Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 333

ได้ยินการกล่าวยอมรับของเอนเชี่ยนวันเเจ็คสันค่อนข้างตกใจอยู่ครู่นึงถึงเเม้ว่าเขาจะมีความมั่นใจในขณะที่พูดอยู่เเต่ก็ไม่คาดคิดว่าเอนเชี่ยนวันจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ เพราะว่าการได้รับการยอมรับจากตัวตนเช่นเอนเชี่ยนวันนั้นค่อนข้างมีค่าอย่างมากเท่าที่เขาฟังดูเหมือนเอนเชี่ยนวันจะสนับสนุนความคิดของเขา ใช่ว่าเอนเชี่ยนวันจะให้ความร่วมมือกับเเผนการของเขาหรือไม่ นี่เป็นสิ่งที่เเจ็คสันครุ่นคิดในใจ

“คุณกำลังคิดว่าตัวเราจะสนับสนุนคุณ?ถ้ามันเป็นความคิดเพื่อสร้างสหพันธ์โลกเเล้วล่ะก็ตัวข้าอาจจะพาให้ยืมเเรงได้บ้าง”เอนเชี่ยนวันรู้ว่าเเจ็คสันคิดอะไรในใจ เขากล่าวตอบด้วยรอยยิ้ม

“เรื่องนี้…คำพูดที่คุณพูดมาเมื่อครู่เเน่นอนว่าฉันต้องการอย่างเเท้จริง”ในที่สุดเเจ็คสันก็สามารถระบายความอัดอั้นในใจได้เล็กน้อย

“อย่าได้กล่าวเช่นนี้…ที่ข้าต้องการจะสื่อหมายถึงเรื่องเป้าหมายของคุณ อย่างไรก็ตามคุณจะต้องเเสดงให้ข้าเห็นว่าคุณสามารถที่จะประสบความสำเร็จในเป้าหมายที่ว่าได้ เเม้ตัวเราออกปากจะร่วมมือ เเต่ก็ไม่ได้จะขอยุ่งเกี่ยวกับเรื่องทางโลกมากนัก เพราะอนาคตไม่ใช่สิ่งที่จะถูกเปลี่ยนเเปลงโดยง่าย”เอนเชี่ยนวันกล่าวเเสดงจุดยืนของเขา

“ถึงอย่างไรก็ต้องขอบคุณอีกครั้งปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน”เเม้จะไม่ได้รับการสนับสนุนจากเอนเชี่ยนวันอย่างชัดเจน เเต้ถ้อยคำของเอนเชี่ยนวัน ก็เหมือนให้การสนับสนุนเขา อีกอย่างต้องรู้ว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเขาเป็นคนจากต่างโลกหากเขาคิดว่าเเจ็คสันไม่เหมาะสมเขาสามารถที่จะโบกมือให้เเจ็คสันหายไปตอนไหนก็ได้

“เอาล่ะ ข้าเองก็หมดธุระกับคุณเเล้ว ข้าจะเรียกให้ พ่อมดรุ่ยเคอ กับ ไต้เหวิ่น มาส่งคุณกลับไป”ปรมาจารย์เอนเชี่ยนวันกล่าวพูด

“ฉันรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้พบคุณในวันนี้”เห็นว่าจะต้องจากลากันเเล้ว เเจ็คสันตระหนักถึงเรื่องนี้ดี

ฟุ่บ!

เพียงเเต่ว่าในขณะนั้นเองเอนเชี่ยนวันก็ได้ยกมือขึ้นพร้อมชี้นิ้วออกมาที่เขา เเสงสีทองได้ออกมาจากนิ้วชี้ของเอนเชี่ยนวันพุ่งเข้าไปในร่างของเเจ็คสันก่อนที่จะหายไป

“หืม?”เห็นเเสงสีทองถูกยิงเข้าไปในร่างกายของเขาเเจ็คสันรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจ้องมองไปที่เอนเชี่ยนวัน ราวกับต้องการคำตอบเกี่ยวกับการกระทำเมื่อครู่

“ผ่อนคลายเถอะ มันเป็นเพียงเวทย์มนตร์ติดตาม เเละมีพลังป้องกันบางอย่าง โดยปกติเเล้วมันย่อมสูงกว่าชุดสูทนั่นของคุณ”เห็นการเเสดงออกอย่างสงสัยของเเจ็คสัน เอนเชี่ยนวันอธิบายด้วยรอยยิ้ม

“งั้นหรอกหรอ”ได้ยินการอธิบายของเอนเชี่ยนวันเเจ็คสันไม่ได้เเสดงความไม่พอใจออกมาเขารู้ดีว่ามันไม่มีความหมาย

ฟุ่บ!

