Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 667 การเยี่ยมเยือนของแมกนีโต

ตอนที่ 667 การเยี่ยมเยือนของแมกนีโต

ฟุบ!

แมกนีโตได้เดินเข้ามาภายในโรงเรียนและกําลังเดินเล่นอยู่ในสนามหญ้าหน้าโรงเรียนเซเวียร์ ด้านหน้าของเขาเป็นเหล่าเด็กหนุ่มสาวที่วิ่งเล่นกันอย่างเรียบง่ายโดยไม่มีใครให้ความสนใจกับตัวเขา แม้ว่าชื่อเสียงของแมกนีโต จะค่อนข้างยิ่งใหญ่ แต่ก็มีน้อยคนที่เคยพบเจอเขา นอกจากนี้ แมกนีโต ไม่ได้มีเจตนามุ่งร้ายต่อที่นี่ เขามาในฐานะของชายชราคนนึง

ฟุ่บ!

“เอ๋…คุณปู่ ต้องการผมช่วยเหลืออะไรหรือไม่?”เห็นแมกนีโตเดินมาถึงสนามฟุตบอลเล็ก ๆ เด็กอายุสิบขวบกว่าคนนึงได้มุ่งตรงมาที่เขาและกล่าวถามอย่างสงสัย

เพราะในโรงเรียนเซเวียร์มีเหล่าผู้สูงอายุน้อยมากคนส่วนใหญ่จะอยู่ในช่วงหมู่วัยรุ่นหรือวัยกลางคนเพียงเท่านั้นและคนเหล่านี้ก็เป็นพวกครูในโรงเรียนนอกเหนือจากครูใหญ่ศาสตราจารย์ชาร์ลส์ที่เป็นผู้สูงอายุที่สุดในโรงเรียนแล้ว ในโรงเรียนเซเวียร์ก็ไม่มีใครคนอื่นอีก ดังนั้น เด็กคนนี้จึงสงสัยว่า ชายชราคนนี้เป็นใคร

“ฮ่าฮ่า ไม่เป็นไร ฉันแค่มาเดินเที่ยวชมเพียงเท่านั้น” จ้องมองไปที่เด็กคนนี้ แมกนีโต ยิ้มออกมา

“คุณต้องการเดินเที่ยวชมโรงเรียนของเรางั้นหรอ?ให้ผมพาคุณไปเดินเล่นดีหรือไม่? เพราะสถานที่บางแห่งในโรงเรียนของเราค่อนข้างซับซ้อนคุณอาจจะหลงทางได้”เด็กคนนึ ได้พูดขึ้น

“ไม่เป็นไร ฉันค่อนข้างคุ้นกับโรงเรียนนี้พอสมควร น่าจะนะ ไม่จําเป็นที่พวกเธอจะต้องมาสนใจคนแก่อย่างฉันหรอก ไปเล่นเถอะ”แมกนีโตตอบกล่าวตอบ

ได้ยินคําพูดของ แมกนีโตจู่ๆ ดวงตาของเด็กคนที่ถามก็เบิกกว้างเล็กน้อย หรือว่า ชายชราคนนี้จะเคยอาศัยอยู่ในโรงเรียนนี้ แต่ว่าเขาก็ไม่เคยพบอีกฝ่ายมาก่อน

“ปู่เคยอยู่ที่นี่มาก่อนงั้นหรอ?”เด็กคนนั้นกล่าวถามอีกครั้ง

“ฮะ ฮะ ก็อาจจะใช่ มันก็เป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้ว ฉันได้กลับมาที่นี่เพื่อเยี่ยมเพื่อนเก่าคนนึ่ง”แมกนีโตตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“เดี๋ยวนะ ทําไมผมรู้สึก คุ้น ๆ ใบหน้าของคุณจัง หรือว่าคุณคือ…”เด็กคนนี้จ้องมองไปที่ใบหน้าของแมกนีโตอย่างชัด ๆ ก่อนที่จะตะโกนออกมาด้วยความประหลาดใจ

“ชู่ว..”เห็นการจ้องมองของเด็กคนนี้ แมกนีโต ได้ทําสัญญาณมือไม่ให้อีกฝ่ายเปิดเผย ตัวตนของตนเองอับ

เห็นสัญญาณมือของแมกนีโต เด็กคนนี้ไม่ได้เปิดปากขึ้นอีก เขาเคยได้ยินเรื่องราวของแมกนีโตมาบ้างทําให้เขารู้สึกหวาดกลัว เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายตรง ๆ ดังนั้น เขาจึงทำตัวว่าง่ายเพราะกลัวอีกฝ่ายจะทําอันตรายแก่ตนเอง

“เอริค นายคงไม่ได้กลับมาที่นี่เพื่อหยอกล้อเด็ก ๆ พวกนี้หรอกใช่มั้ย?”เห็นแมกนีโตพูดคุยกับเด็ก ๆ เสียงที่อบอุ่นได้ดังตรงมาจากทางด้านหลังของเขา

“ศาสตราจารย์ชาร์ลส์!”เด็กคนนั้นที่ได้ยินเสียงของศาสตราจารย์ชาร์ลส์เขารีบวิ่งไปหลบหลังของศาสตราจารย์ชาร์ลส์อย่างรวดเร็ว

ฟุบ!

