I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1018 บ้านต้นไม้

ตรงทางเข้าใต้ต้นไม้มีพลังอวกาศที่แปลกประหลาด เมื่อผ่านรูใต้ต้นไม้ เขารู้สึกถึงความผันผวนเล็กน้อย

หลังจากเข้าไปในถ้ําต้นไม้ ภาพที่เห็นโจวเหวินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ภายในรูใต้ต้นไม้มีบ้านไม้ไม่ใช่หลุมฝังศพ เหมือนที่โจวเหวินคาดคิด

เครื่องใช้ในบ้านไม้ทั้งหมดดูเหมือนจะแกะสลักจากไม้ของต้นไม้เอง

เตียงไม้ โต๊ะไม้ เก้าอี้ไม้ และเครื่องใช้ต่างๆ ดูเรียบง่ายและมีศิลปะ และมีหนังสือหลายเล่มบนชั้นวางไม้

บนโต๊ะยังมีหนังสือที่เปิดอยู่ ราวกับว่ามีใครเคยอ่านมาก่อน

แต่โจวเหวินเห็นเพียงแค่บ้านไม้ และไม่เห็นสิ่งมีชีวิตอื่นใดที่นี่

“นี่คือเกม มีเพียงสิ่งมีชีวิตต่างมิติเท่านั้นที่สามารถปรากฏในเกมได้ หนังสือเหล่านี้เป็นของของสิ่งมีชีวิตต่างมิติงั้นเหรอ” โจวเหวินเห็นว่า ดาปีศาจมาถึงโต๊ะไม้แล้วและกําลังดูหนังสือที่เปิดอยู่บนโต๊ะ

โจวเหวินมองไปรอบๆ และพบว่าข้อความพวกนี้ เขาไม่รู้จักข้อความแม้จะเพียงข้อความเดียว และเขาไม่รู้ว่าข้อความ นั้นคืออะไร โจวเหวินไม่เข้าใจแม้แต่ค่าๆเดียว

ตาปีศาจยื่นมือเล็กๆของมันออกมา และหนังสือก็ลอยขึ้นมาหามันเอง และลอยอยู่เหนือฝ่ามือของมัน

“หลังจากที่ ตาปีศาจวิวัฒนาการ มันคงกลายเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือ นี่เป็นสิ่งที่ดี” โจวเหวินค่อนข้างโล่งใจ

ธิดาปีศาจเก่งทุกเรื่อง แต่มันโหดร้ายเกินไป มันมักจะไม่พูดเลย แถมมันยังเป็นนักฆ่าดาบเดียว มันไม่เคยให้โอกาสศัตรู โต้กลับ เหมือนกับนักล่าที่เยือกเย็นและโหดเหี้ยม

แม้ว่าในฐานะสัตว์อสูร ธิดาปีศาจนั้นไร้ที่ติ แต่โจวเหวินรู้สึกว่า ในท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาด และ ยังคงมีความเป็นมนุษย์

การอ่านหนังสือสามารถทําให้เกิดอารมณ์ต่างๆ ซึ่งดูเหมือนจะเป็นสัญญาณที่ดี

“ธิดาปีศาจ สิ่งที่เขียนอยู่บนนั้น…” ก่อนที่โจวเหวินจะพูดจบ เขาเห็นธิดาปีศาจหยิบหนังสือ อ้าปากแล้วกินหนังสื อราวกับเค้ก

“…” โจวเหวินจ้องไปที่ธิดาปีศาจด้วยความงุนงง ไม่สามารถพูดอะไรได้ และพบว่าดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรผิดไป

ธิดาปีศาจไม่หยุด เปิดปากของมัน และกลืนหนังสือด้วยการเคี้ยวไม่กี่ครั้ง

กินแล้วก็ยังหยุดคิดไม่ได้ มันเดินไปที่ชั้นหนังสือและกินหนังสืออีกหลายเล่ม กินเสร็จก็เลียปากดูหมดความอดทน “เธอทําอะไรกับหนังสือพวกนั้น” ในที่สุด โจวเหวินซึ่งมองธิดาปีศาจด้วยความสงสัยเล็กน้อย ก็ถาม

“อาหาร” ตาปีศาจพูดเพียงสองค่า

โจวเหวินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรู้อย่างชัดเจน เป็นไปไม่ได้ที่ธิดาปีศาจจะอธิบายอย่างชัดเจน

ทันใดนั้นหน้าจอก็เปลี่ยนเป็นสีตาและวายร้ายสการ์เล็ตก็ตายอีกครั้ง

“มันเกิดขึ้นได้ยังไง? กําหนดเวลาหนึ่งชั่วโมงในสวนยังไม่หมดไม่ใช่เหรอ หรือในบ้านต้นไม้จะมีการจํากัดเวลาที่ แตกต่างกัน” โจวเหวินแอบเดาและเปิดสาเนาอีกครั้ง

ตอนนี้โจวเหวินสามารถมั่นใจได้ว่าไม่มีหน้ากากในเกม และมีบ้านต้นไม้เพียงหลังเดียวใต้ต้นไม้ใหญ่

“ฟราย โกหกหรือโลกความจริงมันต่างไปจากเดิม?” ตอนนี้ โจวเหวินเกือบจะแน่ใจว่าจะพาหวางลูกและหลานออกมา

ได้ แต่มีบางอย่าง ที่เขายังต้องการค้นหา

เมื่อเข้าไปในสวนอีกครั้ง เมื่อต้นไม้ใหญ่เห็นธิดาปีศาจ มันก็เปิดทางเข้าของบ้านต้นไม้โดยอัตโนมัติ คราวนี้ โจวเหวิน ให้ความสนใจกับเวลาในบ้านต้นไม้ เป็นพิเศษและพบเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดมาก

