I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1174- google แปล

“เจ้ารู้ไหมว่าการปลดปล่อยพลังของโดเมนภัยพิบัติให้หมดสิ้นที่นี่หมายความว่าอย่างไร” เฟยเทียนมองซึคุโยมิด้วยความงุนงง เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมซึคุโยมิถึงทำเช่นนี้ มันไม่ได้เป็นประโยชน์กับเธอเลยแม้แต่น้อย

โจวเหวินมองซึคุโยมิด้วยความงุนงง เขาไม่เคยคาดคิดว่าซึคุโยมิจะเลือกยืนเคียงข้างเขาในสถานการณ์เช่นนี้

“ฉันรู้ดีกว่าคุณว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร” ขณะที่ซึคุโยมิพูด แสงจันทร์บนร่างกายของเธอก็ยิ่งสว่างขึ้น แสงจันทร์สร้างรัศมีที่แบ่งพื้นที่รอบตัวเธอออกเป็นหลายส่วน

ภายในอาณาเขตนั้น มีร่างผีที่น่ากลัวปรากฎขึ้น มีผีที่คุ้นเคยอย่างยูกิ อนนะ ฮาชิฮิเมะ ไดเทงงู ฮิมิซึโมะ และผีอีกมากมายที่โจวเหวินไม่เคยเห็นมาก่อน

ทันใดนั้น ทั้งห้องโถงอสูรมืดก็เต็มไปด้วยผี ราวกับว่ากลายเป็นอาณาจักรผีที่แสงจันทร์ส่อง

อย่างไรก็ตาม โจวเหวินสามารถบอกได้ว่าร่างผีเหล่านั้นไม่ใช่ยูกิ อนนะ หรือไดเทงกุตัวจริง พวกมันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ภาพลวงตาเหล่านี้ดูเหมือนจริงอย่างยิ่ง ผีทั้งร้อยตัวล้อมรอบซึคุโยมิราวกับว่าพวกมันกำลังล้อมรอบราชาของพวกมันขณะที่พวกมันเดินทัพไปยังอาณาจักรภัยพิบัติของเฟยเทียน

โดเมนแห่งภัยพิบัติซึ่งก่อนหน้านี้สามารถปราบปรามโดเมนแห่งแสงจันทร์ได้ ตอนนี้กำลังถูกปราบปรามโดยแสงจันทร์ เมื่อขบวนพาเหรดผีเข้ามา โดเมนออร่าแห่งผีก็หดตัวลงอีก

เมื่อภาพลวงตาของผีทั้งร้อยตัวสัมผัสกับอาณาเขตของเฟยเทียน พวกมันก็กลืนกินออร่าผีในอาณาเขตของเขาทันที

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ ด้วยพลังระเบิดขนาดนั้น เจ้าจะถูกขับออกจากโลกในไม่ช้านี้… สนามรบชูร่า… “เฟยเทียนไม่มีเวลาพูดจบประโยค ขบวนพาเหรดผีของสึคุโยมินั้นดุร้ายเกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจัดการกับมันด้วยพลังทั้งหมดที่มี

บริเวณโดยรอบของเฟยเทียนกลายเป็นเขตสนามรบชูร่า ดูเหมือนว่าจะมีวิญญาณแห่งสนามรบชูร่าจำนวนนับไม่ถ้วนคำรามอยู่ภายใน

โดเมนทั้งสองปะทะกัน และพลังที่ปะทุขึ้นนั้นน่ากลัวอย่างไม่สามารถจินตนาการได้ สำหรับโดเมนสนามรบชูรา มันถูกโดเมนขบวนพาเหรดผีกลืนกิน และมันค่อยๆ เล็กลงเรื่อยๆ

การแสดงออกของเฟยเทียนน่าเกลียดอย่างมากในขณะที่เขาใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาเพื่อต้านทานอาณาเขตของสึคุโยมิ อย่างไรก็ตาม รัศมีผีบนร่างกายของเขากลับอ่อนแอลงเรื่อยๆ ขณะที่เขาล่าถอยอย่างต่อเนื่อง

“สึคุโยมิ คุณไม่กลัวที่จะถูกขับออกจากโลกจริงๆ เหรอ?” เฟยเทียนตะโกนในขณะที่เขาใช้พละกำลังทั้งหมดของเขาต่อต้านสึคุโยมิ

