I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 23
Capital และ Hengdian Studios ต่างถือเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สำหรับนักแสดงที่มีความใฝ่ฝันนับไม่ถ้วน ทำให้หลาย ๆ คนบรรลุความฝันในด้านธุรกิจการแสดง
รถมินิแวนขับไปเรื่อย ๆ เคลื่อนผ่านฝูงชนเข้าไปใน Hengdian Studios
ระหว่างทางมีคนคอยกันย้ายฝูงชนเพื่อเปิดทางให้รถมินิแวนผ่านไปได้
“เอาล่ะทุกคน ขอเสียงต้อนรับเจ้าหญิงเสี่ยวหน่อย!”
ผู้กำกับหลี่รออยู่ในสตูดิโอมานาน พนักงานทั้งหลายต่างเข้าแถวแสดงการต้อนรับการมาถึงของเสี่ยวเฟยเฟย
นี่แหละนะ วิถีแห่งซุปตาร์เสี่ยวเฟยเฟย
“เป็นยังไงล่ะ มีแต่สาว ๆ สวย ๆ มากมายเลยใช่ไหม อย่าเพิ่งตื่นตูมไปซะล่ะตอนนี้” หลินแกล้งแซวเหย่หลิงเฉิน
หลังจากนั้นเธอก็ชี้แต่ละคนให้เขาเห็นเพื่อเป็นการแนะนำ คนที่อยู่ฝั่งข้างหลังเป็นเด็กผู้หญิงจาก Capital Film Academy ส่วนคนที่อยู่ทางข้างหน้ามาจาก Jinling Film Academy ส่วนข้างซ้ายและข้างขวามาจากวิทยาลัยสื่อหลายแห่งด้วย”
เสี่ยวเฟยเฟยเข้าไปร่วมสนุกด้วยพร้อมเอามือตบหน้าอกข้างเธอด้วยความภูมิใจและพูดว่า “ถ้าเธอถูกใจคนไหนก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันจะจับคู่ให้เอง!”
เหย่หลิงเฉินส่ายหัวเป็นการปฏิเสธคำเสนอเมื่อสักครู่นี้
ปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ ว่า Hengdian Studios สมควรที่จะได้รับสมญานามว่าเป็นแหล่งกำเนิดของนางฟ้าในจอแก้ว เพราะไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่ความสวยงามมากมายเรียงรายอยู่
บรรดาสาวสวยที่พบเห็นได้ทั่วไปในที่สื่อสาธารณะมารวมตัวอยู่ที่นี่ทั้งหมด! สวย น่ารัก หมวย เซ็กซี่ ใสใส มีครบทุกแบบ แต่ละคนต่างมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง
“น้องชายเหย่”
ในขณะนั้นผู้อำนวยการหลี่เดินไปหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา “น้องชาย นายนี่ช่างมีศักยภาพและออร่าแห่งการเป็นซูเปอร์สตาร์จริง ๆ แค่วิดีโอธรรมดา ๆ ก็กระจายไปทั่วแล้ว”
เสี่ยวเฟยเฟยก็เดินมาร่วมวงเช่นกัน
เนื้อหาของวิดีโอเกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมาที่มีนักต้มตุ๋นแกล้งโดนรถชน วิดีโอถ่ายไว้ได้ตั้งแต่ตอนที่ชายชรานอนอยู่บนพื้นจนถึงจุดที่เหย่หลิงเฉินคว้าโทรศัพท์ของเขาและวิ่ง มันเป็นวิดีโอสั้น ๆ ระยะเวลาเพียงหนึ่งนาที แต่ก็ทำให้เกิดความปั่นป่วนอย่างมากและแพร่หลายไปทั่วในชั่วข้ามคืน
จำนวนไลค์บน TikTok เกินหนึ่งล้านครั้งแล้ว เหตุการณ์นี้ได้ไปอยู่ในหัวข้อที่กำลังมาแรงของ Weibo ด้วย
*Weibo เป็นโซเชียลมีเดียของจีน คล้าย ๆ กับ Twitter
[นี่แหละคนที่จะมากวาดล้างพวกต้มตุ๋น! มิสเตอร์โม่ง!]
