I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1120 : คืนดาบ - novel-lucky

ความประหลาดใจของหวูจงไหล่และเพื่อนมีความรุนแรงมากขึ้น ด้วยสถานะของฉีหยาในต่างประ ะเทศ แม้ปีศาจเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงจะมา พวกเขาก็ต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ ไ ไม่มีเหตุผลที่ฉีหยาจะออกมาต้อนรับพวกเขา

ตอนนี้ ไม่เพียงแต่ฉีหยาจะออกมาต้อนรับเขาเท่านั้น แต่เขายังเดินไปไกลถึงครึ่งถนน นด้วยซ้ำ จากสีหน้าของเขา ถ้าโจวเหวินไม่ได้เข้ามาในเกาะฟูจิ เขาคงจะไปต้อนรับที ท่าเรือโดยตรง

ศิษย์ธรรมดาที่อยู่ระหว่างทางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ยังไงก็ตาม เมื่อพวกเขาเห็นฉีหย ยาปรากฏตัวบนถนนสายยาว พวกเขาก็ถอยกลับไปด้านข้างโดยอัตโนมัติและหยุดดู

ไม่นานฉีหยาก็มาถึงโจวเหวิน เดิมทีเขาต้องการจะเดินมาอยู่ข้างหน้าโจวเหวิน แต่ดูเ เหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่างได้และหยุดห่างจากเขาไปสองสามก้าว

“ศิษย์ทั้งหมดของวิหารสววรค์ล่องลอยฟังทางนี้” ฉีหยากล่าวด้วยท่าทางที่เคร่งขรึม เสียงของ เขาแผ่ซ่านไปทั่ววิหารสวรรค์ล่องลอย

เหล่าศิษย์มองดูฉีหยาและรอคำสั่งของเขาด้วยความเคารพ

“คืนดาบ” ฉีหยากล่าว

ทุกคนตกตะลึง แต่ก็ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ทุกคนนั่งลงบนพื้นในท่าคุกเข่าก่อนที่จะปลดดาบท ที่เอว พร้อมกับฝัก วางมันลงบนพื้นอย่างระมัดระวังด้านหน้า

คืนดาบเป็นประเพณีของวิหารสวรรค์ล่องลอย โดยทั่วไปแล้วเมื่อรุ่นน้องขอคำแนะนำจากร รุ่นพี่ พวกเขาจะวางดาบไว้ข้างหน้าตัวเองด้วยความเคารพเพื่อแสดงความต้องการ

พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมฉีหยาถึงต้องการให้พวกเขาคืนดาบ

ยังไงก็ตาม ฉีหยาเป็นคนสร้างวิหารสวรรค์ล่องลอย เขาเป็นเหมือนพระเจ้าในหัวใจของบรรด ดาศิษย์จึงไม่มีใครกล้าตั้งคำถามกับคำสั่งของเขา แม้จะไม่เข้าใจ แต่ก็ทำตามที่เข ขาสั่ง

บนถนนสายยาว มีเพียงโจวเหวิน จีโม่ฉิง และฉีหยาเท่านั้นที่ยังคงยืนอยู่

ฉีหยาหยิบดาบทั้งสองเล่มที่ติดอยู่ที่เอวของเขาออกมา เขาจับมันด้วยมือทั้งสองข้างและมอ อบให้โจวเหวิน “ท่าน ต่อหน้าท่าน ฉีหยาไม่กล้าพกดาบ โปรดรับมัน”

เมื่อกล่าวดังนั้น ศิษย์หลายคนตกตะลึงเกินคำบรรยาย ฉีหยาซึ่งได้รับการยอมรับจากสาธารณชน นว่าเป็นอันดับหนึ่งในวิถีดาบในต่างประเทศ แม้ว่าเขาจะไม่ได้แข็งแกร่งที่สุดในแ แง่ของระดับขั้นและความแข็งแกร่งในต่างประเทศ แต่เขาเป็นอันดับหนึ่งอย่างแท้จริง เมื่อกล่าวถึงเรื่องดาบ

ผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในต่างประเทศมากมาย เช่น นาโอะเคยปรึกษาฉีหยาเกี่ยวกับว วิถีดาบและได้รับประโยชน์อย่างมาก

