Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 899

EP 899

หลิงรันอ่านภารกิจอย่างจริงจังอีกครั้ง

แพทย์เคยได้ยินเรื่องการซ่อมแซมบาดแผลที่หัวใจมามาก แต่ก็ไม่ค่อยพบเจอ

พวกเขาไม่ค่อยเห็นเพราะผู้ป่วยที่มีอาการบาดเจ็บที่หัวใจแบบเจาะทะลุนั้นค่อนข้างหายาก แต่พวกเขาเคยได้ยินมาหลายครั้งก่อนหน้านี้เนื่องจากการซ่อมแซมบาดแผลของหัวใจได้เปิดเส้นทางให้ผู้คนได้สํารวจสาขาการผ่าตัดหัวใจและหลอดเลือดเพื่อให้คนในวงการแพทย์คุ้นเคย
ในอดีต บิดาแห่งการผ่าตัด ธีโอดอร์ บิลรอธ พูดอะไรบางอย่างที่ดูคลาสสิค “ใครก็ตามที่พยายามผ่าตัดหัวใจจะเสียชื่อเสียง”

ประโยคนี้มีอิทธิพลอย่างกว้างขวางตั้งแต่เขาเป็นผู้มีอํานาจในด้านการผ่าตัดในอดีต เป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีนักศึกษาแพทย์คนไหนพยายามจะแตะต้องหัวใจอีกเลย

เพียงสามปีหลังจากการเสียชีวิตของบิลรอธ ที่ หลุยท์แอทเพีย แพทย์ในแฟรงค์เฟิร์ต ประสบที่ความสําเร็จในการรักษาบาดแผลที่หัวใจ

เป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าหมออัปเปียพร้อมและกําลังรอโอกาสที่จะทําการผ่าตัดนี้หรือว่าเขาเป็นเพียงอัจฉริยะบริสุทธิ์ที่โชคดีมาก จนในครั้งแรกที่เขาพบผู้ป่วยที่หายากด้วยอาการบาดเจ็บที่หัวใจ ครั้งแรกที่เขาทําการซ่อมแซมบาดแผลทางใจได้สําเร็จ

ในทุกยุคทุกสมัย การผ่าตัดหัวใจเป็นเรื่องยากมาก และแทบจะกลายเป็นหล่ม แม้ว่าในปี พ.ศ. 2439 ในปีที่ยี่สิบสองของรัชกาลจักรพรรดิกวงซูที่ปกครองประเทศจีน เมื่อศัลยแพทย์ทําการผ่าตัดหัวใจ มีดผ่าตัดของพวกเขาก็เคลื่อนไหวด้วยความแม่นยําและความมั่นใจมากขึ้นเช่นกัน

ในช่วงเวลานั้นไม่มีการบายพาสหัวใจและแน่นอนว่าหลายปีหลังจากนั้นก็ไม่มีการบายพาส หัวใจและปอดเช่นกัน ในเวลานั้น เทคนิคนี้ยังไม่ได้รับการขัดเกลา และมันก็ไม่ได้ยอดเยี่ยม แต่สิ่งที่ยอดเยี่ยมคือในช่วงศตวรรษที่สิบเก้า แทบไม่มีเทคนิคการถ่ายเลือดเลย ซึ่งหมายความว่า เมื่อศัลยแพทย์ทําการผ่าตัดหัวใจ มันจะเป็นการผ่าตัดระดับไฮเอนด์ที่หัวใจจะเต้นไม่หยุดทันที เมื่อศัลยแพทย์ท่าการผ่าตัดหัวใจแบบเปิด และศัลยแพทย์ไม่สามารถแม้แต่จะคิดเกี่ยวกับการ
ถ่ายเลือดใดๆ

