Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 979

EP 979

รองหัวหน้าแพทย์เหยาจ้องไปที่ผู้ป่วยบนโต๊ะผ่าตัดด้วยท่าทางเคร่งขรึมมีดผ่าตัดรู้สึกหนักมากและเขารู้สึกเหมือนชายที่แต่งงานแล้วไม่ซื่อสัตย์และมีแฟนสี่คนซึ่งถือกุญแจบ้านของแฟนคนแรก

ศัลยแพทย์ทุกคนคุ้นเคยกับการควบคุมเลือดออก และในฐานะรองหัวหน้าแพทย์ รองหัวหน้าแพทย์ Yao ท่ามันตลอดเวลา

นั่นคือเหตุผลที่เขารู้ว่ามันยากแค่ไหนที่จะรับมือกับอาการตกเลือดของผู้ป่วยรายนี้

แน่นอนว่าการทําแผลที่ผนังหน้าท้องของผู้ป่วยเป็นเรื่องง่าย แต่ถ้าเขาไม่สามารถหาจุดเลือดออกได้อย่างรวดเร็วและแม่นยํา เลือดของผู้ป่วยก็จะไหลออกมาเหมือนเขื่อนแตกจนกระทั่งหลอดเลือดของเขาระบายออกหมดมันจะถึงจุดที่เลือดจะไม่สามารถถูกแทนที่ได้เร็วพอแม้ว่าเลือดจะถูกถ่ายเข้าไปในเส้นเลือดของมือทั้งสองข้างของเขา

รองหัวหน้าแพทย์เหยารู้ดีถึงความรู้สึกว่าความสําเร็จของบางสิ่งจะถูกตัดสินในเสี้ยววินาทีนั้นดี แรงกดดันที่มาพร้อมกับมันสามารถฆ่าคนได้

เขาก๋ามีดผ่าตัดแน่นและเหลือบมองที่หลิงรัน เขาตัดสินใจที่จะก้าวถอยหลังเขาพูดด้วยน้ำ

เสียงแผ่วเบา “หมอหลิง ฉันจะทําการผ่าตัดช่องท้องคุณจะช่วยในการควบคุมการตกเหลือไหม”หลิงรันมีชื่อเสียงในโรงพยาบาลด้วยทักษะการควบคุมเลือดออกที่น่าทึ่ง สําหรับการผ่าตัดเปิดหน้าท้องนั้นไม่ได้ยากและยากพอๆกับการเปิดประตูด้วยกุญแจเท่านั้น การตัดสินใจหลังจากเปิดประตูนั้นยากขึ้นมันเป็นเรื่องของการวางมือหรือเครื่องมือผ่าตัดของเขา

แม้ว่าบรรยากาศในโรงผ่าตัดจะสงบและหลิงรันก็มั่นใจแต่ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาก็ค่อนข้างจะปลอดภัย

อย่างไรก็ตาม หลิงรันที่กําลังยุ่งอยู่กับการออกคําสั่งไม่มีความตั้งใจที่จะหยิบกระบองขึ้นมาเขารีบส่ายหัวอย่างเสียดาย“รถพยาบาลชุดใหม่กําลังจะมาถึงเร็วๆนี้ดังนั้นคุณจะต้องทํา“เอ่อ…ก็ได้” ไม่มีอะไรที่ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาสามารถทําได้หลิงรันมีเหตุผลที่ดีและที่สําคัญกว่านั้นผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัดเป็นของเขา

กล่าวอีกนัยหนึ่งแม้ว่าเขาต้องการหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบ แต่เขาก็ไม่สามารถทําได้อย่างสมบูรณ์

“ฉันจะเริ่มทําการผ่าตัดผ่านกล้อง” รองหัวหน้าแพทย์เหยาไม่ได้พูดอะไรมากราวกับว่าเขา

กําลังเปิดประตู เขารีบเอามีดผ่าตัดไปที่ท้องของผู้ป่วยอย่างรวดเร็วและท่าแผลเมื่อเทียบกับสิ่งที่เป็นก่อนหน้านี้ที่หลิงรันสั่งให้เขาเปิดช่องท้องของผู้ป่วยทันทีหลิงรันกําลังทําสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้

รองหัวหน้าแพทย์เหยาคิดว่ามันค่อนข้างน่าเสียดาย ‘อย่างที่คาดไว้หมอหลิงเติบโตขึ้นมาในฐานะบุคคล ไม่เหมือนเมื่อก่อน เขาไม่…”

นั่นคือตอนที่หลิงรันพูด “พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้แผลอยู่ใกล้บริเวณเป้าหลังจากผ่าเปิดเยื่อบุช่องท้องแล้วคุณสามารถสอดมือเข้าไปในช่องท้องแล้วเคลื่อนไปทางขวาดูว่าคุณสามารถหาจุดเลือดออกได้หรือไม่ ฉันคิดว่ามันควรให้ห่างจากเส้นกึ่งกลางสามสิบองศา…” ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาชะงักไปครู่หนึ่ง’รายละเอียดดังกล่าว!’

