Heavenly Jewel Change : มณีสวรรค์ผันชะตา - บทที่ 149 อาจารย์ศาสตรามณียุทธ์ระดับเทพเจ้าเข้าร่วมด้วย! (2)

เขาหยุดชั่

วขณะ จากนั
้
นก็ขึ้
นเสียงกล่าวว่า “ตอนนี้ข้าจะประกาศ

กฎใหม่ทุกคนตั
้
งใจฟังให้ดีจากนี้ไปหากไม่มีคําสั่

งของข้า จะไม่มีใคร

ได้รับอนุญาตให้ออกจากที่ตั้

งค่ายกองพันไร้พ่าย มิฉะนั
้
นจะต้องถูก
ลงโทษ อย่างไรก็ตาม หากใครเข้ามาที่เขตของเราเพื่อก่อความ
เดือดร้อน ไม่ว่าจะเป็นใครก็จงจัดการพวกมันซะ หากแพ้นั่

นคือการทํา
ให้กองพันไร้พ่ายของเราเสียหน้า และจงไปหาครูฝึกซ่างกวนเพื่อรับ
โทษของเจ้าเสีย เอาล่ะ รีบไปตั้

งค่ายกันเถอะ เมื่อเสร็จแล้วเราจะได้ดื่ม

กินกัน”

เมื่อพวกเขาได้ยินเรื่องการดื่มเหล้า เสียงโห่ร้องก็ดังขึ้
นสนั่
น ความ

เหนื่อยล้าพลันหายไปเป็นปลิดทิ้

ง ทุกคนเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อ

เก็บกวาดค่ายและเริ่

มกางกระโจม สําหรับขยะ เมื่อเก็บได้แล้วพวกเขา

ก็โยนไปที่กรมทหารที่ 16 และ 17 คนละครึ่งโดยไม่ลําเอียง

หลงซื่อหยามองด้วยสีหน้าแปลกประหลาด ก่อนที่เขาจะหันไป
หาโจวเหว่ยชิงและพูดว่า “อ้วนน้อย กองทัพของเจ้าได้รับอนุญาตให้
ดื่มเหล้าด้วยรึ?”

โจวเหว่ยชิงแสยะยิ้

มและกล่าวว่า “หึๆ กองพันไร้พ่ายของข้า

แตกต่างจากกองทหารธรรมดาทั่

วไปมาก วิธีที่เราควบคุมและสอนพวก
เขาก็แตกต่างกันมากเช่นกัน อาจารย์ให้ข้าจัดหากระโจมที่ดีที่สุด 2
หลังให้ท่านและท่านลุงอาวุโสได้พักผ่อนเถิด”
หลงซื่อยิ้

มและกล่าวว่า “ปล่อยให้ตาแก่ต้วนพักผ่อนเถอะ ข้า บิดา
ผู้นี้ไม่จําเป็นต้องพักผ่อน! ข้าก็อยากไปดื่มด้วย! โอ้ใช่ให้คนเอาชุด
ทหารมาให้ข้าด้วย ไม่เช่นนั้

นข้าอาจจะโดดเด่นเกินไป”

“อาจารย์นั่

นไม่ลําบากท่านเกินไปหน่อยหรือ?” โจวเหว่ยชิงถาม

ด้วยความแปลกใจ

หลงซื่อหยายิ้

มและพูดว่า “ไม่มีปัญหา ข้าสนใจเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้
ด้วยหรือ? การได้ดื่มกับทหารเป็นประสบการณ์ที่น่าสนใจจะตายไป”

ขนาดตัวของหลงซื่อหยานั้

นน่าประทับใจจริงๆ แม้แต่ชุดทหาร

ขนาดใหญ่ที่สุดก็ยังรัดติ้

ว ความยาวแขนเสื้อและกางเกงก็ต้องตัดออก

เล็กน้อยเพื่อให้พอดีกับตัวเขา

เหล้าบ่มรสเลิศอาจเป็นหนึ่งในสิ่

งดึงดูดใจที่ยิ่

งใหญ่ที่สุดสําหรับ

ทหารกองพันไร้พ่ายที่ไม่ได้ลิ้

มรสชาติสุรามาหลายปีแล้ว และเนื่องจาก
ความขยันขันแข็งสุดๆของพวกเขา ค่ายจึงถูกจัดการอย่างรวดเร็ว

