคือ การตัดไส้ติ่ง การตัดม้าม การซ่อมแซมเอ็นร้อยหวาย และการปลูกถ่ายนิ้ว มันจะเหมาะสมสําหรับพวกเขาที่จะมาหาฉันหากพวกเขาต้องการ การรักษาในบริเวณนี้” คําตอบของหลิงรันตรงไปตรงมาแต่ยังสับสนเหมือนเดิม
เซียวกุ้ยเซียนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรสักครู่
“หมอหลิง ให้เราดูแลงานที่เหลือ” แพทย์จากแผนกศัลยกรรมทั่วไปเข้ามาในห้องเพื่อแก้ปัญหา
หลิงรันพยักหน้า จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนด้วยความสง่างามตามธรรมชาติและออกจากห้องไป
แพทย์ประจําแผนกศัลยกรรมทั่วไปสองคนติดตามเขาอย่างใกล้ชิด
เป็นเรื่องแปลกเล็กน้อยที่แพทย์จากศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินมาที่หอผู้ป่วยของแผนกศัลยกรรม
ทั่วไปในรอบวอร์ด ท้ายที่สุด แผนกศัลยกรรมทั่วไปไม่ใช่ที่เหมือนกับแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะปล่อยให้ใครมาและไปได้ตามต้องการ
แพทย์ของแผนกศัลยกรรมทั่วไปจ้องมองที่หลิงรันอย่างเคร่งขรึม
“หมอหลิง คุณไม่ควรให้การรักษาฟรีกับผู้ป่วยซ้ําแล้วซ้ําเล่า คุณไม่สามารถดูแลทั้งครอบครัวของพวกเขาได้เช่นกัน” แพทย์ที่เข้าร่วมจากแผนกศัลยกรรมทั่วไปพูดราวกับว่าเขามีประสบการณ์ และท่าตัวเหมือนกําลังบรรยายให้กับหลิงร้น
กรณีของ เซียวกุ้ยเซียนไม่ใช่ความลับสําหรับแพทย์ในแผนกศัลยกรรมทั่วไป หรือมากกว่านั้น ควรจะกล่าวว่าแพทย์คนใดคนหนึ่งอาจมีความเห็นอกเห็นใจในบางช่วงเวลา แต่ความถี่ในการเกิดนั้นแตกต่างกัน และความรุนแรงของ ความเห็นอกเห็นใจที่แสดงก็แตกต่างกัน
แพทย์ประจําแผนกศัลยกรรมทั่วไปได้ยินค่าชมเกี่ยวกับหลิงรันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา แม้ว่าจะมีพยาบาลรุ่นเยาว์อยู่ตลอดเวลาที่จะยกย่องหลิงรันแบบสุ่มราวกับว่าพวกเขาเป็นแฟนเกิร์ลที่คลั่งไคล์ แต่ความถี่ที่สิ่งนี้เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานั้นสูงเกินไปเล็กน้อย
หากสถานการณ์เรียกร้อง แพทย์ที่เข้าร่วมอาจต้องวิพากษ์วิจารณ์หลิงรันเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม Ling Ran คิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่กี่วินาทีก่อนจะกล่าวว่า “เซียวกุ้ยเซียนแนะนําญาติเพียงไม่กี่คนเท่านั้น เขาไม่ได้ขอให้ฉันดูแลทั้งครอบครัวของเขา”
“นี่คือสิ่งที่คุณสามารถสรุปได้จากการวิเคราะห์พื้นฐานใช่ไหม? เขาจะไม่เพียงแค่ขอให้คุณดูแลครอบครัวทั้งหมดของเขาในอนาคต ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเขาจะมาหาคุณ”
แต่หลิงรันก็ส่ายหัว
“ไม่เชื่อฉันเหรอ?” แพทย์ที่เข้ารับการรักษาเลิกคิ้ว
หลิงรันยิ้ม
“เมื่อคุณมีประสบการณ์มากขึ้น คุณจะรู้ว่ามีผู้ป่วยหลายประเภท” แพทย์ที่เข้าร่วมก็ถอนหายใจ
ไม่มีใครรู้ว่าเขากําลังถอนหายใจเกี่ยวกับโลกใบนี้หรือเป็นเพราะหลิงรันปฏิเสธที่จะร่วมมือกับเขา
หลิงรันยังคงยิ้มอย่างสงบ “ฉันจะจัดการกับคนไข้ของฉันก่อน”
แพทย์ผู้รักษากล่าวว่า “จะมีบางครั้งที่คุณไม่สามารถดูแลทุกคนได้
หลิงรันลดเสียงลงและพูดว่า “เราจะคุยกันเรื่องนี้เมื่อฉันไม่สามารถดูแลพวกเขาได้จริงๆ”