[พี่ชายคนนี้น่าทึ่งมาก แม่ของฉันไม่ต้องกังวลเลยว่าฉันจะต้องเจอกับพวกหลอกลวงแบบนี้อีกแล้ว]
[สั้น ๆ เลยนะ นี่มันโคตรโปร]
[มิสเตอร์โม่งแห่งยมโลก ไร้ความปรานีโดยแท้ ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้เสียเวลา]
…
ความคิดเห็นนับไม่ถ้วนล้วนสรรเสริญเขาโดยพร้อมเพรียงกัน นอกจากนี้หลายคนเริ่มตั้งชื่อเหย่หลิงเฉินว่ามิสเตอร์โม่ง
การปรากฏตัวของวิดีโอของเหย่หลิงเฉินต่างถูกพูดถึงเป็นอย่างมาก ทุกคนจำนวนนับไม่ถ้วนต่างให้ความสนใจในเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน
“ว่าไงจ๊ามิสเตอร์โม่งผู้ยิ่งใหญ่ที่มีแฟน ๆ กว่าล้านคน ขอลายเซ็นได้ไหมค้าา” เสี่ยวเฟยเฟยยิ้มให้เหย่หลิงเฉิน
“เจ้าหญิงเสี่ยวผู้ยิ่งใหญ่ อย่าทำให้มันสนุกไปกว่านี้เลยน่า” เหย่หลิงเฉินยิ้มอย่างขมขื่นขณะที่ส่ายหัว โชคดีที่เขาปิดบังใบหน้าของเขาเมื่อวานนี้และไม่มีใครจำเขาได้ ไม่งั้นคงลำบากแน่ ๆ
เสี่ยวเฟยเฟยรู้ว่าเหย่หลิงเฉินไม่สนใจเรื่องนี้ เธอจึงแค่แวะไปทักทายเขาอย่างรวดเร็วและมุ่งตรงไปที่สตูดิโอเพื่อถ่ายทำ
ตัวละครที่เธอเล่นคือนางเอกของเรื่อง Legend of the Heroine ในช่วงก่อนหน้าของซีรีส์นี้เธอจะถ่ายทำโดยสวมชุดนักศิลปะการต่อสู้สีขาว พร้อมถือดาบคู่ใจในการผจญภัยครั้งแรกของเธอและเดินทางไปทั่วโลก
เธอสามารถถ่ายทอดตัวละครที่มีวิญญาณวีรบุรุษนางเอกที่มีความงามออกมาอย่างไม่มีใครเทียบได้
ไม่น่าแปลกใจที่เธอได้เป็นซูเปอร์สตาร์ระดับแถวหน้า เธอสามารถสวมบทบาทใดก็ได้ ทักษะการแสดงของเธอนั้นยอดเยี่ยมมาก!
หลังจากเฝ้าดูเสี่ยวเฟยเฟยแสดงมาระยะหนึ่งแล้ว เหย่หลิงเฉินก็รู้สึกเบื่อหน่าย เขาคว้าคู่มือ การเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง บนโต๊ะมาและเริ่มอ่านมัน
“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”
“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”
“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”
“การเรียนรู้ด้วยตนเองเรื่องการเตรียมความพร้อมในการเป็นนักแสดง ความสามารถด้านการแสดง +1”
…
เหย่หลิงเฉินเริ่มเคยชินกับการแจ้งเตือนที่ผุดขึ้นในใจของเขาแล้ว
“ทำไมคนน้อยแบบนี้!” เสียงกังวลลอยมาจากระยะไกล
“มีใครบ้างที่ทำงานนี้?! ทำไมเราถึงขาดคนในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ห้ะ!?”
“อย่ามัวแต่ยืนเฉย รีบหาคนมาเพิ่มเร็วเข้า! เรายังต้องถ่ายทำต่อ!”
