I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 1478

หลังสงคราม ทาโร่ อุเอะคาวะ ผู้ซึ่งยิงถล่มเหล่าจุนไท ได้กลับมาหาลู่อี้อีกครั้ง และสารภาพกับเหล่าจุนไท เขาบอกว่าเขายิงถล่มได้แม่นยำมาก และกระสุนทั้งหมดก็โดนเหล่าจุนไท แต่ทำไม? กระสุนถึงไม่ระเบิด และตัวเขาเองก็อธิบายไม่ได้ด้วยซ้ำ

เหมยชวนเผือกเชื่อว่าเป็นพรของไท่ซ่างเหล่าจุนไท และเขายังสร้างอนุสาวรีย์เพื่อขอบคุณเหล่าจุนไทด้วย แต่ต่อมาได้เปลี่ยนเป็นอนุสาวรีย์สันติภาพ

ความจริงของข้อเท็จจริงไม่อาจตรวจสอบได้อีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ลาวจุนไทกลายเป็นสนามมิติ มันก็กลายเป็นสถานที่มหัศจรรย์จริงๆ

มีสิ่งมีชีวิตมิติบางชนิดอยู่ในมิติทั่วไป แต่เหล่าจุนไทไม่มีสิ่งมีชีวิตมิติใดๆ

ก็ไม่สามารถกล่าวได้ว่าไม่มี แต่เพียงว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตมิติดั้งเดิม ดังนั้นจึงมีสิ่งมีชีวิตมิติอื่นๆ มากมายในมิติอื่นๆ และหนีเข้าไปในเหล่าจุนไถเพื่อหลบภัย

สนามมิติทั่วไปนั้นไม่น่ารังเกียจสำหรับมนุษย์ แต่จะมีความน่ารังเกียจอย่างมากสำหรับสิ่งมีชีวิตในสนามมิติอื่น และสิ่งมีชีวิตในสนามมิติอื่นจะวิ่งไปมาน้อยมาก

นี่ไม่ใช่กรณีในเหล่าจวินไถ สิ่งมีชีวิตมิติใดๆ รวมถึงมนุษย์ สามารถเข้าและออกจากเหล่าจวินไถได้อย่างอิสระ แต่ในทำนองเดียวกัน พวกมันไม่สามารถฆ่าคนในเหล่าจวินไถได้

ตัวนี้คล้ายกับภูเขาเหลาจุนมาก และฆ่าไม่ได้เลย ต่างกันตรงที่ถ้าฆ่าในภูเขาเหลาจุน ผลที่ตามมาจะร้ายแรงกว่าภูเขาเหลาจุน

ตำนานเล่าขานกันว่ามีมนุษย์กลุ่มหนึ่งไล่ตามสิ่งมีชีวิตมิติหายากและวิ่งเข้าหาเหล่าจุนไถตลอดทาง กลุ่มคนเหล่านั้นยิงมันตายหลังจากที่กีบของสิ่งมีชีวิตมิตินั้นเหยียบย่ำเหล่าจุนไถ

พวกเขารู้ถึงข้อห้ามของเหล่าจุนไถดี ตอนแรกก็ลังเลอยู่บ้าง แต่ตัวสัตว์มิตินั้นหายากมาก ตอนนั้นพบว่ามีไข่ติดมาด้วยในตัว สุดท้ายคนเหล่านั้นก็อดไม่ได้ที่จะรีบวิ่งไปเก็บศพ

ลำแสงพุ่งลงมาจากท้องฟ้า พัดพากลุ่มคนเหล่านั้นไปทันที ไม่มีใครเห็นพวกเขาอีกเลยนับแต่นั้นมา

ชาวบ้านต่างพากันพูดว่าชายชราผู้นั้นมองไม่เห็น จึงนำพาพวกเขาขึ้นสวรรค์ไปด้วยตนเอง ส่วนเรื่องจริงหรือเท็จนั้น ไม่มีทางตัดสินได้ เพราะตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครกล้าฆ่าคนในเหล่าจุนไถ แม้แต่ทำร้ายใครก็ตาม

