Heavenly Jewel Change : มณีสวรรค์ผันชะตา - บทที่ 132 ตายและฟื้ นคืนชีพ! (2)

หัวใจของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ตื่นตระหนกเหมือนลูกกวางน้อย เมื่อ ถูกจับได้ว่าแอบถ�ามองเขา เธอก็รู้สึกอับอายทําอะไรไม่ถูก

ข้าจะทํายังไงดี? ในอนาคตข้าจะเผชิญหน้ากับเขาได้อย่างไร! แม้ว่าซางกวนเฟยเอ๋อร์จะเป็นปีศาจน้อยแห่งวังสวรรค์ไพศาล แต่เธอก็ เป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ผุดผ่อง เมื่อได้เห็นส่วนที่ ‘ดูชั่วร้าย’ ของเขา หญิงสาวก็รู้สึกว่าสมองพลันว่างเปล่า

ในความคิดของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ ด้วยนิสัยของโจวเหว่ยชิง เขา จะต้องกลั่นแกล้งและหัวเราะเยาะตนเองเป็น แน่…บางทีอาจจะใช้สิ่งนี้ ล้อเลียนเธอไปตลอดชีวิต เมื่อนึกไปถึงประโยค ‘ตลอดชีวิต’ หัวใจของ หญิงสาวก็สั่นสะท้านขึ้นมาอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม ความอับอายของเธอก็คงอยู่ได้ไม่นาน เกือบจะใน พริบตาเดียว แขนแกร่งก็เอื้อมมาโอบกอดซ่าง กวนเฟยเอ๋อร์ และบีบ รัดจนเธอจมหายเข้าไปอ้อมกอดที่แสนหยาบกระด้างของเขา

กลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของผู้ชายแผ่คลุมทั่วร่างของซ่าง กวนเฟยเอ๋อร์ขณะที่ใบหน้าถูกกดลงไปอยู่ที่บริเวณซอกคอของโจว

เหว่ยชิง แขนอันทรงพลังนั้นกอดหญิงสาวเอาไว้อย่างแรงจนแทบจะทํา ให้เธอหยุดหายใจไปชั่วขณะ

“เฟยเอ๋อร์ เฟยเอ๋อร์ เจ้าไม่เป็นไรแล้ว เจ้ายังมีชีวิตอยู่! นั่นเป็น เรื่องดี นั่นคือเรื่องดีมากจริงๆ…” โจวเหว่ยชิงพูดพล่ามไปมาไม่หยุด ขณะที่น�าตาไหลอาบแก้มของเขาอย่างควบคุมไม่ได้ กระทั่งซ่างกวน เฟยเอ๋อร์ยังรู้สึกได้ว่าเสื้อของเธอเปียกโชกไปด้วยน�าตาของอีกฝ่าย

เด็กหนุ่มยังคงกอดเธอแน่นและซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ก็รู้สึกว่าสมอง ของตัวเองพลันว่างเปล่า ในชั่วพริบตาต่อมา ความรู้สึกอบอุ่นที่เธอไม่ เคยสัมผัสมาก่อนก็ปะทุขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจและแผ่กระจายไปทั่ว ร่างกาย

นั่นไม่ใช่สิ่งที่เกิดจากพลังปราณสวรรค์ แต่มาจากส่วนลึกภายใน หัวใจของเธอ

อีกฝ่ายไม่ได้แกล้งหยอกล้อหรือหัวเราะเยาะเธอ สิ่งที่เขากังวลคือ ความปลอดภัยของหญิงสาวตรงหน้า ความรู้สึกและอารมณ์ที่แท้จริง นั้นชัดเจนจนรับรู้ได้ ราวกับกระกายไฟถูกจุดขึ้นในใจของซ่างกวนเฟย เอ๋อร์

แม้ว่าโจวเหว่ยชิงจะเป็นอันพาลไร้ยางอาย เป็น ‘ผู้ชายเจ้าชู้มัก มาก’ แต่ในตอนนี้ เขาก็ดูจริงจังเกินกว่าใคร อารมณ์ที่เด็กหนุ่ม

ปลดปล่อยออกมาทําให้ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์รู้สึกราวกับว่าเธอกําลังจะ หลอมละลายในอ้อมกอดของเขา แขนของหญิงสาวเอื้อมไปด้านหลัง ของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ โดยไม่รู้ตัวและสวมกอดโจวเหว่ยชิงกลับ

