I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1180- google แปล

“รีบหน่อย” โจวเหวินพูดต่อ

เวลาจำกัด ไม่มีเวลาให้หลี่ซวนค่อยๆ ขัดเกลาร่างกายของเธอที่นี่

ในสายตาของคนธรรมดา เวลาที่ใช้ในการทำแพนเค้กน้ำมันดูเหมือนจะเป็นไปตามคำสั่งของโจวเหวิน

แต่อันเซิงเกิดมาต่างออกไป เขาสามารถมองเห็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติและเหนือธรรมชาติได้ เขาสามารถมองเห็นผีในชุดขาวที่ประหารชีวิต

เมื่อพวกมันเห็นครั้งแรก พวกมันก็แค่เอาไม้สับไปวางไว้ที่ก้นหม้อ ซึ่งมนุษย์ทั่วไปมองไม่เห็น แต่หลังจากที่เห็นโจวเหวิน ผีขาวทั้งสองตัวก็ตัวสั่นทันที และตามที่โจวเหวินสั่ง พวกมันก็รีบเอาไม้ฟืนไปใส่ที่ก้นหม้อ

ในห้องเลื่อยก็เหมือนกัน ซึ่งทำให้อันเซิงประหลาดใจ ฉันไม่รู้ว่าโจวเหวินทำได้อย่างไร

“การรอให้อาจารย์เวินมารวมตัวกันนั้นถูกต้องแล้ว กับเขาและหลี่ซวน ครั้งนี้ โอกาสที่จะช่วยนางหลานกลับมาอย่างปลอดภัยมีมากขึ้นมาก ฉันหวังว่านางหลานจะอยู่ที่เดิมของเราได้” อันเซิงคิดกับตัวเอง

หลังจากผ่านไปหนึ่งนาที หลี่ซวนผู้ทำการลงโทษแบบแพนเสร็จแล้วก็ออกมา เนื่องจากอันจิงหยูและลู่ปู้ชุนถูกดึงดูดโดยด้านนี้ ลู่ปู้ชุนจึงยังไม่ได้เข้าไปในห้องทรมานที่สามและถูกตัดสินโทษ

“ถ้าคุณไม่เข้าไป ฉันจะเข้าไปล่วงหน้า” หลี่ซวนยิ้มให้ลู่ปู้ซุน จากนั้นก็เข้าไปในห้องประหารครั้งที่สาม

ในห้องตอกตะปูมีตะปูเหล็กอยู่ 108 ตัว และต้องตอกตะปูทั้งหมดเข้าไปในร่างกายจึงจะทำการลงโทษได้สำเร็จ

ทันทีที่หลี่ซวนเข้ามา ร่างกายของเขาถูกตรึงไว้กับผนังด้วยแขนขาที่มากเกินไป จากนั้นตะปูก็พุ่งไปที่มือซ้ายของเขา อีกด้านหนึ่ง ค้อนทุบตะปูเข้าที่ด้านหลังของตะปูและทุบตะปูจนแตก ฝ่ามือของหลี่ซวนถูกตอกโดยตรง

“อ๊า!” หลี่ซวนกรีดร้อง และอดไม่ได้ที่จะสาปแช่ง “ความเจ็บปวดที่แสนสาหัส!”

“ความอดทนสิ้นสุดลงแล้ว” โจวเหวินปลอบใจขณะบอกผีอาชญากรเหล่านั้นให้รีบไป

ฉันเห็นตะปูกระโดดขึ้นทีละอัน และค้อนก็ยังคงโบกสะบัดอย่างรวดเร็ว ตอกเข้าไปในร่างของหลี่ซวน หลี่ซวนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ผ่านไปกว่าหนึ่งนาที ตะปูเหล็กทั้ง 108 ตัวก็ถูกตอกลงบนร่างของหลี่ซวน และตะปูตัวหนึ่งก็ถูกตอกลงบนหางเล็กๆ ใบหน้าที่เจ็บปวดของหลี่ซวนเป็นสีเขียว

โชคดีที่แม้ว่าเขาจะร้องไห้อย่างทุกข์ระทม แต่บาดแผลก็ดูไม่ร้ายแรง หลังจากออกมา บาดแผลบนร่างกายของเขาก็หายเป็นปกติโดยอัตโนมัติ และไม่มีร่องรอยของบาดแผลใดๆ เลย

โจวโจวเหวินอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะมีความสามารถในการรักษาตัวเอง แต่เขาก็แย่กว่าหลี่ซวนมาก

ฉันไม่มีเวลาที่จะมึนงงอยู่ตรงนี้ โจวเหวินกับหลี่ซวนก็ไปที่ห้องประหารถัดไป

“ผู้บังคับบัญชา เราจะไปต่อหรือไม่” อันเซิงถามด้วยความระมัดระวัง

หวู่โจวเหวินและหลี่ซวนเร็วกว่าพวกเขา หากพวกเขาสามารถผ่านบทลงโทษทั้งหมดได้ ลู่ปู้ชุนก็ไม่จำเป็นต้องดำเนินการต่อ

อันเทียนจัวมองดูลู่ปู้ชุน ก่อนจะรอให้เขาพูดอะไร ลู่ปู้ชุนก็ถามก่อนว่า “ท่านผู้ควบคุม แม้ว่าความสามารถในการรักษาตัวเองของหลี่ซวนจะแข็งแกร่ง แต่เขาอาจไม่เก่งกว่าข้า และเขาก็ดูเป็นเช่นนั้น เขาสามารถ… มันยากที่จะบอกว่าเขาไม่สามารถทนต่อการลงโทษทั้งหมดได้ หากเขาล้มเหลว เราจะไม่มีเวลาได้กลับมา โปรดให้ฉันพูดต่อ”

หลังจากที่ Lu Lushun พูดแล้ว มองไปที่แผ่นหลังของ Li Xuan ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่

“โอเค มาต่อกันเถอะ” อันเทียนจัวพยักหน้าเล็กน้อย

“ท่านโปรดวางใจได้ว่าการฝ่าฝืนจะไม่ทำให้กองทัพอาทิตย์ตกของเราอับอาย” ลู่ บูชุนก้าวไปที่ห้องทำเล็บหลังจากพูดจบ

หลี่ซวนและลู่ปู้ซุนถูกตัดสินโทษในเวลาเดียวกัน โดยเผชิญกับการทรมานในห้องทรมานทีละคน

คนทั้งสองคนมีความสามารถในการรักษาตัวเองที่แย่มาก คนอื่นๆ ประสบกับการทรมานที่สามารถฆ่าพวกเขาไปตลอดชีวิต แต่พวกเขาพยายามทำทีละคน และร่างกายของพวกเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก

ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือหลี่ซวนกรีดร้องทุกครั้ง แต่หลู่ปู้ซุนอดทนตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่ว่าการลงโทษจะเจ็บปวดเพียงใด เขาก็ไม่ฮัมเพลง

ทุกคนเห็นพวกเขาไปทีละคน จนกระทั่งเรือนจำถูกปิด และทั้งคู่ก็ได้รับโทษ 20-30 ครั้ง แต่ทุกครั้งที่พวกเขาออกมา บาดแผลของพวกเขาก็แทบจะเหมือนกันหมด และพวกเขาคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาใหญ่อะไร และพวกเขาจะสามารถแบกรับโทษทั้งหมดได้ในวันเดียวอย่างแน่นอน

แต่โจวเหวินรู้ดีว่าทุกอย่างไม่ง่ายอย่างที่พวกเขาคิด

การลงโทษที่นี่เป็นเพียงด้านหนึ่งของความเสียหายและยังมีอีกด้านหนึ่งของจิตวิญญาณและวิญญาณ และความเสียหายประเภทนี้จะสะสมต่อไป และในที่สุดอาจทำให้ผู้คนสูญเสียจิตวิญญาณ ความสามารถในการฟื้นตัวของ Li Xuan และ Lu Bushun ไม่ใช่ปัญหา แต่ว่าพวกเขาจะสามารถคงอยู่จนจบหรือไม่ยังคงเป็นคำถาม

อย่างไรก็ตาม โจวเหวินยังคงมั่นใจในตัวหลี่ซวนมาก แม้ว่าชายคนนี้จะดูไม่จริงจัง แต่ในความเป็นจริง ระดับความพากเพียรของจิตใจนั้นห่างไกลจากคนทั่วไปมาก