ฉีหยาไม่ได้เป็นแค่คนคนหนึ่ง แต่เขาเป็นสัญลักษณ์ทางจิตใจที่ได้รับการยอมรับว่าเป็ นปรมาจารย์ดาบในต่างประเทศ สถานะของเขาในหัวใจของผู้เชี่ยวชาญหลายคนของต่างประเทศน นั้นชัดเจน

ทว่าคนแบบนี้กลับบอกว่าเขาไม่กล้าถือดาบต่อหน้าโจวเหวิน เนื่องจากมันเป็นการดูถูกดาบ พวกเขาจะไม่ตกใจได้ยังไง?

หวูจงไหล่ตกตะลึง เดิมทีเขาจินตนาการว่าโจวเหวินและฉีหยาเป็นคนรู้จักหรือมีความสัมพ พันธ์ทางสายเลือด ฉีหยาเลยให้เปิ่นเฉินอิงผู้เป็นลูกศิษย์ปฏิบัติต่อเขาในฐ)านะผู้อาว วุโส

อย่างไรก็ตาม ดูจากท่าทางแล้ว มันไม่ใช่แบบนั้น การกระทำของฉีหยานั้นน่าตกตะลึง

“เพื่อนคนนี้เป็นสุดยอดปีศาจอย่างแน่นอน… เขาอาจจะเป็นผู้วิเศษจิ่งเต้า…” จีโม่ฉิง งตื่นตระหนกอย่างมาก นอกจากผู้วิเศษจิ่งเต้าแล้ว เธอนึกไม่ออกว่าใครที่คู่ควรกับการเค คารพจากฉีหยา

“ฉันไม่ได้ใช้อาวุธมาสักพักแล้ว เก็บมันเถอะ” โจวเหวินพูดอย่างเฉยเมย

ฉีหยาโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะเก็บดาบทั้งสอง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ถือมันต่อ แต่ เขากลับโยนดาบทั้งสองเล่มลงบนพื้นและพูดกับบรรดาศิษย์ “ถ้าไม่มีคุณโจว ก็คงไม่มีฉันแ และวิหารสวรรค์ล่องลอย ในอนาคตคุณต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพมากกว่าที่พวกคุณปฏิบัติต ต่อฉัน หากมีการดูหมิ่น ฉันจะกำจัดพวกคุณเป็นการส่วนตัว”

พูดจบก็พาโจวเหวินไปที่บ้านของเขา

บรรดาศิษย์คุกเข่าลงบนพื้นโดยวางดาบลงบนพื้นขณะที่มองดูโจวเหวินและฉีหยาจากไปด้วยควา ามงุนงง

เมื่อทั้งสองคนเข้าไปในวิหารปรมาจารย์ดาบของฉีหยา เปิ่นเฉินอิงก็ได้หยิบดาบของเขาแล ละยืนขึ้นมา จากนั้นเขาก็โค้งคำนับไปทางวังวิหารปรมาจารย์เล็กน้อยก่อนจะถอยกลับ

“ปีศาจ… เขาต้องเป็นปีศาจแน่นอน… เขาเป็นใคร? เขาเป็นผู้วิเศษจิ่งเต้าจริงเหรอ? แต่ฉันได้ยินมาว่าผู้วิเศษจิ้งเต้ามีลักษณะเหมือนชายชรา…” สมองของจีโม่ฉิงทำงานด้วยค ความรวดเร็วในขณะที่เธอรู้สึกโชคไม่ดีอย่างยิ่ง เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้พบกับปีศา าจร้ายในขณะที่หลบหนี

ฉีหยาเป็นคนที่คลั่งไคล้ในวิถีดาบ เขาคุยเรื่องดาบกับโจวเหวินในทันที

เป็นเรื่องยากที่คนธรรมดาจะพูดคุยกับชายชราที่รู้จักกันในชื่อปรมาจารย์ดาบแบบปกติ ทว่า โจวเหวินถูกขังเป็นเวลากว่าร้อยปีและได้พั๶นาดาบสังหารเจตจำนงซึ่งสร้างขึ้นจากจิตแห ห่งดาบของดาบทั้งสามพันเล่ม จนถึงขีดจำกัด