“เฟยเอ๋อร์ เจ้ารู้ไหมว่าทําให้ข้ากลัวแทบตาย เจ้าโง่ขนาดนี้ได้ ยังไง! เจ้ารู้ว่าการกอดข้าในตอนนั้นหมายถึงความตายของตัวเอง แต่ เจ้ากลับยังลงมืออย่างเด็ดเดี่ยว รู้ไหม ถ้าไม่ใช่เพราะทักษะย้อนเวลา ของข้า เจ้าก็คงจะตายไปแล้ว! ถ้าเจ้าตาย ข้าจะทํายังไง?! ตายตามเจ้า ไป? หรือทรมานไปตลอดชีวิต! เฟยเอ๋อร์…เฟยเอ๋อร์…”

เมื่อได้ปลดปล่อยอารมณ์ที่บ้าคลั่งออกมา โจวเหว่ยชิงก็รู้สึก หงุดหงิดเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์กลับไม่เคยรู้สึกว่าเขา น่ารักขนาดนี้มาก่อน อ้อมกอดที่กว้างใหญ่และแขนที่ทรงพลัง ทั้งหมด นั่นราวกับมีลูกศรที่มองไม่เห็นปักเข้าที่หัวใจของเธอ

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์สัมผัสถึงความรักของเขาได้ เป็นรักที่ไม่หวัง ครอบครองใดๆ ในช่วงเวลานั้น ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ก็ไม่ต้องการนึกถึง เรื่องอื่นอีก โยนความกังวลและความหวาดกลัวทั้งหมดของเธอทิ้งไป กับสายลม หญิงสาวแค่อยากจะถูกเขากักขังไว้ในอ้อมกอดเช่นนั้น ตลอดชีวิต ตลอดไป อย่างน้อยในเวลาสั้นๆ นี้ อ้วนน้อยก็จะเป็นของ เธอเพียงคนเดียว

เมื่อได้โอบกอดซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เอ๋อร์เช่นนั้น โจวเหว่ยชิงก็ไม่ยอม ละมือออกเช่นกัน การได้ยินเสียงหัวใจอีกดวงที่เต้นเป็นจังหวะเข้ากัน กับเขา…สัมผัสถึงความอบอุ่นของอีกฝ่าย…แค่นี้ก็รู้สึกดีมากแล้ว ตอนนี้ เด็กหนุ่มรู้สึกรักหนอนเวลาที่เขาเคยสาปแช่งไปก่อนหน้านี้ขึ้นมา ทันที…ใครบอกว่าทักษะย้อนเวลาเป็นทักษะไร้ประโยชน์กัน! มัน ช่วยชีวิตเฟยเอ๋อร์ของเขาเอาไว้ได้เชียวนะ!

หลังจากนั้นไม่นาน โจวเหว่ยชิงก็สงบสติอารมณ์ลงในที่สุด เขาก้ม ศีรษะลงมองหญิงงามในอ้อมแขน ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ฝังศีรษะของเธอไว้ ที่หน้าอกของเขา รับรู้ถึงสัมผัสที่กล้ามเนื้อหน้าอก ตอนนี้เธอดูไม่ เหมือนปีศาจน้อย แต่กลับน่ารักและไร้พิษภัยเหมือนกระต่ายตัวน้อย

“เฟยเอ๋อร์…” โจวเหว่ยชิงเอ่ยเบาๆ

“หืม…” ชางกวนเฟยเอ๋อร์หลับตาและตอบอย่างนุ่มนวล

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ โจวเหว่ยชิงก็รู้สึกราวกับว่าได้ยินเสียงจาก สรวงสวรรค์ นั่นหมายความว่าเธออยู่ตรงหน้าเขาจริงๆ! เมื่อเห็นริม ฝีปากที่แวววาวเรียบลื่นตรงหน้า เด็กหนุ่มก็ไม่สามารถอดกลั้นได้อีก ต่อไป

โจวเหว่ยชิงประคองใบหน้าของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ขึ้นมาเบาๆ จากนั้นทั้งสองก็ค่อยๆ เข้าใกล้กัน …

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ไม่ได้ลืมตาขึ้นมอง แก้มของเธอแดงระเรื่อ ขณะที่คิ้วเรียวยาวขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ทว่าหญิงสาวก็ไม่ได้ พยายามหลบหนีหรือขัดขืน

