I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1537

โจวเหวินไม่รู้ว่าพลังแสงที่สิ่งมีชีวิตแห่งหายนะแห่งเทียนซูซิงใช้นั้นถือเป็นพลังอุณหภูมิสูงที่จิตวิญญาณเสือจะยอมรับ ตามทฤษฎีแล้ว มันคือพลังคล้ายรังสีอุณหภูมิสูงชนิดหนึ่งที่จิตวิญญาณเสือควรแปลงร่างและดูดซับไว้ภายในขอบเขต

　　 หากพลังประเภทนั้นไม่สามารถดูดซับโดยจิตวิญญาณเสือและเปลี่ยนให้เป็นประโยชน์ได้ หากมีเพียงพลังของตัวเองเท่านั้นที่พกพาไปได้ ฉันเกรงว่ามันจะตายทันที

　　 ท้ายที่สุดแล้ว แม้แต่ชุดเกราะมังกรคุกที่มีพลังป้องกันสูงสุดก็ไม่สามารถป้องกันได้เป็นเวลานาน ถึงแม้ว่าพลังป้องกันของวิญญาณเสือจะแข็งแกร่งมาก แต่มันก็น่าจะแย่กว่าพลังป้องกันสูงสุดของมังกรคุก

เมื่อเปิดสำเนาของวีนัส โจวเหวินดูเหมือนจะเรียกกรรไกรจินเจียวออกมาตามแบบแผนเดิม แต่เขาใช้ไข่แห่งความโกลาหลเป็นเกราะป้องกัน แถมยังสวมชุดเกราะมังกรนักโทษไว้ข้างในด้วย เมื่อไข่แห่งความโกลาหลระเบิด มันก็สามารถคงอยู่ได้ชั่วขณะหนึ่ง

　　 ความแตกต่างในครั้งนี้คือโจวเหวินยังยืนอยู่ข้างๆ เสือโซลด้วย

　　 ทันทีที่ประตูเปิดออก กรรไกร Jin Jiao ก็พุ่งเข้าหาสัตว์เกราะอเมทิสต์ และสัตว์เกราะอเมทิสต์ก็ไม่ลังเลที่จะปล่อยแสงที่กระจายอยู่ทุกหนทุกแห่งเหมือนดวงอาทิตย์

　　 “หวังว่า Tiger Soul จะสามารถใช้เวลาได้อีกสักหน่อย” โจวเหวินไม่ได้คาดหวังว่า Tiger Soul จะอยู่ได้นานเท่าไข่โกลาหลโดยไม่ต้องเป็นวินาที

　　โจวเหวินได้สัมผัสถึงแม่ทัพวิญญาณเสือ เพื่อดูว่าเขาจะถูกสังหารด้วยระเบิดแสงเมื่อใด แต่ใครจะรู้ว่าโจวเหวินได้รอมาสักพักแล้ว วิญญาณเสือก็จะไม่ถูกสังหารเช่นกัน

　　 แต่กลับเป็นโจวเหวินเอง เพราะไม่มีปิม่อนจอมเผด็จการเหมือนถังขยะที่จะถ่ายโอนคริสตัลแข็ง และเวลาที่ไข่โกลาหลสามารถรองรับได้ก็สั้นลงอย่างมาก

　　 เมื่อไข่โกลาหลแตก และหน้าจอเกมเป็นสีดำ วิญญาณเสือก็ยังไม่ตาย

　　 “ดูเหมือนว่าพลังระเบิดแสงของสัตว์เกราะอเมทิสต์ วิญญาณเสือก็สามารถถูกดูดซับไปใช้เองได้เช่นกัน ไม่เช่นนั้นคงอยู่ได้นานขนาดนั้นไม่ได้” โจวเหวินมีความสุขและประหลาดใจ

จิตวิญญาณเสือจะคงอยู่ได้นานขนาดนี้ ต้องแข็งแกร่งขึ้นมากแน่ๆ โจวเหวินไม่รู้ว่าขีดจำกัดของจิตวิญญาณเสือจะแข็งแกร่งขึ้นแค่ไหน หากสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้เรื่อยๆ คงจะน่ากลัวเกินไป สิ่งมีชีวิตมิติ

　　 แน่นอนว่านี่เป็นเพียงความปรารถนาดีของโจวเหวินเท่านั้น แท้จริงแล้ว ทักษะใดๆ ก็มีขีดจำกัด และไม่สามารถพัฒนาให้แข็งแกร่งขึ้นได้โดยไม่มีขีดจำกัด จิตวิญญาณเสือไม่อาจต้านทานพลังอันน่าสะพรึงกลัวของมันได้