ภายในเวลาประมาณ 1 ชั่

วโมง ไม่นานหลังจากนั้

น เหล้าชั
้
นดีก็ถูกเปิด

ฝา กลิ่
นหอมพลันกําจายไปทั่

วค่ายทั
้
งกองพันไร้พ่าย

แม้ว่าโจวเหว่ยชิงจะเตรียมเหล้าไว้เป็นจํานวนมาก แต่เขาก็ยังสั่
ง
ให้แบ่งหนึ่งขวดต่อ 3-4 คนเท่าๆกันและจะไม่มีใครได้ดื่มมากจนเกินไป
หลังจากหลายปีที่ไม่ได้ลิ้

มรสสุรา ฤทธิ
์
ของมันอาจเป็นพิษต่อร่างกาย

เหล่าทหารได้

“เฟยเอ๋อร์เฟยเอ๋อร์ไปดื่มกันเถอะ!” โจวเหว่ยชิงรีบหันไปหาซ่าง
กวนเฟยเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากเขา
ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์กลอกตาและพูดว่า “ทําไมข้าต้องดื่มกับเจ้า
ด้วย?” แม้จะพูดอย่างนั
้
น แต่เธอก็ยังเดินไปยังด้านข้างของโจวเหว่ยชิง

เหล่าทหารใกล้ๆที่เห็นสิ่

งนี้ได้แต่ซ่อนรอยยิ้

มเอาไว้ในสายตาของพวก
เขา ผู้บัญชาการกองพันและครูฝึกหญิงคนนี้เป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด
แล้ว

ในขณะที่ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เดินมาหาเขา โจวเหว่ยชิงจับมือเธอ
อย่างอาจหาญและลากเข้าไปในกระโจมของเขาทันที
กระโจมได้รับการตกแต่งอย่างเรียบง่ายเหมือนเดิมและมีจานเนื้อ
ธรรมดาๆวางอยู่บนโต๊ะ 4 จาน โจวเหว่ยชิงดึงเธอไปที่โต๊ะ ทว่าก็ยังไม่
ยอมปล่อยมือ

“เจ้ากําลังจะทําอะไรน่ะ?” ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์รู้สึกได้อย่างชัดเจน
ว่าใบหน้าของตนเองกําลังเห่อร้อน หญิงสาวดิ
้
นรนเล็กน้อยและ

พยายามดึงมือกลับ

อย่างไรก็ตาม ในแง่ของความแข็งแกร่ง เธอก็ย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ
โจวเหว่ยชิงอยู่แล้ว ดังนั
้
นซ่างกวนเฟยเอ๋อร์จึงไม่สามารถต่อต้านได้เลย

โจวเหว่ยชิงไม่ได้ส่งเสียง เพียงแค่จ้องมองไปที่เธอโดยตรง การ
แสดงออกของเขาผสมผสานระหว่างความประหลาดใจและความ
สับสนขณะจ้องมองอีกฝ่ายอย่างร้อนแรง นั่

นทําให้หญิงสาวรู้สึกลน

ลาน

“เจ้า…เจ้ากําลังคิดถึงปิงเอ๋อร์ตอนมองข้าใช่ไหม?” ซ่างกวนเฟย
เอ๋อร์ก้มหน้าลงและไม่เต็มใจที่จะมองเขาโดยตรง

โจวเหว่ยชิงชะงักไปชั่

วขณะ แต่หลังจากนั
้
นไม่นาน เขาก็พยักหน้า
เล็กน้อย “นิดหน่อย ข้าคิดถึงปิงเอ๋อร์” ซ่างกวนปิงเอ๋อร์เป็นรักแรกที่
ยิ่
งใหญ่ที่สุดของเขา ท่าทีอ่อนโยนของเธอทําให้เขาสบายใจได้เสมอ

ดวงตาของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์หม่นหมองลงเล็กน้อย ทว่าด้วย
ใบหน้าที่ก้มต�าลง ทําให้โจวเหว่ยชิงมองไม่เห็นท่าทีของเธอ

“เฟยเอ๋อร์อย่าวิ่

งหนีจากความจริงอีกต่อไปเลย ข้าชอบเจ้าและ

ตกหลุมรักเจ้ามานานแล้ว” ในขณะนั้

น คําพูดที่น่าตกใจก็ดังขึ้
นในหู

ของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์

“หา?” ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เงยหน้าขึ
้
นด้วยความประหลาดใจ

โจวเหว่ยชิงมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอ “การชอบใครสักคน
อาจหมายถึงความรักปริมาณเล็กน้อย แต่ความรักนั
้
นถือเป็นความชอบ

ที่ลึกซึ้
ง ในตอนที่ข้าตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง เจ้าทนกับความเจ็บปวด
และความทุกข์ทรมาน แต่กลับไม่เต็มใจที่จะปล่อยข้าจากอ้อมแขนไม่
ว่านั่
นจะหมายถึงความตายของเจ้าหรือไม่ในช่วงเวลานั้

