Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 387

ในขณะที่เเจ็คสันกำลังเฝ้ามองทหารวินเทอร์โซลเยอร์ เจอร์รี่ก็เดินมาถึงเบื้องหน้าของเดดพูลที่กำลังนอนอยู่บนเตียง เขาสังเกตุเดดพูลอย่างระวัง เเละ เเทบไม่สามารถตรวจจับชีพจรชีวิตได้ ด้านหน้าของเขาราวกับศพนิ่งไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว

“หวังว่ามิราจไนท์จะพูดถูกต้องไม่อย่างนั้นพวกเราคงได้สูญเสียสมาชิกคนสำคัญไปจริง ๆ เเน่”เจอร์รี่นั่งลงข้างเตียงของเดดพูล เขาไม่ได้รังเกียจหน้าตาของเดดพูลที่ถูกไฟคอก

ฟุ่บ!

“พวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง มีวิธีที่จะช่วยฟื้นคืนความจำของพวกเขาไหม?ฉันได้ยินมาว่าทหารพวกนี้ได้ถูกล้างสมองเเละมันเป็นไปไม่ได้ที่จะฟื้นความทรงจำของพวกเขา หากพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของพวกเขา พวกเขาจะบ้าคลั่งขึ้นมา”เจอร์รี่ได้กล่าวถามมิราจไนท์เมื่อเห็นมิราจไนท์เดินเข้ามาภายในห้อง

เเจ็คสันไม่ได้ตอบเจอร์รี่ในทันทีเขาจ้องมองไปที่เตียงของเดดพูลอย่างระวัง ใบหน้าเดิมของเเจ็คสันก็ค่อนข้างกังวล เท่าที่เขาตรวจสอบ เดดพูลกำลังใช้เวลาฟื้นฟูตัวเองเซลล์ของเขากำลังก่อตัวขึ้นเเต่มันกลับช้าอย่างมาก

“ฉันไม่เเน่ใจว่าจะทำให้พวกเขาฟื้นคืนความทรงจำของตัวเองได้หรือไม่ เเต่ฉันจะลองพยายามดู”เเจ็คสันกล่าวตอบเจอร์รี่ตามจริง

หากมันมีไอเท็มพิเศษที่จะสามารถช่วยเหลือทอมเเละทหารวินเทอร์โซลเยอร์คนอื่น ๆ ได้เขาก็ไม่ลังเลที่จะเเลกมันมา เพียงเเต่ถึงเเม้จะมีจริง เขาก็ไม่สามารถเเลกมันได้ในตอนนี้เพราะเเต้มคะแนนของเขาไม่เพียงพอ

ดังนั้นเเจ็คสันจึงลองพยายามฟื้นคืนความทรงจำด้วยความหลังต่าง ๆ จากรูปภาพ เเละ กระตุ้นความทรงจำก่อนหน้านี้ หากโชคดี ทอมก็คงจะพอนึกอะไรออกได้บ้าง

“งั้นหรอ เช่นนั้นฉันจะกลับไปค้นหาประวัติสถานะของอีกสองคนที่เหลือเพียงเเต่พวกไฮดร้าค่อนข้างมีอิทธิพลบางทีทั้งสองคนนั้นอาจจะเป็นคนต่างถิ่นไม่อาจใช้ฐานข้อมูลค้นหาได้”ได้ยินคำตอบของมิราจไนท์ เจอร์รี่ รู้สึกหมดหนทาง

ข้อมูลเกี่ยวกับทหารวินเทอร์โซลเยอร์นั้นค่อนข้างหาได้ยากโดยเฉพาะสองคนที่เหลือราวกับว่าพวกเขาไม่เคยมีตัวตนมาก่อน ดังนั้นเจอร์รี่จึงต้องพยายามอย่างหนัก

“ขอบคุณเจอร์รี่สำหรับความพยายาม ช่วงนี้ก็ปล่อยให้พวกเขาถูกขังในห้องนั้นไปก่อน”ได้ยินคำพูดของเจอร์รี่ เเจ็คสันตบไหล่เเฮ็กเกอร์อัจฉริยะของทีมเขา

เขารู้ว่าเจอร์รี่พยายามอย่างมากในการช่วยเหลือเรื่องนี้ เเต่มันก็ไม่ใช่ทุกสิ่งที่เจอร์รี่จะสามารถทำได้ ดังนั้นเขาไม่ต้องการให้เจอร์รี่กดดันตัวเอง

“ฉันเข้าใจเเล้ว เเต่เรื่องของเดดพูล เขา…”ได้รับการสนับสนุนจากมิราจไนท์อารมณ์ของเจอร์รี่ดีขึ้นเล็กน้อย เพียงเเต่ความสนใจทั้งหมดก็ตกไปที่เดดพูลอีกครั้ง

“เดดพูลคงจะต้องใช้เวลาพักฟื้นตัวนาน ผ่อนคลายเถอะ ฉันไม่ได้หลอกพวกนายหรอก เพียงเเต่ด้วยอัตราการฟื้นฟูในปัจจุบันของเขา อาจจะต้องใช้เวลากว่าหนึ่งสัปดาห์นายถึงจะเห็นถึงความเปลี่ยนเเปลง”เเจ็คสันรู้ว่าเจอร์รี่กังวลเกี่ยวกับเดดพูล เขาจึงบอกให้ผ่อนคลายในเรื่องนี้

