Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 230

เช้าในวันถัดไปปีเตอร์ได้รับสายจากป้าเมย์บอกว่าปีเตอร์ได้กลับบ้านมาเมื่อคืนเเละดูเหมือนอาการจะไม่ค่อยดี ดังนั้นป้าเมย์จึงโทรศัพท์ไปลาอาจารย์ในเวลาเดียวกันเเจ็คสันก็ขับรถจิ๊ปไปที่บ้านของปีเตอร์

บรื้นน~

ครึ่งชั่วโมงต่อมาเเจ็คสันได้หยุดรถอยู่ที่หน้าบ้านของปีเตอร์ซึ่งป้าเมย์ได้ออกมาต้อนรับเขา

“เเจ็คสันเธอมาเเล้ว!ป้ารบกวนเธออยู่ช่วยดูเเลปีเตอร์หน่อยได้ไหม ป้าต้องรีบไปทำงานเเล้ว”ป้าเมย์กล่าวพูดขอร้องเเจ็คสัน

“ป้าเมย์ไม่ต้องกังวลผมจะดูเเลปีเตอร์ให้เองป้ารีบไปทำงานเถอะครับ”เห็นป้าเมย์เร่งรีบเเจ็คสันกล่าวตอบทันที

“อืม,เช่นนั้นป้าไปก่อนนะ ปีเตอร์อยู่บนห้องชั้นบน”ดูเหมือนป้าเมย์จะไปทำงานสายเธอได้กล่าวบอกเเจ็คสัน

ปั้ง~

หลังจากป้าเมย์ออกไปที่ประตูหน้าเเจ็คสันได้ก้าวท้าวขึ้นไปบนห้องของปีเตอร์หลายวันมานี้เขาไม่เห็นปีเตอร์ยิ่งไปกว่านั้นปลอกเเขนพันธมิตรก็ไม่สามารถตรวจจับปีเตอร์ได้เขาเองก็รู้สึกสงสัย

กระโดด ~ กระโดด ~ กระหน่ำ ~ กระหน่ำ !!

ทันทีที่มาถึงหน้าประตูห้องเสียงเพลงได้ดังออกมานอกห้องอย่างรุนเเรงจนเเจ็คสันรู้สึกหนวกหู หลังจากเปิดประตูเข้าไปเเจ็คสันเห็นปีเตอร์กำลังกระโดดโยกเยกอยู่บนเตียงดูเหมือนเขาจะมีลักษณะท่าทีที่ดูสบายมาก

“อ้าว,เเจ็คสัน นายมาเเล้ว! มาเต้นด้วยกันไหม?”เห็นเเจ็คสันผลักประตูเข้ามาปีเตอร์กล่าวตะโกนชวนเเจ็คสันเต้นด้วยกัน สภาพของปีเตอร์ในตอนนี้เเม้เเต่คนโง่ก็สามารถดูออกว่าปีเตอร์นั้นไม่ปกติ

ฟุ่บ!

มองดูปีเตอร์ที่เต้นอยู่บนเตียงโดยไม่สนใจสิ่งใดเเจ็คสันได้ยื่นมือออกไปปิดเพลงเสียงเพลงในห้องได้หายไปซึ่งปีเตอร์ที่เต้นอยู่ก็หยุดลงทันที

“ปีเตอร์ นายป่วยงั้นหรอ? นายดูผิดปกติอย่างมาก”เห็นปีเตอร์จ้องมองมาที่เขา เเจ็คสัน กล่าวถามอย่างจริงจัง

เเจ็คสันได้สังเกตุมองปีเตอร์อย่างระวังเเต่ผลที่เขาได้รับนั้นกลับไม่ได้เป็นที่พึงพอใจมากนักเขาสัมผัสเพียงได้ว่าปีเตอร์นั้นมีอาการที่ผิดปกติ

ฟุ่บ!