ในที่สุดริมฝีปากของพวกเขาก็สัมผัสกันอย่างแผ่วเบา และเมื่อโจว เหว่ยชิงรับรู้ถึงริมฝีปากที่เปียกชื้นของเธอ เขาก็ไม่สามารถกลั้นได้อีก ต่อไป กระทั่งต้องมอบจูบให้อย่างดูดดื่มลึกซึ้ง

จูบของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ยังคงไร้เดียงสาและเงอะงะ แม้ว่าจริงๆ แล้วนี่จะไม่ใช่จูบแรก แต่ก็ยังเป็นครั้งแรกที่ ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ยอมรับ มันอย่างแท้จริง

จูบของโจวเหว่ยชิงนั้นดูรุกต้อนเอาแต่ใจในขณะที่กอดเธอไว้แน่น ปล่อยให้อีกฝ่ายพิงขาของตนขณะที่จูบอีกฝ่ายอย่างดูดดื่ม

อย่างไรก็ตาม โจวเหว่ยชิงก็ไม่ได้พยายามทําเกินกว่าขอบเขต ขณะนี้สําหรับซ่างกวนเฟยเอ๋อร์มีเพียงความรักใคร่ในหัวใจ ไม่ใช่ความ ปรารถนา เธอยังมีชีวิตอยู่ และนั่นก็เป็นเรื่องสําคัญ เขากลัวว่าซ่างกวน เฟยเอ๋อร์จะเป็นเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบที่แตกสลายไปต่อหน้า เขาอีกครั้ง ถ้ามันเกิดขึ้นจริง เด็กหนุ่มก็คงจะไม่สามารถทนรับมันไหว

จูบนั้นของทั้งคู่ไม่รู้ว่ากินเวลานานแค่ไหน จนกระทั่งซ่างกวนเฟย เอ๋อร์กัดเข้าที่ลิ้นของโจวเหว่ยชิงเบาๆ ทุกอย่างจึงได้จบลง

โจวเหว่ยชิงยกใบหน้าขึ้นในขณะที่เขาลืมตา เห็นได้ชัดว่าซ่างกวน เฟยเอ๋อร์ก็เปิดเปลือกตาและกําลังจ้องมองเขาเช่นกัน ขนตายาวเป็น แพของเธอกะพริบวูบไหว

“อ้วนน้อย ทําไมข้ารู้สึกเวียนหัวจัง?” ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เอ่ยขึ้นมา เบาๆ ใบหน้าที่งดงามของเธอดูแดงระเรื่อน่ารักมาก

“อา? เวียนหัว?” โจวเหว่ยชิงรู้สึกประหลาดใจ รีบประคองเธอลง นอนก่อนจะยกมือวางไปที่ศีรษะของอีกฝ่าย

“บ้าน่า ไม่มีอะไรผิดปกติกับร่างกายของข้าหรอก” ซ่างกวนเฟย เอ๋อร์ชกเขาเบาๆ ด้วยความฉุนเฉียว ทว่าก็โน้มตัวเข้าหาอีกฝ่ายอย่างมี ความสุข

“เฟยเอ๋อร์ อย่าทําให้ข้าตกใจแบบนั้นอีกได้ไหม? ถ้าเจ้าต้องตาย อีกครั้ง หัวใจของข้าคงทนรับมันไม่ไหวหรอกนะ ข้าไม่รู้จะทํายังไงแล้ว ข้ากลัวว่าหัวใจของตัวเองจะต้องระเบิดและฆ่าตัวตายตามแน่” จากนั้น โจวเหว่ยชิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“เจ้าโง่” ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์หัวเราะคิกคัก

โจวเหว่ยชิงกอดเธออีกครั้ง ในที่สุดเขาก็กระชากอีกฝ่ายออกมา จากเงา ‘มรณะ’ ก่อนหน้านี้ได้สําเร็จ เด็กหนุ่มสูดหายใจเข้าลึก ปล่อยให้ ลมหนาวในยามค�าคืนพัดผ่านร่างกาย ทําให้เขาใจเย็นลงและสดชื่นขึ้น

ในขณะที่แขนของเขาโอบรอบเอวอ่อนนุ่มของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ เมื่อ รวมกับท่าทางเชื่อฟังของเธอ ความรักในหัวใจของเขาก็ค่อยๆ งอกเงย ขึ้น

