I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1090 : โง่จริงๆ
คำพูดเหล่านี้ดูเย่อหยิ่งมาก แต่มนุษย์ที่เฝ้าดูรู้สึกเต็มไปด้วยพลัง
“ด่าได้ดี” เี่ยหลิวชวนอดไม่ได้ที่จะสรรเสริ
“มันเป็นแค่คนโง่ที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกไม่นาน ฮ่าๆ น่าสนใจจริงๆ” จางชุนชิวหัวเราะจนน้ำตาไหล
“จู่ๆ ฉันก็รู้สึกว่าการมีเพื่อนแบบนี้ก็ไม่เลว” ตูกู่เกอผู้ึ่งอยู่เงียบๆมาตลอด จู่ๆ ก็พูดขึ้น
“น่าเสียดาย เขาบอกว่าเขาไม่คบเพื่อนอีกแล้ว” จางชุนชิวกล่าว
“ฉันจะปิบัติต่อเขาในานะเพื่อน ความต้องการมีเพื่อนของเขาเกี่ยวกับฉันยังไง” ตูกู่เกอกล่าวอย่างไม่แสดงสีหน้า
“นั่น… ก็จริง…” จางชุนชิวตระหนักว่าเขาไม่สามารถเถียงตูกู่เกอได้
“นั่นจริงอยู่แล้ว ฉันก็ต้องการเป็นเพื่อนกับคนที่น่าสนใจเหมือนกัน” เี่ยหลิวชวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
สำหรับจิ่วเย่ว เขาโกรธมาก เขาใช้ร่างความกลัวในทันที และต้องการให้จงือหยาตาย
โจวเหวินรู้สึกไม่สบายใจมาก จงือหยาได้รับบาดเจ็บสาหัส และอาการบาดเจ็บเหล่านั้นก็ยังคงอยู่ มันอันตรายเกินไปถ้าเขายังคงสู้ต่อไป
อย่างไรก็ตาม จงือหยาไม่มีความตั้งใจที่จะยอมแพ้ เขายังคงสู้กับจิ่วเย่ว
แม้ว่า จิ่วเย่วยังคงได้เปรียบ แต่เขาไม่สามารถจัดการจงือหยาได้อย่างสมบูร์เหมือนเมื่อก่อน
ความแข็งแกร่งของการต่อสู้ของจงือหยานั้นเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ไม่สิ ไม่ควรพูดว่าความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้น เขาไม่ได้แข็งแกร่งขึ้น แต่ความเข้าใจในพลังของเขามากขึ้น เขาเติบโตด้วยความรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไม่… เป็นไปไม่ได้…” จิ่วเย่วแทบไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
ในช่วงเวลาสั้นๆ ดูเหมือนว่า จงือหยาจะเกิดเข้าใจและดูดับเทคนิคต่างๆ ที่เขาเคยใช้ก่อนหน้านี้อย่างสมบูร์
วิธีการที่เขาเคยใช้ก่อนหน้านี้ไม่ได้ผลกับจงือหยาอีกแล้ว จิ่วเย่วต้องใช้ความสามารถใหม่หรือใช้เทคนิคที่ดีกว่าเดิมเพื่อจัดการจงือหยา
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาใช้มัน มันก็ไร้ประโยชน์ที่จะใช้วิธีการเดิมอีกครั้งกับจงือหยา เพราะจงือหยาสามารถเข้าใจถึงเทคนิคนั้นแล้ว
พวกเขาทั้งคู่มีพลังมิติและอยู่ระดับความกลัว ข้อได้เปรียบที่จิ่วเย่วมีคือมีความเข้าใจในพลังที่มากกว่า
ตอนนี้ ความได้เปรียบนี้ถูกทำลายไปอย่างรวดเร็ว การแสดงออกของจิ่วเย่วเปลี่ยนไปในที่สุด
ตอนนี้เขาต้องการ่าจงือหยาให้เร็วที่สุด เขาพยายามอย่างเต็มที่และทำให้จงือหยาต้องใช้พลังจนถึงขีดจำกัด ทิ้งบาดแผลไว้บนร่างกายของเขา
แต่บาดแผลเหล่านั้นไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต นอกจากนี้ โอกาสที่เขาจะทำร้ายจงีอหยาได้ก็ลดลง
ลูกตาของจงือหยากลายเป็นสีแดงแปลกๆ พวกมันเป็นสีแดงเลือด ดูชั่วร้ายและบ้าคลั่ง มันทำให้จิ่วเย่วตื่นตระหนก
“แกไม่ควรมาที่นี่” จงือหยาถูกจิ่วเย่วจับ แต่ในขะนี้จิ่วเย่วไม่รู้สึกมีความสุขสักนิด เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
แกรก!
