Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 966

EP 966

ผู้อํานวยการแผนกคังกําลังมีปัญหาในการคิด ตาของเขาจับจ้องไปที่หน้าอกของผู้ป่วยไม่ได้โฟกัส

เขาไม่เคยคิดว่าหลังรันจะทําได้จริงๆ เขาไม่ได้วางมือบนผู้ป่วย และเขาสามารถบอกได้ว่าการสูญเสียเลือดอยู่ที่ไหน

ด้วยความสามารถดังกล่าวไม่ได้หมายความว่าเขาสามารถหยุดการสูญเสียเลือดทั้งหมดได้ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ที่ไหน?

ด้วยความคิดเช่นนี้ผู้อํานวยการแผนกคังอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น’นั่นคือสิ่งที่หลิงรันกําลังทำอยู่ใช่หรือไม่’

มีเพียงแผนกศัลยกรรมหัวใจเท่านั้นที่ไม่มีเวลาขอความช่วยเหลือจากหลิงรัน แผนกอื่นๆขอความช่วยเหลือจากหลิงรันมากกว่าหนึ่งครั้งหรือสองครั้งส่วนแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนที่ต้องการการแข็งตัวของเลือดมากที่สุด… แผนกฉุกเฉินเข้าควบคุมโดยตรง…

กล้ามเนื้อบริเวณดวงตาของผู้อํานวยการฝ่ายคังกระตุกด้วยความรําคาญอีกครั้งบทเรียนจากแผนกศัลยกรรมตับและท่อน้ำดีนั้นโหดร้ายมากจนผู้อํานวยการแผนกของแผนกเล็ก ๆ จะสั่นเทาเป็นเวลาสามชั่วโมงทุกครั้งที่จําได้

“เย็บแผลเรียบแล้ว” เหอเหลียงใช้โอกาสนี้ในการเย็บรอยแยกของหัวใจที่เขาเห็นก่อนหน้านี้

เขาไม่สนใจว่าจะมีบาดแผลที่ปลายแกนยาวแนวตั้งหรือมีบาดแผลที่ด้านหลังหรือไม่หากตําแหน่งนั้นยากเกินไปเขาก็ไม่สามารถเย็บให้เรียบร้อยอยู่ดี จะดีกว่าไหมถ้าเขาเย็บทีละชิ้นและพิจารณาว่าเสร็จแล้ว

ผู้อําานวยการแผนกคังฮัมเพลงก่อนจะถอนหายใจด้วยความเสียใจเล็กน้อย “น้องเหอเย็บเสร็จแล้วเหรอ?”

ปัจจุบันแผนกนี้มีผู้ป่วยน้อยมากและมีโอกาสทําการผ่าตัดน้อยมาก จนถึงจุดที่ผู้อํานวยการฝ่ายคังเองจําเป็นต้องเย็บแผลที่หัวใจ

น่าเสียดายที่ผู้ช่วยของเขาได้ดูแลแผลที่หัวใจระหว่างความวุ่นวาย ผู้อํานวยการแผนกคังรู้สึกไม่พอใจในตัวเขาอย่างสุดจะพรรณนา

“ผู้อ่านวยการแผนก กรุณาตรวจสอบด้วย”เฮ่อเหลียงยังคงยิ้ม ข้างในเขามีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ

หลายครั้งที่กรมศัลยศาสตร์หัวใจไม่สามารถแตะต้องหัวใจที่ยังมีชีวิตได้ และมันก็น่าเศร้าอย่างเหลือเชื่อ

โชคดีที่วันนี้เขาสามารถเย็บมันได้ และเขาก็สามารถผ่านวันของเขาไปได้ด้วยรอยยิ้มอีกครั้งเขาสามารถอดทนได้อย่างน้อยสองสามสัปดาห์

ผู้อํานวยการแผนกคังทําหน้าบึ้งและตรวจสอบอีกครั้ง เขาจ่าเรื่องราวนี้ได้ใน “สามสิบหกวิธีในการวางแผนต่อต้านผู้อื่น(Thirty-six Ways to Scheme Against Others)” จ้องมองไปที่จอภาพและเขานับอย่างเงียบ ๆ หลังจากนั้นไม่นานสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

