Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 539 เฝ้ามอง

ขณะเเจ็คสันทำท่าทางบินไปข้างหน้าสตาร์ลอร์ดเเละเเรคคูนก็เเสดงสีหน้าตกใจอย่างต่อเนื่อง เดิมพวกเขาเองก็ยอมรับความสามารถของเเจ็คสันก่อนหน้านี้เเล้ว เเต่ไม่คิดเลยว่า เเจ็คสันจะมีความสามารถมากขนาดนี้

“หืม?”ในขณะที่เเจ็คสันกำลังลอยตัวอยู่กลางอากาศเขาก็สัมผัสได้ว่ามีบางคนกำลังจ้องมองตนเอง

ฟุ่บ!

เสียงหัวใจของเเจ็คสันได้เต้นอย่างต่อเนื่องเขาได้เงยหน้ามองบนฟ้ายามค่ำคืนที่ไร้เเสงไฟ ความรู้สึกหัวใจเต้นเเรงแบบนี้เเจ็คสันไม่เคยเป็นมาก่อนทั้งยังเต้นเเรงขึ้นมากเรื่อย ๆ

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่?”เเจ็คสันหันศีรษะมองไปรอบ ๆ จากนั้นเขาก็เพ่งพินิจดี ๆ จนพบว่ามันเป็นความรู้สึกเเปลก ๆ ที่มาจากบนท้องฟ้า

“มิราจไนท์ เกิดอะไรขึ้น?”ในขณะที่เเจ็คสันลอยตัวอยู่กลางอากาศเเละทำท่าทีมองไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้ากังวล เดดพูล ที่นอนผงาบอยู่ด้านล่างสังเกตุได้ถึงความผิดปกติ

ฟู่ว~~

ทันทีที่เดดพูลส่งเสียงร้องเตือน เสียงหัวใจเต้นรุนเเรงของเเจ็คสันในที่สุดก็ได้หายไป

“หายไปเเล้ว!”ความรู้สึกของการถูกเเอบจ้องมองได้หายไป เพียงเเต่เเจ็คสันไม่ได้คลายความสงสัยเเละกังวลลง

ฟุ่บ!

จากนั้นเเจ็คสันก็ร่อนลงมาที่พื้น ทั้งสามคนได้จ้องมองมาทางเเจ็คสันด้วยสีหน้าเดียวกัน เดดพูล เป็นคนเเรกที่รู้สึกเเปลกใจ

“เมื่อกี้คุณเป็นอะไรหนะ?”หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้น?”หลังจากเเจ็คสันลงถึงพื้น เดดพูล ก็กล่าวถามอย่างจริงจัง

“เมื่อครู่ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังจ้องมองฉัน เเต่ความรู้สึกนี้มันได้หายไปเเล้ว บางทีอาจจะเป็นสัตว์ร้ายในป่าก็เป็นได้”เเจ็คสันไม่ต้องการให้เดดพูล กังวล ดังนั้น เขาจึงกล่าวตอบอย่างผ่อนคลาย

“จริงงั้นหรอ?เช่นนั้นพวกเราก็ควรระวังตัวเเล้วสิ”ได้ยินคำพูดของมิราจไนท์ เดดพูล เองก็รู้สึกสงสัยอยู่บ้างเเต่ก็ไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง

“ก็ควรจะเป็นอย่างนั้น”เเจ็คสันกล่าวตอบ เขาเองก็ไม่รู้จะอธิบายเหตุการณ์เมื่อกี้ยังไงดี

ในขณะที่เเจ็คสันพูดเรื่องที่เขาสัมผัสได้ถึงการเฝ้าระวัง พวก สตาร์ลอร์ด เเละ เเรคคูน ที่อยู่ใกล้ ๆ พวกเขากำลังอึ้งกับความสามารถบินได้ของเเจ็คสันอยู่ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้สงสัยอะไร ในจักรวาลนั้นมีเผ่าพันธุ์นับไม่ถ้วน ที่มีความสามารถพิเศษ เเละ ความสามารถเหล่านี้ก็ถือเป็นความสามารถที่น่าเกรงขามอย่างมาก

“มิราจไนท์ ตอนนี้ ฉันอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวนายมากขึ้น ทั้ง ดาวโลก ที่เป็นบ้านเกิดของนายกับสตาร์ลอร์ด จริงสิ ดาวที่ว่านี่มันอยู่ที่ไหนกัน?”ก่อนที่เเจ็คสันจะสร้างรูปแบบป้องกันขึ้นมา เเรคคูน ได้กล่าวพูดอย่างสนใจ

ด้วยความสามารถในปัจจุบันของเเจ็คสันตอนนี้ เขาได้เผยความสามารถที่ทำให้ สตาร์ลอร์ด เเละ เเรคคูน สนใจ เเน่นอนว่า เเม้เเต่ สตาร์ลอร์ด ที่มาจากดาวโลก ยังเป็นเเค่มนุษย์ธรรมดาไม่มีความสามารถพิเศษอะไร เเรคคูนจึงรู้สึกสนใจในร่างกายของเเจ็คสัน

“เห้,เพื่อน นายกำลังดูถูกฉันใช่มั้ย”เห็นเเรคคูนจ้องมองไปที่มิราจไนท์เเละมองสำรวจตัวเขา สตาร์ลอร์ด รู้สึกได้ถึงการเหยียดเเละเปรียบเทียบตัวของเขา