อย่างไรก็ตาม ไม่มีเวลาสําหรับเขาที่จะถามคําถามใดๆ

รองหัวหน้าแพทย์เหยากลั้นหายใจเล็กน้อยเขาเริ่มจดจ่ออยู่กับผู้ป่วยในแบบที่เขาเคยจดจ่ออยู่กับเอกสารสอบระหว่างการสอบ

ไม่ว่าบุคคลจะเตรียมตัวก่อนสอบมากแค่ไหนและไม่ว่าเขาจะทํานายเรื่องดีหรือร้ายอะไรไว้

ก็ตาม ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องสอบเขาก็ทําได้เพียงพึ่งตัวเองเท่านั้นและไม่ว่าจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับมันอย่างใจเย็นเมื่อมันมาถึงการผ่าตัดก็เหมือนกัน

ก่อนที่ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาจะทําการผ่าตัดความคิดทุกอย่างก็แล่นเข้ามาในหัวของเขาเขาพยายามหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบและมองหาความช่วยเหลือแต่หลังจากที่เขาเริ่มทําแผลสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นอดีตไปแล้ว

พูดไปหมดแล้ว…

และผลงานของเขาในห้องผ่าตัดจะเป็นตัวตัดสินผลสุดท้ายของการผ่าตัดรองหัวหน้าแพทย์เหยาทําแผลด้วยคิ้วของเขาย่นและสั่งให้ผู้ช่วยของเขาสําลักจากนั้นเขาก็

ทําตามที่หลิงรันพูดและค่อยๆ สอดมือเข้าไปในช่องท้องของผู้ป่วย

รองหัวหน้าแพทย์เหยาไม่มีประสบการณ์หรือมั่นใจในเรื่องการควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่าดังนั้นเขาจึงท่าค่อนข้างช้าและเขาลังเลตลอดกระบวนการ

โชคดีที่หลิงรันไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ และผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

คงจะอับอายหากเขาให้หลิงรันชี้จุดบกพร่องของเขา

“คุณพบจุดเลือดออกหรือไม่” เสียงของหลิงรันดังมาจากด้านหลัง

“ยังหาอยู่ครับ” รองหัวหน้าแพทย์เหยายังคงมองหาจุดเลือดออกต่อไป ‘มีเลือดอยู่มากและฉันมองไม่เห็นอะไรเลยเป็นไปได้อย่างไรที่ฉันจะพบจุดเลือดออกในเวลาอันสั้นเช่นนี้’หลิงรันขมวดคิ้วเล็กน้อยเขาโบกมือและเรียกมนุษย์เสมือนเขาดูที่มือของผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาและท่าแผลบนมนุษย์เสมือนจากนั้นเขาก็ขุดรอบช่องท้องก่อนที่จะไล่มนุษย์เสมือนเขาทําได้แค่มีเวลามากขึ้นในการใช้การจําลองร่างกายมนุษย์ที่ได้เพิ่มเวลามาจากกล่อง

สมบัติดังนั้นเขาจึงพยายามลดการใช้งานให้มากที่สุดในทางกลับกันเขาสามารถดื่มเซรั่มพลังงานได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

“ผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยา คุณช่วยวางนิ้วชี้ให้ขนานกับแขนแล้วขยับไปข้างหน้า 0.3 นิ้วได้ไหม”หลิงรันบอกผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยาว่าจุดเลือดออกตามที่เขาเห็นในช่องท้องของมนุษย์เสมือน

“เอ่อ…ก็ได้” รองหัวหน้าแพทย์เหยาไม่เชื่อว่าหลิงรันสามารถระบุตําแหน่งของจุดเลือดออกได้อย่างถูกต้องจากระยะไกลแต่เขาไม่ได้ดื้อรั้นปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามคําแนะนําของหลิงรันไม่มี อันตรายในการพยายามช่องท้องของผู้ป่วยเต็มไปด้วยเลือดอยู่แล้วและเขามองไม่เห็นอะไรเลยรองหัวหน้าแพทย์เหยางอนิ้วชี้เล็กน้อยและมองไปที่หลิงรัน

“โค้งงอก่อนยืด” หลิงรันคิดว่าผู้ช่วยหัวหน้าแพทย์เหยากําลังถามเขาเกี่ยวกับการซ้อมรบ

