I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 38
“ฮ่าฮ่าฮ่า แก ไอ้คนน่ารังเกียจ แกคิดว่าแกเป็นใคร? ต่อหน้านายน้อยหลู่แกก็เป็นเพียงแค่กองขยะเท่านั้น แกไม่สมควรได้รับโอกาสที่จะเลียรองเท้าของเขาด้วยซ้ำ! ลองอวดดีต่อสิ!” หวู่เฟิงเห่าเขาด้วยการแสดงออกที่น่าเกลียดเหมือนหมาบ้า
“นายคือเหย่หลิงเฉินใช่ไหม ฉันเคยได้ยินเรื่องนายมาบ้าง ” หลู่ห่าวสงบและเก็บรวบรวมราวกับว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม “ฉันได้ยินมาว่านายเป็นนักสู้ที่มีความสามารถ ทำไมนายไม่ลองโชว์ฝีมือกับลูกน้องสองคนของฉันสักหน่อยล่ะ”
ในขณะที่เขาพูดจบนักเลงสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาก็เดินไปข้างหน้า
ออร่าแห่งการฆาตกรรมแผ่กระจายไปทั่ว พวกเขาต้องเคยฆ่าคนมาก่อนและมีเหยื่อมากกว่าหนึ่งรายแน่!
การปรากฏตัวที่น่ากลัวของพวกเขาทำให้ฝูงชนในห้องโถงหายใจเข้าลึก ๆ อย่างกังวล
“หลู่ห่าว พอได้แล้ว! เหย่หลิงเฉินเขาเป็นเพื่อนของฉัน!” เสี่ยวเฟยเฟยตำหนิหลู่ห่าว เธอจ้องมองด้วยความโกรธ
“นี่คุณต้องการขอความเมตตาแทนเขาหรือ?” หลู่ห่าวมองไปที่เสี่ยวเฟยเฟยด้วยท่าทางหยอกล้อมุมปากของเขาโค้งงอเป็นมุม “คุณคิดจะปกป้องเขาอย่างนั้นหรือ? งั้นผมจะให้คุณสองทางเลือก”
เขามีความสุขกับการกำหนดชะตากรรมคนอื่นด้วยคำพูดของเขามาก
“อะไร” เสี่ยวเฟยเฟยถามพร้อมกับกัดริมฝีปากของเธอด้วยความกังวล
หลู่ห่าวยกเท้าขวาขึ้นแล้ววางไว้บนเก้าอี้ จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่เหย่หลิงเฉินและสั่งด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าวว่า “ถ้ามันเต็มใจคลานเข้ามาลอดใต้หว่างขาของผมและเห่าสามครั้งเหมือนหมา ผมจะไว้ชีวิตมัน!”
“นายน้อยหลู่ คุณใจกว้างเกินไปสำหรับคนอย่างมันแล้วนะครับ!” หวู่เฟิงคร่ำครวญอย่างไม่เต็มใจ การจ้องมองของเขาเผยให้เห็นความปรารถนาที่จะกลืนกินเหย่หลิงเฉิน
หลู่ห่าวยกมือขึ้นส่งสัญญาณให้หวู่เฟิงหุบปาก
“เฟยเฟย ผมอยากให้คุณเห็นและเข้าใจว่าผู้ชายที่ดีและเพรียบพร้อมเป็นยังไง ไม่ใช่แบบไอ้หมาข้างถนนที่อยู่ตรงหน้าผม!”หลู่ห่าวอุทานออกมาในขณะที่มองไปที่คนรอบข้างด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งผยองอย่างเต็มที่
“แล้วทางเลือกที่สองล่ะ” เสี่ยวเฟยเฟยถามด้วยเสียงสั่นเครือ
“หึหึ” หลู่ห่าวหัวเราะเบา ๆ จากนั้นก็รวบรวมแอลกอฮอล์ทั้งหมดบนโต๊ะตรงหน้าเขา
ในร้านอาหารชั้นสูงเช่นนี้ ย่อมมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มีให้เลือกมากมายและหลากหลาย
Maotai, Le Vin Rouge, Lafite ฯลฯ รวมถึงทั้งไวน์แดงและไวน์ขาว
หลู่ห่าวยกทั้งหมดขึ้นมาทีละขวดและผสมทุกอย่างทั้งหมดลงในแก้วเดียว
“ถ้าคุณสามารถดื่มทุกอย่างในแก้วนี้ให้หมดในคราวเดียวได้ ผมจะปล่อยไอ้เด็กคนนั้นไป”
แก้วที่เขาใช้นั้นใหญ่มาก ปริมาตรแก้วหนึ่งเกินหนึ่งลิตรแน่นอน
นอกจากนี้ภายในแก้วยังมีเครื่องดื่มที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์สูงหลายตัวอีกด้วย!
