Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 917

EP 917

ในช่วงบ่าย ณ ห้องเยี่ยมของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนฮัวแออัดเกินไป

แพทย์ในโรงพยาบาลในช่วงบ่ายค่อนข้างว่าง หากแพทย์รุ่นเยาว์ยังคงมีเคส รายงาน แบบฟอร์มอนุมัติการตรวจ และแบบฟอร์มอื่นๆ ที่ต้องกรอก แพทย์ระดับกลางและระดับสูงจะสามารถหายใจได้ในเวลานี้ จากนั้นพวกเขาสามารถทําสิ่งที่ชอบได้ เช่น ทานอาหารแบบสบาย ๆ ฟังเพลง รูดติ๊กต๊อก หยอกล้อกับพยาบาลสาว ทําศัลยกรรม หรือทําศัลยกรรมขณะล้อเลียน พยาบาลสาว ฟังเพลง รูดติ๊กต๊อก และรับประทานอาหารเสริม…

แพทย์หลายคนยังต้องรอจนถึงช่วงเวลานี้ก่อนที่จะใช้เวลาในการตรวจดูการผ่าตัดตับและกระเพาะรวมของหลิงรัม

ในเวลานี้ ยังเป็นช่วงเวลาที่ปฏิบัติการถึงจุดสุดยอดด้วย แพทย์ส่วนใหญ่ให้ความสนใจในห้องผ่าตัด ไม่ใช่ห้องเยี่ยม

“ดูเหมือนเขาจะไม่ได้เตรียมการผ่าตัดประคับประคอง”

“เขามาถึงขั้นตอนนี้แล้ว ทําไมคุณถึงคิดว่าเขาจะเตรียมผู้ป่วยสําหรับการดูแลแบบประคับประคอง? นอกจากนี้ หมอหนุ่มอย่างหลิงรันยังหัวรุนแรงกว่า รุนแรงกว่ากัน

“เขาต้องมีทักษะและโชคดี ถ้าเขาอยากจะหัวรุนแรง มาดูกันว่าเขาสามารถกําจัดการแพร่กระจายได้อย่างสมบูรณ์หรือไม่”

ระหว่างการสนทนา ประตูห้องเยี่ยมก็ถูกเปิดออกเบาๆอีกครั้ง หมอโจวมองเข้าไปข้างในก่อนจะเดินไปที่แถวแรกโดยเอนหลังลง

“ผู้อํานวยการแผนกฮวง” หมอโจวคุกเข่าลงในขณะที่เขายืนอยู่ตรงหน้าเขา เขายื่นกล่องอาหารกลางวันด้วยการเคลื่อนไหวเบา ๆ และยิ้ม “ขอให้อิ่มท้อง”

หลังจากสังเกตการผ่าตัดเป็นเวลาหนึ่งวัน ผู้อํานวยการฮวงได้กลิ่นที่คุ้นเคยของขาหมูและรู้สึกหิวทันที เขาไม่สามารถแม้แต่จะปฏิเสธแม้ว่าเขาจะต้องการโดยไม่รู้ตัวก็ตาม

“ทําไมคุณถึงซื้อของที่มีกลิ่นหอมมาก?” ที่ถูกกล่าวว่าผู้อํานวยการฮวง ยังคงเปิดฝาสะท้อนกลับ เขาไม่สนใจกลิ่นที่ลอยมาในอากาศซึ่งทําให้ท้องของแขกที่มาบ่นพึมพัมน้อยลง

หมอโจวยิ้มด้วยท่าทางที่ไม่พอใจและเขินอาย “ฉันคิดว่าคุณชอบกินขาหมูนี้ แต่ฉันไม่ได้คิดถึงกลิ่นแรง…”

“ดี. ไม่เป็นไร. คุณซื้อขาหมูมากี่ตัว?” ผู้อํานวยการฮวงเพิ่งจะพูดจาวิพากษ์วิจารณ์ หมอโจวเล็กน้อย แต่ในความเป็นจริงเขาไม่สนใจว่าคนอื่นจะได้กลิ่นอะไร ห้องเยี่ยมทั้งหมดได้รับทุนจาก เขาความพยายามที่เขาทุ่มเทในการสร้างมันในตอนแรกนั้นเท่ากับจํานวนอิสระที่เขามีความสุข ในตอนนี้
“หก.”