เขาไม่กล้าพูดอะไรเท่าไหร่ แต่การฝึกฝนของเขาในวิถีดาบนั้นอาจจะด้อยกว่าของฉีหยาไ ไม่มาก

นอกจากนี้ ส่วนหนึ่งของวิชาสวรรค์ล่องลอยที่สร้างขึ้นโดยฉีหยาได้รับแรงบันดาลใจจากวิชาขอ องโจวเหวิน ข้อมูลที่โจวเหวินอธิบายทำให้ฉีหยาเข้าใจยิ่งขึ้น

โจวเหวินไม่รู้ว่าเขาควรจะดีใจหรือเสียใจดี เขาไม่เคยคาดหวังว่าวิชานี้จะเฉิดฉา ายในต่างประเทศ

ดูแล้วความขัดแย้งระหว่างรัฐ)บาลและต่างประเทศนั้นไม่นับเป็นอะไร เมื่อมนุษย์ต้อ องเผชิญกับวิกฤตการเอาชีวิตรอด พวกเขาไม่สนใจเรื่องความขัดแย้งภายใน

ฉีหยาได้ให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิถีดาบโดยขอคำแนะนำจากโจวเหวิน

เมื่อได้ฟัง โจวเหวินอดไม่ได้ที่จะประทับใจฉีหยา เขาเป็นอัจฉริยะด้านดาบอย่างแท ท้จริง โจวเหวินได้รู้ข้อมูลใหม่ๆจำนวนมาก หลังจากไม่เข้าใจมานานหลายทศวรรษ

เนื่องจากโจวเหวินจำเป็นต้องฝึกฝนวิชาหลายวิชา เขาเลยไม่ได้มุ่งความสนใจไปที่วิถี ดาบของเขาตลอดเวลา ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ติดคอขวดนานขนาดนั้น

โจวเหวินชี้แนะเขาเป็นครั้งคราว โดยพูดแสดงความคิดเห็น สิ่งนี้ทำให้ฉีหยาปฏิบัติต ต่อเขาราวกับเป็นพระเจ้า

สิ่งที่ฉีหยาทำก่อนหน้านี้เพียงเพื่อระลึกถึงรากเหง้าและความกตัญญูต่อโจวเหวิน ทว่า าตอนนี้ฉีหยานับถือจากใจจริง เขาคิดว่าตัวเองเปรียบเสมือนลูกศิษย์

การสนทนาของพวกเขาถูกขัดจังหวะเมื่อมีเสียงนกหวีดรถไฟดังขึ้น ขณะที่โจวเหวินสงสัยว่า าทำไมถึงมีรถไฟมาที่นี่ ศิษย์คนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนกเพื่อรายงานว่าสิ งมีชีวิตต่างมิติที่ดูเหมือนรถไฟกำลังวิ่งมาที่เกาะฟูจิ

โจวเหวินค่อนข้างสงสัยในขณะที่เขาเดินตามฉีหยาออกไปดู

ไม่นาน โจวเหวินก็เห็นรถไฟอยู่ด้านนอก

รถไฟดูเหมือนรถไฟไอน้ำโบราณ แต่ด้านหน้าดูเหมือนกระโหลกวัว สำหรับตู้รถไฟด้านหลั ง พวกมันดูเหมือนโลงศพสีดำขนาดใหญ่

รถไฟข้ามทะเลท่ามกลางความมืดมิด ล้อลุกไหม้ด้วยเปลวเพลิงสีน้ำเงิน ราวกับรถไฟผีที่ม มาจากขุมนรก

ไม่ว่ารถไฟผีจะไปไหน น้ำทะเลก็ถูกซัดออกไปกลายเป็นคลื่นขนาดใหญ่ที่ซัดเข้าเกาะ คลื่นธรรมดาไม่สามารถคุกคาศิษย์ของวิหารสวรรค์ล่องลอยได้ แต่ทว่าหลังจากที่ถูกคลื่นซัดใ ใส่ ศิษย์ที่ถูกคลื่นซัดเหมือนว่าจะเสียสติ โดยเดินไปที่รถไฟผี พวกเขาไม่สามารถหยุด ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น