ในแง่ของความเสี่ยง ไม่มีการทําศัลยกรรมทางการแพทย์ที่อันตรายไปกว่านี้มากนัก

อย่างไรก็ตาม จากมุมมองอื่น ความสามารถในการซ่อมแซมบาดแผลของหัวใจโดยใช้เทคนิคการผ่าตัดที่ล้าสมัยในสภาพแวดล้อมที่อันตรายเช่นนี้ แสดงว่าเทคนิคนี้ไม่ได้ยากจริง ๆ อันที่จริง ถ้าใครฟังค่าอธิบายของการผ่าตัด จริงๆแล้ว มันง่ายมาก

คําพูดดั้งเดิมของหมอแอดเพียคือ: ฉันตัดสินใจเปิดหน้าอกผ่านช่องว่างระหว่างซี่โครงที่สี่ทางด้านซ้าย… ขยายการแตกของเยื่อหุ้มหัวใจ เปิดหัวใจ ขจัดเลือดและลิ่มเลือด จากนั้นฉันก็พบรอยร้าว 0.6 นิ้วบนพื้นผิวของช่องด้านขวา ต่อไปฉันใช้นิ้วกดที่รอยร้าวเพื่อหยุดเลือด ฉันใช้เข็มลําไส้เล็กและด้ายไหมเพื่อทําเป็นปมระหว่างไดแอสโทล เมื่อเย็บครั้งที่สามเสร็จสิ้น ปริมาณเลือดออกจะลดลงอย่างเห็นได้ชัดและอยู่ภายใต้การควบคุม…
กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีขั้นตอนการผ่าตัดที่สําคัญที่สุดสองขั้นตอนสําหรับ หมอแอดเพียขั้นตอนแรกคือห้ามเลือดด้วยมือและควบคุมการแตกของหัวใจ ขั้นตอนที่สองคือเย็บสามตะเข็บที่หัวใจอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

นี่เป็นการผ่าตัดหัวใจที่ประสบความสําเร็จครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของมนุษย์

จนถึงตอนนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเงื่อนไขในการผ่าตัดได้รับการยกระดับแล้ว และขั้นตอนของการผ่าตัดก็เปลี่ยนไปด้วย แต่ขั้นตอนหลักไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก

ศัลยแพทย์ต้องค้นหารอยร้าวที่หัวใจ ดันลงไปเพื่อควบคุม และเมื่อหัวใจเต้นช้าที่สุด ให้เย็บรอยร้าว

หากหลิงรันได้รับโอกาส เขาอาจจะสามารถซ่อมแซมอาการบาดเจ็บที่หัวใจโดยอิสระจากทักษะปัจจุบันของเขาได้

อย่างไรก็ตาม หากไม่มีโอกาสที่เหมาะสม แม้แต่ในสภาพแวดล้อมทางการแพทย์ในปัจจุบัน

หลิงรันก็ไม่อยากสัมผัสหัวใจเลย

หากไม่มีประสบการณ์ที่สั่งสมมามากพอ หลิงรันก็ไม่อยากสัมผัสหัวใจโดยประมาท

แพทย์อัปเปียซึ่งเป็นบุคคลแรกที่ทําการผ่าตัดหัวใจสําเร็จในประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ดําเนินการกับผู้ป่วยหนึ่งร้อยยี่สิบสามคนที่ต้องซ่อมแซมบาดแผลที่หัวใจ และอัตราการเสียชีวิตอยู่ที่หกสิบเปอร์เซ็นต์ ดังนั้นความเสี่ยงของการผ่าตัดทดลองจึงมีมาก

อย่างไรก็ตาม ทักษะนี้มาจากระบบ และเขาจะไม่ต้องกังวลกับการทดลองมากนัก

ดังนั้นเขาจึงควรให้ความสําคัญอย่างยิ่งกับการทําภารกิจนี้ให้สําเร็จ

หลิงรันหลับตาและไตร่ตรองเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนที่เขาจะลืมตาและมองเข้าไปในห้องไอซียู