คอของจงือหยาถูกจิ่วเย่วตัดอีกครั้ง แต่ร่างกายที่ไร้หัวของเขากลายเป็นหุ่นเชิด
ลูกตาของจิ่วเย่วหดลง เขาล้มเหลวที่จะบอกได้ว่าเป็นหุ่นเชิดของจงือหยา
เมื่อตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาต้องการใช้เทเลพอร์ตเพื่อหนี แต่เขาตระหนักว่าจงือหยาอยู่ข้างหลังเขาแล้ว ริมฝีปากที่เปื้อนเลือดแทบจะแตะใบหูของเขา “ฉันจะตัดหัวแก”
ปัง!
จิ่วเย่วรู้สึกถึงพลังมหาศาลที่อยู่ข้างหลังเขาขะที่ร่างกายของเขาลอยไปข้างหน้าโดยไม่ต้องการ
จิ่วเย่วต้องการเพิ่มระยะทาง แต่ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะถูกล็อคอยู่กับที่ เขาไม่สามารถขยายพื้นที่ได้ นอกจากนี้ ร่างกายของเขายังถูกแตะออกจากร่างความกลัว
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่บนหลังของเขา แต่เขามองไม่เห็น มันเป็นสัลักษ์คำสาปสีเลือดแปลกๆ ที่สลักอยู่บนหลังของเขา มันแผ่ออร่าความชั่วร้ายออกมา
จิ่วเย่วไม่มีเวลามากพอที่จะดูว่ามันคืออะไรเพราะจงือหยาปรากตัวข้างหลังเขา เขาถือดาบอมตะบรรพกาลด้วยมือทั้งสองข้างและฟันที่คอของเขาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ
เมื่อจิ่วเย่วถูกแตะออกจากร่างความกลัวของเขา ผู้ชมทั้งหมดก็สามารถเห็นฉากนี้
ตูม!
ลำแสงพุ่งออกมาจากร่างของจิ่วเย่ว แม้ว่าจะยังมีโอกาสสำหรับเขาที่จะต่อสู้จนตาย แต่สิ่งมีชีวิตต่างมิติไม่ต้องการเสี่ยงชีวิต
อย่างที่จิ่วเย่งพูด ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาไม่ได้จำกัดอยู่แค่สิ่งที่แสดงออกมาเท่านั้น ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาสามารถบดขยี้จงือหยาให้ตายได้อย่างง่ายดาย เขาแค่ไม่ต้องการเสี่ยงชีวิตเพราะจงือหยา
เมื่อร่างแสงลอยขึ้น มันก็หันกลับมาและเหลือบมอง สิ่งที่เห็นนี้แทบจะทำให้มันอาเจียนเป็นเลือด
ดาบอมตะบรรพกาลในมือของจงือหยาหยุดอยู่ที่คอของจิ่วเย่ว ใบมีดถึงผิวหนังของเขาแล้ว แต่มันไม่ฟันลงไป
“นี่… ไอ้สารเลว…” ร่างนั้นเข้าใจทันที
มีความเป็นไปได้ทางเดียวเท่านั้นที่เขาจะระงับดาบของเขาไว้และไม่ฟันลงภายใต้สถานการ์เช่นนี้ จงือหยาไม่เคยวางแผนที่จะฟัน ไม่อย่างนั้น ด้วยความแข็งแกร่งและความเร็วของเขา มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหยุดดาบของเขาไว้ชั่วคราว ทุกอย่างที่เขาทำก่อนหน้านี้ก็แค่ทำให้มันกลัว