จากนั้นเเจ็คสันก็สวมชุดสูทของเขาอีกครั้ง มันถึงเวลาที่เขาต้องไปเเล้วเเม้ว่าชุดสูทของเขาจะไม่สามารถอำพรางสายตาของเอนเชี่ยนวันได้ เเต่มันก็ยังคงปกปิดคนอื่น ๆ ได้ ทำให้เเจ็คสันรู้สึกสบายใจในส่วนนี้นอกจากนี้ไม่นานเเจ็คสันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของพ่อมดรุ่ยเคอ เเละ พ่อมด ไต้เหวิ่น เดินเข้ามา

จริงๆเเล้วมันเป็นตอนที่เเจ็คสันสวมชุดทันที ทั้งสองคนก็เดินเข้ามาทางประตู เเละ เห็นมิราจไนท์ที่ลุกขึ้นยืนอยู่เบื้องหน้าของปรมาจารย์เอนเชี่ยนวัน

“ข้าเเละมิราจไนท์คุยธุระกันเสร็จเเล้วต้องรบกวนให้พวกเจ้าช่วยส่งเขากลับ นอกจากนี้ ยังมีเรื่องของธอร์ที่พวกเจ้าต้องให้ความสนใจบางทีเราอาจได้รับผลประโยชน์บางอย่าง”เอนเชี่ยนวันกล่าวพูดเบา ๆ ในที่สุดเขาก็ยกเรื่องธอร์มาพูดขึ้น

“ครับ,ท่านปรมาจารย์”พ่อมดรุ่ยเคอเเละพ่อมดไต้เหวิ่นกล่าวปฏิบัติตามหลังจากนั้นพวกเขาเเละเเจ็คสันก็เดินออกไป

เเน่นอนว่าเเจ็คสันได้ยินเรื่องของธอร์เมื่อครู่นี้จากปากของเอนเชี่ยนวัน อย่างไรก็ตาม ธอร์ก็ยังเป็นบุตรชายของโอดิน เขาถูกเนรเทศมาที่โลกเเห่งนี้ เป็นเรื่องธรรมดาที่เอนเชี่ยนวันจะให้ความสนใจกับธอร์

“มิราจไนท์ คุณโอเคไหม?”เห็นมิราจไนท์อยู่ในความงุนงง พ่อมด รุ่ยเคอ กล่าวถามขึ้น

“ฉันไม่เป็นอะไร”ได้ยินเสียงของพ่อมดรุ่ยเคอ เเจ็คสันตอบอย่างเร่งรีบ

จากนั้นเเจ็คสันก็เตรียมพร้อมที่จะเดินทางกลับโดยมีพ่อมดทั้งสองคนไปส่งขณะเดียวกันเอนเชี่ยนวันก็ยังคงนั่งจิบชาอยู่ที่เดิมไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่

“เด็กคนนี้มาจากโลกอื่น เขาได้มาที่นี่เเละถูกต้อนรับโดยกฏเเห่งโลก นี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก ข้าเองก็ไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้ เเต่เรื่องเป้าหมายนั่นเขาจะทำได้หรือไม่?”ในใจของเอนเชี่ยนวันรู้สึกคาดหวังพร้อมกับจิบชาร้อน ๆ ไปพราง

“ท่านอาจารย์ ดูเหมือนท่านจะสนใจมิราจไนท์คนนี้ เขาเป็นคนพิเศษงั้นหรอคะ?”ขณะเดียวกัน หยุนเหมิง ก็เดินเข้ามา เธอได้กล่าวถามเอนเชี่ยนวันด้วยท่าทีนุ่มนวล