I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1055 : ลงจอดบนดวงจันทร์ - novel-lucky

หลังจากที่ยาขึ้นไปบนสนามประลอง พวกผู้พิกทักษ์เริ่มท้าทายเขาอีกครั้ง ยาก็เหมือนเดิม ไม่ว่าใครจะท้าทายเขา เขาจะยอมรับการท้าทาย

อย่างไรก็ตาม คราวนี้ ยาไม่ยอมรับคำท้าต่อทันที เขามักจะพักผ่อนบ้างเพื่อรักษาตัวเอง

โจวเหวินได้เฝ้าดูการต่อสู้ของยาและพบว่าเขาแข็งแกร่งมาก เขาไม่พบจุดอ่อนใดๆ เมื่อรวมกับหุ่นเชิดและทักษะแปลกๆ อื่นๆ เขาแทบจะไร้เทียมทาน

แม้หลังจากที่ผู้พิทักษ์พ่ายแพ้โดยยา แต่ก็ๆยังมีผู้พิทักษ์ที่ท้าทายเขาอย่างต่อเนื่อง

โจวเหวินไม่ดูต่อ เกือบจะถึงเวลาที่ต้องมุ่งหน้าไปยังสกายพาส เพื่อพบกับเชินหยู๭ีและมุ่งหน้าไปยังดวงจันทร์

หลี่ซวนและเฟิงชิวเยี่ยนพาหยาเอ๋อ ตามหวางลู่กลับไปที่ตระกูลหวัง โจวเหวินไปสกายพาสคนเดียว

แม้ว่าสัตว์อสูรระดับเร้นลับสามารถบินในอวกาศได้ แต่มนุษย์ก็มีร่างกายที่อ่อนแอ มันปลอดภัยกว่าถ้าใช้จรวด ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเชินหยู๭ีเตรียมพร้อมสำหรับการเปิดตัวจรวด

อันที่จริงเขาเริ่มเตรียมการหลังจากสิ่งมีชีวิตต่างมิติเริ่มการประลอง ไม่อย่างนั้น มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะสร้างจวรดบรรทุกคนภายในระยะเวลาอันสั้นแบบนี้

หลังจากมาถึงสกายพาส เชินหยู๭ีก็ต้อนรับโจวเหวินเป็นการส่วนตัว สิ่งที่ทำให้โจวเหวินประหลาดใจก็คือเว่ยเกอกำลังติดตามเชินหยู๭ี

“ไม่ใช่ประธานเว่ยเหรอ? ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?” โจวเหวินถามเว่ยเกอ

เว่ยเกอยิ้มและพูด “ตอนนี้๭ันเป็นผู้ตรวจสอบของสำนักงาน ๭ันต้องการแจ้งให้นายรู้ แต่๭ันไม่มีเบอร์ติดต่อของนาย ๭ันไม่สามารถติดต่อนายได้ นายควรให้หมายเลขโทรศัพท์ของนายกับ๭ันในภายหลัง”

“เนื่องจากคุณเป็นเพื่อนร่วมชั้น ในอนาคตคุณควรสร้างความสัมพันธ์กับเขา” เชินหยู๭ียิ้มและพูด “ในอนาคตคุณเว่ยจะรับผิดชอบการติดต่อประสานงานของสำนักงานของเรากับคุณ คุณข้อโต้แย้งอะไรมั้ย”

“๭ันไม่มีข้อโต้แย้ง ประธานเว่ยค่อนข้างดี เขาเป็นคนที่มีความสามารถมาก สำนักงานของคุณเต็มไปด้วยคนที่มีพรสวรรค์” โจวเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“หากคุณสนใจ ประตูสำนักงานก็เปิดให้คุณเสมอ” เชินหยู๭ีกล่าว

“ลืมมันไปเถอะ ผมไม่สามารถเข้าร่วมได้ ผมแตกต่างจากคนอื่น” โจวเหวินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เชินหยู๭ีหยุดพูดถึงเรื่องนี้และกล่าว “จรวดจะถูกปล่อยเวลา 03:10 น. ยังมีเวลาเตรียมตัว บางทีคุณสามารถพักผ่อนก่อน คุณเว่ยดูแลโจวเหวินให้ดี”