“ดี ไม่เลว” ผู้อํานวยการฮวงกล่าวชมหมอโจวอย่างจริงจัง

หมอโจวมีประสบการณ์ในการพยายามเข้าใจความคิดของ “พ่อ” ของเขา ในช่วงเวลาหนึ่ง “พ่อ” คนใดคนหนึ่งของเขา ผู้อํานวยการฮวงจะไม่เต็มใจที่จะติดตามหนังสือและเป็นสุภาพบุรุษที่ดีอย่างแน่นอนขวัญ

ตัวอย่างเช่น เขาไม่เคยชอบที่จะใส่ใจทุกรายละเอียดเมื่อพูดถึงรายละเอียดของการให้ขอ

“นี่ กินขาหมู” ผู้อํานวยการฮวงยื่นกล่องอาหารที่มีขาหมูขาสั้นมาที่แขนของผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไป

“คุณกินขาหมูในเวลาแบบนี้ได้ยังไง” ผู้อํานวยการแผนกศัลยศาสตร์ฯ พูดออกมา “ถ้าคุณไม่กินขาหมู คุณจะไม่หิวเหรอ” ผู้อํานวยการฮวงพ่นลมหายใจและพูดว่า “นี่เป็นขาหมูที่ทําาโดยแพทย์หนุ่มในแผนกของเรา และเขาทําสตูว์มาสองหรือสามปีแล้ว…” ผู้อําานวยการแผนกของแผนกศัลยกรรมทั่วไปพยักหน้า “ฉันรู้ มันคือขาหมูของลู่เหวินปิน” “โอ้โห ชื่อเสียงขาหมูของแผนกฉุกเฉินแพร่กระจายเร็วมากเหรอ” ผู้อํานวยการฮวงหัวเราะเยาะ

ผู้อํานวยการแผนกแผนกศัลยกรรมทั่วไปยิ้ม “บ้านที่เขาซื้ออยู่ในบริเวณเดียวกับบ้านของลูกชายฉัน”

“โอ้…” ผู้อํานวยการฮวงทําหน้าตึง แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ นอกโรงพยาบาลมากนักอยู่

มีขาหมูทั้งหมดหกตัว ผู้อํานวยการฮวงจับสองคนและอีกสี่คนที่เหลือถูกส่งไปยังแพทย์สี่คนที่เขาไม่ได้แจกจ่ายตามสถานะของแพทย์ แต่ตามที่เขาชอบพวกเขา

ดังนั้น แพทย์ที่ได้รับขาหมูจึงรู้ว่าเขาชอบ ผู้อํานวยการฮวงสําหรับหัวหน้าแพทย์หรือผู้ช่วย

หัวหน้าแพทย์ที่ไม่ได้รับขาหมู พวกเขาก็ไม่มีอะไรจะบ่นเหมือนกัน พวกเขาสามารถได้กลิ่นของขาหมูเท่านั้น ซึ่งทําให้กระเพาะของพวกมันค่อนข้างจะทํางานได้ดี

“รสชาติดี” ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปไม่ต้องการแบ่งปันขาหมูของเขา แม้ว่าเขาจะสามารถแบ่งปันขาหมูของเขาได้ แต่เขาไม่สามารถแบ่งปันนายหญิงของเขากับคนอื่นได้ใช่ไหม? ถ้าเขาไม่สามารถแบ่งปันนายหญิงของตนกับผู้อื่นได้ เหตุใดเขาจึงควรแบ่งปันขาหมูของเขาด้วย? ในกรณีนี้ ผู้อํานวยการแผนกควรเป็นพันธมิตรของแผนกฉุกเฉินด้วยความสงบในใจ แบ่งปัน? เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะแบ่งปันขาหมูของเขากับคนที่ไม่ใช่พันธมิตรกับแผนกฉุกเฉิน ภายในห้องเยี่ยมเยียน กลิ่นของขาหมูของหมอลู่ก็อบอวลอยู่ในอากาศ

ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไป ผู้อํานวยการฮวงและคนอื่นๆ กําลังกินขาหมูขณะหัวเราะแพทย์คนอื่นๆ น้ําลายไหล และสายตาของพวกเขายุติธรรมและเป็นกลางเมื่อมองไปที่ขาหมู เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่ของรัฐ

หมอโจวกินจนอิ่มก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเก้าอี้ครึ่งตัวแบบสบาย ๆ แต่ตอนนี้เขารู้สึกมีแรงบันดาลใจมากขึ้นที่จะดูการผ่าตัดด้านล่าง

“หลิงรัน… อย่างจริงจัง…” ไม่ว่าหมอโจวจะทําการผ่าตัดแบบนี้ได้หรือไม่ การตัดสินของเขาก็ไม่เลว หลังจากดูไปสักพัก เขาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองผู้อํานวยการแผนกของแผนกทั่วไปจากหางตา

ในโรงพยาบาลหยุนฮัว ศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดและระดับไฮเอนด์ที่สุดในแผนกศัลยกรรมทั่วไปคือผู้ชายคนนี้ และมาตรฐานที่คุ้นเคยที่สุดของหมอโจวก็คือผู้อํานวยการแผนกของแผนกศัลยกรรมทั่วไป

ในความทรงจําของหมอโจว เมื่อสองสามปีก่อนที่ผู้อํานวยการแผนกของแผนกศัลยกรรมทั่วไปทําการผ่าตัดอย่างสะอาดและราบรื่นเหมือนหลิงรัน นอกจากนี้ ไม่จําเป็นต้องเป็นปฏิบัติการระดับสูงอย่างปัจจุบัน