ได้ยินคำพูดของเเจ็คสัน ปีเตอร์กระโดดลงจากเตียงเเละไปที่ด้านหน้าของเเจ็คสันทันที

“อะไร?ฉันไม่ได้เป็นอะไรเสียหน่อย ฉันคิดว่าหากเทียบกับตัวฉันก่อนหน้านี้ฉันกลับรู้สึกสดชื่นจะตายไป นายไม่คิดงั้นหรอ?”ปีเตอร์ที่เดินมาข้างหน้าเเจ็คสันเขายิ้มออกมา

ตะโกน ~

จ้องมองไปที่รูปลักษณ์ของปีเตอร์สีหน้าของเเจ็คสันตอนนี้ไม่สู้ดีนักปีเตอร์ทำตัวเเปลกไปจริงจริงจะว่าเเปลกไปก็ไม่ถูกเพราะมีเเต่อารมณ์ของปีเตอร์ที่เปลี่ยนไป

ปีเตอร์กระโดดขึ้นบนเตียงโดยไม่สนใจเเจ็คสันเขาต้องการจะนั่งเล่นเกมต่อ

“นายไม่เข้าชั้นเรียนมาสองวันเเล้ว?”เห็นปีเตอร์นั่งลงข้าง ๆเตียง เเจ็คสัน จ้องมองไปที่พฤติกรรมของปีเตอร์เเล้วกล่าวถาม

“เข้าชั้นเรียน?ฉันลืมน่ะ ยิ่งไปกว่านั้นนายไม่คิดว่าการเข้าชั้นเรียนมันน่าเบื่อหรอกหรอ?อันที่จริงหลักสูตรที่เราเรียนปัจจุบันก็เเทบจะไม่ได้ก้าวล้ำสิ่งที่เรามีเลย เเฮร์รี่เองก็ไม่ได้เข้าชั้นเรียนไม่ใช่หรอไง เช่นนั้น ทำไมเราไม่ทำตัวเหมือนเเฮร์รี่ ไม่ต้องไปโรงเรียน?”ได้ยินคำถามของเเจ็คสันปีเตอร์ตอบกลับโดยไม่เเยเเส

ฟุ่บ!

“นายคือ ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์ จริงจริงงั้นหรอ? ปีเตอร์ที่ฉันรู้จักเเม้เขาจะชอบเที่ยวเล่นเเละรู้สึกสนุกสนานเเต่เขาก็เป็นห่วงเรื่องการเรียนไม่มีทางพูดลบหลู่ชั้นเรียนแบบนี้”ได้ยินคำตอบของปีเตอร์เเจ็คสันไม่สามารถทนได้อีกเขาได้จับไหล่ทั้งสองข้างของปีเตอร์ให้หันมาทางด้านหน้าของเขา

เเจ็คสันตั้งใจจะตรวจสอบร่างกายของปีเตอร์เเต่เพราะเขาไม่อาจเผยสถานะของมิราจไนท์ในตอนนี้ได้ดังนั้นเขาจึงได้ตรวจสอบร่างกายของปีเตอร์อย่างระวัง

“จริงงั้นหรอ?ฉันคิดว่าฉันก็เป็นเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ ฉันได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย”ปีเตอร์ไม่ได้สนใจในคำพูดของเเจ็คสัน

เขาได้สบัดมือที่จับไหล่ของเขาออกเเละหันไปเล่นเกมต่อ ลักษณะของปีเตอร์ตอนนี้เเจ็คสันไม่เคยพบเจอ เขารู้สึกกังวลมากนอกจากนี้เขายังพบบาดเเผลบางอย่างบนตัวของปีเตอร์

“ปีเตอร์นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย”เเจ็คสันพูดออกมาอย่างจริงจัง

ดูเหมือนว่าปีเตอร์ในตอนนี้จะไล่ล่าจัดการพวกอาชญากรโดยใช้สถานะสไปเดอร์แมนทุกวันโดยเเทบจะไม่ได้พักผ่อน

หลังจากสำรวจดูคร่าว ๆเขาพบบาดเเผลบางเเห่งซึ่งมันปรากฏขึ้นตามร่างกายของปีเตอร์ เเต่ปีเตอร์กลับไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรราวกับเครื่องจักรที่เฉยเมย

เเจ็คสันได้อาศัยอยู่ในบ้านของปีเตอร์เป็นเวลาหนึ่งวันเขาวางเเผนที่จะใช้สถานะของมิราจไนท์จัดการตรวจสอบปีเตอร์อย่างระวังเพื่อหาต้นตอของปัญหา

