I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1114 : หลบหนี - novel-lucky

“ทำไมถึงมีอาวุธที่ทำจากทองอยู่ที่นี่? ใครซ่อนมันไว้?” จีโม่ฉิงแกว่งดาบสองครั้งแล ละรู้สึกว่ามันคมมาก ด้วยเหตุนี้ เธอจึงขุดต่อไปด้วยดาบทอง

ดาบทองนี้ดีกว่าดาบสั้นของเธอมาก ในไม่ช้ามันก็ขุดจนเป็นรู

ไม่นานนัก ปลายของดาบทองก็เจาะเข้าไปเกิดเสียงดัง แก๊ง

จีโม่ฉิงรีบดึงดาบทองและมองไปในทิศทางที่ปลายดาบเจาะ เธอเห็นว่ามีชิ้นส่วนโลหะโผ ผล่ออกมาจากหิน

จีโม่ฉิงเดินตามส่วนที่เปิดออกของโลหะและขุดหินข้างๆ ในไม่ช้าเธอก็รู้ว่ามันเป็น นฝักรูปไม้ไผ่

เธอหยิบฝักดาบและใส่ดาบทองเข้าไป มันเข้ากันได้พอดี เห็นได้ชัดว่านี่เป็นของชุดเ เดียวกัน

“คุณภาพของดาบทองสูงมาก มันอาจเป็นอาวุธทองที่ดีที่สุดในตอนนี้ และดาบเล่มนี้ดูเหมือนว ว่าจะถูกใช้มานานหลายปี…” จีโม่ฉิงถือดาบไม้ไผ่อย่างระมัดระวัง

อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้ว่าทันทีที่ดาบไม้ไผ่กลับมาที่ฝัก วัตถุบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในฝั กก็ถูกตัด และบนยอดภูเขาฟางจ่างมีการเปลี่ยนแปลงแปลกๆเกิดขึ้น

…

ในขณะนี้โจวเหวินซึ่งถูกขังอยู่ในพื้นที่แปลกๆ กำลังนับวันอย่างเงียบๆ

เดิมทีเขาคาดว่าหวังหมิงหยวนพยายามใช้วิธีแกล้งตายเพื่อหลอกหลวงพวกต่างมิติ หลังจากทุกอ อย่างจบลง เขาจะปล่อยเขาออกไป

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าโจวเหวินจะรอนานแค่ไหน หวังหมิงหยวนก็ดูเหมือนจะไม่มาช่วยเขา

หากเป็นคนธรรมดา พวกเขาคงจะเสียสติหลังจากถูกขัง ท้ายที่สุดแล้ว ที่แห่งนี้ก็เปล่าเป ปลี่ยวเกินไป

อย่างไรก็ตาม โจวเหวินสามารถทนได้ เขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อหลบหนี ในขณะเดียวกันก็ศ ศึกษาและสลักวิชาต่างๆอย่างต่อเนื่อง

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ ในตอนแรกโจวเหวินสามารถสลักวิญญาณชีวิตได้เพียงดวงเดียวเท่าน นั้น จากนั้นเขาก็สามารถสลักสองดวงในเวลาเดียวกัน ในที่สุด เขาก็สามารถสลักวิญญาณชีวิต ได้หลายดวงพร้อมกัน

อย่างไรก็ตาม ความสำเร็จดังกล่าวไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เนื่องจากตามการคำนวณของโจวเ เหวิน เขาติดอยู่ที่นี่มาเกือบสิบปี ทว่าหวังหมิงหยวนก็ไม่ได้มาช่วยเขา

“อาจารย์อาจจะมีปัญหาบางอย่างรึเปล่า? หรือจะเป็นไปได้ไหมว่าราชาของเผ่าพันธ์ต่างมิต ติพบว่าเขาเป็นคนฆ่าตี้เทียนและจับตัวเขาไว้?” โจวเหวินคิด

