I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1000 ยืนนิ่งๆ

เมื่อเห็นโจวเหวินเข้าสู่สนามประลอง ดวงตาของโจเซฟหรี่ลงเล็กน้อย และเขาก็โบกมือและพูด “ทรราชเบม่อนของนาย แข็งแกร่งใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นฉันจะรอให้นายเรียกมันออกมาก่อน ถ้าฉันลงมือก่อนนายจะไม่มีโอกาสได้ใช้สัตว์อสูรของนาย “

ทันทีที่พูดจบมีเสียงเชียร์อยู่บนอัฒจันทร์ ไม่ว่าโจเซฟจะมีความสามารถที่จะชนะหรือไม่ก็ตาม การประกาศที่ครอบงําเช่น นี้ทําให้ผู้คนในท้องถิ่นที่ให้การสนับสนุนโจเซฟอบอุ่นขึ้น ไม่ต้องพูดถึงนิทานพื้นบ้านที่แข็งแกร่งที่นี่ ซึ่งเดิมเป็นสถานที่

ศิลปะการต่อสู้

“เจ้านี้ หน้าไม่อายเลยจริงๆ ” หลี่ชวนพูดด้วยรอยยิ้ม

เฟิงชิวเยี่ยนพึมพําและพูด “ในแง่นิสัยของโจเซฟ เขาควรจะทําบางอย่างเพื่อชัยชนะ หลานซีบอกว่าโจเซฟมีความ สามารถในการส่งต่อความเสียหาย และฉันคิดว่าเขาตั้งใจจะทําเหมือนเดิม”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าเขาหน้าไม่อาย เขากล้าใช้เล่ห์เหลี่ยมต่อหน้าโจวเหวิน ฉันไม่รู้ว่าเขาจะตายยังไง” หลี่ชวนหัว

เราะ

“มันก็แค่นั้น เนื่องจากโค้ชรู้อยู่แล้วว่าเขามีความสามารถนี้ และต้องการใช้ความสามารถนี้เพื่อจัดการกับโค้ช มันจึงดูอ่อน แอไปหน่อย” เฟิงชิวเยียนพยักหน้า

เมื่อเห็นว่าหลี่ชวนและเฟิงชิวเยี่ยนคิดว่าโจวเหวินจะชนะ หลี่เป็นยู่ก็ขมวดคิ้วและกล่าว “ท้ายที่สุด พลังของผู้พิทักษ์คือสิ่งที่ แข็งแกร่งที่สุดในปัจจุบัน และโจวเหวินยังไม่เห็นการต่อสู้ระหว่างหลาน และโจเซฟ เขาควรระมัดระวังและเป็นการดีที่ สุดที่จะเรียกสัตว์อสูรออกมา”

หลี่ชวนและเฟิงชิวเยียนไม่ได้ตอบกลับ หลานยิ้ม “ลุงหลี่ไม่ต้องกังวลถ้าเขารู้ความสามารถของศัตรูและมันสามารถทําร้าย เขาได้ เขาก็ไม่ใช่โจวเหวิน”

เมื่อหลานฉีพูดเหมือนกัน หลี่เป็นยู่ก็อดไม่ได้ที่จะแปลกใจเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะแพ้โจเซฟ แต่ตระกูลใหญ่อย่างตระกูลอันติเมทก็ไม่ถือว่านี่เป็นความล้มเหลวอะไร

เนื่องจาก หลานไม่มีผู้พิทักษ์ และเธอก็ไม่ได้ใช้สัตว์อสูรระดับเร้นลับ เธอจึงต่อสู้กับโจเซฟในสถานการณ์ที่ไม่เป็นธรรม ตระกูลอันติเมทจึงไม่ได้ลดคุณค่าของหลานฉีลง

หลี่เป็นยูไม่เคยเห็นหลานฉียกย่องคนอื่นแบบนี้ แม้แต่ เซตก็ไม่ได้รับการยกย่องจากหลาน

หลาน ยังกล่าวด้วยความมั่นใจ “ไม่ต้องกังวล มีทรราชเบอ่อนและไท่ซุย โจวเหวินสามารถชนะได้อย่างแน่นอน”

