I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1019 การตัดสินใจครั้งสุดท้าย

โจวเหวินรู้สึกว่าธิดาปีศาจกําลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ในวินาทีต่อมา การปะทะกันของทั้งคู่ก่อให้เกิดการระเบิดและ คลื่นกระแทกอันรุนแรงอย่างคาดไม่ถึง และเมืองมดทั้งหมด กลายเป็นชากปรักหักพังในทันที

วายร้ายสการ์เล็ตป้องกันการโจมตีอันแข็งแกร่งด้วยการป้องกันสมบูรณ์ของชุดเกราะชิงไห่ครัสเตเชียน

แต่ในวินาทีต่อมา

จิตใจของโจวเหวินเต็มไปด้วยความงุนงง พลังที่มองไม่เห็นได้โจมตีวายร้ายสการ์เล็ตและเจาะเข้าไปโดยตรง ระ

เบิดร่างของวายร้ายสการ์เล็ตและหน้าจอเกมกลายเป็นสีต่า

“ความกลัว…เจ้านั้นไม่ได้ออกมาจากรังไหมของผู้พิทักษ์… มันมีความสามารถความกลัวอยู่แล้ว… ” โจวเหวินตกตะลึง

โจวเหวินรู้อย่างชัดเจนว่านี้คือความกลัว และยังเป็นพลังที่ค่อนข้างแข็งแกร่งอีกด้วย ในขณะเดียวกัน การคาด เคาครั้งก่อนของโจวเหวินก็ได้รับการยืนยันเช่นกัน

ธิดาปีศาจนั้นสามารถมองได้อย่างไม่ชัดเจน เรียกได้ว่ามองไม่เห็นเลยจะดีกว่า

เพียงเพราะความสามารถความกลัวนั้นมีระดับที่สูงเกินไป และเขาไม่สามารถมองเห็นได้

แต่ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตต่างมิติระดับความกลัวทุกตัวที่เข้าถึงสภาวะความกลัวขั้นสูงได้ จนถึงตอนนี้ สิ่งมีชีวิตต่างมิติระ บความกลัวที่สามารถทําให้โจวเหวินมองไม่เห็นได้อย่างสมบูรณ์ ตัวหนึ่งคือธิดาปีศาจ แล้วจากนั้นก็เป็นผู้พิทักษ์ของ

เมืองมด

เป็นการยากที่จะบอกว่าใครแข็งแกร่งกว่า แต่ความแข็งแกร่งของโจวเหวินนั้นแย่เกินไป ธิดาปีศาจไม่ใช่สัตว์อสูรสาย ป้องกัน ดังนั้นหากผู้พิทักษ์เมืองมดเลือกที่จะโจมตีโจวเหวิน ธิดาปีศาจก็ไม่สามารถปกป้องเขาได้ตลอดเวลา ตราบใดที่ โจวเหวินถูกฆ่า เกมก็จะจบลง และผู้พิทักษ์เมืองมดไม่ต้องสู้กับ ตาปีศาจ

“มันโตเร็วมากจนไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่มันมีความกลัว” โจวเหวินรู้สึกหดหู่เล็กน้อย

สําเนาที่เขาดาวน์โหลดมาก็เคลียร์ไปเยอะแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ สําเนานี้ซึ่งมีให้เล่นตั้งแต่ต้น ยังไม่สามารถเคลียร์ไปจนสุด

ได้ ดูเหมือนว่าจะใช้เวลาอีกสักพัก

“อันที่จริง หากฉันสังเกตุสิ่งที่มันทํา ฉันควรจะรู้สึกถึงความผันผวนของพื้นที่เล็กน้อย แต่ในระดับนั้น ไม่เพียงพอที่จะ ใช้ป้องกันได้” โจวเหวินรู้สึกว่าเขาต้องเข้าสู่ระดับเร้นลับเพื่อให้สามารถเห็นธิดาปีศาจระดับความกลัว

“ระดับเร้นลับ ฉันจะต้องเข้าสู่ระดับเร้นลับ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น ธุลีดาวจะเข้าสู่ระดับสมบูรณ์ได้ยังไง มันต้องการให้ฉันเท เลพอร์ตไปยังดาวดวงอื่นจริงเหรอ แต่การอยู่ในอวกาศ ต้องเป็นระดับเร้นลับ ฉันไม่สามารถมีชีวิตรอด และไม่ สามารถกลับได้ ฉันคงตายไปตั้งแต่การเทเลพอร์ตครั้งแรก” โจวเหวินคิดเกี่ยวกับมัน มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่ทําได้

เขาใช้ความสามารถในการกําหนดตําแหน่งและการเทเลพอร์ตของวิญญาณชีวิตยุคมิติ โดยวางตําแหน่งไว้บนโลก

จากนั้นจึงใช้ ลีดาว จากนั้นกลับมาด้วยความสามารถของยุคมิติ

ความไม่แน่นอนเพียงอย่างเดียวคือเขาไม่รู้ถึงความสามารถในการกําหนดตําแหน่งและการเทเลพอร์ตของยุคมิติ และ

ไม่รู้ว่ามันสามารถเทเลพอร์ตระหว่างดวงดาวได้หรือไม่

หลังจากลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า โจวเหวินก็ไม่กล้าที่จะติดต่อ

เขาตั้งใจว่าหลังเสร็จธุระ จะกลับไปหาแคปซูลอวกาศและชุดอวกาศ หลังจากที่เขาเทเลพอร์ตไปยังดาวดวงอื่นแล้ว แม้ว่าเขาจะเทเลพอร์ตกลับไม่ได้ เขาก็ยังคงอยู่บนนั้นเป็นเวลาหนึ่งเดือนเพื่อรอการใช้งาน ลีดาวอีกครั้ง