ร่างของเดดพูลมีเซลล์ 1-2 เซลล์ที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาได้รับยายีนเเละน้ำศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำเข้าไปช่วยฟื้นฟูเเล้ว เพียงเเต่อาการบาดเจ็บของเดดพูลรุนเเรงอย่างมาก ดังนั้นอุปกรณ์ช่วยเหลือทั้งสองอย่างนั้นเป็นเพียงตัวเร่งเท่านั้นหากต้องการให้เเสดงผลจะต้องใช้เวลาพอสมควร

“ฉันเชื่อคุณ ฉันจะเข้ามาดูอาการของเดดพูลเป็นระยะ พอเขาฟื้นขึ้นมาฉันจะได้คอยช่วยเหลือเขาได้…”เจอร์รี่ตอบรับคำของเเจ็คสัน

“อืม ขอบคุณ”

ฟุ่บ!

“!!!”

ในขณะที่เเจ็คสันเตรียมจะพูดอะไรต่อเขาก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนของทหารวินเทอร์โซลเยอร์ดังขึ้น มันเป็นเสียงที่ดูเเล้วทรมาณอย่างมาก

“นายรออยู่ที่นี่!”เเจ็คสันบอกเจอร์รี่ก่อนที่จะรีบเร่งออกไป

ฟุ่บ!

เเจ็คสันรีบเดินไปถึงหน้าจอคอมเเละจ้องมองไปที่ภาพ เเน่นอนว่านอกเหนือจากทอมเเล้วเขาก็ได้ให้ภาพเเห่งความทรงจำเเก่ทั้งสามคนที่ตรวจสอบสถานะพบ

ทอมหลังจากดูรูปภาพเเละวิดิโอบนเเท็บเล็ตเขาก็ไม่ได้มีการตอบสนองใด ๆ เพียงเเต่คนอื่น ๆ ทหารวินเทอร์โซลเยอร์คนอื่น ๆ เหมือนจะจำอะไรได้ เขาได้ตะโกนกรีดร้องออกมาอย่างทรมาณเเละเริ่มดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

ปั้ง

ขณะนั้นมีเสียงของคนคนนึงดังร้องขึ้นซึ่งเขาร้องตะโกนราวกับไม่สนใจสิ่งใดเพียงเเต่คนคนนี้ที่ดิ้นรนได้ไม่นานด้วยความเเข็งเเกร่งของโซ่ผสมโลหะอดาเเมนเทียมมีหรือที่เขาจะสามารถหลุดไปได้ ไม่นานเสียงของเขาก็เงียบไป

ฟุ่บ

เเจ็คสันที่ได้ยินเสียงร้องเขาจ้องหน้าจอเเท็บเล็ตพีซีเสร็จก็เดินเข้ามา เขาเห็นคน ๆ นึงนอนหมดสติไป

“ฮาร่า? เขาอายุ 60 กว่าปีเเล้ว ดูเหมือนจะเป็นรุ่นอาวุโส ที่ถูกปิดผนึกความทรงจำมานาน ทันทีที่ถูกกระตุ้นความทรงจำเขาเลยบ้าคลั่งขึ้น?ส่วนอีกสองคนที่เหลือราวกับว่าพวกเขาพอจะนึกอะไรได้?”เเจ็คสันสังเกตุภายในห้องอย่างระวัง

เมื่อไม่นานมานี้ดูเหมือนฮาร่าจะนึกอะไรขึ้นได้ทำให้ความทรงจำของเขาสับสนอย่างมาก

วิธีนี้เเสดงให้เห็นว่าการกระทำของเเจ็คสันสามารถใช้ได้ผล เเจ็คสันจ้องมองไปที่ทอมอีกครั้ง เพียงเเต่ทอมไร้ซึ่งการตอบสนองใด ๆ ใบหน้าของเขากลับมาเยือกเย็นอีกครั้งราวกับว่าไม่เคยสัมผัสความทรงจำช่วงนั้นมาก่อน

“ดูท่าพวกเราจะต้องย้ายพวกเขาไปยังที่ปลอดภัยมากกว่านี้ ฐานเเห่งนี้เล็กก่อนไป ฉันไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นจะเกิดบ้าคลั่งตามมาหรือไม่”หลังจากสังเกตุท่าทีของคนอื่น ๆ เเจ็คสันครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ

เเม้ฐานเเห่งนี้จะมีการป้องกันที่มั่นคงเพียงเเต่ทหารวินเทอร์โซลเยอร์รุ่นใหม่นี้ก็ไม่ธรรมดา หากพวกเขาบ้าคลั่งขึ้นมาอาจสร้างความเสียหายได้ เเละ เจอร์รี่ ที่ถูกทิ้งไว้อยู่ในฐานเขาอาจจะตื่นกลัวโดยใช่เหตุ

ดูเหมือนว่าเเจ็คสันจะต้องร้องขอเรื่องนี้กับโทนี่เพื่อหาสถานที่คุมขังเหล่าทหารวินเทอร์โซลเยอร์พวกนี้ใหม่อีกครั้ง

เเจ็คสันเตรียมจะเดินออกจากห้องเมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มเงียบสงบลง เขาจ้องมองไปที่ทอมที่นั่งมองเเท็บเล็ตก่อนที่จะสั่นศีรษะอย่างรุนเเรงเเละเตรียมเดินจากไป

“ทอม สมิธ นี่ใคร…?”