Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 806 ความคิดของโร้ค

ความคิดของโร้ค
　　ขณะที่โทนี่ เเละ คนอื่น ๆ กำลังคิดหาวิธีการสำรองเตรียมพร้อมเพื่อรับประกันความปลอดภัยของเเจ็คสัน เมืองเล็ก ๆ ในนิวยอร์ก เม็กซิกัน โร้ค เเอนนา,เเละ วูลฟ์ โลเเกน กำลังเตรียมอาหารเย็นในกระท่อมไม้ขนาดเล็ก
　　“เเอนนาเธอไม่เตรียมจะบอกกล่าวอะไรหน่อยหรอ โรเบิร์ต โทรมามากกว่า 3 สายเเล้ว ดูเหมือนเขากำลังจะรอคำตอบจากเธออยู่”บนโต๊ะ โลเเกน ที่กำลังรอเเอนนาทำ สเต็กเนื้อได้กล่าวถาม ออกมา
　　เกี่ยวกับคำขอช่วยเหลือที่ทีมX-MENส่งมา โร้ค ในปัจจุบันยังไม่ได้ตอบปฏิเสธไป ดูเหมือนเธอกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ ซึ่งโทรศัพท์ของ โลเเกน นั้นได้ดังมากกว่า 3 ครั้งเเล้ว เพราะไอซ์แมนรู้ว่าสถานการณ์ของเเจ็คสันไม่รอช้า เขาจะต้องรีบได้รับคำตอบโดยเร็วที่สุด
　　เเน่นอนว่าหากโร้ค ปฏิเสธ โลเเกน ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะดื้อดึงเธอ เขาเพียงทำได้เเค่สนับสนุนคำตอบของเธอเพียงเท่านั้น
　　“โลเเกนนายต้องการกลับไปงั้นหรอ”หลังจากที่โลเเกนเปิดปากกล่าวถามโร้ค ก็ได้หยิบถาดอาหารออกมาจากห้องครัวเเละวางเสิร์ฟตรงหน้า
　　“ฉัน ฉันได้ออกมาใช้ชีวิตห่างไกลจากจุดนั้นมานานมากเเล้ว…”ได้ยินคำถามของ เเอนนา โลเเกน ได้จ้องมองไปที่เธอเเละกล่าวตอบ
　　อย่างไรก็ตามได้ยินคำตอบของโลเเกน โร้ค ยังคงนิงเงียบไม่ได้พูดอะไรออกมา
　　พวกเขาทั้งคู่ได้ออกมาใช้ชีวิตเเละห่างจากจุดยืนในอดีตนานมากเเล้วถึงพวกเขาจะเลือกซ่อนตัวอยู่ที่นีเเต่มันก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปที่ว่าเขาเคยใช้ชีวิตในอดีตแบบนั้นมานานหลายปี พวกเขาไม่สามารถลืมเลือนต้นกำเนิดของตนเองไปได้ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ต่อสู้ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในอดีต ทำให้ โร้ค รู้สึกมีบางอย่างกระตุ้นในจิตใจของเธอ
　　เห็นความเงียบสงบในการเเสดงออกของโร้ค โลเเกน รู้ว่าเธอพยายามครุ่นคิดถึงคำตอบที่กำลังจะพูดออกไป โลเเกน รู้ดี กว่าพวกเขาจะหลบหนีปัญหาจำนวนมากเหล่านั้นมาได้มันใช้เวลานานมากถ้าหากพวกเขากลับไปหากคิดจะถอนตัวอีกก็คงจะต้องใช้เวลามากพอสมควร
　　“จำได้ไหม ก่อนหน้าที่พวกเราจะตัดสินใจมาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันพวกเราเคยคิดจะเเยกทางกันมาก่อน”เห็น โร้ค เงียบไปนาน โลเเกน ได้พูดขึ้น
　　“อืม,ถ้าเกิดตอนนั้นพวกเราเเยกทางกันจริงพวกเราก็คงไม่มีที่เป็นอยู่เหมือนทุกวันนี้”ได้ยินคำพูดของโลเเกน มุมปากของ โร้ค ยกขึ้นเล็กน้อย
　　“ดังนั้นฉันจะให้เธอตัดสินใจว่าจะกลับไปไหม ต้องรู้ว่าถ้าพวกเรากลับไปก็ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาใช้ชีวิตแบบนี้อีกเมื่อไหร่”โลเเกน กล่าวถาม โร้ค เพื่อให้เธอตัดสินใจ
　　ตึก!