“มีอะไรกําลังทิ่มข้าอยู่?” ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์รู้สึกว่ามีบางอย่างทิ่ม โดนร่างกายส่วนล่างของตนเองจึงยกมือขึ้นจับมันโดยไม่รู้ตัว

โจวเหว่ยชิงไม่ได้หยุดเธอ และเมื่อซ่างกวนเฟยเอ๋อร์คว้าเจ้าสิ่งที่ โดนตัวเธอได้จริงๆ หญิงสาวก็ต้องตกตะลึงไปชั่วขณะ ขณะมองขึ้นไปที่ โจวเหว่ยชิง เธอก็ได้เห็นรอยยิ้มชั่วร้ายและแสงวาววับในดวงตาของเขา ราวกับว่าอีกฝ่ายเพิ่งจะตกเหยื่อได้

“เจ้า…เจ้า…”

โจวเหว่ยชิงก้มศีรษะลง ใช้หน้าผากของเขาประกบกับหน้าผาก หญิงสาวขณะที่เอ่ยว่า “เจ้าไม่อยากรู้อยากเห็น ไม่อยากดูหรอกหรือ? ตอนนี้ข้าจะให้เจ้าได้ดูดีๆ เพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ความรู้ของเจ้า สิ่งนี้ ของข้าแตกต่างจากของ เจ้า…แต่มันมีสองรูปแบบ แบบหนึ่งอยู่ใน สภาพนิทรา ส่วนอีกแบบอยู่ในสภาพตื่น และตอนนี้มันก็ตื่นขึ้นมาแล้ว”

“โจวเหว่ยชิง เจ้าอันธพาลหน้าด้านไร้ยางอาย!” เอวบางของซ่าง กวนเฟยเอ๋อร์บิดหนีก่อนจะลุกหนีพรวดพราด

โจวเหว่ยชิงจะปล่อยให้อีกฝ่ายหนีไปแบบนั้นได้อย่างไร? เด็กหนุ่ม รีบเอื้อมมือเข้าไปหาเธอ แต่อนิจจา หายนะกําลังจะเกิดขึ้นกับเขา โจว เหว่ยชิงถูกหลอกล่อด้วยท่าทางอ่อนโยนและเชื่อฟังของเธอก่อนหน้านี้ ทว่าปีศาจน้อยแห่งวังสวรรค์ไพศาลก็ยังคงเป็นปีศาจน้อยคนเดิม หลังจากนั้น มือที่กําอยู่รอบๆ ‘เครื่องมือชั่วร้าย’ ก็บีบแน่นขึ้นเล็กน้อย จู่ๆ โจวเหว่ยชิงก็ตัวแข็งอยู่กับที่

“ฮึ่ม อันธพาลน้อย ถ้าเจ้ากล้าวุ่นวายกับข้า ข้าจะขยํา ‘สิ่งที่ตื่น แล้ว’ ของเจ้าให้กลับคืนสู่สภาพ ‘นิทรา’ อีกครั้ง ทําให้มันไม่สามารถตื่น ขึ้นขึ้นมาได้อีกตลอดกาล” ใบหน้าของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เป็นสีแดงเข้ม แต่เธอยังคงมองไปที่วัตถุ ‘ตื่นตัว’ นั้นอย่างกล้าหาญ เมื่อรับรู้ถึงความ อบอุ่นที่ท่วมท้นใต้ฝ่ามือ ในที่สุดเธอก็รีบปล่อยเขาและกระโดดหนีไป ด้านข้าง

“เฟยเอ๋อร์” โจวเหว่ยชิงผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าหาเธอ ด้วยสีหน้าชั่วร้ายอีกครั้ง ราวกับเสือผู้หิวโหยที่กําลังจะตะครุบเหยื่อ

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เอ๋อหัวเราะคิกคักอีกครั้งก่อนจะหลบหนีด้วย ความเร็วเพียงพริบตา ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ใช่ซ่าง กวนปิงเอ๋อร์และไม่ใช่ เรื่องง่ายที่โจวเหว่ยชิงจะทําสําเร็จ