เหตุการณ์เริ่มวุ่นวายเล็กน้อย มีคนจำนวนไม่น้อยที่ปรากฏตัวขึ้นทั้งทางซ้ายและขวา
ในขณะนั้นคนคนหนึ่งที่นั่นได้เห็นเหย่หลิงเฉิน ดวงตาของเขาก็ลุกวาวขึ้นและเดินเข้ามาทันที
“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่อีก? เรากำลังจะเริ่มถ่ายแล้ว! เรากำลังรอเธออยู่!” บุคคลนั้นดึงเหย่หลิงเฉินไปโดยไม่มีการชี้แจงเพิ่มเติม
“ผมไม่…”
“ฉันให้เธอมาที่นี่เพื่อถ่ายทำฉากนี้! ไม่งั้นฉันคงเตะคนอย่างเธอออกไปนานแล้ว!” บุคคลนั้นกล่าวขณะที่เขามองไปที่เหย่หลิงเฉิน
เหย่หลิงเฉินมองไปที่เสื้อผ้าของเขา มันดูธรรมดามากเมื่อเทียบกับบรรดาผู้คนที่อยู่ในที่นั้น ล้วนแต่งกายหรูหราทันสมัย ไม่น่าแปลกใจที่คนอื่นเข้าใจผิดว่าเขาเป็นหนึ่งในผู้คนเหล่านั้นที่เขาตามหา
เขาพยายามที่จะไม่สร้างปัญหาให้กับเสี่ยวเฟยเฟย เหย่หลิงเฉินจึงทำได้เพียงทำตามอย่างเงียบ ๆ ไม่ปริปากใด ๆ
“เขาอยู่นี่ เขาอยู่นี่!” คนที่ลากเหย่หลิงเฉินตะโกน
“รีบพาเขาไปแต่งตัวได้แล้ว!” เขาตะโกนด้วยเสียงอันหยาบอีกครั้ง
เหย่หลิงเฉินถูกผลักเข้าไปในเต็นท์โดยมีอีกสองคนที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ข้างใน
เขาสวมเครื่องแต่งกายสีดำทั้งตัวพร้อมหน้ากากปีศาจบนใบหน้าซึ่งทำให้เขาดูเป็นคนน่าสงสัย
“บทเธอคือการเป็นมือสังหารหน้ากากปีศาจ หลังจากที่เธอเข้าฉากเธอจะตายหลังจากโดนเตะแค่ไม่กี่ครั้ง เข้าใจแล้วใช่ไหม?” สตาฟคนนึงกล่าว “จำไว้ด้วยล่ะว่าเธอจะต้องไม่ต่อสู้และไม่ทำร้ายนักแสดงทุกคน!”
เหย่หลิงเฉินหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาจากนั้นก็ขมวดคิ้วเข้าหากันทันที
เสื้อผ้ามีกลิ่นเหม็นของเหงื่อ ไม่ต้องบอกเลยว่าเสื้อผ้าพวกนี้ผ่านการใช้งานมาหลายคนแล้ว
“พวกนายใส่ไปมันเถอะ ตัวประกอบไม่มีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว” ใครบางคนกล่าว
“ใช่ แค่หลับตาแล้วกลั้นใจใส่ไป เดี๋ยวก็ได้กินอาหารกลางวันและได้ค่าจ้าง 200 หยวนแล้ว” ใครบางคนกล่าวเสริม
เหย่หลิงเฉินหายใจเข้าลึก ๆ และใส่มัน จากนั้นก็เดินตามทั้งสองคนออกจากเต็นท์
ด้านนอกนี้เป็นทุ่งโล่งกว้าง ฝุ่นละอองลอยขึ้นไปในอากาศทุกหนทุกแห่ง
มันถูกเตรียมไว้สำหรับฉากนี้โดยเฉพาะ
ตัวประกอบจำนวนมากที่แต่งตัวคล้ายกับเหย่หลิงเฉินมารวมตัวกันรอสัญญาณให้รีบเข้าไปในที่เกิดเหตุ
มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่กลางทุ่งนาสวมชุดเกราะทองคำ ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่เย่อหยิ่งและชั่วร้ายจ้องมองไปที่เหย่หลิงเฉินและคนอื่น ๆ ด้วยความดูถูก
“เตรียมพร้อม!…”
มีคนส่งสัญญาณจากด้านข้าง
“5 4 3 2 แอคชั่น!”
“ฆ่ามัน!!!!!!!!!!!!!!!!!”