เหลือพื้นที่เพียงเล็กน้อยเท่านั้นของอาณาเขตสมรภูมิอสูรที่อยู่รอบตัวเขา และดูเหมือนว่ามันกำลังจะถูกกลืนกินจนหมดสิ้น เฟยเทียนทุ่มสุดตัวแต่เขาก็แทบจะยึดไว้ไม่ได้ ทำให้อัตราการกลืนกินอาณาเขตช้าลง

แสงจันทร์ที่ส่องลงมาบนร่างของสึคุโยมิเริ่มอ่อนลงเรื่อยๆ ร่างกายของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นแสงสว่าง ทำให้เธอดูเหมือนเทพธิดาบนดวงจันทร์ เสื้อผ้าของเธอพลิ้วไสวราวกับว่าแสงจันทร์กำลังสั่นไหว

มีบางอย่างผิดปกติ! โจวเหวินมองไปที่ซึคุโยมิผู้ทรงพลังอย่างยิ่ง แต่เขากลับรู้สึกถึงความผันผวนของพลังงานที่ผิดปกติ

พลังประหลาดค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนร่างของสึคุโยมิ พลังนั้นดูเหมือนจะดึงร่างของเธอเข้าไปในความว่างเปล่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด

“สึคุโยมิ ฉันจะใช้โทเค็นนี้ยังไง” โจวเหวินหยิบโทเค็นความสุขสวรรค์ออกมาแล้วตะโกนใส่หลังสึคุโยมิ

โจวเหวินเดาคร่าวๆ ว่าแรงที่ดึงซึคุโยมิเข้าสู่ความว่างเปล่าอันไม่มีที่สิ้นสุดน่าจะเป็นแรงผลักที่เฟยเทียนพูดถึง

แม้ว่าโจวเหวินจะไม่รู้ว่าเหตุใดสิ่งมีชีวิตทรงพลังอย่างซึคุโยมิจึงต้องตายหากเธอออกจากโลกไป แต่เขาไม่ได้ต้องการให้เธอออกจากโลกไปแบบนั้น

เหรียญแห่งความสุขบนสวรรค์นั้นไร้ประโยชน์สำหรับโจวเหวิน หากเขาสามารถช่วยซึคุโยมิและทำให้เธออยู่ต่อได้ โจวเหวินก็ไม่รังเกียจที่จะใช้มันตอนนี้

“ไม่จำเป็น” สึคุโยมิไม่ได้หันศีรษะไป และเธอไม่ได้หยิบโทเค็นแห่งความสุขจากสวรรค์ เธอเพียงแต่พูดอย่างเฉยเมยว่า “อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด มันไม่มีความหมายที่จะหยิบสิ่งที่ไม่ใช่ของฉันไป”

“คุณนี่บ้าจริงๆ” อาณาเขตชูราที่อยู่นอกเฟยเทียนกำลังจะล่มสลาย เขาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะต่อต้านสึคุโยมิ แต่อาณาเขตสนามรบชูรากลับหดตัวลง

อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเฟยเทียนยังคงมั่นคงขณะที่เขามองดูซึคุโยมิและพูดว่า “เจ้าไม่มีโอกาสอีกแล้ว ก่อนที่เจ้าจะเอาชนะข้า เจ้าจะถูกขับออกจากโลก…”

เฟยเทียนไม่ได้ตื่นตระหนก สึคุโยมิกำลังจะแปลงร่างเป็นแสงจันทร์ และแรงที่ดึงเธออยู่นั้นได้ไปถึงจุดสูงสุดแล้ว มันไม่ได้รับผลกระทบจากอาณาเขตของเธอเลย มันเหมือนกับหลุมดำที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง กำลังจะกลืนกินสึคุโยมิ

“ซึคุโยมิ โทเค็นนี้ไม่มีความหมายสำหรับฉัน หากคุณต้องการ ฉันสามารถร่วมมือกับคุณเพื่อทำสัญญาให้สำเร็จได้” โจวเหวินกล่าวอีกครั้ง

ทันใดนั้น ซึคุโยมิก็หันศีรษะและยิ้มอย่างสดใสให้โจวเหวิน “มันไม่มีความหมายอะไรกับคุณ ดังนั้นมันก็ไม่มีความหมายอะไรกับฉันเช่นกัน เมื่อมันมีความหมาย มาหาฉันพร้อมกับมันสิ”