“จริงเหรอ?” หลี่เป็นมองไปที่โจวเหวินบนสนามประลองด้วยความสงสัย เขาไม่รู้ว่าโจวเหวินมีเวทมนตร์แบบไหน และทํา ให้คนเหล่านี้มั่นใจในตัวเขามาก อาจกล่าวได้ว่าเขาตาบอด

ในสนามประลอง โจวเหวินไม่ได้โกรธการยั่วยุของโจเซฟ และพูดอย่างใจเย็น “เพื่อจัดการกับนาย มัยไม่จําเป็นต้องใช้ทร ราชเบม่อน แค่เรียกสัตว์อสูรนิดหน่อยก็พอ”

ทันทีที่โจวเหวินพูดจบ ทันใดนั้นก็มีเสียงโห่ร้อง ในสายตาของผู้คนในเมืองน้ําแข็ง คําพูดของโจวเหวินนั้นเย่อหยิ่งเกินไป

แม้ว่าโจเซฟจะไม่กล้าพูดว่าเขาไร้เทียมทาน แต่เขาที่มีผู้พิทักษ์ ในรายชื่อมีเพียงผู้พิทักษ์เท่านั้นที่สามารถเอาชนะผู้พิทักษ์ ไต้ได้ แม้ว่าผู้พิทักษ์จอมโกหกจะไม่ทรงพลัง แต่มันจะไม่พ่ายแพ้โดยสัตว์อสูร

“จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นนายเรียกสัตว์อสูรออกมา ฉันจะยืนคอยและดูว่านายจะเอาชนะฉันได้ยังไง” โจเซฟพูดอย่างเย็นชา

แววตาเย็นเยียบวาบวาบในดวงตาของเขา

ทุกคนในเมืองน้ําแข็งปรบมือให้โจเซฟ โจวเหวินเพียงแค่ยิ้ม “ยืนนิ่งๆ? ฉันหวังว่านายจะทําได้”

“นายไม่สามารถทําให้ฉันขยับได้ด้วยซ้ํา” โจเซฟยังคงยั่วยุต่อไป

เขาท่าเพื่อตัวเองล้วนๆ เพราะเขาต้องการให้โจวเหวินโกรธและปล่อยให้โจวเหวินโจมตีด้วยการโจมตีที่รุนแรงที่สุด ยิ่งเบา ได้รับบาดเจ็บมากเท่าไหร่ ผู้พิทักษ์ก็ยิ่งแลกเปลี่ยนอาการบาดเจ็บได้มากขึ้นเท่านั้น

ผู้พิทักษ์จอมโกหกมีสกิลที่เรียกว่า “การแลกเปลี่ยนที่ไม่เป็นธรรม” เมื่อใช้สกิลนี้ ความเสียหายที่เขาได้รับจะถูกส่งต่อ ไปยังคู่ต่อสู้ที่ทําร้ายเขา

อย่างไรก็ตาม เวลาของการแลกเปลี่ยนที่ไม่เป็นธรรมมีจํากัด เวลาของการแลกเปลี่ยนที่ไม่เป็นธรรมมีเพียงไม่กี่วินาที

ดังนั้นเขาต้องการทําให้โจวเหวินโกรธเพื่อให้เขาให้พลังของสัตว์อสูรทั้งหมดภายในไม่มีวินาที

เขาต้องการให้โจวเหวินสูญเสียสัตว์อสูรระดับเร้นลับซึ่งเป็นราคาที่โจวเหวินดูถูกเขา

เหตุผลที่โจเซฟกล้าต่อสู้กับโจวเหวินก็เพราะเขาต้องการหาแบบนี้ นี่คือความสามารถของเขา ยิ่งทรราชเบม่อนโจมตีมาก

เท่าไร โจวเหวินก็ยิ่งมีโอกาสที่จะตายมากขึ้นเท่านั้น

โจวเหวินไม่พูดอะไร แต่เรียกสัตว์อสูรตัวหนึ่งออกมา

ทุกคนประหลาดใจทีเห็นกริช กริชสีแดงเข้มมีความยาวมากกว่าหนึ่งฟุต ด้ามดาบเหมือนหัวนกฟินิกซ์และ วิจิตรงดงามมาก

พวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์อสูรแบบนี้ก่อน และไม่รู้ว่าสัตว์อสูรตัวนี้มาจากไหน แต่ไม่ใช่ทรราชเบม่อนที่ถูกเรียกมา และพวก เขารู้สีกผิดหวังเล็กน้อย

ในเวลานั้น ความสามารถอันไร้เทียมทานของทรราชเบม่อนได้รับการยอมรับจากพวกเขา พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าโจวเห

วินจะเรียกมันเป็นกริชซึ่งดูเหมือนจะไม่มีอะไรดีเลย

หลี่เป็นยู่ หลานและคนอื่นๆ ก็รู้สึกอยากรู้เช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่ากริชที่โจวเหวินเรียกออกมานั้นมีอะไรพิเศษและมัน ใช้กับโจเซฟได้จริงเหรอ

“ดาบนั้นเป็นสัตว์อสูรประเภทไหน มันดูแย่มาก ทําไมไม่ใช้ทรราชเบม่อนหรือไทยล่ะ” หลี่เป็นยี่มองไปที่

หลานฉีด้วยความสงสัย โดยหวังว่าหลานจะไขข้อสงสัยในใจของเขาได้

หลาน มองไปที่ดาบฟินิกส์ทองแดงของโจวเหวินและกล่าว “ดูออร่าของดาบนั้น มันควรเป็นสัตว์อสูรระดับเร้นลับธาตุไฟ อาวุธดาบและธาตุไฟเป็นสิ่งที่มีพลังโจมตีที่แข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่โจเซฟมีความสามารถในการส่งต่อความเสีย หาย และการใช้สัตว์อสูรที่มีความสามารถโจมตีโจมตีโจเซฟเป็นการกระทําที่เสี่ยงมาก แต่โจวเหวินต้องมีจิตแห่งดาบของ เขาเอง เราสามารถดูได้ “

หลานฉีกล่าว หลี่เป็นยี่ก็รู้สึกประหม่าเล็กน้อย

การวิเคราะห์ของหลี่เป็นยู่เหมือนกับของหลานจีนอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าการเลือกใช้สัตว์อสูรที่จะต่อสู้กับโจเซฟนั้นไร้เหตุ

ผลสั้นตี

วิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับความสามารถในการแลกเปลี่ยนอาการบาดเจ็บคือการใช้สัตว์อสูรประเภทป้องกันเพื่อ

ป้องกันการโจมตี นี่เป็นวิธีที่ควรหา

เห็นได้ชัดว่าโจวเหวินไม่ได้ตั้งใจจะหาแบบนั้น

“นายพร้อมไหม?” โจวเหวินถือดาบฟินิกส์ทองแตง มองไปที่โจเซฟและถาม

“พร้อมทุกเมื่อ แต่ฉันเกรงว่าดาบที่หักแบบนี้จะไม่ทําร้ายฉันได้ นายเรียกทรราชเบม่อนออกมาเถอะ” โจเซฟเยาะเย้ย

“ตอนนี้นายพร้อมแล้วสินะ งั้นนายก็ยืนนิ่งๆละกัน” โจวเหวินกล่าวทันที ดาบฟินิกส์ทองแดงสีแดงเข้ม พุ่งออกมาจากฝักพร้อมกับเปลวไฟที่เหมือนพายุทอร์นาโดที่หมุดด้วยความรวดเร็วราวกับสว่าน มุ่งไปทางโจเซฟ

ดาบฟินิกส์ทองแดงพุ่งเข้าหาโจเซฟและเจาะเข้าที่หน้าอกของเขาโดยทันที

เข้ามาสิ!” โจเซฟไม่แปลกใจเลย และพลังโจมตีที่รุนแรงของเขาแสดงให้เห็นว่าสัตว์อสูรประเภทดาบนี้แข็งแกร่งมาก

ความสามารถในการโจมตีขนาดนี้ก็พอแล้วที่จะมอบบทเรียนให้โจวเหวิน