Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 259
ภายในห้องประชุมทอมเเละผู้จัดการที่เรียกตัวเองว่าเจฟเฟอร์รี่กำลังนั่งพูดคุยกันบนเก้าอี้
“ทอม ฉันรู้สึกมีความสุขมากที่เธอได้ตัดสินใจในครั้งนี้ ฉันรู้สึกชื่นชมเธอที่ได้เลือกเส้นทางที่ถูกต้อง”เจฟเฟอร์รี่นั่งมือไขว้กัน เขาพูดกับทอมด้วยรอยยิ้ม
“เเน่นอนว่าผมเองก็รู้สึกเป็นเกียรติมาก ที่คุณยินดีช่วยเหลือผม เเต่ตามข้อตกลงผมหากสิ่งที่คุณกำลังจะทำเป็นเรื่องความผิดทางอาญาผมจะยกเลิกทันที”ทอมกล่าวพูดอย่างจริงจัง
“เเน่นอนย่อมเป็นเช่นั้น,เเต่ฉันต้องการยืนยันว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจเเน่นะ กระบวนการที่ว่านี้ ค่อนข้างเจ็บปวด ฉันกลัวว่าเธอจะล้มเลิกกลางทาง”เจฟเฟอร์รี่ กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“อืม ผมเตรียมใจไว้เเล้ว เเต่คุณบอกว่ากระบวนการนี้กินเวลามากกว่าหนึ่งสัปดาห์ซึ่งผมเองก็ได้ลาพักร้อนไปหนึ่งสัปดาห์เเล้ว พูดก็พูดเถอะ หนึ่งสัปดาห์นี้ผมกลัวว่าครอบครัวของผมจะเป็นกังวล”ได้ยินการเตือนของ เจฟเฟอร์รี่ ทอมกล่าวตอบ อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงเป็นนักเรียนอยู่เเละกระบวนการในครั้งนี้ก็ใช้เวลาอยู่พอสมควร
“สบายใจเถอะ เรื่องที่เรารับรองไว้ เเน่นอนว่าย่อมสำเร็จตามเวลาที่เราบอก ภายในหนึ่งสัปดาห์เธอจะได้กลับบ้านไปหาครอบครัวโดยไม่จำเป็นต้องกัวล”เห็นความกังวลของ ทอม เจฟเฟอร์รี่ กล่าวตอบเล็กน้อย ใบหน้าของเขาเหมือนกับพนักงานชวนเชื่อที่ทำให้ผู้อื่นคล้อยตามได้
“ก็ดี,ผมไม่มีคำถามอะไรเเล้ว ล่ะ เเล้วเราจะเริ่มกันตอนไหน ผมเตรียมตัวพร้อมเเล้ว”ทอมต้องการเริ่มการทดสอบโดยเร็วที่สุด
“ฮ่าฮ่า,ฉันชอบคนหนุ่มไฟเเรงเช่นเธอ เอาล่ะ หากเธอพร้อมเเล้วเราเริ่มกันเลยก็ได้”ได้ยินคำตอบของ ทอม เจฟเฟอร์รี่ กล่าวด้วยรอยยิ้ม หลังจากนั้นเขาก็ลุกจากเก้าอี้เดินไปที่ห้องที่เขาเดินออกมา
ฟุ่บ!
ทอมเองก็เดินตามหลัง เจฟเฟอร์รี่ ไป
ครื่น!!
ประตูเหล็กที่ก่อนหน้านี้ปิดสนิท ภายใต้การนำของ เจฟเฟอร์รี่ มันได้เปิดขึ้นอีกครั้ง
…
หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทอมก็ถูกชำระล้างร่างกายเพื่อฆ่าเชื้อโรค เขานอนอยู่ในหลอดเเคปซูลใส ที่เป็นเครื่องมือเทคโนโลยีระดับสูง ตอนนี้ร่างของเขาถูกเเนบติดกับเตียงหลอดเเคปซูลทำให้เขาขยับเคลื่อนไหวไม่สะดวก เเต่ทอมเองก็พยายามไม่เคลื่อนไหวเเม้เขาจะเตรียมใจมาเเล้วเเต่ก็อดเผชิญหน้ากลัวความเจ็บปวดไม่ได้
ในขณะที่ทอมกำลังนอนอยู่ ทีมนักวิจัยในชุดสีขาว ก็เดินเข้ามา พวกเขาได้เคลื่อนไหวเเละเตรียมเครื่องมือพร้อมเสร็จศัพท์
“เอาล่ะเริ่มกันเลย!”เจฟเฟอร์รี่ ได้กล่าวพูดหลังห้องกระจก
“อืม”
ฟึ่ม!