ท้ายที่สุดแล้ว ความเร็วของเวลาในบ้านต้นไม้นี้เร็วกว่าภายนอกมาก และหนึ่งชั่วโมงด้านนอกเท่ากับที่นี่เพียงหนึ่งนาที

โจวเหวินใช้อัฐปรัชญาและราชาคุก ก่อนที่จะพบว่าการเปลี่ยนแปลงของร่างกายเกิดจากการเร่งเวลา ดังนั้นเขาจึงตัดสิ นว่าอัตราการไหลของเวลาทีนี่แตกต่างกัน

แม้ว่าจะใช้ไห่ฉางไค่เทียนจิงแต่ก็ไม่มีผลกับอัตราการไหลของเวลาอันแสนจะผิดปกติของที่นี่ เนื่องจากอัตราการไหลของ

เวลานี้เป็นเรื่องปกติของบ้านต้นไม้และไม่ใช่คําสาป

หนังสือในกระท่อมไม่ถูกรีเฟรชกลับมาอีกเลย และโจวเหวินรีบออกจากถ้ําต้นไม้

เพราะการอยู่ที่นั่น อัตราการไหลของเวลาเร็วเกินไป เขากลัวว่าถ้ามันมีผลกับร่างกายจริงของเขาจะแย่เ

โชคดีที่มันเป็นแค่เกม และไม่มีผลกระทบต่อร่างกายจริง แต่ความลับของสวนดูเหมือนจะจบลงที่นั่น ไม่มีหลุมศพและ

หน้ากากเลย

ตอนนี้โจวเหวินรู้สําเนาของวันอาทิตย์แล้ว เขารอพรุ่งนี้เพื่อดูเขาวงกตแห่งการหลอกลวงในโลกความเป็นจริง มีความ

แตกต่างกันหรือไม่?

ในขณะที่ยังเช้าอยู่ โจวเหวินก็ไปที่จงสู่อีกครั้ง และรังไหมในรถม้าก็ไม่ฟื้นฟูกลับมา และเขาไม่รู้ว่ามันจะฟื้นฟูกลับมาอีก

ในอนาคตหรือไม่

ผู้พิทักษ์ในจงได้ตายไปแล้ว และโจวเหวินก็ไปที่เมืองมดอีกครั้ง

“ฉันถูกฆ่าโดยผู้พิทักษ์ของเมืองมดมานานแล้ว และในที่สุดฉันก็สามารถสู้กลับได้” โจวเหวินรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยในใจ

เมืองมดเป็นสําเนาที่มาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ ผู้พิทักษ์ของเมืองมดเป็นผู้พิทักษ์คนแรกที่โจวเหวินเจอ หากต้องการฆ่ากวาดล้างลําเนานี้เขาต้องฆ่าผู้พิทักษ์ โจวเหวินยังคงมีความคาดหวัง

ฆ่ามดในเมืองไปจนหมด ทําลายรังของมดสีทองโดยทันที เพื่อให้เจอกับผู้พิทักษ์

“อิตาปีศาจ น่ามันชะ” โจวเหวินลอยขึ้นไปในอากาศเพื่อรอดูผู้พิทักษ์ของเมืองมดลูกฆ่า

หลังจากที่ริดาปีศาจเริ่มใช้ความกลัว ร่างของมันก็หายไปท่ามกลางสายตาของโจวเหวิน และดาบเวทย์มนตร์ก็ไม่ปรากฏ ให้เห็นในเวลาเดียวกัน จากนั้นรังไหมของผู้พิทักษ์ก็ถูกฉีกออกทันที

โจวเหวินได้เห็นผู้พิทักษ์เมืองมดอีกครั้ง ในเวลานี้ ผู้พิทักษ์ของเมืองมดดูเหมือนจะเติบโตขึ้นอย่างมาก

โจวเหวินจําได้ว่าเมื่อครั้งที่เขาเห็นมันครั้งล่าสุด มันยังคงดูเหมือนเด็กผู้หญิง แต่ตอนนี้มันดูเหมือนผู้ใหญ่มากขึ้น

ร่างกายที่โค้งมนราวกับปีศาจ รูม่านตาสีส้มแดงและผมยาว และร่างกายที่เร่าร้อน

อย่างไรก็ตาม โจวเหวินพบว่าปีกโปร่งใสที่อยู่เบื้องหลังผู้พิทักษ์ได้หายไป และดูเหมือนมนุษย์จนแยกไม่ออก

“ผู้พิทักษ์ที่สามารถเติบโตได้แบบนี้ เป็นครั้งแรกเลยครั้งแรกที่ฉันเคยเจอ มันมีที่มายังไง ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นตัว แทนของสิ่งมีชีวิตต่างมิติเผ่าพันธุ์อะไร?” เมื่อโจวเหวินคิด ดาบเวทมนตร์อันน่าสะพรึงกลัวก็เข้าตัดหัวผู้พิทักษ์อีกครั้ง

เมื่อโจวเหวินคิดว่าผู้พิทักษ์กําลังจะถูกตัดหัว เขาเห็นมือหยกของผู้พิทักษ์

ในเวลาเดียวกัน เหนือมือหยก คลื่นพลังประหลาดกระจายออกไป ด้วยคลื่นพลังอันน่าสะพรึงกลัว ร่างของผู้พิทักษ์หาย

ไปจากด้านหน้าโจวเหวิน

“แย่แล้ว!” โจวเหวินก็นึกขึ้นได้ทันใด และร่างกายของเขาก็ถอยกลับอย่างรวดเร็ว