“ไม่มีปัญหาใช่ไหม” เหอเหลียงไม่แน่ใจ

“อาจมีบาดแผลอื่น…” ผู้อําานวยการแผนกพูดอย่างไม่เต็มใจและเหลือบมอง หลังรันจากหางตาของเขา

เขาไม่ได้บอกว่าสถานที่นั้นอยู่ที่ไหน หนึ่ง เป็นเพราะเขาไม่เชื่อว่า หลิงรันสามารถประมาณตําแหน่งได้อย่างแม่นยําสองเขาไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน

เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าแผลอยู่ที่ไหนถ้าเขาไม่ผ่ามันออก?

อย่างไรก็ตาม จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ หลิงรันอาจรู้ตําแหน่งของมันจริงๆกระนั้นผู้อำนวยการฝ่ายคังก็ยังลังเลที่จะเชื่อ

การแสดงออกของหลิงร้นสงบราวกับว่าเขาไม่แปลกใจเลย

โดยเฉลี่ยแล้ว หลิงรันทําการผ่าตัดฟรีแลนซ์สามสิบถึงห้าสิบครั้งต่อเดือน ใครจะรู้ว่าหมอให้ ความร่วมมือกับเขากี่คน? เขาต้องพบแพทย์อย่างผู้อํานวยการแผนกคัง ผู้ที่มีทักษะไม่ดีแต่มี ความคิดมากมาย

เป็นเรื่องง่ายมากสําหรับแพทย์ที่จะทําให้ตัวเองอับอายหากพวกเขามีความคิดมากมายแต่ทักษะไม่ดี

ตัวอย่างความรู้สึกเขินอายในปัจจุบันของผู้อํานวยการฝ่ายคังเป็นตัวอย่าง

“ทําแผลให้กว้างขึ้น” ผู้อํานวยการแผนกคังขมวดคิ้วขณะที่เขาออกคําสั่งอีกครั้งเขาพยายามหลีกเลี่ยงการสบตาหรือทางวาจากับหลิงรัน

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทําไมหลิงรันถึงบอกว่าเขายังสามารถขยายรอยบากให้กว้างขึ้นได้อีกหน่อย ในความเป็นจริง เมื่อเขาย้อนกลับไปในความทรงจําของเขา เขาจําได้ว่าหลิงรันฟังอย่างไร เมื่อเขาพูดถึงรอยบากตรงกลาง

ถ้าเขาทําตามที่หลิงรันพูดก่อนหน้านี้ พวกเขาคงไม่ต้องเดือดร้อนอะไรในตอนนี้

ถ้าเขาเลือกแผลด้านข้างมันจะง่ายกว่าที่จะเปิดเผยบาดแผลในตอนนี้

ผู้อํานวยการแผนกคังทําหน้าบึ้งในขณะที่เขาพูดกับตัวเองว่า ‘การตัดสินก่อนการผ่าตัดของหลิน รันนั้นถูกต้องหรือไม่’

ถึงอย่างนั้นเขาก็ปฏิเสธที่จะถามและเขาก็ไม่สามารถถามได้ เขาทํางานโดยไม่มีเสียงและเอาคีมกระดูกก่อนจะตีไปที่ซี่โครงของผู้ป่วย

*หวด*

ประตูห้องผ่าตัดถูกเปิดออกอีกครั้ง

ผู้อําานวยการแผนกคังหันหัวไปมาและพร้อมที่จะหาข้ออ้างที่จะด่าคนที่เข้ามาว่า ‘นี่คือตลาดเหรอ? เป็นที่สําหรับให้ผู้คนมาชมได้ทุกเมื่อที่ต้องการหรือไม่?’