ในช่วงเวลาแห่งความโกรธสุดขีด หลี่ซวนสามารถยับยั้งตัวเองได้โดยไม่ต้องฆ่าหลี่โม่ไป๋ และสามารถทำได้ในสถานการณ์นั้น โจวเหวินเชื่อว่าเขาสามารถเอาชีวิตรอดได้

เนื่องจากต้องใช้เวลาอีกหนึ่งชั่วโมงจึงจะเปิดเรือนจำอีกครั้ง โจวเหวินจึงยืนอยู่บนถนนยาวและพักผ่อน

ขณะที่โจวเหวินกำลังพักผ่อน ดวงตาของเขาหันไปทางห้องทรมานที่อยู่ข้างหลังเขาโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ นั่นคือห้องทรมานของม้าโทรจัน ตามความคืบหน้าในปัจจุบัน หลี่ซวนน่าจะเข้าไปในห้องนั้นภายในหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า

“ฉันพูดว่าเหล่าโจว ~ www.mtlnovel.com ~ ครั้งนี้ฉันเสียสละมากมาย คุณไม่ควรหมายความอย่างนั้นเหรอ?” หลี่ซวนพูดกับโจวเหวิน

“คุณหมายถึงอะไร” โจวเหวินถามกลับ

“ฉันไม่ได้ขาดอะไรอย่างอื่นเลย ดังนั้นฉันจึงขาดสัตว์เลี้ยงคู่ใจที่มีประโยชน์ ความต้องการของฉันไม่ได้สูง สัตว์เลี้ยงคู่ใจระดับความกลัวช่วยฉันได้มาก” ที่จริงแล้วหลี่ซวนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ เขาไม่ได้คิดจริงจังกับมัน

“ใช่” โจวเหวินเห็นด้วย

“จริงเหรอ คุณมีไข่คู่หูที่เหมือนความกลัวหรือเปล่า” หลี่ซวนยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะอีกครั้ง โดยคิดว่าโจวเหวินกำลังล้อเล่นกับเขา

ไข่เพื่อนร่วมทางระดับความหวาดกลัว นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณจะได้รับ

ไม่ต้องพูดถึงว่าสิ่งมีชีวิตมิติระดับความกลัวนั้นอยู่ในอาณาจักรมิติที่น่ากลัวนั้น การจะฆ่าพวกมันไม่ใช่เรื่องง่าย แม้ว่าพวกมันจะฆ่าได้ พวกมันอาจไม่สามารถระเบิดไข่ที่เกี่ยวข้องได้

“คุณไม่ต้องกังวลใจไป ฉันจะหาสัตว์เลี้ยงคู่ใจระดับความกลัวให้กับคุณแน่นอน แต่เราต้องบอกไว้เลยว่า ในทริปที่เมืองหวงฉวนนี้ คุณต้องช่วยฉัน” โจวเหวินกล่าว

“ทำไม? ไม่มีความมั่นใจในตัวฉันเหรอ? ใช้กลอุบายนี้เพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันเหรอ?” หลี่ซวนกล่าวด้วยความไม่พอใจ

“คุณแค่บอกว่าคุณทำมันเสร็จไม่ได้” โจวเหวินรู้ดีว่าตราบใดที่หลี่ซวนทำมันเสร็จได้ เขาจะช่วยให้เขาทำมันเสร็จอย่างแน่นอน และเขาเพียงต้องการใช้โอกาสนี้ในการมอบสัตว์เลี้ยงคู่ใจให้กับหลี่ซวน

“ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน” หลี่ซวนกล่าวอย่างมั่นใจ

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ลู่ปู้ชุนและคนอื่นๆ ก็รู้สึกเหลือเชื่อเล็กน้อย ตอนนี้ เสียงร้องอันน่าเวทนาของหลี่ซวนยังคงก้องอยู่ในหูของพวกเขา

“เส้นนั้น ส่งมือมาให้ฉันหน่อย” โจวเหวินกล่าว

“ทำไมคุณถึงอยากให้ฉันดูลายมือล่ะ” หลี่ซวนยื่นมือไปมองโจวเหวินด้วยความประหลาดใจ ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร

โจวเหวินกดมือของเขาลงบนมือของหลี่ซวน และใช้งานกลอุบายเปลี่ยนท้องฟ้าโดยตรง