กลุ่มนักฆ่าหน้ากากปีศาจร้องออกมาวิ่งเข้าหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่กลางสนาม
ชายหนุ่มคนนั้นทำท่าทางด้วยมือของเขาตะโกนแล้วรีบวิ่งเข้าหาฝูงชน
ร่างกายของเขาแกว่งไปทางซ้ายและขวาและกระโดดขึ้นไปในอากาศเป็นครั้งคราว แม้ว่าการเตะและต่อยของเขาจะเป็นเพียงการเคลื่อนไหวที่สวยงาม แต่ก็ดูน่าประทับใจ สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคือเป้าหมายที่มีชีวิตอยู่รอบ ๆ มันช่างเป็นฉากที่ควรค่าแก่การรับชม
เหย่หลิงเฉินมาถึงข้างชายหนุ่มและเขาก็ส่งลูกเตะไปชนเหย่หลิงเฉินอย่างรุนแรงที่หน้าอกทำให้เขาถอยไปสองสามก้าว
นี่มันเตะจริงนี่!
เหย่หลิงเฉินลูบหน้าอกของเขา ใบหน้าของเขาค่อนข้างไม่น่าดู
หากไม่ใช่เพราะสภาพร่างกายที่ดีขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้การเตะครั้งนั้นคงทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
“เฮ้ย เธอที่อยู่ตรงนั้นอะ! กำลังทำอะไร? ไม่รู้เหรอว่าต้องทำยังไงหลังจากโดนเตะ?!” มีคนตะโกนใส่เหย่หลิงเฉินด้วยความรำคาญ
ด้วยเวลาอันรวดเร็ว รอบที่สองได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
ตัวประกอบที่นอนอยู่บนพื้นลุกขึ้นมาทีละคนเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีในครั้งถัดไป
“คราวนี้เอาอาวุธไปด้วย!”
ชายหนุ่มถือไม้เท้าไว้ในมือหมุนไปรอบ ๆ จากนั้นก็เริ่มเหวี่ยงมันไปทางตัวประกอบ
ปั้ง ปั้ง ปั้ง!
การตีแต่ละครั้งนั้นรุนแรงพร้อมกับเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวด
“ ฮ่า ๆ ๆ รู้สึกดีมาก!”
ทุกครั้งที่เขาง้างไม้เท้าขึ้นเพื่อตี ชายหนุ่มคนนั้นเต็มไปด้วยพลัง ดวงตาของเขาแดงระเรื่ออย่างเห็นได้ชัดว่า “แกเป็นขยะหมดแล้ว พวกขยะ!”
เหย่หลิงเฉินตั้งใจซ่อนตัวเองในฝูงชน เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงสตาฟ อย่างไรก็ตามการกระทำของเขาดึงดูดความสนใจของชายหนุ่มได้อย่างรวดเร็ว
“เจอนี่ซะ มังกรพเนจรของฉัน!”
ชายหนุ่มหันมาร้องอย่างจริงจัง เขากระโดดขึ้นไปในอากาศพร้อมกับยกไม้เท้าขึ้นสูงเล็งไปที่หัวของเหย่หลิงเฉินและกระแทกมันลงเต็มแรง!
ถ้าตีโดนล่ะก็ นี่จะเป็นฉากที่สวยงามมาก!
“ดี!” ผู้กำกับตะโกนต่อ “นี่กล้อง 2 ถ่ายให้ดีด้วย เก็บฉากนี้ให้ได้!”
อย่างไรก็ตามขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะฟาดไม้เท้าลงมาที่เหย่หลิงเฉิน เหย่หลิงเฉินก็ขยับร่างกายของเขาไปทางด้านข้างเล็กน้อย
ชายหนุ่มพลาดไป!
“ไอ้%^&” ชายหนุ่มสาปแช่งชี้ไปที่เหย่หลิงเฉิน “มึงปัญญาอ่อนหรือไงวะ?! หลบทำไม หลบทำเ*ยไร!”
เหย่หลิงเฉินจ้องมองชายหนุ่มอย่างเย็นชา
“มองแบบนั้นหมายความว่าไงวะ” ชายหนุ่มเดินไปหาเหย่หลิงเฉินจากนั้นก็ผลักที่หน้าตกอย่างแรง “กูพูดกับมึงอยู่ หลบทำไม?!”
“อาจารย์หวู่ ขอโทษด้วยครับ” ชายหัวโลนวิ่งเหยาะ ๆ มาอย่างรวดเร็ว “ตัวประกอบคนนี้ทำตัวไม่ดี เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนคนใหม่ให้ถ่ายฉากนี้ใหม่ครับ”
“เปลี่ยนเหรอ?” อาจารย์หวู่จับจ้องไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างเขม็ง “ไม่! ฉันจะเอาคนนี้!”