　　 อย่างไรก็ตาม โจวเหวินกำลังพยายามอีกครั้ง และเขาไม่มีโอกาสซื้อความฝันได้ เพราะเขาไม่สามารถยืนยันได้ว่าหลังจากนี้จิตวิญญาณเสือจะแข็งแกร่งขึ้น ทันทีที่โจวเหวินตาย เกมก็จบลง และจิตวิญญาณเสือจะไม่มีโอกาสแข็งแกร่งขึ้นอีก

　　 จู่ๆ โจวเหวินก็พบว่าเขาคือคนที่ล้าหลังที่สุด

　　 “ไม่ ฉันต้องคิดหาวิธีที่จะให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น แม้ว่าจะต่อสู้ไม่ได้ แม้จะช่วยชีวิตตัวเองไม่ได้ก็ตาม นี่มันสิ้นเปลืองเกินไปหน่อย” โจวเหวินคิดหนักและต้องการทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น

“ด้วยไข่แห่งความโกลาหลเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะคงอยู่ได้นานขนาดนั้น แม้แต่ตอนที่ทรราชยังอยู่ในมองโกเลีย นั่นก็คือ ระยะเวลาของการคงอยู่นั้นยาวนานกว่าเล็กน้อย และความหมายก็ไม่สำคัญ จะต้องคงอยู่ต่อไปอีกนาน” โจวเหวินพูดกับตัวเอง

　　 วิธีที่ดีที่สุดที่เขาคิดได้คือการอัพเกรด Chaos Egg ให้เป็นระดับภัยพิบัติทางธรรมชาติ แต่นี่เป็นมิติอื่น และยิ่งไปกว่านั้นยังต้องพูดถึงการค้นหาสนามมิติที่เหมาะสมอีกด้วย ไม่มีสนามมิติใดๆ เลย

　　 “ฉันกลับไปไม่ได้แล้ว ฉันจะทำอย่างไรได้” โจวเหวินคิด ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น “ฉันไม่รู้ว่าฉันสามารถใช้พลังของสำเนาเพื่อส่งเสริมภัยพิบัติทางธรรมชาติในเกมได้หรือไม่”

　　ลองคิดดูสิว่ามันจะลองดูไหม แต่โจวเหวินไม่รู้ว่าสำเนาที่เขาดาวน์โหลดมาสามารถนำไปใช้ส่งเสริมระดับภัยพิบัติทางธรรมชาติได้หรือเปล่า

　　 แน่นอนว่าโจวเหวินไม่รู้ว่าสำเนาเกมจะทำงานได้หรือไม่ ทุกอย่างทำได้เพียงทดสอบอย่างช้าๆ เท่านั้น

　　โจวเหวินคิดถึงสำเนาเกมที่เขาเป็นเจ้าของ ซึ่งสอดคล้องกับกลยุทธ์พลังชีวิตของเขาเอง หากมีแผนกที่คล้ายกัน โจวเหวินก็จะลองเสี่ยงโชคดู

“ความโกลาหลอันดับแรกคือพลังของตะวันตก แต่ฉันไม่มีสำเนาเกมตะวันตกมากนัก ในบรรดาเกมที่มีอยู่ ดูเหมือนจะไม่มีใครเทียบได้ ฉันรู้อยู่แล้วว่าฉันควรจะมีสำเนาเกมตะวันตกมากกว่านี้…” โจวเหวินสายเกินไปที่จะเสียใจแล้ว

　　 “เดี๋ยวก่อน…” โจวเหวินนึกถึงสนามมิติขึ้นมาทันที ซึ่งก็คือกระท่อมแสนหวาน ซึ่งก็คือกระท่อมแห่งกาลเวลา

　　 มีสี่ห้องในอดีต ปัจจุบัน อนาคต และความวุ่นวาย โจวเหวินสงสัยว่าในเมื่อชื่อ “ความวุ่นวาย” แปลว่าอะไร มันจะเกี่ยวข้องกับความวุ่นวายลำดับแรกหรือไม่

“แต่ความหอมหวานคือพระเจ้า กระท่อมแห่งกาลเวลาคือสนามมิติของตระกูลเทพ แต่ลำดับแรกที่วุ่นวายคือพลังชีวิตของซุส ทั้งสองไม่ใช่แผนกเดียวกัน และข้าไม่รู้ว่าจะใช้ได้อย่างทั่วถึงหรือไม่” โจวเหวินยังคงตัดสินใจ ลองเสี่ยงโชคดูสิ