จากนั้นเขาก็เริ่มคิดว่าจะเข้าไปช่วยได้อย่างไร

แม้ว่าแผนกผู้ป่วยหนักจะเป็นแผนกเล็กๆ แต่ก็เป็นแผนกที่สมบูรณ์ เมื่อมีคนจากแผนกอื่นเข้ามาช่วย คนๆนั้นอาจดูเหมือนไม่มีเหตุผลอันสมควรที่จะช่วยเหลือเลย… มีแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนเพียงแห่งเดียวและเหอหยวนเจิ้ง มันไม่ง่ายเลยที่จะหาผู้ อ่านวยการแผนกและแผนกที่ง่าย เป็นมิตร อ่อนโยน และใจดีอีกคน

ซียู”

“โจวซินเยียน” หลิงรันตัดสินใจมอบเคสนี้ให้คนอื่น “ฉันจะทําอะไรได้บ้างเพื่อช่วยผู้ป่วยในไอ

“ฮะ?” โจวซินเยียนพร้อมที่จะประจบพี่น้องวัง หลังจากที่เขาได้ยินคําถามของหลิงร้น เขาก็ตัดสินใจรับใช้หลังรันแทน “หมอหลิง แม้ว่าไอซียูจะยุ่ง แต่ก็มีกําลังคนเพียงพอ อย่าเข้าไปช่วยห้องไอซียูไม่เหมือนแผนกฉุกเฉิน ไม่มีช่วงเวลาที่มีผู้ป่วยมากที่สุดหรือน้อยที่สุด สําหรับโรงพยาบาลอย่างโรงพยาบาลหยุนฮัว ไอซียู นั้นโดยทั่วไปจะมีความจุสูงสุดเสมอ เหลือเพียงสาม เตียงจากยี่สิบเตียงที่พวกเขามี เตียงว่างทั้งสามเตียงไม่ได้หมายความว่าไม่มีผู้ป่วยสําหรับพวก

เขา แต่พวกเขาถูกปล่อยให้ว่างเปล่าเพื่อจุดประสงค์ในการหลบหลีกเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสีย

ความสงบเมื่อต้องรับมือกับเหตุฉุกเฉิน

วันนี้ห้องไอซียูยุ่งพอๆกัน แต่เพียงเพราะว่ามีแต่ผู้ป่วยเต็มไปหมด เมื่อหมอในห้องไอซียูมาทํางานก็ยังสามารถดูแลได้

หลิงรันมองเข้าไปข้างในและพูดด้วยน้ําเสียงที่แน่วแน่มาก “ฉันจะเข้าไปช่วย”

“ก็ได้… อะไรก็ได้ที่คุณพูด” นั่นคือทั้งหมดที่โจวซินเยียนสามารถพูดได้ ทักษะของหลิงรันนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่บุคลิกของเขา…

โจวซินเยียนกัดฟันของเขา อะไรจะจู้จี้จุกจิกเกี่ยวกับท่าทีของศัลยแพทย์? เมื่อเทียบกับ ศัลยแพทย์คนอื่นๆ ที่บิดเบือน หยิ่ง ถือตัว มีความนับถือตนเองต่ํา มีปัญหาคลั่งไคล้ และมีปัญหา ด้านความโกรธ บุคลิกภาพของหลิงรันดีขึ้นมาก

“เข้าห้องไอซียูในนามของการทํารอบวอร์ดกันเถอะ” หลังจากที่ โจวซินเยียน ครุ่นคิดอย่าง หนักเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็กระซิบว่า “มานําเสนอวอร์ดของเราในฐานะผู้สมรู้ร่วมคิดก่อน คุณจะต้องเข้ารอบวอร์ดก่อน และเมื่อคุณพบผู้ป่วยวิกฤต… ก็ ถ้าคุณเข้าไปมากที่สุดประมาณยี่สิบนาที หรือครึ่งชั่วโมงอย่างมากที่สุด คุณจะมีโอกาสที่ดีที่จะพบกับผู้ป่วยวิกฤต จากนั้นคุณสามารถเข้า ร่วมการผ่าตัดได้ เมื่อทุกคนเริ่มยุ่ง พวกเขาจะไม่สนใจคุณอีกต่อไป หากคุณโชคดี คุณอาจช่วยชีวิตผู้ป่วยได้หนึ่งหรือสองคน”