“สวัสดี, ชาร์ลส์”ได้ยินเสียงของชาร์ลส์เพื่อนเก่าของเขา แมกนีโต ได้หันศีรษะกลับไปช้า ๆ และจ้องมองชายชราหัวล้านที่นั่งอยู่บนรถเข็น

“สวัสดี,เอริค” ศาสตราจารย์ชาร์ลส์จ้องมองไปที่แมกนีโต เพื่อนของเขา เห็นอีกฝ่าย ทักทายตนเอง เขาก็ทักทายกลับเช่นเดียวกัน

ตึก ตึก–

ผ่านไปหลายนาที่ภายในทางเดินภายในฐานของโรงเรียนเซเวียร์ ศาสตราจารย์ชาร์ลส์ได้เข็นรถเข็นวิ่งไปพร้อมกับแมกนีโตที่อยู่ข้าง ๆ ,สายตาของแมกนีโตได้กวาดผ่านจ้องมองไป ยังพื้นที่ต่าง ๆ ที่คุ้นเคย ทําให้เขารู้สึกถึงภาพจาง ๆ ในอดีตที่แวบผ่านเข้ามาในสมองของเขา

“เหมือนกับเมื่อก่อนไม่มีผิด” เอริค ได้เปิดปากพูดขึ้น

“ใช่ทุกอย่างดูเหมือนจะไม่เปลี่ยนแปลงไป แต่มันก็ไม่เป็นเช่นนั้น”ได้ยินคําพูดของเอริค ศาสตราจารย์ชาร์ลส์กล่าวอย่างสงบ

โรงเรียนเซเวียร์แห่งนี้ ได้มีการเปลี่ยนแปลงไปหลายอย่าง โดยเฉพาะภายในคฤหาสน์หลังนี้ มันคือสถานที่ที่เรียกว่าบ้านและครอบครัวของเขา หลายสิบปีก่อน ศาสตราจารย์ชาร์ลส์และแมกนีโต ได้สร้างทีม X-MEN รุ่นแรก และสถานที่แห่งนี้ก็คือฐานลับของเขา มันเป็นความทรงจําที่ยิ่งใหญ่ที่ เขาไม่อาจหลงลืมมันได้ แต่แล้วหลังจากนั้นต่อมา ศาสตราจารย์ชาร์ลส์และแมกนีโตก็ได้แยกทางกัน เหลือทิ้งไว้แต่ความทรงจําอันวันวานเพียงเท่านั้น

นอกเหนือจากนี้ คฤหาสน์หลังนี้เกือบที่จะถูกทําลายมาแล้วหลายครั้งแต่ในที่สุดมันก็ได้ถูกบํารุงรักษาและแต่งเติมเมื่อเทียบกับอดีตแล้วทุกสิ่งทุกอย่างภายในดูจะมีการเพิ่มและพัฒนามากขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

“เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ฉันไม่ได้กลับมาที่นี่อีก!”เอริค ได้พูดขึ้น

“ใช่ เป็นเวลานานแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ที่นี่คล้ายจะเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ภายในก็ได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว พวกเราเองก็เช่นเดียวกัน” ศาสตราจารย์ชาร์ลส์ตอบกลับด้วยน้ําเสียงนุ่มลึก

หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินทางมาถึงหน้าทางเข้าห้องลับในเวลานี้ ศาสตราจารย์ชาร์ลส์ได้จ้องมองไปด้านหน้าก่อนที่เครื่องฉายรังสีสองล่าที่ซ้อนกันจากศูนย์ของประตูจะสแกนไปที่เรือนร่างของศาสตราจารย์ชาร์ลส์

ฟุบ!

“ยินดีต้อนรับ ศาสตราจารย์ชาร์ลส์!”หลังจากยืนยันสถานะได้สําเร็จ ระบบเสียงอัจฉริยะก็ได้พูดขึ้น

ฟีดดด–

จากนั้นประตูด้านหน้าของพวกเขาก็เปิดขึ้นโดยอัตโนมัติศาสตราจารย์ชาร์ลส์ได้เข็นรถเข็นของตนเองเข้าไปอย่างช้า ๆ ส่วน เอริค ธรรมชาติเขาไม่ได้รู้สึกกังวลอะไรเขาได้เดินตามเข้าไปอย่างไม่ลังเล

ตุบ!

หลังจากที่พวกศาสตราจารย์ชาร์ลส์เข้ามาเสร็จ ประตูด้านหลังของเขาก็ปิดลง แมกนีโต ได้จ้องมองไปยังพื้นที่ห้องลับที่กว้างขวางมีขนาดใหญ่ผนังห้องเป็นสีเงินและสีขาวทําให้รู้สึกถึงข้อมูลทางเทคนิคที่หลากหลาย นอกเหนือจากนั้นยังมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยอยู่จํานวนมากวางเรียงเอาไว้ราวกับว่าห้องนี้เหมือนกับห้องพวกแลปวิจัยไม่มีผิด

ภายในห้องมีคนอื่น ๆ อยู่อีก 7-8 คน หนึ่งในนั้นคือมนุษย์คนนึงที่มีร่างกายเหมือนสัตว์อสูรร่างกายของเขามีสีฟ้า ในเวลานี้คนเหล่านั้นกําลังลงมือทําอะไรบางอย่างกับพวกเครื่องจักรเหล่านั้น แมกนีโต ได้จ้องมองไปที่การกระทําของพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับไม่อาจทําความเข้าใจได้

“พวกเขา…ชาร์ลส์นายกําลังทําอะไรอยู่กันแน่?”แมกนีโตกล่าวถามออกมาอย่างสงสัย หลังจากเห็นสิ่งที่อยู่ภายในเครื่องจักรพวกนั้น