I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 95
ตอนที่ 95 ถึงเวลาแสดงทักษะที่แท้จริงของฉันแล้ว!
เหอหยวนไม่ได้แม้แต่จะสบตากับเกิ้ง เขาเลี้ยงบอล กระโดดและทําคะแนน
เสียงนกหวีดดังขึ้น!
สาขากีฬา ได้อีก 2 คะแนน!
“ฟัค! นี่คุณตาบอดหรือเปล่า คุณกําลังเพิกเฉยเขาที่ชนคนอื่นและทําร้ายคนอื่นถึงขนาดนี้เลยเหรอ!” มีคนตะโกนขึ้น เขากลั้นใจไม่อยู่ และรีบวิ่งไปหากรรมการเพื่อถามเขา
“เหอหยวนบุกทะลวงการป้องกันของเขา นักกีฬาคนนั้นล้มเอง อย่าใส่ร้ายคนอื่น!” กรรมการโต้กลับอย่างมั่นใจ แล้วเสริมอย่างเย็นชาว่า “หากเธอดูหมิ่นฉันอีก ฉันจะเพิกถอนสิทธิ์ในการแข่งขัน!”
“ถอนสิทธิ์แม่แกสิ! คุณคิดว่าคุณเป็นคนสําคัญเพียงเพราะว่าคุณเป็นผู้ตัดสินบ้า ๆ เหรอ? เรามีคนมากมายเป็นพยาน!” โปเตโต้คําราม
“ตอนนี้คุณเป็นผู้ตัดสินหรือฉันเป็นผู้ตัดสินล่ะ” กรรมการเย้ยหยัน “จบครึ่งแรกแล้ว พัก 15 นาที!”
ผลลัพธ์สําหรับครึ่งแรกคือ 39: 93 สาขาภาษาตามหลังอยู่มาก
ทุกคนในสาขาภาษามีใบหน้าที่เคร่งเครียด ในเวลาเดียวกัน ผู้ชมคนอื่น ๆ ก็เริ่มสังเกตเห็นการเล่นผิดกติกาที่เกี่ยวข้อง แต่พวกเขาไม่สามารถทําอะไรกับมันได้
การแข่งขันบาสเกตบอลเป็นกิจกรรมที่ดําเนินการโดยนักศึกษา โดยเจ้าหน้าที่ของมหาวิทยาลัยแทบจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย เนื่องจากเป็นการจัดการโดยสภานักศึกษาโดยตรง นั่นคือเหตุผลที่เหอหยวนกล้าที่จะทําโดยไม่ต้องรับโทษ
“เกิ้ง นายเป็นไงบ้าง โอเคไหม” เหย่หลิงเฉินถามขณะประคองเขาขึ้น
“ไม่เป็นไร แค่… ฉันคิดว่าฉันข้อเท้าแพลง” เขาตอบขณะพยายามขยับเท้า การเคลื่อนไหวนั้นทําให้คิ้วขมวดขึ้นทําให้เขาอ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวด
การเข้าสกัดของเหอหยวนนั้นไม่ได้สงวนไว้และตั้งใจอย่างเห็นได้ชัด
“ไอ้เลวนั่นเป็นคําอธิบายของความไร้ยางอายได้ดีที่สุดเลย!”
“เรามาหยุดการแข่งขันครั้งนี้กันเถอะ ประเด็นคืออะไร? ฉันจะหาโอกาสให้และจัดการเหอหยวนซะ!”
“เกิ้งคงแข่งครึ่งหลังไม่ไหวแน่ พวกเราพาเขาไปส่งที่ห้องพยาบาลกันเถอะ”
ในขณะนั้นลี่ม่ซื้อก็มากับฮวงเสี่ยวหมิง
ลี่มู่ซ่อมองไปที่เหย่หลิงเฉินอย่างขอโทษแล้วแนะนําว่า “พวกนายควรหยุดการแข่งขันในช่วงครึ่งหลังนะ เหอหยวนต้องทําอะไรมากกว่านี้แน่”
“เขากล้าเหรอ!? ถ้ามันเลวร้ายที่สุดฉันจะไปหาพวกเขาทั้งหมดเอง!” มีคนบ่นถึงความผิดหวังของเขา ทุกคนระงับความโกรธที่คุกรุ่นอยู่ภายในพวกเขา
“เขาเป็นประธานสภานักศึกษา ถ้าพวกนายกล้าเข้าใกล้เขา พวกนายจะต้องเสียเปรียบ” ลี่มู่ซื้อยังคงอธิบายต่อไป
“แล้วถ้าเขาเป็นประธานสภานักศึกษาล่ะ? อะไรที่แย่ที่สุดที่เขาสามารถทําได้?”
“ป๊อดเหรอ? ถ้ารู้สึกปอดแหกขึ้นมาตอนนี้ล่ะก็ออกไปซะ จะได้ไม่ต้องลําบากใจ”
“แกกําลังชนะด้วยวิธีการที่โกงมีอะไรให้น่าอวดบ้าง”
“โกงเหรอ? พูดอะไรน่ะ?”