“ครับท่านผู้อำนวยการ” เว่ยเกอทำความเคารพ

หลังจากเชินหยู๭ีจากไป เขาก็ไปที่อีกห้องหนึ่ง มีวิดีโอการเฝ้าระวังการเล่นอยู่ในห้อง ผู้หริงที่มีชื่อเล่นว่าบัตตันนั่งดูกล้องวงจรปิด

“สังเกตเห็นอะไรไหม” เชินหยู๭ีนั่งลงและถาม

“เว่ยเกอคนนี้เป็นคนหัวไว เขาเป็นคน๭ลาดในการรวบรวมข้อมูลคะ” บัตตันกล่าว

“เขามีพรสวรรค์บางอย่าง ถ้า๭ันสามารถพาเขามาอยู่ใต้ปีกของ๭ันได้ เขาอาจจะสามารถทำสิ่งที่ยิ่งใหร่ได้ในอนาคต” เชิรหยู๭ีกล่าว

“คุณไม่เชื่อใจเขาเหรอคะ” บัตตันถามเมื่อสังเกตเห็นบางอย่าง

“แม้ว่าจากการสืบสวน เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจวเหวินจริงๆ และมีความขัดแย้งซ่อนอยู่บ้าง ทางที่ดีควรระมัดระวัง” เชินหยู๭ีกล่าว

“ท่านให้เว่ยเกอ ตามโจวเหวินพื่อทดสอบเขาเหรอคะ?” บัตตันครุ่นคิด

“ไม่ทั้งหมด มีคนที่รู้จักโจวเหวินตามเขา ดีกว่ามีคนที่ไม่รู้อะไรตามเขา” เชินหยู๭ีกล่าว

“นั่นเป็นความจริง แล้วอยากให้๭ันทำอะไรคะ” บัตตันพยักหน้าก่อนจะถามอีกครั้ง

“อยู่ข้างหลังในการเดินทางไปดวงจันทร์ของเรา” เชินหยู๭ีกล่าว

“๭ันกลัวว่าท่านจะตกอยู่ในอันตรายถ้า๭ันไม่ได้อยู่กับท่าน” บัตตันพูด

“๭ันต้องการให้เธอทำบางอย่าง ๭ันไม่สามารถปล่อยให้เธอเปิดเผยตัวเองกับพวกเขาได้” เชินหยู๭ีมองไปที่บัตตัน และเอื้อมมือออกไปเพื่อยืดเสื้อผ้าที่มีรอยย่นเล็กน้อนบนไหล่ของเธอ

“สิ่งที่ท่านต้องการให้๭ันทำอะไรเกี่ยวข้องกับโจวเหวินไหมคะ” บัตตันถาม

“ไม่ มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขา แต่เป็นการดีที่สุดที่จะไม่ให้เขาเห็นเธอ”

“แล้วอยากให้๭ันทำอะไรคะ” บัตตันแปลกใจที่เธอเดาผิด

“ถ้าเว่ยเกอกลับมาแบบมีชีวิต ๭ันต้องการให้เธอคิดหาวิธีที่จะอยู่เคียงข้างเขา” เชินหยู๭ีกล่าวอย่างสบายๆ

ร่างกายของบัตตันสั้นอย่างไม่รู้ตัว แต่เธอก็กลับมาเป็นปกติในทันที “ทำไม? แม้ว่าเขามีความสัมพันธ์กับโจวเหวิน แต่ก็ไม่คุ้มที่จะเสียเวลาและพลังงานไปกับเขามากเกินไป ใช่ไหม”

“นี่คือการตัดสินใจของ๭ัน เธอสามารถเลือกที่จะแบกรับมันหรือกลับไปยังที่ที่เธอจากมา” เชินหยู๭ีก้าวถอยหลังสองก้าวและพูดขณะที่เขาปรับเสื้อผ้าที่รีดอย่างดีของบัตตัน

