I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1115 : ราชันแห่งมวลมนุษย์
โจวเหวินเก็บของของเขาและวางดาบสังหานเทพกลับเข้าไปในลูกปัดแห่งความวินาศ
หลังจากตรวจสอบข้างในแล้ว เขาก็ตระหนักว่าของสำคัญทั้งหมดอยู่ที่นั่น ไม่มีอะไรหายไ ไป แม้แต่ไม้ไว้ทุกข์ของผีและปีศาจก็อยู่ที่นั่น
สิ่งเดียวที่หายไปคือดาบไม้ไผ่ ซึ่งตอนนี้อยู่ในมือของจีโม่ฉิง
จีโม่ฉิงกำลังปีนขึ้นไปบนภูเขาด้วยความสามารถทั้งหมดของเธอ ผู้คนด้านล่างกำลังไล่ตาม เธอ
ดูเหมือนเธออยู่แค่ระดับตัวอ่อนเท่านั้น ดังนั้นความเร็วของเธอจึงไม่เร็วเท่ากับคน นอื่นๆ เธอกำลังจะถูกจับ
ผู้ที่ไล่ตามคนหนึ่งได้ปล่อยสัตว์อสูรประเภทนกอินทรีเพื่อจับตัวจีโม่ฉิงจากอากาศ แต่ ในขณะที่สัตว์อสูรประเภทนกอินทรีบินขึ้นไปในอากาศ สายฟ้าก็ปรากฏขึ้น และทำให้นกอินท ทรีไหม้เกรียมในทันที
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนตกใจ แต่พวกเขาก็ตระหนักถึงปัญหาอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่กล้าเรียก กสัตว์อสูรที่บินได้อีกต่อไปและปีนเขาเพื่อไล่ตามจีโม่ฉิง
นี่ทำให้ไม่มีสายฟ้าปรากฏขึ้นอีก ในไม่ช้าพวกเขาก็ถึงจีโม่ฉิง ชายที่อยู่ด้านบนเอื้อ อมมือไปจับเท้าของเธอ
จีโม่ฉิงจับผนังภูเขาด้วยมือข้างหนึ่งและใช้มืออีกข้างฟันมือของบุคคลนั้นด้วยดาบไม้ไผ ผ่
น่าเสียดายที่เธออ่อนแอและช้าเกินไป ชายคนนั้นคว้าดาบไม้ไผ่และดึงจีโม่ฉิงลงโดย ยจับเธอไว้ใต้รักแร้
“ปล่อยฉัน แกรู้ไหมว่าแกกำลังทำอะไร? แกจะต้องเสียใจในสิ่งที่แกทำลงไป” จีโม ม่ฉิงพูดขณะที่เธอดิ้นรน
อย่างไรก็ตาม เธออ่อนแอเกินไป และชายคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญระดับมหากาพย์ เขาไม่ส สนใจการเตะต่อยของเธอ จีโม่ฉิงไม่สามารถทำอันตรายเขาได้แม้แต่น้อย
“คุณนายจี ฉันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ และฉันจะไม่เสียใจอย่างแน่นอน” ชายคนนั้นย ยิ้มและกล่าวต่อ “ถ้าเธอคิดว่าคนในตระกูลของเธอสามารถช่วยเธอได้ แสดงว่าเธอคิดผิดอย ย่างมหันต์ นอกจากความจริงที่ว่าเขาไม่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่ แม้ว่าเขาจะรู้ เขาก็ไม่สา ามารถช่วยคุณได้ บนพื้นดินเขานั้นไร้เทียมทาน ทว่าในทะเล แม้เขาจะเป็นมนุษย์ที่มีส สายเลือดของเทพ เขาก็จะตายด้วยน้ำ”