นข้าตกหลุมรัก
เจ้าอย่างสุดหัวใจ ข้ารู้ว่าตัวเองเป็นคนสารเลวที่มีหัวใจหลายดวง แต่ถ้า
ข้ายอมแพ้ในตัวเจ้า ข้าก็รู้ว่าข้าจะไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต ดังนั
้
นข้า

จะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้

นแน่ เฟยเอ๋อร์ข้ารักเจ้า และข้าก็จะเป็น

แบบนี้ตลอดไป ยึดติดอยู่กับเจ้าและไม่ยอมปล่อยเจ้าจากไป”

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ไม่ได้คาดคิดว่าโจวเหว่ยชิงจะสารภาพรักกับ
ตัวเองในช่วงเวลานี้และเธอก็ไม่ได้เตรียมใจเอาไว้เลย เมื่อมองไปที่เขา
ปีศาจน้อยที่ทั้
งดื้อรั้
นและซุกซนจากวังสวรรค์ไพศาลก็เหมือนกับ

เด็กผู้หญิงทั่

วไป หัวใจของเธอเต้นแรงขณะที่กัดริมฝีปากล่างของ

ตนเองเบาๆ

“แต่…เจ้ามีปิงเอ๋อร์อยู่แล้ว ถ้าเป็นคนอื่น ข้าอาจพยายามเอาชนะ
นาง… แต่ไม่ใช่กับปิงเอ๋อร์แน่นอน พวกเราสูญเสียนางไปหลายปีแล้ว
และในที่สุดเราก็ได้พบกับนาง …ข้าจะขโมยผู้ชายของนางได้อย่างไร?”
โจวเหว่ยชิงถอนหายใจและยิมอย่างขมขื่น ้ “ความจริงข้าปวดหัว
มากกว่าเจ้าอีก…เพราะนั่

นก็คือราคาที่คนมากรักต้องจ่าย อย่างไรก็ตาม

ไม่ว่ายังไงข้าก็จะไม่ปล่อยพวกเจ้าไปง่ายๆแน่นอน มิฉะนั
้
นข้าคงจะ
เสียใจไปตลอดชีวิต ข้ารู้ว่าตัวเองเป็นคนโลภมาก แต่ไม่ว่าเจ้าจะมองข้า
ยังไง แม้ว่าข้าจะต้องผูกมัดเจ้าไว้กับข้า ข้าก็จะไม่ปล่อยให้เจ้าจากไป…
แต่เดิมข้าก็เป็นคนขี้โกงอยู่แล้ว เป็นอันธพาลที่แสนเจ้าเล่ห์ดังนั
้
นไม่ว่า
ข้าจะต้องกลายเป็นคนไร้ยางอายแค่ไหน พวกเจ้าก็ไม่สามารถกําจัดข้า
ออกไปจากชีวิตได้ง่ายๆหรอก”
ในขณะที่เขากล่าว โจวเหว่ยชิงก็ดึงมือของหญิงสาวเข้ามาก่อนจะ
โอบเธอไว้ในอ้อมกอดอย่างแน่นหนา การกระทําของเขาดูลื่นไหลไม่มี
ติดขัด

“เฟยเอ๋อร์เจ้ารู้ไหม? เมื่อข้าเห็นเจ้าตายต่อหน้าต่อตา ในตอนนั้
น

หัวใจของข้าแทบจะแหลกสลายไปพร้อมๆกัน ถ้าครั
้
งนั
้
นข้าไม่สามารถ
ชุบชีวิตเจ้าคืนมาได้ข้าอาจจะติดตามเจ้าไปสู่ความตาย ได้โปรดอย่าทิ้
ง

ข้าไปเลย… อันที่จริง … ข้ารักปิงเอ๋อร์อย่างสุดซึ
้
ง บางทีอาจมากที่สุด

แต่ข้าก็รักเจ้าเหมือนเดิม หากเจ้าไม่ทิ้

งข้าไป ความยากลําบากและ

ความรับผิดชอบทั
้
งหลาย โปรดยกให้ข้าเป็นผู้แบกรับมันทั้

งหมด …ตก

ลงไหม?”