ในที่สุดก็คืนวันเสาร์ ไกแมนขอให้หลานมาหาโจวเหวินและทุกคนที่กําลังจะเข้าสู่เขาวงกตแห่งการหลอกลวง ได้รวมตัวกันที่หน้าประตู

ไกแมนจะนําทีมในครั้งนี้ ในบรรดาคนรุ่นใหม่ มีเพียงหลานดีเท่านั้นที่จะไปด้วย และคนอื่นๆ เป็นวัยกลางคนและผู้

สูงอายุ

ผู้ที่สามารถเข้าไปในเขาวงกตได้โดยทั่วไปจะมีสัตว์อสูรระดับเร้นลับอย่างน้อยหนึ่งตัว

หวางคู่มีหน้าที่เฉพาะที่นี่ ไม่มีใครสนใจความแข็งแกร่งของเธอ ตราบใดที่เธอสามารถเอาชนะแม่มดแห่งการทํานาย

“ขอเข้าไปด้วยได้ไหม” หลี่ชวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ได้ ดูแลอยาเอ๋อไป” โจวเหวินวางอย่าเอ่อลงและแตะหัวของเธอ “ฉันจะกลับมาเร็วๆนี้ รอที่นี่”

“โจวเหวิน ไม่เป็นไรใช่ไหม” เจมัลเดินเข้ามาถาม

แม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับโจวเหวินที่ไม่ได้เข้าร่วมการฝึก แต่เขาก็รู้ดีว่าในฐานะเลขา เขาไม่สามารถแสดงอารมณ์ได้

โจวเหวินพยักหน้าเล็กน้อยและเดินไปหาไกแมนแล้วพูด “คุณไกแมนมีสิ่งหนึ่งที่ฉันต้องยืนยันล่วงหน้า ทุกคนในปฏิบัติกา

ร ฟังฉันไหม”

ไกแมนขมวดคิ้วเล็กน้อย และเจมัลก็พูดอย่างรวดเร็วว่า “สถานการณ์ในพื้นที่ต่างมิติมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา และ มีเหตุฉุกเฉินมากมาย จําเป็นต้องมีการตอบสนองชั่วคราว หากเรามีเวลาที่จะพูดคุย ก็จะทําตามความเห็นของนายเป็น ส่วนใหญ่”

“คุณไกแมน นีหมายถึงคุณด้วยไหม” โจวเหวินถามโดยมองตรงไปที่ไกแมน

ไกหมินคร่ําครวญและกล่าว “นานไม่เคยเข้าไปในเขาวงกตแห่งการหลอกลวงในวันอาทิตย์ สถานการณ์หลายอย่างอาจ ไม่เข้าใจดีพอ” โจวเหวินเห็นว่าคําพูดของไกหมันไม่ค่อยชัดเจน “ผมมีข้อตกลงกับตระกูลของคุณและผมต้องเข้าไปใน เขาวงกตอย่างแน่นอน แต่ถ้าผมไม่สามารถตัดสินใจ100% ผมหวังว่าคุณจะทําได้ให้ หากคุณไม่มั่นใจว่าคุณสามารถทําให้ ได้ให้หลานมาร่วมทีมผมไม่อย่างนั้น ผมปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในการดําเนินการนี้”

ทันทีที่คําพูดนี้ถูกกล่าว ไม่เพียงแต่ผู้มีอํานาจเท่านั้น แต่แม้กระทั่งผู้อาวุโสของตระกูลอันติเมท ก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป โจว

เหวินกล่าวราวกับว่าพวกเขาทั้งหมดหาให้ยุ่งยาก

“มันยากสาหรับนายทีขอเงื่อนไขแบบนี้” ไกแมนกล่าวโดยจ้องมองไปที่โจวเหวิน

“การตัดสินใจทั้งหมด เป็นข้อตกลงก่อนหน้านี้ หากคุณไม่สามารถปฏิบัติตามข้อตกลง ผมจะไม่เสี่ยงเข้าสู่พื้นที่ต่างมิติ”

โจวเหวินกล่าวอย่างจริงจัง

“คุณไกแมน ทําไมคุณถึงต้องบังคับให้เจ้าขี้ขลาดนี่เข้าไปละ”

“ก็แค่เด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ําที่สูง อย่าไปสนใจเขา”

“คุณไกแมน เข้าไปเถอะ เขาไม่ต้องเข้าไปหรอก ปล่อยเขาไปเถอะ เราหาอะไรไม่ได้หรือ”

ผู้คนจากตระกูลอันติเมทไม่พอใจโจวเหวินมานานแล้ว และตอนนี้พวกเขายิ่งไม่พอใจมากขึ้นไปอีก

ไกแมนรู้สึกอายเล็กน้อยเพราะฟรายด์ย้ําอีกครั้งว่า โจวเหวินต้องอยู่ด้วยจึงจะสําเร็จ ดังนั้นเขาจึงต้องพาโจวเหวินเข้าไป

“เพราะว่ามันเป็นข้อตกลง ดังนั้นตามที่นายต้องการ นายมีการตัดสินใจ” ไกแมนครุ่นคิดเป็นเวลานานและในที่สุดก็ประ

นีประนอม

ผู้คนค่อนข้างไม่พอใจกับการประนีประนอมของไกแมน แต่เนื่องจากเป็นการตัดสินใจของไกแมน พวกเขาจึงไม่มีทางเลือก