รองหัวหน้าแพทย์เหยายิ้มขณะที่เขางอและยืดนิ้วชี้ให้ตรง

รองหัวหน้าแพทย์เหยารู้สึกกดดันเล็กน้อยที่ปลายนิ้วของเขามันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยพลาด
รองหัวหน้าแพทย์ เหยา ไม่มีเวลาแม้แต่จะหยุดยิ้ม ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วชี้ออกแรงอย่างรวดเร็วด้วยการยืดมันออก

“เจอแล้ว!” รองหัวหน้าแพทย์เหยาอ้าปากค้าง เขาค่อนข้างแปลกใจ

เขามักจะพึ่งพาการสังเกตด้วยสายตาเสมอเมื่อพูดถึงการควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่านอกจากนี้จุดเลือดออกที่สําคัญเช่นนี้ไม่ค่อยได้รับการจัดการกับการใช้การควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่า

รองหัวหน้าแพทย์เหยาเพียงขยับนิ้วเล็กน้อยเท่านั้น และเขาก็สามารถทํางานที่ดูเหมือนยาก

ลําบากสําหรับเขาให้สําเร็จ ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเป็นนักเรียนที่มองเห็นคําถามที่ออกมาระหว่างการสอบได้อย่างถูกต้องเขายังรู้สึกเหมือนเป็นนักเรียนที่เห็นขีดเขียนที่ตรงกับค่าตอบของคําถาม อย่างสมบูรณ์แบบระหว่างการสอบ

“แน่ใจนะว่าอย่าออกแรงมาก”หลิงรันแสดงออกอย่างสงบเขาหันไปถามวิสัญญีแพทย์ “ถ่ายเลือดอย่างรวดเร็วเรามีค่า BP ไหม”

“ใช่ ฉันกําลังถ่ายเลือด” วิสัญญีแพทย์ก็ตกตะลึงเช่นกัน

เขามักจะช่วยในการผ่าตัดโดยแพทย์จากแผนกออร์โธปิดิกส์และรองหัวหน้าแพทย์เหยาเขาไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย นับประสาที่ได้เห็นมัน

ไม่มีข่าวในโรงพยาบาลหยุนฮัวว่าหลิงรันเก่งในการควบคุมเลือดออกด้วยมือเปล่าแต่เมื่อเป็นการสอนให้คนอื่นรู้วิธีหาจุดเลือดออก… อย่างน้อยวิสัญญีแพทย์ก็รู้ว่ารองหัวหน้าแพทย์

เหยาไม่สามารถทําได้ เขารู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี

โรงละครค่อนข้างเงียบ

หลิงรันยืนเงียบ ๆ และเฝ้าดูวิสัญญีแพทย์เติมของเหลวและเลือดของผู้ป่วย…

“ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ฉันไปก่อนนะ”ไม่เหมือนปกติหลิงรันไม่ได้สัมผัสผู้ป่วยตั้งแต่ต้นจนจบแต่สภาพจิตใจของเขาก็เหมือนกัน

รองหัวหน้าแพทย์เหยาหันไปมองที่หน้าจอเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องสบตากับหลังรัน

ตอนนี้เขาอยู่ไกลจากความสงบ

มือของเขายังคงซุ่มอยู่ในเลือดของผู้ป่วยและปลายนิ้วของเขายังคงวางอยู่บนเส้นเลือดที่แตกของผู้ป่วยนี่เป็นเรื่องปกติสําหรับศัลยแพทย์ แต่เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นรองหัวหน้าแพทย์เหยาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ตามปกติ

*หวด*

หลิงรันพยักหน้าและออกจากห้องผ่าตัดกลับไปที่แนวหน้าของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินรองหัวหน้าแพทย์เหยาก้มศีรษะอีกครั้งและขยายรอยบาก หลังจากที่เครื่องช่วยหายใจทํางาน

ตามจุดประสงค์แล้วเขามองไปที่จุดเลือดไหลและเริ่มท่าการคัดแยกมันขึ้นมา

เขาค่อยๆขยับมันขึ้นช้าๆไม่เพียงเพราะเส้นเลือดแตกอยู่ในตําแหน่งที่ไม่ดีซึ่งทําให้ทุกอย่างยากขึ้นแต่ยังเป็นเพราะเขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้

เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและเขารู้สึกราวกับว่ามีคนถามเขาว่าเขาเพิ่งทําการผ่าตัดผู้ป่วยภายใต้การแนะนําของหลิงรันเหมือนแพทย์ประจําบ้านหรือไม่