　　 อันที่จริง โจวเหวินเคยใช้ไข่โกลาหลเข้าและออกจากกระท่อมกาลเวลาเมื่อนานมาแล้ว มีเพียงไข่โกลาหลเท่านั้นที่สามารถปิดกั้นพลังแห่งกาลเวลาของกระท่อมกาลเวลาได้

　　 เพียงแต่ตอนนั้น โจวเหวินยังไม่ได้คิดเรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้สนใจ

　　 เข้าสู่กระท่อมแห่งกาลเวลาอีกครั้งภายใต้การคุ้มครองของไข่อันโกลาหล ทุกสิ่งที่นี่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก กระท่อมในอดีตและกระท่อมในอนาคตโจวเหวินไม่กล้าเข้าไป

　　 เสด็จไปยังกระท่อมอันวุ่นวายนั้นแล้วทรงค้นดูแต่ไม่พบสิ่งใด

　　 ในห้องมีของไม่มากนัก โจวเหวินสัมผัสสิ่งของเหล่านั้นทั้งหมด และไม่รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงผิดปกติใดๆ

　　 “พลังของกระท่อมโกลาหลนั้นไม่สอดคล้องกับความโกลาหลลำดับแรกหรือการส่งเสริมภัยพิบัติทางธรรมชาติในเกมก็ไม่สามารถเทียบเคียงได้” โจวเหวินไม่สามารถระบุได้ว่ามีความเป็นไปได้ใด

　　 แต่กลับเป็นแบบนี้ โจวเหวินก็ยังไม่คืนดี

　　ลองคิดดูสิ~www.mtlnovel.com~ โจวเหวินตัดสินใจไปที่กระท่อมในอนาคตอีกครั้ง

　　 กระท่อมในอดีตสามารถกลับไปสู่ยุคอดีตได้ และกระท่อมในอนาคตก็ควรจะสามารถไปถึงอนาคตได้ แต่ในกระท่อมในอนาคตนั้นมีแต่ความว่างเปล่าและความไม่มีอะไรเลย

　　โจวเหวินบ่นเรื่องนี้มาตลอด เขาไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร

　　 หากเป็นอนาคตของมนุษยชาติก็หมายความว่ามนุษยชาติจะสูญสิ้นในอนาคตใช่ไหม

　　ตอนนี้ความแข็งแกร่งของโจวเหวินแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก เขาอยากเข้าไปดู บางทีเขาอาจเห็นอะไรบางอย่าง

　　 เข้าไปในกระท่อมแห่งอนาคตอีกครั้ง โจวเหวินเห็นภาพนั้นเหมือนที่เคยเห็นมาก่อน หน้าจอโทรศัพท์มืดสนิท ราวกับถูกปิดอยู่

　　เนื่องจากประสบการณ์ของเขา โจวเหวินจึงเปิดคัมภีร์ของจักรพรรดิโบราณโดยตรง โดยใช้พลังของจักรพรรดิเพื่อส่องสว่างบริเวณโดยรอบ

　　 คัมภีร์ของจักรพรรดิโบราณนั้นอยู่ในระดับภัยพิบัติทางธรรมชาติแล้ว และพลังของมันก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก ในอดีต โจวเหวินสามารถส่องสว่างได้เพียงพื้นที่เล็กๆ เท่านั้น แต่ในเวลานี้ เขาสามารถส่องสว่างได้ไกลหลายสิบเมตรในบริเวณใกล้เคียง

　　 เป็นเพียงแสงสว่าง ไม่สามารถส่องสว่างกระท่อมแห่งอนาคตได้ ส่วนมืดที่ส่องสว่างกระท่อมแห่งอนาคตได้อย่างแท้จริงคือพลังชีวิตอันทรงพลังของจักรพรรดิโบราณ

　　 เมื่อบริเวณโดยรอบสว่างขึ้นเป็นครั้งแรก โจวเหวินก็มองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังทันที และภาพที่เห็นนั้นทำให้เขามีความสุข

　　เนื่องจากโจวเหวินค้นพบว่าโลกนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่โลกที่ว่างเปล่าโดยสิ้นเชิง จึงยังคงมีวัตถุบางอย่างอยู่ใต้เขา แต่โจวเหวินไม่สามารถแยกแยะได้ว่าข้างล่างคืออะไร