เวลายังคงผ่านไปในขณะที่โจวเหวินทำการฝึกทุกวัน ด้วยความเข้าใจของเขา การสลักทำไ ได้ง่ายขึ้นมาก ด้วยความคิด เขาสามารถสลักวิญญาณชีวิตบนกงล้อแห่งโชคชะตาได้ เขาสามารถสล ลักวิญญาณชีวิตได้หลายดวงในเวลาเดียวกัน

อย่างไรก็ตาม ตามการคำนวณของโจวเหวิน เขาอยู่ที่นี่มาไม่น้อยกว่ายี่สิบปีแล้ว

ในตอนนี้เขาไม่มีความหวังที่ว่าหวังหมิงหยวนจะกลับมาเพื่อช่วยเขาอีกต่อไป เขาทำได้ เพียงพึ่งพาตัวเองเพื่อหนีจากสถานการณ์ปัจจุบัน

เขาทำได้แค่ใช้วิชาของเขาโดยหวังว่าวันหนึ่งเขาจะสามารถหลบหนีได้สำเร็จ

เวลาผ่านไปชั่วพริบตา ตามการคำนวณของโจวเหวิน เขาติดอยู่ที่นี่มานานกว่าร้อยปีแล้ว แ และจนถึงวันนี้ เขาก็ไม่สามารถหลบหนีได้

โจวเหวินยังคงฝึกฝนเหมือนเดิม แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคลิกราวกับว่าล็อคได้เ เปิดออก

โจวเหวินรู้สึกประหลาดใจเมื่อพบว่าร่างกายของเขาค่อยๆขยับได้ ตอนนี้เขาสามารถสัมผัส สได้ถึงร่างกายที่เขาไม่สามารถสัมผัสได้มาก่อนได้อย่างชัดเจน

เขาควบคุมร่างกายของเขาและออกแรงอย่างสุดกำลัง จากนั้นร่างกายของเขาก็สัมผัสอะไรบาง งอย่าง ทันใดนั้น แสงก็ส่องเข้ามาทางรอยแตก ทำให้ใบหน้าของเขาสว่างขึ้น

“ในที่สุด…” โจวเหวินตื่นเต้นจนพูดไม่ออก เขาดันสุดกำลังอีกครั้ง ทำให้รอยแตกกว้า างขึ้น ต่อมาเขาก็ได้ยินเสียงก้อนหินตกลงมาที่พื้น

แสงแดดส่องลงบนใบหน้าของโจวเหวิน ทำให้ตาของเขาเกือบจะบอด ทั้งหมดที่เขาทำได้คื อก้มศีรษะลงเพื่อปรับสภาพดวงตาของเขา

โจวเหวินตกตะลึงในทันที

โจวเหวินเดาว่าบริเวณที่ขังเขาอยู่นั้นเป็นพื้นที่แคบๆ

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้คือเตาหินขนาดใหญ่ เตาหินขนาดใหญ่นี้เพียงพอสำ หรับคนสามคนที่จะนอนอยู่ข้างใน ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยใน นขณะที่นอนอยู่ข้างใน

หลังจากออกมาจากเตาหิน โจวเหวินก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาปกติดีทุกอย่าง ที่แปลกไปกว่ านั้นคือเขายังเด็กและแข็งแรงเหมือนเมื่อก่อน สิ่งนี้ทำให้โจวเหวินไม่อยากจะเ เชื่อ

เมื่อเขาถูกขัง เขาก็เริ่มคำนวณเวลาอย่างเงียบๆ เป็นเวลากว่าร้อยปีแล้วจริงๆ แต ต่ร่างกายของเขายังไม่แก่ มันแปลกมาก

“เป็นไปได้ไหมว่าร้อยปีพวกนั้นเป็นแค่ความฝัน? พวกมันทั้งหมดเป็นภาพลวงตางั้นเหรอ?” โจวเหวินรู้สึกว่าคำอธิบายนี้ไม่น่าเชื่อถือเล็กน้อย