“หลิงรันพัฒนาขึ้นอีกแล้ว” หมอโจวไม่ได้โง่ เนื่องจากเขามีโอกาสได้แสดงใบหน้าต่อหน้าผู้อ่านวยการแผนกฮวงเขาจะไม่เสียโอกาส

ฮั่วฉงจุนยิ้ม รับทราบ และกล่าวว่า “มันเป็นเช่นนี้ ดูการซ้อมรบของเขาสิ แล้วคุณจะรู้ว่าเห็นได้ชัดว่าเขาคุ้นเคยกับพวกเขามากขึ้น มีหลายกรณีของการผ่าตัดตับและตับอ่อนร่วมกันในจังหวัดในหนึ่งปี ในท้ายที่สุดก็ขึ้นอยู่กับว่าบุคคลสามารถเรียนรู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพเพียงใดและเขาจะได้รับเท่าใดจากการฝึกฝนแต่ละครั้งผู้ที่เรียนรู้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดและได้รับประโยชน์สูงสุดถึงระดับสูงสุด”

หมอโจวแสร้งทําเป็นว่ากําลังฟังอยู่ แต่กล้ามเนื้อทั้งหมดของเขาผ่อนคลาย และสมองของเขาก็เข้าสู่โหมดประหยัดพลังงาน

ในห้องผ่าตัด 1 จางอันหมินยังอยากให้เขาเข้าสู่โหมดประหยัดพลังงาน

นี่เป็นการผ่าตัดที่ยาวนานที่สุดที่เขาเคยทํามา ไม่มีใครอยู่นานขนาดนี้มาก่อน

การอ่านจากหนังสือและดูวิดีโอไม่สามารถสื่อถึงความต้องการด้านร่างกายและจิตใจของ

ศัลยแพทย์ได้อย่างชัดเจนซึ่งต้องใช้ในการผ่าตัดนานเจ็ดถึงแปดชั่วโมง

จางอันหมิง รู้สึกว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาถึงขีด จํากัด แล้ว

โดยปกติ เขาต้องผ่าตัดสี่ถึงห้าชั่วโมง บางครั้งถึงเจ็ดถึงแปดชั่วโมงติดต่อกัน อย่างไรก็ตาม การดําเนินการฉุกเฉินที่ส่งงานไปให้ผู้อื่น เช่น การแข่งขันวิ่งผลัด และการผ่าตัดที่ดําเนินไปเหมือนการแข่งทางไกล มีความแตกต่างกันอย่างมากในตอนท้ายของวันล่า

จางอันหมินกัดฟันและมองไปที่หัวหน้าศัลยแพทย์หลิงรัน

หลิงรันกําลังลอกหลอดเลือด ดวงตาของเขาจดจ่อและจริงจัง และไม่มีวี่แววของความเหนื่อย เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนหนุ่มสาวเช่นนี้จะปวดหลังอย่างเขา หลังของเขาเจ็บมากจนเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป

จางอันหมินคิดในขณะที่เขาส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ การดําเนินการดังกล่าวในวัยดังกล่าวเป็นฉากที่หายากในตัวเอง

ในทางตรงกันข้าม รองหัวหน้าแพทย์ในวัยเดียวกันนั้นพบได้บ่อยกว่า

“เช็ดเหงื่อของฉัน” จางอันหมินพูดด้วยเสียงต่ํา

พยาบาลก้าวไปข้างหน้าทันทีและใช้ผ้าก๊อซเช็ดเหงื่อ

จางอันหมินใช้โอกาสนี้พูดว่า “หมอหลิง คุณอยากจะพักสักหน่อยไหม?”

เวลาดาเนินการนานเกินไปจริงๆ เมื่อแพทย์จําเป็นต้องพักผ่อน เขาต้องได้รับอนุญาตให้พักผ่อน

อย่างไรก็ตาม หลิงรันส่ายหัวอย่างเด็ดขาด “ไม่ต้องพักหรอก เหนื่อยก็เปลี่ยนคนได้”

เขาอยู่ในสภาพที่สบายที่สุดในเวลานี้ แม้ว่าความยากในการดําเนินการจะสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ความสนใจของหลิงรันก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้น

การตัดตับแบบธรรมดาไม่ซับซ้อนเท่ากับที่เขาทําอยู่ตอนนี้

เพื่อก๋าจัดการแพร่กระจายอย่างหมดจดและปล่อยให้ตับที่เหลือเติบโต หลิงรันต้องออกแบบเส้นทางอย่างระมัดระวังและกําหนดพื้นที่ผ่าตัด …

เมื่อพิจารณาถึงความอดทนของผู้ป่วยแล้ว การเคลื่อนไหวของหลิงรันระหว่างการผ่าตัดก็ช้ากว่าปกติ

กล้องส่งภาพการผ่าตัดอย่างซื่อสัตย์

จํานวนผู้คนที่เขามาดูถ่ายทอดสดจากบริษัทยายูริน ก็เพิ่มขึ้นทีละคนเช่นกัน