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์สามารถสัมผัสความร้อนที่แผ่ออกมาจาก
ร่างกายของโจวเหว่ยชิงได้อย่างชัดเจน และที่มากไปกว่านั้

นคือ คือ
ความอบอุ่นภายในหัวใจของเขาที่เธอไม่สามารถพูดออกมาได้… แม้ว่า
ความเป็นเหตุเป็นผลจะบอกว่าถ้าทั้

งสองคนพยายามที่จะอยู่ด้วยกัน
พวกเขาก็จะต้องเผชิญกับความยากลําบากและบททดสอบมากมาย
แต่ในขณะนี้เธอไม่สามารถปฏิเสธเขาได้อย่างแท้จริง ถึงอย่างไรโจว
เหว่ยชิงก็ได้สลักตัวตนของเขาไว้ข้างในหัวใจของเธออย่างลึกซึ้
งจน

แทบไม่สามารถหาใครมาทดแทนได้แล้ว

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์พยักหน้าเล็กน้อย ใบหน้าที่งดงามของเธอ
กลายเป็นสีแดงก�าเหมือนแอปเปิ้

ลสด ราวกับสามารถคั
้
นน�าออกมาได้

ผิวแดงๆนั
้
นได้

โจวเหว่ยชิงไม่สามารถอดกลั้

นได้อีกต่อไป และริมฝีปากที่ร้อนผ่าว
ของเขาก็ทาบทับลงไปบนริมฝีปากแดงฉ�าของเธอด้วยรสจูบที่ลึกซึ้
ง

ไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้เขาจมอยู่กับการฝึกแบบปิดประตูของศาสตร์
การควบคุมทักษะขั
้
นสูงสุดทั
้
ง 6 ด้วยพลังทั
้
งหมด หัวใจของโจวเหว่ยชิง
จึงไม่ค่อยสงบและคิดถึงเรื่องระหว่างเขากับซ่างกวนเฟยเอ๋อร์อยู่
ตลอดเวลา ความกังวลที่เธอมี…โดยธรรมชาติแล้วเขาก็รู้สึกไม่น้อยไป

กว่ากัน โจวเหว่ยชิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทําให้ตัวเองลืมซ่างกวน
เฟยเอ๋อร์ถึงอย่างไรระหว่างพวกเขาทั
้
งสองคนก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้
น

อย่างไรก็ตาม โจวเหว่ยชิงพบว่าตัวเองไม่สามารถทําเช่นนั้

นได้ซ่าง

กวนเฟยเอ๋อร์เต็มใจที่จะตายเพราะเขา…ภาพนั้

นได้ฝังลึกลงไปในสมอง

และจิตวิญญาณของเขา นับตั
้
งแต่นั
้
นเป็นต้นมา ตําแหน่งของซ่างกวน
เฟยเอ๋อร์ในใจของเขาก็ไม่น้อยไปกว่าปิงเอ๋อร์หรือเทียนเอ๋อร์อีกต่อไป
เช่นนั
้
นโจวเหว่ยชิงจะยอมแพ้ง่ายๆได้อย่างไร?
ในที่สุดเด็กหนุ่มก็ตั้

งปณิธานว่า…เขาอยากจะรักษาคนที่เขารักไว้
มากกว่าการไม่ซื่อสัตย์ต่อหัวใจของตนเอง แม้ว่าผู้อื่นอาจจะเรียกเขา
ว่าคนไร้ยางอาย …เด็กหนุ่มก็จะไม่ยอมละทิ้

งความรักง่ายๆ ดังนั
้
น

เหตุการณ์ฉากนี้จึงเกิดขึ้นเนื่องจากการตัดสินใจในครั้
งนั
้
น

ริมฝีปากของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์เริ่
มสั่
นสะท้าน แต่สิ่
งนั
้
นก็ถูกแทนที่
ด้วยความร้อนรุ่มอย่างรวดเร็ว ถึงอย่างไรปีศาจน้อยก็ยังคงเป็นปีศาจ
น้อยแห่งวังสวรรค์ไพศาล และเมื่อเธอได้ปลดสลักในหัวใจของตัวเอง
ออกแล้ว ภายใต้การโจมตีของโจวเหว่ยชิง เธอจึงเริ่

มตอบสนองอย่าง

บ้าคลั่
ง ไม่ใช่ว่าเธออดกลั้

นมานานแล้วหรือ? เมื่อห่วงในใจของเธอถูก
คลายออก อารมณ์และความรู้สึกที่ถูกระงับไว้ก็ระเบิดออกมา บางที
อาจจะมากกว่าโจวเหว่ยชิงด้วยซ�า

มือของโจวเหว่ยชิงเริ่

มไต่เข้าไปในเสื้อผ้าของเธอ สัมผัสผิวเนียน

นุ่มที่กําลังสั่

นสะท้านเล็กน้อย ราวกับว่ามีปีศาจเข้ามาครอบงําสมอง

ของเขา

ภายนอกกระโจมสามารถได้ยินเสียงโห่ร้อง เสียงหัวเราะและ
พูดคุยดังระงม แต่ภายในกระโจมกลับเป็นเพียงความเงียบสงบราวฤดู
ใบไม้ผลิ

