I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1407

วูดส์มีความสุขมาก ถึงแม้สุดท้ายเขาจะต้องจ่ายเงินเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย แต่ขอแค่ได้เทียนยี่มาก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว

“คุณวูดส์ ดูเหมือนจะผิดนิดหน่อย โจวเหวิน ทำไมพวกเขาถึงไปเร็วขนาดนี้ แล้วไม่เรียกเราไปลั่วหยางด้วยกันล่ะ” วูดพูดด้วยความสงสัยเล็กน้อย

วูดส์ดูตื่นเต้นเกินไปหน่อย “เทียนยี่พูดถูกจริงๆ ไม่มีปัญหาหรอก อย่างน้อยก็ไปลั่วหยางสิ กล้าดียังไงปล่อยให้เราไปลั่วหยาง อย่าพูดว่าช่วยเลย คนทำคะแนนจะมองเราเอง อย่าพูดอะไรมาก รีบไปทดสอบความสามารถของเทียนยี่ก่อน”

วูดส์ลูบเสื้อผ้าของเขา ซึ่งเป็นท่าทางที่เขาแทบรอไม่ไหว

วูดเรียกธนูออกมาและเล็งไปที่วูดส์ แต่เขาไม่กล้าเล็งไปที่จุดสำคัญของวูดส์ แต่ยิงไปที่ตำแหน่งแขนของเขาเท่านั้น

ลี แอร์โรว์ พุ่งทะยานผ่านอากาศมาหาวูดส์ วูดส์ไม่หลบหลีก เมื่อลูกธนูมาถึงตัวเขา เทียนยี่ก็ไร้แรงต้านและดึงตัวเขาให้หลบลูกธนูโดยอัตโนมัติ

“ฮ่าๆ ฉันสมควรได้รับมันจริงๆ ด้วยชุดเกราะนี้ในมือ ครอบครัวเคปของเราก็ขึ้นนำได้ง่ายๆ แม้จะมีคนแข็งแกร่งระดับภัยพิบัติมาทำให้ฉันขายหน้า แต่ชุดนี้ก็จะมีการต่อสู้ เข้ามาสิ เข้ามาสิ ยิงธนูมาให้ฉันอีกสักสองสามดอก เพื่อที่ฉันจะได้สัมผัสพลังเวทมนตร์ของเทียนยี่มากขึ้น” วูดส์รู้สึกตื่นเต้น

วูดเห็นว่าสวรรค์มีมนต์ขลังจริงๆ และรู้สึกดีใจมาก ตอนนี้เขาจึงโค้งคำนับอย่างสบายใจและยิงธนูไปหลายดอกติดต่อกัน

เนื่องจากได้รับการพิจารณาแล้วว่าเทียนยี่มีประโยชน์จริง ลูกศรเหล่านี้จึงไม่ได้เลือกตำแหน่งพิเศษ และยิงไปที่วูดส์

วูดส์ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่คิดจะหลบซ่อนตัว เขาคิดว่าในเมื่อเทียนยี่สามารถให้เขาหลบลูกธนูแรกได้ พลังของลูกธนูถัดไปก็ไม่ต่างจากลูกธนูแรก และเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบได้

แต่เขาจะรู้ได้อย่างไรว่าการหลบหลีกของเทียนยี่เป็นแบบออร์แกนิก ลูกศรแรกคือโชคดีของเขา ซึ่งเป็นตัวกระตุ้นให้เทียนยี่หลบหลีกได้ แต่หากปราศจากพรจากอุปกรณ์นำโชค โอกาสหลบหลีกของเทียนยี่ก็ไม่สูง

ทุกคนต่างตื่นเต้นดีใจ รอให้เทียนยี่แสดงเวทมนตร์ แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของวูดส์

ในบรรดาลูกธนูเจ็ดแปดดอกที่วูดยิงออกไป มีห้าดอกที่โดนวูดส์ และสี่ดอกที่ตกกระทบฟ้า พลังป้องกันของฟ้ายังคงดีอยู่ ท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นอุปกรณ์ระดับความกลัวที่ป้องกันทั้งสี่ดอกได้ ลูกธนูหนึ่งดอก แต่ลูกธนูกลับโดนหน้าวูดส์ ไม่มีอะไรหยุดได้ มีเพียงลูกธนูพุ่งเข้าที่จมูก วูดส์ผู้เจ็บปวดล้มลงกับพื้น กลิ้งไปมา และกรีดร้อง

“นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง!” วูดและคนอื่นๆ ตกตะลึง หลังจากตอบโต้แล้ว พวกเขารีบไปหาวูดส์ ถอนลูกศรออก และจัดการกับอาการบาดเจ็บของเขา

“วูดส์ เสื้อผ้าพวกนี้ปลอมเหรอ? มองเห็นชัดไหม?” วูดส์มองดูจมูกของวูดส์ที่กลายเป็นรูเลือด ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป

“ไม่ใช่ของปลอม ข้อความจากเทียนยี่ถูกต้อง มันคือเทียนยี่ระดับความกลัว มันมีความสามารถในการหลบหลีกได้จริง ๆ คุณเพิ่งเห็นนี่ ลูกศรแรกคือเทียนยี่ที่พาตัวฉันไปซ่อน… แต่ต่อมาลูกศรอีกสองสามดอกจะ… “วูดส์รู้สึกประหลาดใจและไม่แน่ใจนัก เขายืนยันข้อมูลจากเทียนยี่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทักษะและความสามารถทั้งหมดของเขาเหมือนกับที่โจวเหวินเขียนไว้ในสัญญา และระดับของเขาก็ไม่เลว

“คุณสามารถรับรู้ข้อมูลรายละเอียดของทักษะเหล่านั้นได้อีกครั้ง ว่าคุณสามารถรับรู้ได้มากแค่ไหน และดูว่ามีปัญหาใดๆ เกิดขึ้นหรือไม่” วูดกล่าว

วูดส์รู้สึกได้อย่างรวดเร็วว่า หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าของเขาก็เริ่มน่าเกลียดมากขึ้น และร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นเทา

“ทักษะหลบเลี่ยงนี้มีความน่าจะเป็นในระดับหนึ่ง การโจมตีทั้งหมดไม่อาจหลบเลี่ยงอดีตได้ เราถูกหลอกแล้ว” วูดส์ตัวสั่นด้วยความโกรธ

“เป็นไปได้ยังไง? โจวเหวินใช้มันหลบการโจมตีระดับภัยพิบัติธรรมชาติได้ยังไง?” วู้ดถามอย่างตกตะลึง ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าพวกเขาถูกหลอก คาดว่าลั่วหยางคงไม่มีอะไรจะทำลายสิ่งมีชีวิตต้องห้ามเหล่านี้ได้ โจวเหวินจงใจอยู่ในกลุ่มคนในหลุม

“ฉันจะรู้ได้ยังไง!” วูดส์กำลังจะร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา แต่จู่ๆ ก็ดิ้นรน หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา กดหมายเลขโทรศัพท์ของอันเซิง และกดด้วยความเกลียดชังต่อเสียงนั้น “ไม่ เราและอันเจียยังคุยกันไม่จบ เราต้องให้พวกเขาอธิบาย”

หลังจากที่โทรศัพท์ดังไปสองสามครั้ง เสียงของ Ansheng ก็ดังขึ้นมา “คุณ Woods มีธุระอะไรที่ต้องจัดการหรือเปล่า?”

“อันเซิง เสื้อผ้าชิ้นนั้นไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีได้ 100% เลย พวกคุณเป็นพวกหลอกลวง” วูดส์พูดอย่างหงุดหงิด

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าความโกรธไม่มีประโยชน์ แต่ลมหายใจในหัวใจของเขาไม่อาจกลั้นไว้ได้

เดิมทีคิดว่าเป็นแร่เมทาคริสตัลที่ขุดไม่ได้ แต่กลับถูกแลกเปลี่ยนเป็นราคาต่อรองมหาศาล อีกอย่างคือมันไร้ประโยชน์สำหรับสิ่งที่ผมไม่คาดคิดว่าจะได้กลับมา พวกเขายังสูญเสียเมทาคริสตัลไปเกือบสองร้อยตันด้วย

เดิมทีจำเป็นต้องจ่ายเพิ่มอีกเพียง 100 ตัน แต่เมื่อพิจารณาจากการปฏิบัติที่ดีที่มอบให้กับ Ansheng ก่อนหน้านี้ และการฉ้อโกงครั้งสุดท้ายของ Zhou Wen ทำให้มูลค่าของมันเกือบจะถึงร้อยตันแล้ว

อันเฉิงพูดอย่างสบายๆ ว่า “คุณวูดส์ อย่าพูดแบบนั้นสิ ครอบครัวเรานี่น่านับถือที่สุดมาตลอดเลยนะ เป็นไปไม่ได้เลยที่จะขายของปลอมให้คุณ เกรดและความสามารถของเสื้อผ้าประจำวันนี่ตรงกับที่เขียนไว้ในสัญญาเป๊ะๆ เลยเหรอ? มันจะเป็นสัตว์เลี้ยงปลอมได้ยังไง?”