ภายใต้คำสั่งของ เจฟเฟอร์รี่ ทีมนักวิจัยในชุดสีขาว ได้กดเลือกบางสิ่งบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เเละก็ปรับตำเเหน่งของทอมลง จากนั้นก็ปล่อยวงเเหวนโลหะสองอันอยู่ท่ามกลางระหว่างตัวของทอม
เห็นเครื่องมือที่ชวนน่าขนลุก ทอมรู้สึกหวาดกลัวจนไม่กล้าขยับ เขารู้ว่านี่คือการทดลอง เเต่เขาก็กังวลหากมันล้มเหลวเขาจะเป็นอย่างไร
ฮึ่ม
ไม่นานวงเเหวนสองวงก็ถูกปรับภายใต้การชักนำของนักวิจัย
“!!!!”เห็นวงเเหวนถูกจอมาที่คอของเขาทอมตะโกนด่าในใจ ตอนนี้เขารู้สึกกลัวมาก
จากนั้นภายในวงเเหวนก็ปรากฏเข็มเเทงเข้าที่คอของทอม จากนั้นทอมก็รู้สึกได้ถึงของเหลวบางอย่างที่กำลังไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา
ซูด!!
ของเหลวสีฟ้าได้ถูกฉีดเข้าสู่ร่างกายของทอมอย่างรวดเร็ว
“!….!”จากนั้นทอมก็รู้สึกเสียวสันหลังไปหมัด เขาเริ่มรู้สึกไม่สบายใจจนไม่สามารถทนได้
กระบวนการได้ดำเนินผ่านไปหลายวินาทีของเหลวเหล่านั้นเริ่มส่งผลกระทบต่อความเจ็บปวดออกมา ส่งผลให้ทอมรู้สึกเจ็บปวดจนเเทบจะอดกรีดร้องออกมาไม่ได้
“!!!!!”ผ่านไปสิบวินาทีทอมก็เริ่มกรีดร้องออกมาพร้อมกับดิ้นรนอย่างรุนเเรง
อย่างไรก็ตามเพราะถูกล็อคตรึงอย่างเเน่นหนาโดยหัวเข็มขัดโลหะ ทอมจึงไม่สามารถขยับได้ตามที่ใจนึกไม่ว่าทอมจะเเข็งเเกร่งหรือดิ้นรนรุนเเรงขนาดไหนก็ไม่อาจทำให้ร่างของเขาขยับเขยื้อนไปได้มาก
ภายใต้ความเจ็บปวดหน้าของทอมเผยสีหน้าของเเววตาที่น่าสงสารออกมา เห็นสภาพเช่นนี้ เหล่านักวิจัยราวกับไม่ทุกข์ร้อนอะไรเพราะพวกเขาเคยเห็นสีหน้านี้มาเเล้ว
ทอมได้เผชิญหน้าต่อสู้กับความเจ็บปวดอย่างรุนเเรงจนท้ายที่สุดเสียงของเขาก็เริ่มสงบลง ซึ่ง เจฟเฟอร์รี่เองก็รู้สึกชื่นชมภายในใจ
“ดูเหมือนว่าหนูทดลองชิ้นนี้ จะเป็นตัวทดลองชั้นเลิศ ไม่เสียเปล่าที่ฉันใช้เวลานานกว่าจะเกลี้ยกล่อมเขาสำเร็จ”เห็นทอมในหลอดทดลอง เจฟเฟอร์รี่กล่าวกระซิบกับตัวเอง
“ผู้จัดการเจฟเฟอร์รี่ ดูเหมือนเวลาของพวกเราจะเหลืออีกไม่ถึงเดือนเเล้ว”เห็นเจฟเฟอร์รี่จ้องมองดูสถานการณ์ของทอม ชายที่สวมใส่เสื้อผ้าสไตล์ตะวันตก ได้เดินเข้ามาเเละกล่าวพูดขึ้น
“ฉันรู้เเล้ว อีกไม่นานการทดลองในครั้งนี้ของพวกเราก็จะประสบความสำเร็จ”เจฟเฟอร์รี่พยักหน้า
จากนั้นเจฟเฟอร์รี่ก็เปิดโฟลเดอร์ไฟล์ในมือถือ
“เเผนการสร้างวินเทอร์โซลเยอร์ขึ้นมาใหม่ ครั้งนี้ พวกเราจะตั้งค่าให้มันมุ่งเป้าไปที่กัปตันอเมริกาโดยเฉพาะ ไม่ว่าอย่างไรเราก็จะทำให้มันตกตายให้ได้?”มองดูไฟล์โฟลเดอร์ในมือถือเจฟเฟอร์รี่ กล่าวเสียงทุ้มต่ำ