“ใครบอกว่าฉันหวังพึ่งพี่เขยเพื่อช่วยฉัน? ฉันไม่ได้พูดถึงเขา” จีโม่ฉิงกล่าว
“ถ้าเธอไม่ได้พูดถึงเขาเขา เธอจะพูดใครได้อีก? พ่อของเธอเหรอ? เธอไม่สามารถพึ่ง งพาเขาได้เช่นกัน เขาไปยังเขตใต้และยังไม่กลับมา เขาอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอหายต ตัวไป” ชายคนนั้นพูดอีกครั้ง
“ใครคนนั้นไม่ได้หมายถึงพ่อ” จีโม่ฉิงเม้มริมฝีปากของเธอ
“โอ้ มีใครอีกที่เธอหมายถึงละ” ชายคนนั้นถามด้วยรอยยิ้ม
แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าจีโม่ฉิงไม่มีใครให้พึ่งพา เขตทะเลไม่ได้อยู่ภายใต้รัฐ)บาล แม้ว่าสมาชิกในหกตระกูลจะมา พวกเขาก็ไม่กล้าทำอะไรมากนักในทะเล
“ฉันหมายถึงนั่น” จีโม่ชิงพูดขณะที่เธอชี้ไปที่ดาบไม้ไผ่ในมือของชายคนนั้น
“หมายถึงนี่งั้นเหรอ? เธอหมายความว่าดาบเล่มนี้จะฆ่าฉันเหรอ? หรือต้องการให้ฉันคืนให้ เธอแล้วยื่นคอให้เธอตัด?” คำพูดของชายคนนั้นทำให้ทุกคนหัวเราะ
ยังไงก็ตาม จีโม่ฉิงไม่ได้หัวเราะ เธอกล่าวด้วยท่าทางที่จริงจัง “พวกแกไม่คิดว่ามัน นแปลกเหรอ? ทำไมฉันถึงมีดาบเล่มนี้?”
“มันแปลกตรงไหน… ไม่สิ… นี่คืออาวุธที่ทำจากทองไม่ใช่อาวุธสัตว์อสูร เธอไม่ได้นำอา าวุธติดตัวไปด้วย ในทะเลไม่มีที่ที่จะหาอาวุธแบบนี้ได้ เป็นไปได้ไหมที่ดาบเล่มนี จะมาจากภูเขาฟางจ่าง?” ชายคนนั้นนึกถึงสิ่งผิดปกติในทันทีขณะมองดูดาบไม้ไผ่ในมือด้วย ยท่าทางแปลก ๆ
“หวูจงไหล่ แกเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศ นอกจากนี้แกคือคนที่คลั่งไคล้การ รต่อสู้ ดูจากท่าแล้วแกแค่โม้ ฉันไม่คิดว่าแกจะโง่ขนาดนี้ ฉันคิดว่าแกควรหยุดเรียกต ตัวเองว่าผู้คลั่งไคล้การต่อสู้ แต่เรียกตัวเองว่า ไอโง่ที่ไม่รู้จักการต่อสู้ หรือขย ยะที่สู้ไม่เป็น” จีโม่ฉิงกล่าว
หวูจงไหล่กล่าวอย่างเย็นชา “อย่าคิดว่าพวกเราจะไม่กล้าทำอะไรเธอเพียงเพราะเราต้ องการใช้เธอเพื่อข่มขู่พี่เขยของเธอ เชื่อไหม ถ้าเธอพูดเรื่องไร้สาระอีก ฉันจะตั ดมือข้างหนึ่งของเธอทิ้ง มือหายไปข้างหนึ่งก็ไม่มีผลอะไรเท่าไหร่”
ทว่าจีโม่ฉิงไม่กลัวแม้แต่น้อย เธอยังพูดด้วยความมั่นใจ “คิดว่ามันปกติเหรอ? แกเคย เห็นอาวุธที่ทำจากทองแบบนี้ในพื้นที่ต่างมิติไหม หรือแกคิดว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติจะสร้ างดาบนี่ที่ภูเขาฟางจ่าง?”