โจวเหวินมองซึคุโยมิ ไม่แน่ใจว่าเธอหมายถึงอะไร

ในวินาทีต่อมา ซึคุโยมิหันศีรษะไปเมื่อแสงจันทร์สาดส่องออกมาจากร่างกายของเธอ ร่างกายของเธอทั้งหมดกลายเป็นแสงสว่าง ขณะที่แสงจันทร์บริสุทธิ์ทำลายทุกสิ่งทุกอย่างในทันที

พระจันทร์ พระจันทร์ที่บริสุทธิ์ ใต้แสงจันทร์ ทุกสิ่งล้วนได้รับการชำระล้าง

ภาพลวงตาของผีร้อยตนของ Nocturnal สลายไปในแสงจันทร์ สนามรบ Shura ก็กลายเป็นเถ้าถ่านเช่นกัน ขณะที่ Fei Tian ร้องเสียงกรีดร้องอันน่าเศร้า ร่างกายของเขาละลายไปในแสงจันทร์ ราวกับว่าเขาละลายเข้าไปในนั้น

บูม!

เตาเผาหินใน Dark Asura Hall ถูกทำลายโดยแสงจันทร์ จนกลายเป็นเศษซากและฝุ่นผง

แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาครอบงำสายตาของทุกคน แต่ในวินาทีต่อมา ดวงจันทร์ที่สว่างจ้าก็ถูกความว่างเปล่ากลืนกินและหายไปในทันที

แสงจันทร์สลายไปและ Dark Asura Hall ก็กลับคืนสู่สภาพปกติ อย่างไรก็ตาม ไม่มีสัญญาณของ Tsukuyomi หรือ Fei Tian เลย ทุกอย่างดูไม่จริง

สึคุโยมิ! โจวเหวินถือเหรียญแห่งความสุขสวรรค์ไว้ในมือขณะมองไปยังจุดที่สึคุโยมิหายไปด้วยท่าทางสับสน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย ความสับสน ความอับอาย และความขุ่นเคือง

เขาละอายใจที่สงสัยในตัวซึคุโยมิ และไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเลือกเช่นนั้น เขาตกลงที่จะร่วมมือกับเธอในการใช้เหรียญแห่งความสุขสวรรค์แล้ว ทำไมเธอถึงยอมแพ้?

โจวเหวินยังคงไม่เข้าใจคำพูดสุดท้ายของสึคุโยมิเป็นอย่างดี

หากวางศิลปะพลังงานแก่นสารหรือทักษะพลังงานแก่นสารไว้ตรงหน้าโจวเหวิน เขาจะสามารถหารูปแบบเพื่อแก้ไขได้ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหนก็ตาม อย่างไรก็ตาม บางสิ่งก็ไม่มีรูปแบบ นี่คือสิ่งที่โจวเหวินทำได้แย่ที่สุด

ขณะที่โจวเหวินยังคงมึนงงอยู่ เขาก็เห็นเศษเตาหินที่พื้นลอยขึ้นมาพร้อมกับรัศมีแห่งภูตผี รัศมีแห่งภูตผีค่อยๆ ควบแน่นเข้าไปในร่างของเฟยเทียน ทำให้เขาปรากฏตัวอีกครั้ง

เขาไม่ตายเหรอ? การแสดงออกของโจวเหวินเปลี่ยนไปอย่างมากขณะที่เขากำดาบสังหารอมตะไว้แน่น

ร่างของเฟยเทียนเดินออกจากรัศมีปีศาจอีกครั้งขณะที่เขามองโจวเหวินอย่างเย็นชาและพูดว่า “น่าเสียดายที่เธอไม่สามารถฆ่าฉันได้ ไม่มีใครสามารถช่วยคุณได้ตอนนี้ หากคุณเชื่อฟัง คุณจะเจ็บปวดน้อยลง มิฉะนั้น…”

กริ๊ง!

ก่อนที่เฟยเทียนจะพูดจบประโยค จู่ๆ ก็มีกีบแพะ 2 อันร่วงลงมาจากท้องฟ้าและฟาดเข้าที่ศีรษะของเฟยเทียน จนร่างของเขาฟาดลงกับพื้น

เฟยเทียนนอนอยู่บนพื้นขณะที่เขามองดูแอนทีโลปลงมาจากท้องฟ้าและทำลายเศษเตาเผาหินที่ปล่อยออร่าปีศาจ เขาตะลึงงัน