　　“ฉันรู้ถ้าพวกเราตัดสินใจที่จะไปกว่าจะกลับมาใช้ชีวิตแบบนี้ได้ก็คงใช้เวลาพอสมควรเเต่ทว่าฉันก็ไม่อาจปล่อยผ่านชีวิตของคน ๆ นึง ให้ข้ามผ่านไปได้อย่างหน้าตาเฉย”โร้คตอบกลับในที่สุด
　　“เหมือนตอนนั้นระหว่างเธอกับเบิร์น”โลเเกนกล่าวถามอีกครั้ง
　　เมื่อได้ยินคำพูดของโลเเกนที่พูดถึง เบิร์น ทำให้สีหน้าอันเรียบสงบของ โร้ค ได้เกิดความเปลี่ยนเเปลงมากขึ้นมันผ่านมาหลายปีเเล้วที่ โร้ค ไม่ได้เเสดงสีหน้าแบบนี้ออกมา อย่างไรก็ตามเมื่อคิดถึงเกี่ยวกับเรื่องของเบิร์นทำให้เธอเต็มไปด้วยความรู้สึกที่อัดเเน่นในใจ
　　“หากครั้งนี้พวกเรากลับไปพวกเราอาจมีส่วนร่วมในเหตุการณ์สำคัญของพวกมิวแทนท์อีกก็ได้”
　　“ฉันรู้สึกถึงลางสังหรณ์แบบนั้นในเร็ว ๆ นี้จะต้องมีการเปลี่ยนเเปลงบางอย่างเกิดขึ้นกับโลก เเละอาจเป็นโชคชะตาที่ลิขิตให้ฉันต้องกลับไป…”โร้คหยิบขนมปังขึ้นมาชิ้นนึงเเละจ้องมองไปที่ โลเเกน อย่างจริงจัง ก่อนหน้านี้สถานการณ์ทั้งหมดมันเงียบสงบมานานเเล้ว เเม้สงครามเหล่าพี่น้องมิวแทนท์จะเป็นตัวปัญหาสำหรับโลกนี้เเต่เรื่องใหญ่ ๆ ร้ายเเรงกำลังจะทยอยเกิดขึ้น โร้ค รู้สึกได้แบบนี้
　　“ก่อนหน้านี้ไอซ์แมน ก็พยายามส่งข้อความบอกกล่าวสถานการณ์บางอย่างกับฉัน เเต่ฉันไม่ได้สนใจมันในตอนนั้น”
　　“เฮ้อ,ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอหากเป็นฉันในอดีต ก็คงไม่คิดอยากจะกลับไปเหมือนกัน”ได้ยินคำตอบของโร้ค โลเเกน พูดออกมาอย่างช่วยไม่ได้
　　เกี่ยวกับเหตุการณ์ก่อนที่โลเเกน จะกลายเป็นพวกมิวแทนท์ เขาได้เผชิญหน้ากับเหตุการณ์ใหญ่ ๆจำนวนมากเเละผ่านสมรภูมิรบมามากมาย เขาเข้าใจเกี่ยวกับการเข่นฆ่าดีกว่าใคร ๆ เพราะแบบนี้เขายังถึงสามารถรอดชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ได้ เเล้วถ้าเกิดคราวนี้เขากลับไป มันก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ตัวเขาเองจะต้องเข้าร่วมสงครามกับพวกศาสตราจารย์ชาร์ลส์อีกครั้ง
　　“บางทีการตัดสินใจในครั้งนี้อาจจะช่วยเหลือให้นายเรียกคืนความทรงจำที่เสียหายไปกลับมาได้ไม่เเน่บางทีนายอาจจะยังหลงเหลือความทรงจำช่วงเวลาที่มีความสุข เมื่อมันมีโอกาส ฉันไม่เชื่อหรอกว่านายจะไม่สนใจมันเช่นเดียวกัน”ได้ยินคำพูดของโลเเกน โร้ค ตอบกลับเเละยิ้มเล็กน้อย
　　“ฮ่าฮ่า,ฉันไม่เห็นจำได้เลยว่าฉันเคยพูดแบบนั้นกับเธอตกลง เธอตัดสินใจที่จะกลับไปใช่มั้ย”โลเเกน พยายามยิ้มออกมา
　　“หรือว่านายไม่ต้องการ บางทีพวกเราอาจนั่งชมทิวทัศน์เหล่านี้จนมันชินสายตาไปเเล้ว เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไม่เห็นจะเป็นไร”เผชิญหน้ากับมุขตลกของโลเเกน โร้ค พยายามกล่าวล้อเลียนด้วย
　　“ฮึฮึ,นั่นสินะหลายปีผ่านไปบรรยากาศภายในตัวเมืองใหญ่ก็คงจะเปลี่ยนไปมากเช่นเดียวกัน เเละสถานที่เเห่งนั้นก็ยังคงรอคอยให้พวกเรากลับไป”
　　“จริงสิที่พวกเขาติดต่อพวกเรามาคราวนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการให้พวกเราช่วยเหลือคน ๆ นึง ที่สังกัดอยู่ในองค์กรทีมที่ชื่อว่า ทีมพันธมิตรผู้พิทักษ์
　　“งั้นหรอฉันเองก็ไม่ค่อยรู้รายละเอียดมากนักหรอกเเต่อย่างไรก็ตาม หากเขาต้องการความช่วยเหลือ เธอเองก็คงไม่คิดจะปฏิเสธใช่มั้ย?”
　　“นายคิดว่ายังไงล่ะโลเเกน”
　　“ฮ่าฮ่าเวลาแบบนี้เธอยังจะมาเล่นลิ้นอยู่อีกหรอ”
　　…