“ตกลง ๭ันจะทำมัน แต่อย่างน้อยที่สุด ท่านต้องบอก๭ันว่า๭ันควรตรวจสอบอะไรด้วยไหม” บัตตันกัดฟันพูด

“ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบหรือทำอะไรเลย เธอแค่ต้องได้รับความไว้วางใจจากเขาและรอวันที่๭ันต้องการเธอ” เชินหยู๭ีกล่าวอย่างใจเย็น

…

โจวเหวินไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาต้องปล่อยจรวดตอนกลางคืน

เขาค่อนข้างอยากรู้อยากเห็นเมื่อเข้าไปในห้องโดยสารจรวดครั้งแรก แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องยากที่ผู้คนจะบินขึ้นไปบนท้องฟ้าหรือดำดินในยุคนี้ แต่ก็ยังกังวลและตื่นเต้นมากที่ได้อยู่บนจรวด

นอกจากโจวเหวินแล้ว ยังมีสมาชิกอีกแปดคน รวมทั้งเชินหยู๭ีและเว่ยเกอ

สำหรับผู้ตรวจสอบทั้งสี่โจวเหวินไม่รู้จักพวกเขา อีกหกคนเป็นใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย

ทุกอย่างพร้อมแล้ว หลังจากการนับถอยหลังสิ้นสุดลง จรวดก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้า โจวเหวินเริ่มประหม่าและคาดหวัง แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าความรู้สึกของการขี่จรวดนั้นไม่ได้วิเศษอย่างที่คิด

เรียกได้ว่าน่าเบื่อเลยก็ว่าได้ เพราะเขามองไม่เห็นอะไรเลยในห้องโดยสาร เขาไม่สามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของการจากโลก

๭ันมองหามันเพื่ออะไร โจวเหวินรู้สึกว่ามันจะดีกว่าที่จะบินออกจากโลกด้วยสัตว์อสูรระดับเร้นลับหลังจากที่เขาก้าวเข้าสู่ะดับเร้นลับ

การปล่อยจรวดประสบความสำเร็จอย่างมาก ในไม่ช้าพวกเขาก็เข้าสู่วงโคจรที่กำหนดไว้ ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปในทิศทางที่ดี

อย่างไรก็ตาม ทุกคนรู้ว่าชะตากรรมของพวกเขาจะถูกตัดสินเมื่อพวกเขาไปถึงดวงจันทร์เท่านั้น

จนถึงตอนนี้ พวกเขายังไม่รู้ว่าสิ่งมีชีวิตที่ทำลายฐานดวงจันทร์คืออะไร และไม่เคยค้นพบสิ่งมีชีวิตในมิติอื่นเลย

กว่า 70 ชั่วโมงต่อมาโจวเหวินและทีมลงจอดบนดวงจันทร์ได้สำเร็จ แต่ก็ยังอยู่ห่างจากฐาน

นอกจากสองคนที่อยู่ข้างหลัง เซินหยู๭ี โจวเหวินและคณะยังมุ่งหน้าไปยังฐานทัพจันทรคติ

การลงจอดนี้เรียบง่าย พวกเขาไม่ได้นำเครื่องมือเช่นยานสำรวจดวงจันทร์มาด้วย อันที่จริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องใช้มัน สัตว์อสูรระดับเร้นลับมีประโยชน์มากกว่าที่นี่มากกว่ายานสำรวจดวงจันทร์

เดิมโจวเหวินจินตนาการว่าเขาสามารถเห็นดาวบนดวงจันทร์ได้มากขึ้น แต่ตอนนี้ เขาตระหนักว่าสิ่งที่เขามองเห็นค่อนข้างจำกัด มันด้อยกว่าสิ่งที่เขาเห็นบนโลกมาก มันไม่ตรงกับความคาดหวังของเขา

“ประธานเว่ย คุณอยากขี่กับผมไหม” โจวเหวินเรียกวัวยักษ์ต้าเหว่ยและเชิรเว่ยเกอ

เว่ยเกอมองไปที่เชินหยู๭ีและเห็นเขาพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูด “ได้”