“นั่นก็พอมีเหตุผล” หวูจงไหล่ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยิน เขามองไปที่จีโม่ฉิงและก กล่าว “เธอได้ดาบเล่มนี้มาจากไหน”
“ต้องมีคนมอบให้ฉันอยู่แล้ว” จีโม่ฉิงกล่าว
“ใครกัน?” หมูจงไหล่และทีมต่างสำรวจพื้นที่โดยรอบ จีโม่ฉิงพูดถูก เนื่องจากมีดาบอยู่ ที่นี่หมายความว่ามีคนอยู่ที่นี่
“ฉันเกรงว่าฉันจะทำให้แกกลัวถ้าฉันบอกความจริงกับแก แกควรจะคืนดาบให้ฉันอย่างเชื่อ อฟังและโค้งคำนับให้ฉันด้วยความเคารพเพื่อขอโทษฉัน เมื่อเจ้าของดาบมา ฉันสามารถพูดด ดีๆ ให้แกสักสองสามคำเพื่อที่เขาจะได้ไว้ชีวิตแก” จีโม่ฉิงกล่าวอย่างจริงจัง
“ไม่ใช่ว่าฉันโม้นะ แต่ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถทำให้ฉัน ‘หวู่จงไหล่’ คุกเข่า าและขอความเมตตา นอกจากนี้ ในทะเล แม้ว่าจะมีใครอยู่ที่นี่ พวกเขามาจากต่างประเทศ ศ ไม่ว่าใครก็ช่วยเธอไม่ได้” หวูจงไหล่เย้ยหยัน
“แล้วถ้าคนคนนี้ไม่ได้มาจากต่างประเทศล่ะ” จีโม่ฉิงถาม
“ก็ดี ถ้าพวกจากรัฐ)บาลกล้ามาที่ทะเล ฉันจะบอกให้พวกมันรู้ถึงอำนาจของพวกเราในทะเล” ” หวูจงไหล่กล่าว
“แกหมายความว่าแกต้องการสู้กับราชันมนุษย์?” จีโม่ฉิงเยาะเย้ย
“ราชันมนุษย์?” หวูจงไหล่และทีมต่างตื่นตระหนก
“ถูกตัอง เขาคือราชันมนุษย์ ตอนที่เขาผ่านมาที่นี่ เขาเห็นว่าฉันมีร่างกายที่ไม่ธรรมดา ฉลาด ใจดี น่ารักและมีความสามารถมากมาย ดังนั้นเขาจึงรับฉันเป็นลูกศิษย์และให้ดาบเพ พื่อปกป้องตัวเอง” จีโม่ฉิงพูดโดยไม่กระพริบตาราวกับว่าเธอกำลังพูดความจริง
“เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเธอเหรอ? ถ้ามันเป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ ทำไมราชันมนุษย์ถึงไ ไม่มาช่วยเธอล่ะ? ทำไมเธอต้องมัวสาธยายขนาดนี้?” หวูจงไหล่กล่าวดูถูกเหยียดหยาม
การที่จีโม่ฉิงหนีไปในครั้งที่แล้วได้นั้นเป็นเพราะเธอพูดเก่งมากจนสามารถหลอกพวกเ เขาทั้งหมดได้ สิ่งนี้ได้เปิดโอกาสให้เธอได้ใช้ประโยชน์
ครั้งนี้หวูจงไหล่จะไม่เชื่อเธออีกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ยิ่งกว่านั้น นับตั้ง งแต่การต่อสู้จัดอันดับเมื่อห้าปีก่อน ราชันมนุษย์ก็ไม่ปรากฏตัวอีก ในทะเลอันกว้างใหญ่ นี้ โอกาสที่จีโม่ฉิงจะเจอกับราชันมนุษย์นั้นต่ำกว่าการถูกล็อตเตอรี่ด้วยซ้ำ จะมีควา ามบังเอิญขนาดนั้นได้ยังไง?
“นั่นคือสิ่งที่แกจะไม่มีทางเข้าใจ แม้ว่าอาจารย์ของฉันจะเป็นฮีโร่ที่ไม่มีใครเท ทียบได้ แต่เขาก็แก่แล้ว เขาไม่เก่งในบางเรื่อง…” จีโม่ฉิงกระพริบตาและพูด
การแสดงออกของหวูจงไหล่และทีมเปลี่ยนไปแบบแปลกๆ หวูจงไหล่เยาะเย้ยและพูด “ราช ชันมนุษย์บอกเธองั้นเหรอ?”
“แน่นอนว่าไม่ ผู้ชายทุกคนใส่ใจในความภาคภูมิใจของพวกเขา เขาจะบอกเรื่องพวกนี้กับฉ ฉันได้ยังไง แต่ฉันได้ยินจากอาจารย์ว่า มีบางอย่างผิดปกติกับความสัมพันธ์ระหว่างเขาและ ะภรรยา นั่นเป็นเหตุผลที่เขามาที่นี่เพื่อค้นหายาอมตะ นี่คือการคาดเดาของฉัน…” จีโม่ฉ ฉิงกล่าว
YOU MAY ALSO LIKE
