I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1104 : เตะอีกครั้ง
- Home
- I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง
- ตอนที่ 1104 : เตะอีกครั้ง
ทุกคนเห็นการโจมตีนี้ชัดเจน แม้แต่สื่อที่ถ่ายทอดสดก็ไม่จำเป็นต้องใช้สโลว์โมชั่นเพื่อให้เห็นได้ชัดเจน
อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ได้หมายความว่าการโจมตีไม่เร็ว ในทางตรงกันข้าม ไม่เพียงเร็วเท่านั้น แต่ยังให้ความรู้สึกที่สง่างามและไม่ยอมแพ้
สง่างามคือความอ่อนโยน ในขณะที่การไม่ยอมแพ้คือความเข้มแข็ง นี่เป็นสองสิ่งที่ต่างกันที่ไม่ควรใช้เพื่ออธิบายสิ่งเดียวกันในเวลาเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม การจู่โจมของโจวเหวินได้หลอมรวมคำทั้งสอง มันให้ความรู้สึกงดงามแต่อันตราย
ที่แปลกกว่านั้นคือทุกคนเห็นการฟันหมอผีโลหิตชัดเจนและผู้พิทักษ์ทั้งแปดก็เห็นอย่างชัดเจน
อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกมันเห็นทุกวินาทีของการเคลื่อนไหว แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของพวกมันจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของพวกมัน พวกมันมองโดยทำอะไรไม่ได้ ในขณะที่กระบองไม้สีขาวฟาดเข้าที่คอ ร่างกายของพวกมันไม่สามารถตอบสนองหรือทำอะไรได้
หัวทั้งเจ็ดถูกตัดหัวเกือบจะพร้อมกัน มีเพียงร่างของหมอผีโลหิตเท่านั้นที่เปล่งประกายออกมา เมื่อเลือดไหลออกจากร่างกายของเขา เขากลายเป็นเงาโลหิตและลอยออกไป ยอมรับความพ่ายแพ้ในทันทีและออกจากสนามประลอง
สนามประลองที่เดิมมีเสียงดังก็เงียบลงทันที เหลือเพียงเสียงของหัวและซากศพของผู้พิทักษ์ระดับเร้นลับทั้งเจ็ดที่ตกลงสู่พื้น
ต่อหน้าลูกบาศก์ทั่วโลก มันเงียบยิ่งกว่าสนามประลองสะอีก
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนจากตกใจเป็นประหลาดใจ แล้วเปลี่ยนเป็นความยินดี หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงเชียร์ก็ดังก้องไปในท้องฟ้า
“เขาแข็งแกร่งมาก… เขา่าผู้พิทักษ์เจ็ดคนที่ติดอันดับหนึ่งในสิบในการโจมตีครั้งเดียวและแม้แต่หมอผีโลหิตระดับความกลัวก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส บังคับให้ยอมรับความพ่ายแพ้ แข็งแกร่งเกินไป…”
“ฉันไม่เคยเห็นการโจมตีที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน เมื่อฉันมองการฟันนั่น ฉันคิดว่าฉันกำลังจะถูกผ่าเป็นสองส่วน”
“ถ้าเทคนิคนั่นสามารถทำให้ผู้พิทักษ์ระดับความกลัวหนีไปได้ ใครล่ะจะเทียบได้กับเขาได้? อันดับหนึ่งจะเป็นของมนุษย์อย่างแน่นอน”
“ในทางทฤษีมนุษย์เป็นอันดับหนึ่งอย่างแน่นอน แต่ใครจะรู้ล่ะว่าไอพวกสัตว์จะใช้วิธีสกปรกอะไรอีก”
“ฉันแค่กลัวว่าพวกมันจะทำกับมนุษย์เหมือนที่พวกมันทำกับยา หากเรื่องนั้นเกิดขึ้น ไม่ว่ามนุษย์จะแข็งแกร่งขนาดไหน ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่จะได้อันดับหนึ่ง”
…
ขณะที่ทุกคนพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น ตาของตี้เทียนก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“ช่างเป็นการโจมตีที่ทรงพลัง โชคดีที่มันอยู่แค่ระดับเร้นลับ ถ้ามันอยู่ในระดับความกลัว แม้แต่ หมอผีโลหอตก็คงจะไม่รอด” หญิงสาวยังคงแปลกใจ “ถ้าหมอผีโลกิตยังแพ้ใครจะสามารถสู้กับมันได้?”