“แต่การหลบหลีกนี้มีโอกาสหลบหลีกได้ในระดับหนึ่ง และแม้แต่การโจมตีในตำนานก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้อย่างสมบูรณ์ นับประสาอะไรกับการโจมตีจากภัยพิบัติทางธรรมชาติ” วูดส์พูดอย่างโกรธเคือง

“อ้อ คุณพูดแบบนี้แน่นอน ความสามารถในการหลบหลีกของเทียนยี่ต้องอาศัยพรแห่งโชค ยิ่งโชคสูง โอกาสหลบหลีกสำเร็จก็ยิ่งสูง ถ้าจำเป็น เราก็มีสหายผู้โชคดีด้วย เซล” อันเซิงกล่าว

หลังจากฟังวูดส์ วูดส์ และคนอื่นๆ พูด วูดส์ก็พูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ข้ายังต้องการพรแห่งโชคอยู่อีกหรือ? สมัยที่โจวเหวินเคยใช้ ก่อนหน้านี้ มีแต่อู๋อ่าน www.uukanshu.com เท่านั้นที่ใช้ไม่ใช่หรือ? เขาทำได้ทุกอย่างได้ยังไง? หลบเลี่ยงอดีตงั้นเหรอ?”

“คุณวูดส์ นี่หาที่เปรียบไม่ได้เลย นายน้อยของข้า ท่านช่างโชคดีเหลือเกิน เป็นที่โปรดปรานและดูแลเอาใจใส่จากสวรรค์ โชคของเขานั้นเต็มเปี่ยม แม้โอกาสจะน้อยกว่านั้น แต่โอกาสของท่านน้อยของข้าก็เต็มร้อย แต่คนธรรมดานั้นแตกต่างกัน ก็ยังต้องการพรอุปกรณ์นำโชคอยู่บ้างเพื่อให้เทียนยี่บรรลุผลตามที่ต้องการ “อันเซิงกล่าวอย่างชัดเจนว่า พวกเจ้าผู้โชคดีจะเปรียบเทียบกับนายน้อยของเราได้อย่างไรกัน ของดีไม่มีคะแนนเลยหรือ?

“ท่านอัน ท่านแน่ใจหรือว่าอุปกรณ์นำโชคสามารถเพิ่มอัตราการหลบหลีกได้? อุปกรณ์นำโชคอะไรบ้างที่สามารถใช้เพิ่มอัตราการหลบหลีกได้ 100%?” วูดส์พยายามดุอันเซิงและถามด้วยน้ำเสียงเบา ๆ

“แน่นอน ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะทดลองกับอุปกรณ์นำโชคได้ ส่วนเรื่องจำนวนคุณสมบัตินำโชคที่เจ้าต้องเสริมพลังนั้น ข้าก็รู้ดีอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้ นายน้อยของข้านำอุปกรณ์นำโชคมามากมาย พวกมันทำให้พวกมันหลบหลีกได้ 100% ตอนนี้เทียนยี่ถูกขายให้เจ้าแล้ว สัตว์เลี้ยงนำโชคพวกนั้นก็ไร้ประโยชน์ หากเจ้าต้องการ ข้าสามารถโน้มน้าวให้นายน้อยโอนสัตว์เลี้ยงนำโชคให้เจ้าได้ และราคาจะลดให้เจ้าแน่นอน เพราะยังไงเจ้าก็เป็นลูกค้าอยู่แล้ว” อันเซิงกล่าว

“ฉันจะลองดูก่อน แล้วค่อยคุยกันทีหลัง” วูดส์วางสายโทรศัพท์ ติดต่อหัวหน้าครอบครัวเคป และพูดเรื่องทั้งหมดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“กลับไปลองใช้สัตว์เลี้ยงนำโชคดู แล้วค่อยมาปรึกษากันถึงวิธีรับมือ” หัวหน้าบ้านรู้ว่ามันไร้ประโยชน์แล้ว พวกเขาจึงได้แต่กลับไปก่อน หากพรแห่งโชคสามารถหลบเลี่ยงได้ 100% ก็ถือว่ายอมรับได้