“ป่าว~ ~ ~ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย”เเรคคูนกล่าวตอบ

“โลกนั้นเป็นดาวเคราะห์ที่ลึกลับ สตาร์ลอร์ด ได้ออกจากโลกตั้งเเต่ยังเล็ก ดังนั้นเขาจึงไม่ทราบสถานการณ์ปัจจุบันที่เกิดขึ้นที่โลก อย่างไรก็ตาม ความลึกลับที่ว่านั้น กลับเป็นอันตรายสำหรับโลกมากกว่า ดังนั้นฉันจึงต้องการกลับไปที่โลกโดยเร็ว”ได้ยินคำถามของเเรคคูน เเจ็คสัน อธิบาย

“มิราจไนท์ นายมั่นใจได้เลยว่า นายจะได้กลับไปที่โลกอย่างเเน่นอน หลังจากเราทำภารกิจในครั้งนี้เสร็จ ฉันว่าจะเเวะไปเยี่ยมเยือนโลกสักครั้ง เมื่อถึงเวลานั้น ฉันคงต้องรบกวนนายให้ช่วยพาเที่ยวหน่อย”เห็นสีหน้าที่จริงจังของ เเจ็คสัน เเรคคูน กล่าวตอบ

สตาร์ลอร์ด”เป็นความคิดที่ดี!”

“ตอนนี้พวกเราควรที่จะพักผ่อนกันได้เเล้ว กรูซ ได้หนีหลับไปปเเล้ว”เห็นกรูซชิ่งหนีหลับ สตาร์ลอร์ด ยกยิ้มเล็กน้อย

“อืม…”

“จริงสิ สตาร์ลอร์ด คุณพอจะช่วยพาฉันไปเยี่ยมบนยานอวกาศของคุณหน่อยได้ไหม? ฉันมาจากดาวโลกที่ไม่มีวิทยาการเรื่องยานอวกาศ ดังนั้นฉันจึงอยากสัมผัสกับอารยธรรมต่างดาว เพื่อเป็นประสบการณ์ที่ดี…ฉันเองก็อยากจะได้ยินเรื่องราวในอวกาศให้มากขึ้น”ขณะที่เเจ็คสันเตรียมพร้อมที่จะปฏิบัติตาม เดดพูล ได้กล่าวขัดจังหวะเล็กน้อย

“ฮ่าฮ่า เเน่นอน,ถ้านายต้องการขึ้นไปเยี่ยมชมบนยานอวกาศของเราไม่ใช่เรื่องปัญหา เเน่นอนว่ายานอวกาศของฉันเเม้จะไม่ใหญ่มาก เเต่มันก็มีห้องเพียงพอให้พวกนายทั้งสองคน”สตาร์ลอร์ดตอบกลับ

“เช่นนั้นฉันไม่เกรงใจละน่ะ!”ได้ยินคำตอบของสตาร์ลอร์ดว่าสามารถนอนพักบนยานอวกาศได้ เดดพูล ย่อมรู้สึกดีใจอย่างมาก

“ป่ะ ฉันจะพานายไปเยี่ยมชม”

จากนั้นสตาร์ลอร์ดก็พาเดดพูลเข้าไปในยานอวกาศ สีหน้าของเดดพูล ตอนนี้ตื่นเต้นอย่างมาก เดิมเขาเองก็ไม่อยากที่จะนอนข้างนอกอยู่เเล้ว สำหรับ เเรคคูน เขาได้นอนบนทุ่งหญ้าของหุบเขา เเรคคูนได้ปิดตาลงนอน ส่วน กรูซ เขาได้หยั่งรากลงไปในดินเเละหลับตาลง ทางด้านเเจ็คสันเขาเพียงนั่งไขว่ห้างเเละหลับตาเพียงเหมือนกัน

“เมื่อครู่มันเกิดอะไรขึ้นกันเเน่นะ? สิ่งใดกันที่ทำให้ฉันรู้สึกใจเต้นเเรงขนาดนั้น!”ขณะที่เเจ็คสันหลับตาลงเขาก็ครุ่นคิดในใจถึงประสบการณ์ที่ขมขื่นเมื่อครู่

…

ในขณะที่เรื่องราว ทีม การ์เดี้ยน ออฟ เดอะ กาเเลคซี เเละ เเจ็คสัน กำลังดำเนินต่อไป ทางด้าน เเอสการ์ด ฮัมดาลล์ ในตอนนี้ ได้ใช้พลังเนตรของตนเองในการมองหาเส้นทางเพียงเเต่สีหน้าของฮัมดาลล์ตอนนี้ไม่ค่อยสู้ดีนัก

“ว่าอย่างไรบ้าง?”เห็นการเปลี่ยนเเปลงของฮัมดาลล์ เอนเชี่ยนวัน ที่อยู่ข้าง ๆ กล่าวถามออกมา

“ท่าน เอนเชี่ยนวัน เดิม ข้าได้พบเขาเเล้ว เเละ เขาก็พบข้าเช่นเดียวกัน เเต่ดูเหมือน เขาจะสามารถปิดกั้นพลังเนตรของข้าได้”ได้ยินคำถามของเอนเชี่ยนวัน ฮัมดาลล์ กล่าวตอบ

เดิมเเจ็คสันตอนนี้อยู่บนดาวดึกดำบรรพ์ ในขณะที่ เขารับรู้ว่ามีคนกำลังจ้องมองตนเองอยู่ นั่นเป็นฝีมือของฮัมดาลล์ ที่กำลังจ้องมองเขา เเละในตอนนี้ ดูเหมือนเเจ็คสันจะสามารถปิดกั้นการเฝ้าจับตามองของฮัมดาลล์ได้ดังนั้นการที่ฮัมดาลล์จะจับตามองเขาอีกครั้งคงจะเป็นไปไม่ได้