“หนึ่งหรือสองยังน้อยไป” หลิงรันกล่าว

“แค่ช่วยในการชุบชีวิตผู้ป่วยก่อน ผมดูมาวันนี้ยังมีผู้ป่วยอยู่ในไอซียูจํานวนมาก และความรุนแรงของการเจ็บป่วยก็สูงเช่นกัน อยู่นิ่งๆซักพักเดี๋ยวก็อาจร่วมกู้ภัยได้” โจวซินเยียน ทําได้เพียงคิดอย่างเป็นธรรมชาติของความคิดที่มีหมัดธรรมดาๆที่ไม่ใช่ความคิดที่ไม่ดีจริงๆ
หลิงรันพยักหน้าเห็นด้วย แผนนี้ไม่ซับซ้อนนัก

โจวซินเยียน ถอนหายใจขณะที่มองดูหลิงรันล้างมือ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและเตรียมกดหมายเลขของแพทย์ที่เขาคุ้นเคย กลุ่มบําบัดของหลิงรันมักจะมาที่ไอซียูเพื่อทํารอบวอร์ด ขั้นตอนแรกของแผนไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน

หวังชวนเหวินมองไปที่ โจวซินเยียนและถอนหายใจ เขาอดไม่ได้ที่จะเกิดความเข้าใจผิดและพูดว่า “หมอโจวหมอหลิงไม่จําเป็นต้องแสดงทักษะหรืออะไรให้เราเห็น ไม่ว่าผลงานของเขาจะเป็นอย่างไร ก็ไม่มีผลต่อการตัดสินใจของเราว่าเราจะบริจาคหรือไม่”

“ฮะ? โอ้ ไม่มีอะไรหรอก…” จั๋วซิเดียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะลงทะเบียนว่าเขาหมายถึงอะไร หวังชวนเหวินคิดว่าหลิงรันอยากไปไอซียูเพื่ออวด

แต่ถึงแม้ว่าโจวซินเยียนจะไม่คิดอย่างนั้น เขาก็ไม่สามารถหยุดพี่น้องหวังให้คิดแบบนั้นได้ แต่ถึงแม้พวกเขาจะคิดอย่างนั้นก็ไม่เป็นไร

โจวซินเยียน โทรหาอีกครั้งด้วยน้ําเสียงที่ไพเราะโดยบอกว่าหลิงรันต้องการไปรอบ ๆวอร์ดของเขาและอื่น ๆ …
ไม่กี่นาทีต่อมา หลิงรันเข้ามาด้วยมือของเขาที่หน้าอก

“หมอหลิง คุณเข้าไปได้หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้ว” จั่วซิเดี้ยนบอกหลิงรัน

หลิงรันพยักหน้าแล้วมองไปที่พี่น้องวัง
พี่น้องวังทั้งสี่มองขึ้นและยิ้มอย่างเห็นด้วย

หลิงรันพูดด้วยความงุนงง “ทําไมพวกเขาถึงยังอยู่ที่นี่? คุณสามารถส่งพวกเขาออกไปได้แล้ว”

พี่น้องวังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

จากนั้น โจวซินเยียนก็เข้าใจว่าหลังรันกําลังคิดอะไรอยู่ เขายิ้มอย่างรวดเร็วให้หวังชวนเหวินและคนอื่นๆ “ฉันขอโทษ เรากลับก่อนนะ หมดเวลาเยี่ยมเยียนแล้ว”

พี่น้องหวังทั้งสี่ถูกพากลับไปที่ลิฟต์ด้วยใบหน้าที่งุนงง พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