เครื่องดื่มผสมพวกนี้ทำให้เมาและหมดสติง่ายที่สุด
ความจริงแล้วเพียงแค่ไวน์ขาวธรรมดา ๆ ที่ไม่ถูกผสมก็สามารถทำให้คนที่ไม่ดื่มแอลกอฮอล์เลยอย่างเสี่ยวเฟยเฟยเมาจนหมดสติไปได้เช่นกัน
เครื่องดื่มประเภทนี้นอกจากจะมีแอลกอฮอล์แล้ว ยังเป็นการทรมานที่จะต้องกินให้หมดอีกด้วย!
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกนะ ผมได้ทำการจองห้องที่ดีที่สุดไว้ให้คุณแล้ว ถ้าคุณเมาผมจะพาคุณกลับไปที่ห้องเอง!” หลู่ห่าวตะคอกขณะจ้องมองไปที่เสี่ยวเฟยเฟย
ผู้ชายอุ้มผู้หญิงเมาเข้าห้องพักในโรงแรม… การกระทำนั้นมันช่างต่ำช้ามาก!
**ขโมยมาจาก ThaiNovel / My Novel **
FB : June6 Translate นิยายแปลไทย
ห้องโถงทั้งห้องหยุดนิ่ง
ทั้งสองทางเลือกของหลู่ห่าวนั้นล้วนแต่เป็นตัวเลือกที่กดขี่ข่มเหงและเป็นเรื่องที่เอามาล้อเล่นกับศักดิ์ศรีของคน ๆ หนึ่ง เขาทำให้ทั้งเหย่หลิงเฉินและเสี่ยวเฟยเฟยตกเป็นลูกไก่ในกำมือ
เสี่ยวเฟยเฟยคิดอย่างหนัก ความคิดต่าง ๆ แว้บเข้ามาในหัวของเธอ แต่สุดท้ายในที่สุดเธอก็เลือกได้..
เธอยื่นมือไปที่โต๊ะแล้วยกแก้วขึ้น!
เธอจะดื่มมัน! แต่อย่างไรก็ตามเหย่หลิงเฉินได้คว้าแก้วนั้นไปก่อน
เสี่ยวเฟยเฟยมองไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยสายตาที่ตกใจ “หลิงเฉิน.. นี่เธอ….”
“ไม่ต้องกังวล ไม่เป็นไร” การแสดงออกของเหย่หลิงเฉินยังคงแข็งกร้าว ในขณะที่เขาปลอบใจเธออย่างใจเย็น
“อืมมมม”
หลู่ห่าวมองไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างเหยียดหยาม “ดูเหมือนว่านายจะเลือกตัวเลือกแรกสินะ หึหึ ได้! คลานมานี่ซะ!”
ทุกคำพูดของเขาล้วนเอาจริงและคาดหวังว่าทุกคนจะต้องเชื่อฟังคำสั่งของเขา
เขาไม่ได้นึกเห็นใจเหย่หลิงเฉินตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
บางคนเกิดมามีเกียรติตั้งแต่แรกเกิด พวกเขาอยู่ในเส้นชัยที่หลายคนฝันถึงโดยที่ไม่ต้องทำอะไร
แต่บางคนก็มีชีวิตอยู่ด้วยต้นทุนอันน้อยนิด เป็นเพียงชาวนาที่ต่ำต้อย
เห็นได้ชัดว่าเหย่หลิงเฉินเป็นอย่างหลัง
เขาไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงความรู้สึกของเหย่หลิงเฉินเพราะคนอย่างเขาสามารถตัดสินชะตากรรมของคนอื่นได้อย่างง่ายดาย!
“แกเป็นคนที่น่ารังเกียจ การได้คลานไปใต้เป้าของนายน้อยหลู่ถือเป็นเกียรติของแกเลยนะ แกจะนำมาซึ่งเกียรติยศให้กับบรรพบุรุษของแก!” หวู่เฟิงหัวเราะเยาะเขาอย่างดูถูก
“สองตัวเลือกนี้เท่านั้นหรือ” เหย่หลิงเฉินทำสีหน้าเฉยเมย “มีตัวเลือกที่สามไม่ใช่หรือ?”