“ไม่จำเป็น” ตี้เทียนส่ายหัวและพูด “ราชาของเผ่าพันธุ์ต่างๆได้ข้อสรุปแล้ว พวกเขากำลังจะใช้กของลูกบาศก์เพื่อไล่มันออกไป”
ผู้หญิงคนนั้นถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอกและพูด “นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ไม่คิดว่าจะได้ผลสรุปเร็วขนาดนี้”
ตี้เทียนล่าวอย่างเย็นชา “พวกเขารู้ดีว่ากงล้อมิติไม่สามารถตกลงไปอยู่ในมือของมนุษย์ได้ นี่เป็นเหตุผลหลักที่พวกเขาตัดสินใจอย่างรวดเร็ว”
เมื่อกล่าวอย่างนั้น ตี่เทียนก็ยืนขึ้น ในานะเจ้าภาพของการต่อสู้ลูกบาศก์ หลังจากได้รับอนุญาตจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ เขาสามารถเปิดใช้งานกของลูกบาศก์และเตะโจวเหวินออกไป
อย่างไรก็ตาม วิธีการเตะนี้ไม่ใช่จะทำได้เลย ตี้เทียนต้องมาถึงหน้าลูกบาศก์เป็นการส่วนตัว ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนกและเตะโจวเหวินออกไป
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้มุ่งหน้าไปที่ลูกบาศก์ทันที แต่เขาเรียกนักรบและถาม “หินระร่างกายเป็นอย่างไรบ้าง?”
“เราได้รับมันแล้ว เรากำลังนำมันกลับมา” นักรบตอบ
“ให้พวกเขาส่งหินชำระร่างกายไปยังลูกบาศก์โดยตรง” ขณะที่ตี้เทียนพูด เขาก็เดินไปที่ลูกบาศก์
…
โจวเหวินค่อนข้างแปลกใจ พลังของพลังสังหานเทพเกินความคาดคิดของเขา เดิมทีเขาต้องการ่าหมอผีโลหิต แต่เขาไม่เคยคิดที่จะ่าผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ด
แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลหลักที่ทำให้โจวเหวินประหลาดใจ สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจอย่างแท้จริงก็คือดาบสังหารเทพที่โจวเหวินเก็บไว้ข้างๆ เขาไม่เคยตอบสนอง แต่เมื่อเขาใช้พลังสังหารเทพ ดาบสังหารเทพก็มีปิกิริยาตอบสนอง
ไม่มีใครท้าทายเขาอีก ทุกคนต่างตกใจกับศพของผู้พิทักษ์ทั้งเจ็ด เว้นแต่ผู้เชี่ยวชาญระดับความกลัวจะปรากตัว ไม่มีใครกล้าท้าทายโจวเหวิน
อย่างไรก็ตาม โจวเหวินไม่ได้ออกจากสนามประลอง เขารู้ว่าต่างมิติจะไม่ยอมให้เรื่องนี้สงบลงอย่างแน่นอนหลังจากที่เขาสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่และการสังหารผู้พิทักษ์เจ็ดตัวในการโจมตีครั้งเดียว เขากลัวว่าอีกไม่นานเขาจะได้รับการจัดการแบบเดียวกับยา
เหมือนที่โจวเหวินคาด เช่นเดียวกับที่ทุกคนยังคงจมอยู่ในการโจมตีที่น่าเหลือเชื่อของมนุษย์ ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นลูกบาศก์สีดำสว่างไสว ในขณะที่พื้นที่ทั้งหมดของลูกบาศก์บิดเบี้ยว
คำว่า “มนุษย์” ในอันดับหนึ่งค่อยๆ หายไป
“แม่งเอ้ย อีกแล้ว”
“ฉันรู้ว่าพวกมันจะใช้วิธีนี้อีกครั้ง ถ้าพวกมันไม่สามารถเอาชนะเขาได้ พวกมันจะเตะเขา”
ทุกคนรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขายิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก แต่พวกเขาทำได้แค่ดูคำว่า “มนุษย์” อันดับหนึ่งในรายชื่ออันดับค่อยๆ หายไป
โจวเหวินรู้สึกได้ถึงพลังแปลกๆ ลงมาที่เขาราวกับว่าต้องการตัดบางอย่างออกจากร่างกายของเขา พลังที่มองไม่เห็นหรือจับต้องไม่ได้ ถ้าคนธรรมดาจะไม่สามารถรับรู้ได้ พวกเขาจะถูกเตะออกไป
อย่างไรก็ตาม กงล้อแห่งโชคชะตาของโจวเหวินได้สลักไท่ฉางไค่เทียนจิง พลังของมันมีส่วนช่วยทำให้โจวเหวินสัมผัสได้ถึงพลังประหลาด
ในเวลาเดียวกัน ไท่ฉางไค่เทียนจิงก็ถูกเปิดใช้งานโดยพลังนั่น หนังสือไท่ฉางไค่เทียนจิงที่ปิด ถูกเปิดโดยอัตโนมัติ
การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้โจวเหวินตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่เคยเห็นการเปลี่ยนแปลงแบบนี้มาก่อนเมื่อเขาอยู่ในระดับมหากาพย์ และไม่เคยเห็นหนังสือไท่ฉางไค่เทียนจิงเปิด
พลังที่น่าสะพรึงกลัวถูกดูดซับโดยหนังสือไท่ฉางไค่เทียนจิง เหมือนกับเมื่อโจวเหวินเข้าสู่พื้นที่ต่างมิติและโดนคำสาป
หนังสือไท่ฉางไค่เทียนจิงปล่อยพลังงานที่แผดเผาออกมา เดิมถ้าพลังคำสาปที่ไท่ฉางไค่เทียนจิงสามารถต้านทานได้เกินขีดจำกัด มันจะแผ่กระจายออกไปและถูกร่างของโจวเหวินแบกรับไว้
คราวนี้ไม่มีอะไรแบบนั้นเกิดขึ้น พลังงานไม่ได้แผ่ออกไป แต่กลับย่อลงมาไปที่หน้าหนังสือไท่ฉางไค่เทียนจิง กลายเป็นสัญลักษณ์ในหนังสือ
โจวเหวินไม่รู้ว่าสัญลักษณ์ในหนังสือหมายความว่าอะไร แต่เขาสามารถเข้าใจความหมายที่แท้จริงของมันได้
ด้วยสัญลักษณ์ที่ปรากในหนังสือ รอยสลักกงล้อแห่งโชคชะตาที่ควรจะหายไปในระยะเวลาอันสั้นก็ไม่หายไปอีกสักพัก มันยังคงอยู่บนกงล้อแห่งโชคชะตา
หลายคนสาปแช่งความไร้ยางอายของต่างมิติ เชื่อว่ามนุษย์จะถูกเตะออกจากอันดับเหมือนยา อย่างไรก็ตาม หลังจากที่คำว่ามนุษย์ในตอนแรกหายไปครึ่งนึง มันก็ไม่หายไปต่อ สำหรับร่างกายของโจวเหวิน เขาไม่ได้ถูกเตะออกจากสนามประลอง
ในสนามประลอง โจวเหวินยืนอยู่กลางอากาศราวกับว่ากำลังต่อต้านพลังที่มองไม่เห็นในสนามประลอง ไม่ว่าพลังในสนามจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน มันก็ล้มเหลวในการเตะโจวเหวินออกจากสนามประลอง
ในทางกลับกัน ชื่อ มนุษย์ที่เหลืออีกครึ่งหนึ่งในการจัดอันดับกลับเปล่งประกาย ส่วนที่หายไปค่อย ๆ ปรากขึ้นอีกครั้ง
“เกิดอะไรขึ้น?” ทุกคนมองไปที่คำว่า ‘มนุษย์’ ในการจัดอันดับด้วยความประหลาดใจและยินดี พวกเขาทั้งหมดกลั้นหายใจราวกับว่าพวกเขากลัวว่าพวกเขาจะเป่าคำนี้ออกไปหากพวกเขาหายใจแรงเกินไป