ในตอนนี้โจวเหว่ยชิงเริ่มเสียใจที่ไม่ได้ชิงกดอีกฝ่ายตอนที่เขาจูบ เธอก่อนหน้านี้…

“มาเถอะ อย่ามัวแต่เล่นสนุกอยู่เลย ธุระของเราสําคัญกว่า” ซ่าง กวนเฟยเอ๋อร์โดดหลบการไล่ต้อนครั้งต่อมาของเขาและกล่าวพลาง กลั้วหัวเราะ

โจวเหว่ยชิงหยุดและเกาศีรษะอย่างเขินอาย จากนั้นก็ตระหนัก ขึ้นมาได้ว่าทําไมพวกเขาถึงออกมาข้างนอก เด็กหนุ่มรีบหยิบชุดสะอาด ออกมาจากแหวนมิติของเขาและสวมใส่มันในขณะที่เปลวไฟแห่งความ ปรารถนาในใจของเขาค่อยๆ มอดดับลง อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปยัง ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ที่ยิ้มอย่างมีความสุขที่ด้านข้าง เขาก็รู้สึกพึงพอใจ เป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่ายังไงเฟยเอ๋อร์ของข้าก็ยังมีชีวิตอยู่ ข้าจะไม่ปล่อยให้ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นในอนาคตอีกแน่นอน

เวลานี้ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์พลันเดินเข้ามาใกล้โจวเหว่ยชิง จับมือเขา อย่างใจกว้างและยิ้มแย้มขณะที่กล่าวว่า “เอาล่ะ ไปกันเถอะ”

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เป็นที่กล้าแสดงออกมาโดยตลอด และตอนนี้เธอ ก็เข้าใจความรู้สึกของตัวเองแล้ว หญิงสาวจึงไม่คิดจะพยายามซุกซ่อน มันอีกต่อไป เมื่อมองดูโจวเหว่ยชิง ดวงตาของเธอก็เผยความสุขออกมา

โจวเหว่ยชิงจับมือนุ่มนิ่มของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์และอดไม่ได้ที่จะ รู้สึกว่าไฟราคะในใจของเขาลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง “เฟยเอ๋อร์ มาเถอะ เราจูบกันอีกหน่อยดีไหม?”

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์มองเขาอย่างเชือดเฉือนและพูดว่า “ไม่มีทาง แม้ว่าข้าจะยอมรับแล้วว่าชอบเจ้าเหมือนกัน แต่เจ้าก็ยังคงเป็นผู้ชาย ของปิงเอ๋อร์ ก่อนที่จะได้รับคํายินยอมจากนาง เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาต ให้แตะต้องข้า ไม่เช่นนั้นอย่ามาโทษว่าครูฝึกคนนี้กล้าสอนบทเรียนให้ เจ้า”

โจวเหว่ยชิงคร�าครวญภายในใจ ตอนนี้เขาเข้าอกเข้าใจหม่าฉุน ขึ้นมาอย่างกะทันหัน เมื่อผู้ชายคนหนึ่งไม่สามารถเอาชนะผู้หญิงของ ตัวเองได้ นั่นเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสลดยิ่งนัก!

อย่างไรก็ตามโจวเหว่ยชิงก็เป็นคนมองโลกในแง่ดีมาโดยตลอด หลังจากซึมเศร้าอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็คิดถึงสิ่งที่จะทําให้ตัวเองร่าเริงขึ้นมา ได้ทันที ตอนนี้ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ก็ตกหลุมรักข้าเช่นกัน ถ้านางและปิง เอ๋อร์เต็มใจที่จะอยู่ด้วยกัน นั่นก็จะกลายเป็นคู่พี่น้องฝาแฝดที่เกือบจะ เหมือนกันทุกประการ! จู่ๆ โจวเหว่ยชิงก็นึกถึงท่าทางเย็นชาของซ่าง กวนเสว่เอ๋อร์โดยไม่ทราบสาเหตุ เมื่อคิดย้อนกลับไป เขาก็ยังคงต้อง เอาชนะเธอเพื่อให้สามารถอยู่กับปิงเอ๋อร์…ถ้ารู้เรื่องเฟยเอ๋อร์ด้วย เธอ จะทํายังไงกันนะ?

ในเวลานี้ แสงแห่งรุ่งอรุณกําลังทอประกายไกลออกไปยังเส้นขอบ ฟ้า ท้องฟ้าค่อยๆ เปลี่ยนสีในขณะที่ชั่วโมงสุดท้ายของคืนนี้กําลังสิ้นสุด ลง

……………………………………………