ถ้ามันเป็นความฝันจริงๆ สิ่งที่เขาเข้าใจในความฝันนั้นจะไม่มีจริง อย่างไรก็ตาม โจ จวเหวินตระหนักว่าทุกสิ่งที่เขาทำความเข้าใจในขณะที่ติดอยู่นั้นเป็นสิ่งที่เขาสามาร รถทำได้จริง มันเป็นไปไม่ได้ที่มันจะเป็นความฝัน

“เกิดอะไรขึ้น? ฉันถูกขังมานานกว่าร้อยปีไม่ใช่เหรอ?” ขณะที่โจวเหวินรู้สึกงุนงง ท ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงขุดมาจากเชิงเขา

แม้ว่าเสียงนั้นจะอยู่ไกลมาก แต่โจวเหวินก็ได้ยินอย่างชัดเจนราวกับว่ามันดังอยู่ใน นหูของเขา

โจวเหวินแตะหูของเขาโดยไม่รู้ตัวและรู้สึกยินดีเป็นอย่างมากเพราะเขาได้สัมผัสต ต่างหูหรือก็คือสดับวานร

“สดับวานรยังอยู่กับฉันและได้สร้างสายสัมพันธ์กับฉันขึ้นใหม่ ดีมาก…” โจวเหวินรีบตรวจ จสอบสัตว์อสูรตัวอื่นของเขาและตระหนักว่าพวกมันทั้งหมดอยู่เหมือนเดิม แม้แต่ธิดาปีศาจ จที่ใช้พลังทั้งหมดของเธอก็กลับมาเป็นปกติ สิ่งนี้ทำให้เขามั่นใจว่าร้อยปีที่ผ่านมาไม ม่ใช่ความฝันอย่างแน่นอน

“โทรศัพท์ของฉัน…” ทันใดนั้น โจวเหวินก็นึกถึงโทรศัพท์ลึกลับของเขา เขาสัมผัสร่างกายข ของเขา แต่เขาไม่พบมัน เมื่อมองลงไป เขาพบว่ามีหีบอยู่ในเตาหิน มีสิ่งของมากมายของโ โจวเหวินอยู่ภายใน รวมถึงโทรศัพท์ลึกลับ

เขาเปิดโทรศัพท์และเข้าไปในสำเนา เมื่อเห็นว่าสำเนาเหล่านั้นไม่มีอะไรผิดป ปกติ เขาก็โล่งใจ

“ดูท่าแล้วคงต้องถามคนตรงนั้น” โจวเหวินได้ยินเสียงจีโม่ฉิงขุดภูเขา

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะได้ถามคำถามต่างๆกับจีโม่ฉิง มีคนสองสามคนได้ลงจอดบนเกาะ และมาถึงด้านหน้าของภูเขาด้วยความรวดเร็ว พวกเขามองเห็นจีโม่ฉิงตั้งแต่ครึ่งทางก่อนจ จะถึงยอดเขา

พวกเขาพุ่งดิ่งไปหาเธอทันที จีโม่ฉิงรู้สึกกลัวมากจนเธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะปีนขึ้ นไป นี่เป็นเพราะเธอรู้ว่าหนึ่งในนั้นคือคนที่จับตัวเธอไปต่างประเทศ

จีโม่ฉิงพยายามปีนขึ้นไปข้างบน แต่เธอไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่มากนัก ในไม่ช้าเธอก ก็ถูกล้อมรอบด้วยผนังของภูเขา

“จีโม่ฉิงนะจีโม่ฉิง ฉันต้องขอบคุณเธอจริงๆที่หนีออกมา ไม่อย่างนั้น พวกเราคงไม่มีโ โอกาสได้เห็นภูเขาฟางจ่างในตำนาน” ผู้นำกล่าวพร้อมกับหัวเราะ