“ให้มันอยู่นิ่ง ๆ ตรงนั้น ฉันจะตีมันใหม่ในฉากเมื่อกี้เอง!”
อาจารย์หวู่หยิบไม้เท้าในมือมาเพื่อทดสอบน้ำหนัก “พวกทีมอุปกรณ์ ทำงานกันยังไง? นี่เหรอเหมาะสมที่จะเอาไว้ประกอบฉาก?! ไปเอาอันใหม่มาให้ฉัน!”
มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ยืนอยู่เงียบ ๆ เพราะเห็นใจเหย่หลิงเฉิน
แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนวิ่งเข้ามาพร้อมกับไม้เท้าสีดำอย่างรวดเร็ว
“สายตาหยิ่งผยองของแกนี่มันหมายความว่ายังไง? อยากตีฉันเหรอ?” อาจารย์หวู่จ้องไปที่เหย่หลิงเฉิน “ขยะก็ยังคงเป็นขยะ ถึงฉันจะทุบจะตีแกจนตายยังไงก็ไม่มีคนมาสนใจตัวประกอบอย่างแก!”
“จำเอาไว้ ถ้ากล้าหลบฉันอีกล่ะก็ ขาแกหักแน่!”
อาจารย์หวู่จับไม้เท้าของเขาและก้าวไปข้างหลังช้า ๆ สองสามก้าว
จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปในอากาศบิดตัวและเหวี่ยงไม้เท้าเต็มแรงตรงไปที่หัวของเหย่หลิงเฉิน
เสียงวิ่งผ่านอากาศดังชัดเจน
เหย่หลิงเฉินยืนอยู่ในจุดนั้น แววตาของเขาสงบนิ่งราวกับว่าไม่จำเป็นที่จะต้องหลบ
ฉากนี้จะต้องนองเลือดมากแน่..
อาจารย์หวู่รู้สึกดีอกดีใจพร้อมกับรอยยิ้มเปื้อนเลือดของเขา
แต่อย่างไรก็ตามขณะที่ไม้เท้าอยู่ห่างจากศีรษะของเหย่หลิงเฉินไม่เกินสามฟุต เขาก็ยกมือขวาขึ้นและจับมันด้วยฝ่ามือของเขาอย่างง่ายดาย
“แก!!!”
รอยยิ้มของอาจารย์หวู่เยือกแข็ง ขณะที่เขาสาปแช่งนั้น เหย่หลิงเฉินจับไม้เท้าและดึงมันอย่างเต็มกำลัง
เขายกขาซ้ายเล็งไปที่หน้าท้องของอาจารย์หวู่แล้วเตะอย่างรุนแรงไปทางเขา!
ปึ้ง!!!
ร่างของอาจารย์หวู่เหมือนลูกบอลพุ่งออกไปเป็นเส้นตรงไกลกว่า 10 เมตร!
ในขณะที่ร่างของเขากระแทกพื้น ร่างกายของเขายังคงหมุนไปสองสามรอบ
บรรยากาศเงียบสงัด..
ทุกคนมองไปที่เหย่หลิงเฉินที่อยู่กลางสนาม พวกเขาทั้งหมดกลืนน้ำลายลงคออย่างรวดเร็ว
นี่มัน…แค่เตะเพียงครั้งเดียว?
แรงเตะนั้นมีความแรงแค่ไหนถึงส่งคนที่มีน้ำหนัก 150 ปอนด์ไปได้ไกลขนาดนั้น?
ผู้คนจำนวนมากถูกปกคลุมไปด้วยอาการขนลุกพร้อมกับใบหน้าที่ดูหวาดกลัวอย่างแท้จริง พวกเขารีบไปหาอาจารย์หวู่และช่วยเขาอย่างระมัดระวัง
“อ..อาจารย์หวู่ เป็นอะไรมากไหมครับ!”
ดวงตาของอาจารย์หวู่เป็นสีแดงก่ำ บริเวณท้องของเขาเจ็บปวดมากจนทำให้ร่างกายของเขาสั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เหย่หลิงเฉิน
“โทรเรียกพวกมา มันต้องตาย!!!”
…