อย่างไรก็ตามพอตกช่วงเย็นปีเตอร์ก็วางเเผนจะออกไปข้างนอก เเม้ว่าเเจ็คสันจะขอร้องให้เขาอยู่ปีเตอร์ก็ไม่ได้สนใจท้ายที่สุดเเจ็คสันก็เดินทางออกไปพร้อมกับปีเตอร์

ในระหว่างทางที่ปีเตอร์เดินอยู่เขาได้เห็นหญิงสาวจำนวนมากที่นั่งอยู่ที่หน้าร้านซึ่งกำลังเรียกลูกค้าของพวกเธอเพื่อให้เข้าร้านอยู่ดูเหมือนสายตาของพวกเธอจะดึงดูดมาที่ปีเตอร์

ปีเตอร์ในระหว่างทางก็เดินเต้นรำเล็กน้อยซึ่งเขาไม่ได้สนใจว่าเเถวนี้จะมีผู้คนพลุ้งพล่านหรือไม่เขาได้เดินเเดนซ์ตลอดทางซึ่งเเจ็คสันที่เห็นการกระทำของปีเตอร์เขาเเทบจะรู้สึกอายเเทน

ในระหว่างทางเดินปีเตอร์ที่กำลังเต้นอยู่เขาได้เข้าไปในฟลอร์เต้นรำที่สวยงาม ซึ่งเเจ็คสันก็เดินตามเข้าไปเขาเห็นปีเตอร์เดินเข้าไปชวนหญิงสาวคนนึงเพื่อเต้น

“ขอโทษนะ เเม้คุณจะดูดี เเต่คุณก็ไม่ใช่สเป็คของฉัน”ได้ยินคำเชิญชวนจากปีเตอร์ หญิงสาวกล่าวยิ้มปฏิเสธ

อย่างไรก็ตามปีเตอร์ไม่ได้สนใจคำปฏิเสธเหล่านั้นเขาได้ดึงมือของหญิงสาวคนนั้นมาเเละวางเเผนจะดึงเข้าไปในฟลอร์เต้นรำเพื่อเต้นกับเธอ ซึ่งหญิงสาวคนนั้นไม่มีเเรงขัดขืนปีเตอร์ เเจ็คสัน ที่เห็นเช่นนั้นเขาไม่สามารถทนได้อีกรีบไปยืนขวางหน้าปีเตอร์ทันที

“ปีเตอร์ หยุดได้เเล้ว เราจะกลับบ้าน!”เเจ็คสันกล่าวบอกปีเตอร์ที่จับมือหญิงสาวคนนั้นอยู่ดูเหมือนปีเตอร์จะเป็นบ้าไปเเล้วเขาไม่ฟังคำพูดของใครเเม้เเต่น้อยในตอนนี้

เพียงเเต่ว่าปีเตอร์ได้จ้องมองมาที่เขาขเม็งก่อนที่มือของเขาจะกวาดผ่านไปที่ร่างกายของเเจ็คสัน

ฟุ่บ!

เเจ็คสันไม่มีเวลาได้ทันตอบสนองโดนฝ่ามือของปีเตอร์โบกสะบัดร่างกายของเขาถูกส่งลอยไปในทันที

หลังจากถูกปีเตอร์ซัดส่งลอยไปมากกว่าสองเมตรเเจ็คสันได้ลุกขึ้นมาดูเหมือนความเเข็งเเกร่งของสไปเดอร์แมนในตอนนี้จะดูผิดเเปลกไปจริงจริง

เเจ็คสันเองก็ไม่คิดว่าปีเตอร์จะทำร้ายเขา,นี่ปีเตอร์ยังเห็นเขาเป็นเพื่อนคนนึงหรือไม่?

“ปีเตอร์! ปีเตอร์!”เพียงเเต่ว่าหลังจากสบัดเเจ็คสันจนกระเด็นลอยไป ปีเตอร์ก็หายตัวไปเช่นเดียวกัน

“เธอไม่เป็นอะไรนะ?”

“ให้พวกเราเรียกตำรวจไหม?”

“ผมไม่เป็นอะไรนอกจากนี้ไม่ต้องเรียกตำรวจ เขาเป็นเพื่อนของผม เเต่ดูเหมือนตอนนี้เขาจะมีอารมณ์ที่หงุดหงิดนิดหน่อย”เผชิญหน้าไปด้วยการห้อมล้อมจากผู้คนเเจ็คสันโบกมืออธิบาย