ภายใต้สถานการ์แบบนี้ จงือหยากล้าที่จะทำ ถ้ามันรู้ว่าการโจมตีครั้งนี้เป็นการโจมตีฟหลอก ร่างนั้นมีโอกาสที่จะ่าจงือหยา
อย่างไรก็ตาม ไม่เพียงแต่จงือหยาทำ ร่างนั้นก็หวาดกลัวเหมือนกัน มันไม่สามารถบอกความจริงเบื้องหลังการโจมตีได้
“แกมันโง่จริงๆ” จงือหยาพึมพำในขะที่เขามองไปที่ร่างที่ลอยหายไปในความว่างเปล่า เขาเก็บดาบของเขาไปที่ฝัก
ร่างนั้นสั่นสะท้านในความว่างเปล่าก่อนที่จะหายวับไปในทันที
“ฮ่าฮ่า เขาน่าสนใจจริงๆ” เี่ยหลิวชวนหัวเราะจนไม่สามารถยืดหลังให้ตรงได้
“นี่ไม่น่าสนใจ เขากำลังเสี่ยงชีวิตของเขา หากสิ่งมีชีวิตต่างมิตินั่นเห็นว่าการโจมตีของเขาเป็นการโจมตีหลอก เขาอาจจะตายไปแล้วในตอนนี้” ตูกู่เกอกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“กล้าโจมตีหลอกในสถานการ์นี้ คนๆนี้บ้าหรือโง่” จางชุนชิวกล่าวด้วยท่าทางแปลกๆ ขะที่เขามองไปที่จงือหยาบนสนามประลอง
“เขาไม่ได้ดูเหมือนคนบ้า” ตูกู่เกอกล่าว
“งั้นเขาก็เป็นคนโง่” เี่ยหลิวชวนกล่าว
“โง่?” จางชุนชิวกล่าวอย่างครุ่นคิด
ในสนามประลอง จิ่วเย่วได้ควบคุมร่างกายของเขาอีกครั้ง เขามองไปที่จงือหยาด้วยท่าทางที่ับ้อนและไม่พูดอะไร เขาเพียงกำหมัดและโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะยอมรับความพ่ายแพ้และออกจากสนามประลองไป
“ยา… ยา… ยา…” ในตอนนี้
มนุษย์หลายคนที่กำลังชมการต่อสู้ตะโกนชื่อยา โดยลืมไปว่ายามีสายเลือดมนุษย์เพียงครึ่งเดียว
ยายืนอยู่ในเวที แม้ว่าร่างกายของเขาจะเต็มไปด้วยเลือด แต่เขาทำให้ผู้คนตกตะลึง ไม่มีผู้พิทักษ์คนไหนกล้าท้าทายเขาอีก
มีผู้พิทักษ์ระดับความกลัวอยู่ไม่มาก มีผู้พิทักษ์ที่มีเทคนิคการต่อสู้พอๆกับยาน้อยไปอีก ในบรรดาผู้พิทักษ์ที่เต็มใจจะต่อสู้ ไม่มีใครมีความมั่นใจที่จะเอาชนะเขาได้
ทันใดนั้นยาถูกไล่ออกจากสนามประลองของลูกบาศก์ ในเวลาเดียวกัน ชื่อของเขาหายไปจากอันดับของลูกบาศก์
ทุกคนตกตะลึงก่อนจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นในทันใด ทันใดนั้น ทั้งรับาลและต่างประเทศก็โกลาหล
YOU MAY ALSO LIKE