จากนั้นผู้อํานวยการแผนกคังก็เห็นใบหน้าแก่ที่มีรอยย่นของผู้อํานวยการฮวง

“โอ้ ผู้อํานวยการแผนกฮั่ว เรามีแขกหายาก” ผู้อํานวยการแผนกคังยิ้มทันทีจนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยย่น

ผู้อํานวยการฮวง ยิ้ม “ฉันบังเอิญอยู่ที่ห้องผ่าตัดและคิดว่าจะแวะมาดูสักหน่อย ผู้ช่วยผู้อํานวย การโรงพยาบาลโจวก็มาด้วย”

“โอ้ รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจว…” ผู้อํานวยการแผนกคังทวนชื่อของเขาซ้ําสองสามครั้ง ในฐานะผู้อํานวยการแผนกจากแผนกเล็กๆเขามักจะมีโอกาสพบผู้บริหารระดับสูงของโรงพยาบาลเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้น

รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวยิ้มอย่างสุภาพและกล่าวว่า”ผู้อํานวยการแผนกคัง คุณคงมีวันที่ยาวนานการผ่าตัดของวันนี้เป็นไปด้วยดีหรือไม่”
มันเป็นคําถามทั่วไป แต่มันทําให้ผู้อํานวยการแผนกคังตรงจุดที่มันเจ็บผู้อําานวยการแผนกคังอดไม่ได้ที่จะหยุดนิ่ง

แน่นอน ค่าตอบมาตรฐานคือการบอกว่ามันดําเนินไปอย่างราบรื่น อย่างไรก็ตาม คงจะเขินไม่น้อยที่จะบอกว่าการผ่าตัดนั้นราบรื่นในขณะที่หลิงรันดูและผู้ป่วยยังคงมีเลือดออก

ถ้าเขาบอกว่ามันไม่ดี มันก็จะไม่เข้ากับบทสนทนาปกติที่ผู้นําใช้ร่วมกัน และถ้าเขาต้องบอกว่าการผ่าตัดไม่ราบรื่นสําหรับการผ่าตัดซ่อมแซมบาดแผลเล็กๆ น้อยๆ ของหัวใจคงไม่ดูเหมือนรับไม่ได้เช่นกัน

ผู้อ่านวยการแผนกคังอดคิดไม่ได้

รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวสังเกตว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เขาถามว่า “วันนี้มีการผ่าตัดอะไร”

“อืม… เป็นการซ่อมแซมบาดแผลที่หัวใจ” ผู้อํานวยการแผนกคังตอบ

“เป็นการผ่าตัดฉุกเฉินงั้นหรือ เลิกสนใจพวกเราได้เลย” รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวถามทั้งๆ ที่เขารู้ค่าตอบ เขาไปที่นั่นเพื่อติดตามสถานการณ์ของหลิงรันเขาไม่สนใจว่ากรมศัลยศาสตร์เป็นอย่างไรบ้าง

ผู้อําานวยการแผนกคังตอบด้วยรอยยิ้มเขาหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง กลับสู่ตําแหน่งหัวหน้าศัลยแพทย์และมองดูหน้าอกที่เปิดออกของผู้ป่วยดูเหมือนเขาจะงุนงงเล็กน้อย

‘ตอนนี้ฉันจะทําการสํารวจต่อหรือไม่?มันจะเป็นชนิดของความอัปยศ?

แผนกศัลยกรรมหัวใจและหลอดเลือดเคยอายในโรงพยาบาลหยุนฮัวหลายครั้งและด้วยเหตุนี้

ผู้อํานวยการแผนกคังจึงไม่ต้องการที่จะอับอายขายหน้าตัวเองต่อไป

“ไปกันต่อเถอะ” ผู้อํานวยการแผนกคังไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆบนใบหน้าของเขา เขาได้ช่วยชีวิตผู้คนหลายร้อยคนไม่ว่าเขาจะลงเอยด้วยการช่วยชีวิตผู้ป่วยรายอื่นหรือส่งผู้ป่วยรายหนึ่งออกไป บุคลิกภาพของเขาหมายความว่าเขายังคงมุ่งมั่นที่จะทําการผ่าตัดต่อไป