เหอหยวนเย้ยหยัน จากนั้นมองดูพวกเขาอย่างเหยียดหยาม “แกรู้ไหมว่าทําไมฉันถึงเลือกจัดการพวกแก?”
ดวงตาของเขาหรี่ลง จากนั้นชี้นิ้วไปที่เหย่หลิงเฉิน “มันเป็นเพราะเขา! เนื่องจากเขา เป็นนักศึกษาสาขาของพวกแก ดังนั้นทั้งสาขาของพวกแกจะต้องรับผลที่ตามมาจากการกระทําของเขา!”
จากนั้นเหอหยวนมองไปทางเกิ้ง “ใช่ ฉันตั้งใจทําร้ายแก แล้วไงวะ? จะโทษอะไรก็โทษโชคชะตาของตัวเองเถอะ เป็นความผิดของแกเองที่แกเป็นเพื่อนร่วมห้องของไอ้เหย่หลิงเฉิน”
“ไอ้เฮ้ย! ไอ้เลวขี้โกง!” เกิ้งเห่าใส่เหอหยวน
“แกไม่ควรเกลียดฉัน คนที่แกควรเกลียดคือเหย่หลิงเฉิน เขาเป็นคนที่ล้ําเส้นฉันก่อน” เหอหยวนดูถูกพวกเขาราวกับเป็นผู้ชนะ จากนั้นเดินไปหาเหย่หลิงเฉินและพูดอย่างใจเย็น “ฉันเคยบอกแกมาก่อนแล้วว่าฉันไม่ใช่คนที่แกจะข้ามได้ เพียงแค่แกรอ ฉันจะจัดการเหยียบแกให้จมดิน!”
เหย่หลิงเฉินยังคงสงบนิ่ง เหอหยวนในขณะนั้นเป็นเพียงตัวตลกสําหรับเขา
เขาจะไม่ต่อสู้กับตัวตลก แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวตลกเต้นรําอยู่รอบตัวเขาตามที่เขาต้องการเช่นกัน
ดวงตาของเหย่หลิงเฉินจับจ้องไปที่เหอหยวนทําให้เขาดูเย็นชา “ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่ฉันต้องแสดงทักษะที่แท้จริงของฉัน”
“อะไร?”
“บาสเกตบอล พวกแกทุกคนห่วยแตก!” เหย่หลิงเฉินโบกมือให้เขา “ฉันไม่รังเกียจหรอกนะที่จะสอนให้พวกแกนะ!”
ด้วยคําพูดนั้น ทุกคนก็ตกตะลึง
นั่นคือ…การโอ้อวดอยู่เหรอ?
“รู้มั้ยว่าแกพูดอะไรอยู่” เหอหยวนมองไปที่เหยู่หลิงเฉินราวกับว่ามันเป็นเรื่องตลกทั้งหมด “แกเคยเล่นบาสเกตบอลมาก่อนหรือเปล่า? แกรู้ไหมว่าบาสเกตบอลคืออะไร!”
เหย่หลิงเฉินยืนเอามือไพล่หลัง ดวงตาสงบนิ่งราวกับน้ํานิ่ง “ตอนแรก มันไม่คุ้มเวลาที่ฉันจะจัดการกับแก อย่างไรก็ตาม ด้วยการยั่วยุของแกอย่างต่อเนื่อง ฉันเลยจําเป็นต้องสอนวิธีการเป็นมนุษย์ที่ถูกต้อง!
“ไอ้เหี้ย! แกติดการโม้เหรอ?!” เหอหยวนหัวเราะกับคําพูดที่น่าขัน “นี่แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน?”
ฝูงชนรอบตัวพวกเขาเริ่มพูดคุยกัน บ่นพึมพําไปทั่วฝูงชนขณะที่พวกเขามองไปที่เหย่หลิงเฉินด้วยความประหลาดใจ
เหย่หลิงเฉินพยายามแข่งขันกับเหอหยวนในกีฬาบาสเกตบอล?
“หยุดเรื่องไร้สาระแล้วออกไปซะ! แล้วเจอกันในครึ่งหลังของการแข่งขัน!” เหยู่หลิงเฉินโบกมือให้เขาราวกับว่ากําลังไล่แมลงวันที่น่ารําคาญ
“แน่นอน ฉันหวังว่าแกจะไม่หนีไปไหนก่อนล่ะ!”
“เหย่หลิงเฉิน ทําไมเธอหัวร้อนจัง!?”