เมื่อโจวเหว่ยชิงอุ้มซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ขึ

้นและกําลังมุ่งหน้าไปที่เตียง

ทันใดนั้

นเสียง ‘หึ’อย่างเย็นชาก็ดังขึ้
น

ประสาทสัมผัสของโจวเหว่ยชิงชัดเจนมาก และแม้จะอยู่ในสภาพ
ที่จมจ่ออยู่กับอารมณ์วาบหวาม เขาก็ยังสัมผัสความจริงภายนอกได้
เสียงหึที่เกิดขึ้
นนั
้
นกะทันหันเกินไป ราวกับเกิดเสียงระเบิดก้องในหูทั
้
ง

เขาและซ่างกวนเฟยเอ๋อร์พลันรู้สึกตื่นตระหนกและสั่

นสะท้าน

จากนั
้
นซ่างกวนเฟยเอ๋อร์ก็รู้ว่ามือของตนเองก็กําลังล้วงเข้าไปใน
อกเสื้อของโจวเหว่ยชิงเช่นกัน หรือพูดให้ถูกก็คือหญิงสาวกําลังลูบ
หน้าอกของเขาในขณะที่มือของโจวเหว่ยชิงนั้

นไร้ยางอายยิ่

งกว่า เขา

จับบั
้
นท้ายของเธอเอาไว้และกําลังจะผลุบหายเข้าไปในกางเกง
“นั่
นใครน่ะ?” โจวเหว่ยชิงตะโกนด้วยความเดือดดาล เมื่อมีคนมา

ขัดจังหวะในตอนนี้ใครจะยังอารมณ์ดีอยู่ได้บ้าง?

ไม่มีเสียงตอบรับ… ไม่มีเสียงใดๆเลย ทั
้
งสองยังคงอยู่ในตําแหน่ง
เดิม พลังปราณสวรรค์ของพวกเขาถูกปลดปล่อยออกมาตรวจสอบ
พื้นที่และหาร่องรอย โจวเหว่ยชิงถึงกับปลดปล่อยทักษะสัมผัสมืดเพื่อ
เพิ่
มประสาทสัมผัสของเขาและกระจายการค้นหาออกไปในรัศมีสูงสุด
40 หลา ไม่ว่าศัตรูจะแข็งแกร่งเพียงใด ตราบเท่าที่อยู่ในพื้นที่นี้คนๆ
นั
้
นก็ควรจะต้องถูกโจวเหว่ยค้นพบ

ถึงกระนั
้
น พวกเขาก็ต้องประหลาดใจ เพราะแม้จะพยายามอย่าง

เต็มที่ก็ไม่สามารถสัมผัสร่องร่อยของคนๆนั้

นได้ในบริเวณใกล้เคียงเลย

ทั
้
งสองมองเห็นความตกตะลึงในดวงตาของกันและกัน และรู้ว่าอีก
ฝ่ายไม่พบร่องรอยของใครบางคนเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้

น? นี่ข้าจินตนาการไปเองหรือ?” โจวเหว่ยชิงถาม

ซ่างกวนเฟยเอ๋อร์กลอกตามองเขาและพูดอย่างโกรธเคือง “เจ้า
คิดว่าเราทั
้
งคู่จะจินตนาการถึงสิ่

งเดียวกันในคราวเดียวหรือไม่? จะต้อง

มีใครสักคน…อาจเป็นอาจารย์ของเจ้า? ไม่งั้

นเราจะหาคนไม่เจอได้

อย่างไร?”

โจวเหว่ยชิงสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในมือ เขาจึงยิ
้
มกว้าง ลูบมัน
อย่างกล้าๆกลัวๆในขณะที่พูดว่า “ใครจะไปสนใจเขากันเล่า เรามาต่อ
กันเถอะ”

“ต่อบ้านเจ้าน่ะสิ!” ใบหน้าของซ่างกวนเฟยเอ๋อร์กลายเป็นสีแดง
ก�า ก่อนหน้านี้หญิงสาวกําลังกําลังจมอยู่ในห้วงอารมณ์แต่ตอนนี้เธอ
สงบลงแล้ว เมื่อถูกโจวเหว่ยชิงลูบบั้

นท้าย สาวบริสุทธิ
์
อย่างเธอจะทน
ไหวได้อย่างไร มือที่อยู่บนหน้าอกของโจวเหว่ยชิงผลักเขาออกไปจนสุด
และร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธอก็หลุดออกจากฝ่ามือชั่

วร้ายของโจวเหว่ย

ชิง

……………………………………………….