ในขณะที่ผู้ป่วยไม่ได้รับบาดเจ็บในจุดที่ดี ผู้อํานวยการแผนกคังมั่นใจว่าเขาสามารถหามันเจอได้มีความเป็นไปได้ที่เขาจะใช้เวลามากในการทําเช่นนั้น

*กลัวกลั้ก*

ขวดถ่ายเลือดอัตโนมัติขนาดใหญ่เป็นสิ่งเดียวที่ทําให้เกิดเสียงในห้องปฏิบัติการๆ

รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวยืนอยู่ข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา เขากําลังรอผู้อำนวยการฝ่ายคังเพื่อทําการผ่าตัดให้เสร็จ จากนั้นเขาก็จะยกย่องเขาแต่เขารอและรอ…

ผู้อํานวยการแผนกคังยังคงยุ่งอยู่กับหน้าอกของผู้ป่วย เหงื่อที่หน้าผากค่อยๆสะสม

“นี่ไม่ใช่การรักษาอาการบาดเจ็บของหัวใจหรอกหรือ?”รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวก็มีความรู้มากเช่นกันแล้วเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่านี่เป็นการผ่าตัดที่ง่ายที่สุดสําหรับแผนกโรคหัวใจและหลอดเลือด?

ผู้อํานวยการฝ่ายคังทั้งใจถูกฟ้องร้องดําเนินคดี เขาอธิบายอย่างไม่เกรงใจใครเลย “ตําแหน่งของแผลไม่ค่อยดีคนไข้ถูกแทงที่หน้าอกด้วยกระจกแตกบางทีกระจกที่หักก็มี.ตีซี่โครงแล้ว แทงเขา หัวใจ…”

“นั่นเป็นสิ่งที่ซับซ้อนจริงๆ” รองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวหัวเราะขณะที่เขาคิด ‘ทักษะของพี่คังดูเหมือนจะตกไปหน่อย’

อย่างไรก็ตาม ผู้อํานวยการฮวง ไม่สามารถยับยั้งได้อีกต่อไป เขาเดินไปตามบทสนทนาและพูดว่า “หลิงรัน ให้ผู้อ่านวยการฝ่ายคังช่วยเพราะคุณอยู่ที่นี่แล้ว”

“การให้ยืมมือ” เป็นแนวคิดที่กว้าง แต่โดยสรุป เป็นเพียงการแสดงความรับผิดชอบผู้อํานวยการแผนกคังลังเลอยู่ครู่หนึ่งและไม่ขัดขืนอีกต่อไปเมื่อถึงตอนนั้นเขาต้องการยุติสถานการณ์ต่อหน้าเขามากกว่าใครๆในรูปแบบปัจจุบันของเขา เขาเป็นเหมือนฟุตบอลทีมชาติที่เล่นฟุตบอลลืมเรื่องชัยชนะไปได้เลยตราบใดที่เขาผ่านเข้ารอบต่อไปเขาคงถูกมองว่าเป็นผู้ชนะไปแล้ว!

หลิงรันรอสองสามวินาทีเมื่อเขาเห็นว่าผู้อํานวยการแผนกคังเงียบ เขาพยักหน้าและพูดว่า

“ฉันสามารถใช้นิ้วปิดกั้นจุดเลือดออกด้วยนิ้วของฉันก่อนจากนั้นจึงขยายช่องเปิด…”

เขาพูดขณะที่ยื่นมือขวาออกอย่างกล้าหาญไปยังด้านที่แกนแนวตั้งยาวของหัวใจอยู่

“ฉันเสร็จแล้ว”หลิงรันยืนตัวตรงในขณะที่เขาบอกว่าเลือดหยุดไหลแล้ว

บางคนหันไปมองที่จอภาพ

“เลือดหยุดแล้ว” วิสัญญีแพทย์รายงานเขารู้สึกอ่อนแรงเล็กน้อย

“รับทราบ”ผู้อํานวยการแผนกคังดูเหมือนไม่อยากจะพูดคํานี้ออกมาเลย