“ไม่ได้อย่างแน่นอน!”
หลู่ห่าวคำราม “สำหรับแก ฉันให้สองทางเลือกนี้ก็แสดงให้เห็นถึงความเอื้ออาทรสูงสุดของฉันแล้ว แกกล้ามาขอเพิ่มได้อย่างไร? หยุดทำให้ฉันเสียเวลาอันมีค่าให้กับคนที่ต่ำต้อยอย่างแก!”
เหย่หลิงเฉินจ้องไปที่หลู่ห่าวด้วยความหยิ่งผยองจากนั้นส่ายหัว “ฉันคิดว่ายังมีทางเลือกที่สามอยู่นะ”
“โอ๊ะ?” ใบหน้าของหลู่ห่าวเปลี่ยนไปอย่างมืดมน “อย่าบอกนะว่า..”
หลู่ห่าวคิดว่าหูของเขาฝาดไป
“จะปล่อยฉันไปดี ๆ หรือพร้อมที่จะเผชิญกับความโกรธเกรี้ยวของฉัน” เหย่หลิงเฉินกล่าว
“ฉันเนี่ยนะ จะเผชิญหน้ากับความโกรธเกรี้ยวของแก? ฮ่าฮ่าฮ่า…” หลู่ห่าวหัวเราะจนน้ำตาไหลราวกับว่าเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกที่ดีที่สุดตลอดกาล หลายคนในฝูงชนก็เริ่มหัวเราะเช่นกัน
“รนหาที่ดีหนิ! ไอ้เด็กคนนี้กำลังร้องขอความตาย!”
“ฉันคิดว่าเขาคงเป็นบ้าไปแล้ว”
หวู่เฟิงตื่นเต้นมากขึ้น เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้ตัวเองหลุดเสียงหัวเราะออกมา “สวรรค์กำลังช่วยฉันอยู่เหรอ! เด็กคนนี้มันปัญญาอ่อน! แทนที่จะเลือกรักษาชีวิตตัวเองไว้ แต่แกกลับรนหาที่ตายเอง”
“ดี ดีมาก! แกทำให้ฉันหมดความอดทนเรียบร้อยแล้ว”
หลู่ห่าวหัวเราะจากนั้นก็พูดกับเหย่หลิงเฉินอย่างเยือกเย็นว่า “ถ้าแกเลือกแบบนี้แล้วก็อย่าเพิ่งรีบตายแล้วกันนะ ให้ฉันสนุกให้ถึงที่สุดก่อนจนกว่าฉันจะพอใจ แล้วฉันจะทำให้แกตายโดยไม่เจ็บปวดอย่างรวดเร็วเอง”
ชายฉกรรจ์ชาวยุโรปและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เดินขึ้นไปหาเหย่หลิงเฉินอย่างช้า ๆ
ใบหน้าของเสี่ยวเฟยเฟยซีดจาง ร่างกายของเธอสั่นสะท้านจากความกลัว
เหย่หลิงเฉินมองเธออย่างมั่นใจจากนั้นก็เริ่มก้าวไปข้างหน้า
เขาจ้องมองไปข้างหน้าอย่างไม่ละสายตา ด้วยสายตาที่เย็นชาเขามองไปที่ชายทั้งสองคนแล้วพูดว่า “พวกแก เข้ามา!”
“โอ๊ยยย นี่คืออะไร? โชว์พาวอยู่งั้นเหรอ”
“ฉันไม่คิดเลยว่าไอ้ขี้แพ้คนนี้จะเป็นคนขี้อวดด้วย ต้องได้คุยโวก่อนถึงจะตายตาหลับล่ะมั้ง”
“โอ๊ยยยย ขำแทบตาย นี่มันคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? นักแสดงเจ้าบทบาทเหรอ?”
ชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ชาวยุโรปมองหน้ากันกับชายเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดวงตาของพวกเขาเอ่อล้นไปด้วยความโกรธ
นักชกชาวยุโรปกระแทกหมัดของเขาเข้าด้วยกันจากนั้นชกเข้าที่ศีรษะของเหย่หลิงเฉินโดยตรง
ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หมุนกริชในมือแทนจากนั้นก็ฟาดออกมาราวกับงูพิษพุ่งเข้าใส่ไตของเหย่หลิงเฉิน!
ทั้งด้านบนและด้านล่าง
ทั้งสองต่างโจมตีพร้อมกันทำให้การโจมตีนี้สมบูรณ์แบบ
….