เมื่อเหอหยวนจากไป เกาเหวินก็เดินไปหาเขาทันที “ช่องว่างสกอร์ในครึ่งแรกใหญ่เกินไป เราไม่สามารถชนะได้ ไม่มีประโยชน์ที่จะแข่งขันกับทีมขี้โกง”
“ถูกต้อง! เหย่เรารู้ว่านายเก่งเรื่องการต่อสู้ แต่บาสเกตบอลไม่เหมือนกัน มีกติกาการแข่งขัน พวกเขาสามารถขัดต่อกฎได้ แต่เราทําไม่ได้!” เซี่ยงพูดแทรก
“เหย เรามายกเลิกการแข่งขันนี้กันเถอะ ไอ้เลวนั่นพยายามจะเข้ามาหานาย เมื่อนายอยู่ในสนามแล้วใครจะรู้ว่าเขาจะทําอะไรกับนายได้บ้าง” โปเตโต้กล่าวอย่างกังวล
“เหย ทักษะการโอ้อวดของนายเป็นสิ่งที่สามารถทําให้เหอหยวนแย่ลงได้แบบนั้น แต่ไม่จําเป็นต้องแข่งขันกันต่อไป”
“ทุกคนใจเย็น ๆ ก่อน ผ่อนคลายน่า ฉันเก่งเรื่องบาสเกตบอล” เหย่หลิงเฉินยิ้ม “พูดตามตรงฉันแค่ไม่อยากก้มตัวลงไปถึงระดับของพวกเขา สําหรับฉันแล้ว ทักษะของพวกเขาห่วยเกินไป และ ฉันไม่ชอบรังแกผู้อ่อนแอ
“จริงเหรอ” ทุกคนมองเขาอย่างสงสัย
“พวกนายคอยดูเถอะ” เหย่หลิงเฉินมองไปทางเห็นน้อย “เกิ้งเอาเสื้อของนายมาให้ฉันแล้วรีบไปที่ห้องพยาบาล ใจเย็น ๆ ฉันจะแก้แค้นให้เอง”
อย่างไรก็ตาม เกิ้งปฏิเสธที่จะไป เขาอยากดูเกมของเหย่หลิงเฉินอย่างดื้อรั้น
เริ่มการแข่งขันครึ่งหลัง!
เหอหยวนมองไปที่เหย่หลิงเฉินที่ก้าวเข้ามาในสนาม แววตาเย็นเยียบแวบวาบผ่านดวงตาของเขา
เมื่อครึ่งแรกจบลงด้วยการให้คะแนนสาขากีฬา ลูกบอลถูกส่งไปที่สาขากีฬา
เหอหยวนรับบอล เลี้ยงบอลทะลุแนวรับ แล้วรีบวิ่งไปที่กระดานหลัง ระหว่างทาง เขาจะจัดการกับผู้ที่ขัดขวางเขา เพื่อให้ผู้ตัดสินปิดตาต่อเหตุการณ์ดังกล่าว
ด้วยเหตุนี้เขาจึงผ่านพ้นไปได้ สนามบาสเกตบอลทั้งหมดกลายเป็นการแสดงเดี่ยวของเขา
“นั่นเป็นเพียงการเพิกเฉยต่อกฏทั้งหมด ทําแบบนี้ได้ยังไง” คนในสาขาภาษาอารมณ์เสีย
เมื่อเหตุการณ์รุนแรงขึ้น คนอื่น ๆ เริ่มเข้าร่วมกลุ่มผู้ชม ส่วนใหญ่อยู่ที่นั่นเพื่อรับชมละครเท่า
ในสายตาของพวกเขา คนส่วนใหญ่มองว่าสาขากีฬาเป็นสิ่งที่ควรหลีกเลี่ยงอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่แปลกใจที่ได้เห็นปรากฏการณ์ดังกล่าว
ในไม่ช้า เหอหยวนก็อยู่ใต้กองหลังแล้ว เขากระโดด เล็งและชูทลูกโดยรักษาท่าที่ห้าวไว้
“ช็อตนี้ลงแน่นอน!
รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของเขา ราวกับว่าเขาเห็นการแสดงออกของเหย่หลิงเฉินอย่างสิ้นหวัง
ลูกบอลออกจากมือของเขา ค่อย ๆ ลอยขึ้นไปในอากาศไปยังห่วง
ทุกคนกลั้นหายใจในขณะนั้น
อย่างไรก็ตาม มีเงาดําปรากฏขึ้นมา ราวกับภูเขาที่พุ่งสูงขึ้นอย่างน่าตกใจ ร่างนั้นยกมือขึ้นสกัดบอลในอากาศ ฟาดมันออกไป!
ปัง!
เสียงดังก้องไปทั่วสนาม เขย่าแก้วหูของทุกคน
บล็อกที่สวยงามเช่นนี้ทําให้ฝูงชนส่วนใหญ่ตะลึง
” พระเจ้าช่วย! เหอหยวนถูกขวาง?!”
“นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกบล็อกใช่ไหม? นั่นดูรุนแรงมาก!”
“มันไม่ใช่บล็อกธรรมดา นั่นเป็นบล็อกที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย แทบจะตบหน้าเขาเลย!”
“ผู้ชายคนนั้นมีแรงกระโดดที่ดีพอที่จะบล็อกเหอหยวนได้!”
“เหยู่! บล็อกได้เยี่ยมมาก! น่าทึ่งจริง ๆ” สาขาภาษาส่งเสียงเชียร์อย่างตื่นเต้น กระตุ้น ขวัญกําลังใจของพวกเขาอย่างมาก