แน่นอนว่าสิ่งมีชีวิตมิติที่หนีเข้าไปในเหล่าจุนไทจะไม่ทำอันตรายมนุษย์ที่นั่น

ดังนั้น เหล่าจวินไถจึงเป็นหนึ่งในดินแดนมิติไม่กี่แห่งที่มนุษย์และสิ่งมีชีวิตมิติอยู่ร่วมกันอย่างสันติ โจวเหวินก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน แต่ลู่อี้เป็นมณฑลภายใต้การนำของกุ้ยฟู่ โจวเหวินไม่ได้อยู่ที่นั่น ดังนั้นเขาจึงยังไม่เข้าสู่วัยชรา จุนไถ

“ด้วยวิธีนี้ เหล่าจวินไถจึงเหมาะสมอย่างยิ่งที่จะสร้างเมืองมนุษย์ พื้นที่ตรงนั้นกว้างพอหรือไม่” โจวเหวินถาม

“พื้นที่ของเหล่าจุนไทเดิมไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่หลังจากกลายเป็นพื้นที่มิติแล้ว พื้นที่ก็ใหญ่ขึ้นมาก ไม่น่าจะมีปัญหาที่จะรองรับผู้คนหนึ่งล้านคน” อวี้ชิวไป่กล่าวต่อพร้อมกับถอนหายใจ “แต่ข้าเพิ่งบอกไปว่าเหล่าจุนไทยังคงมีปัญหาอยู่ ถ้าเจ้าไม่แก้ปัญหานี้ การสร้างเมืองที่นั่นก็ไร้ประโยชน์ ไม่มีใครกล้าอยู่หรอก”

“เจ้าไม่ได้บอกว่าเจ้าไม่มีสิทธิ์ฆ่าคนหรือ?” โจวเหวินตกใจเล็กน้อย เขาไม่ได้ยินว่ามีข้อห้ามอื่นใดในเหล่าจวินไถอีก

“แน่นอนว่าไม่ สภาพเช่นนี้เป็นประโยชน์มหาศาลต่อมวลมนุษยชาติ มันจะเป็นปัญหาได้อย่างไร? ถ้าเป็นเช่นนี้ ก็คงมีคนหนีไปลี้ภัยที่นั่นบ้าง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีใครกล้าไปลาวจวิน ไต้หวันเลย” อวี้ ชิวไป่ กล่าว

“ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น” โจวเหวินถาม

เนื่องจากเหลาจวินไถถูกครอบครองโดยสิ่งมีชีวิตมิติที่ไม่ปฏิบัติตามกฎของเหลาจวินไถ สิ่งมีชีวิตมิตินั้นจึงสามารถถูกสังหารโดยพลการในเหลาจวินไถโดยไม่มีการลงโทษ แต่มนุษย์ทุกคนที่กล้าเข้าไปก็ถูกมันสังหาร บัดนี้ไม่มีใครกล้าเข้าไปเลย” อวี้ ชิวไป่ ถอนหายใจ “ถ้าเราต้องการสร้างเมืองในเหลาจวินไถ เราต้องฆ่าสิ่งมีชีวิตมิตินั้นเสียก่อน หรือไม่ก็ขับไล่มันออกไป”

“ทำไมฉันถึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สิ่งมีชีวิตมิตินั้นปรากฏตัวขึ้นเมื่อไหร่ หน้าตามันเป็นยังไง” โจวเหวินรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เหลาจวินไถก็เป็นสถานที่ที่ไท่ชางเหลาจวินโบยบินเช่นกัน ถึงแม้เขาจะไม่รู้ความจริงและความเท็จ แต่เขาจะเกี่ยวข้องกับไท่ชางเหลาจวินได้ที่ไหน สิ่งมีชีวิตมิติธรรมดาๆ จะถูกกำจัดตามอำเภอใจได้อย่างไร โจวเหวินรู้สึกว่าเหตุการณ์นี้ช่างเลวร้าย

อย่างไรก็ตาม โจวเหวินรับรู้ถึงความน่าสะพรึงกลัวในภูเขาเหล่าจวินอย่างลึกซึ้ง เหล่าจวินไถและเหล่าจวินซานนั้นคล้ายคลึงกันมาก สิ่งมีชีวิตมิติที่ก่อปัญหาที่นั่น โจวเหวินคิดว่ามันคงไม่ง่ายนัก

“ฉันไม่กล้าเข้าไป ฉันได้ยินคนพูดว่าสิ่งมีชีวิตในมิตินั้นแปลกมาก เหมือนสิงโต ไม่ใช่สิงโต เหมือนเสือ ไม่ใช่เสือ มีเกล็ดอยู่ทั่วตัว เหมือนยูนิคอร์นในตำนาน สูงกว่าสามเมตร ไปมาเหมือนลม ไม่มีใครหนีรอดจากการกัดของมันได้เลย” หยู ชิวไป๋ เล่าข้อมูลทั้งหมดที่เขาเคยรวบรวมไว้ก่อนหน้านี้ให้โจว เหวินฟัง

อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่เขาเก็บรวบรวมมาได้มาจากผู้รอดชีวิตหลายราย และไม่ควรมีความขัดแย้งกันมากนัก

โจวเหวินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างรอบคอบอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่เข้าใจที่มาของสิ่งมีชีวิตเมตาตัวนี้ แต่รู้สึกเพียงว่ามีคนสามารถมองเห็นมันได้จริงๆ และระดับก็ดูไม่สูงเกินไปนัก

“จะพูดได้ไหมว่าความสามารถของสัตว์มิตินั้น คล้ายกับคัมภีร์เต๋าของฉัน สามารถทำลายพลังต้องห้ามได้ ดังนั้นมันจึงสามารถฆ่าผู้คนในเหล่าจุนไถได้ตามต้องการ” โจวเหวินเดาในใจ

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง โจวเหวินก็ตัดสินใจไปดูเหล่าจุนไถก่อน เนื่องจากคนส่วนใหญ่มีโอกาสหลบหนี แม้ว่าเขาจะสู้ไม่ได้ การหลบหนีก็น่าจะไม่เป็นไร

ตอนนี้สถานการณ์เร่งด่วนมาก ยังมีคนไร้บ้านอีกหลายแสนคนในบ้านพักไกด์ พวกเขาไม่สามารถอยู่ข้างนอกโรงเรียนเพื่อกินและนอนได้ แต่ถ้าพวกเขาไม่กินไม่ดื่ม ปัญหาใหญ่ก็เกิดขึ้นได้ง่าย

พวกเขาจะต้องหาสถานที่ให้พวกมันลงหลักปักฐานโดยเร็วที่สุด จากนั้นปล่อยให้พวกมันมีอะไรทำอย่างน้อยก็กินได้ ไม่เช่นนั้นถ้ามีอะไรผิดพลาดขึ้นมา มันก็จะจบลงได้ยาก

คุยกับอวี้ชิวไป๋ ~ www.mtlnovel.com ~ อวี้ชิวไป๋กลับไปโรงเรียนก่อน จัดการคนพวกนั้นให้มั่นคงก่อน ถ้าเซ็นสัญญาได้ก็เซ็นสัญญาก่อน แบ่งส่วน วาดส่วน ระงับส่วน อย่าสร้างความขัดแย้งมากเกินไป ไม่ว่ายังไงก็ต้องอดทนจนกว่าโจวเหวินจะหาสนามมิติที่เหมาะสมได้

โจวเหวินรีบไปหาเหล่าจุนไถด้วยตัวเอง ก่อนจากไป โจวเหวินมอบนกให้หยูชิวไป๋ มีนกตัวหนึ่งอยู่ข้างๆ หยูชิวไป๋ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น ตราบใดที่ไม่มีภัยธรรมชาติเข้ามาแทรกแซง นกน้อยตัวนี้ก็สงบลงได้

แม้ว่าการขยายมิติของโลกจะทำให้ระยะห่างระหว่างภูมิภาคต่างๆ กว้างขึ้นมาก แต่ลู่อี้ก็อยู่ใกล้มาก ดังนั้นโจวเหวินจึงไม่ได้ใช้เวลามากนักและรีบไปที่เหล่าจุนไถ

มองจากไกลๆ เหล่าจวินไถก็เหมือนดินแดนแห่งเทพนิยายบนโลก ตึกอิฐสีฟ้าโอบล้อมด้วยเมฆสีขาว ดูราวกับเทพนิยายจริงๆ

มีอาคารหลายหลังอยู่รอบๆ เหล่าจุนไท ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขตมิติเหล่าจุนไทด้วย

จริงๆ แล้ว โจวเหวินสามารถมองเห็นเพียงโครงร่างของอาคารภายนอกเท่านั้น แต่ไม่สามารถมองเห็นอะไรภายในได้

เมื่อมาถึงทางเข้าเขตมิติ โจวเหวินไม่ได้รีบร้อนเข้าไป เขาหันกลับไปมองข้างนอกก่อน มองหาว่าจะมีรูปแบบมือเล็กๆ ปรากฏหรือไม่