I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 804

ทำลายล้าง

แต่โจวเหวินนั้นถามหยาเอ๋ออีกรอบ แต่เธอก็พยักหน้าแล้วก็ส่ายหน้าตอบตามเดิมไม่พูดด้วยอีก

“เมื่อกี้นี้เธอพึ่งพูดออกมาคำนึงใช่ไหมน่ะ”ถึงแม้ว่าโจวเหวินจะรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นความฝัน แต่เมื่อกี้จู่ๆเธอก็พูดออกมาคำนึงแน่ๆ แต่หลังจากนั้นหยาเอ๋อก็ไม่พูดอะไรอีกเลย

หยาเอ๋อจู่ๆก็ยืนขึ้นแล้วเดินออกไปข้างนอก แต่ผลที่ออกมาคือเธอเดินไปได้ไม่ถึง2ก้าวดีเลยเธอก็ขาอ่อนล้มจ้ำเบ้าลงไปกองกับพื้นแล้ว ดูเหมือนว่าร่างกายของเธอนั้นจะไม่ต่างอะไรจากเด็กน้อยปปรกติเลย

หยาเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเธอจ้องเขม็งก่อนที่จู่ๆร่างของเธอจะลอยขึ้นมาจากพื้น

โจวเหวินนั้นอยากจะบอกอะไรบางอย่าง แต่จู่ๆเขาก็เห็นเธอบินออกนอกหน้าต่างแล้วมุ่งหน้าไปทางตระกูลเสี่ยวทันที

โจวเหวินกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาเลยสวมผ้าคลุมล่องหนแล้วตามไปดูทันที

ภายในตระกูลเสี่ยวนั้นเอง เสี่ยวเทียนฝางกับเสี่ยวหลิวฉีกำลังเตรียมแผนการสำหรับฝึกหนอนไหมน้ำแข็งอยู่ พวกเขาอดใจรอที่จะฝึกมันให้เชื่อไม่ไหวแล้ว

“เจ้าพวกนี้มันของดีจริงๆเลย โหลนี้ไม่ว่าจะเป็นแมลงตัวไหนๆ ถ้าโดนขังไว้ข้างในแล้วยังไงก็จะออกมาไม่ได้อีกเลย มันทำให้ง่ายต่อการจับแมลงขึ้นเยอะเลย”เสี่ยหลิวฉีมองหนอนไหมน้ำแข็งภายในโหลนั้น

เสี่ยวเทียนฟางตอนนี้ก็กำลังมองดูหนอนไหมน้ำแข็งอยู่เหมือนกัน พวกมันดูเหมือนเหนื่อยอ่อนแรงล้า มันคลานไปรอบๆอย่างอ่อนแอเหมือนกับว่ามันกำลังหลับอยู่

เสี่ยวหลิวฉีหยิบแมลงออกมาจำนวนหนึ่งก่อนจะมัดมันด้วยเชือกแล้วหย่อนพวกมันลงไปในโหลเงิน แมลงที่หย่อนลงไปนั้นคืออาหารที่หนอนไหมน้ำแข็งกิน พวกเขาตั้งใจจะล่อหนอนไหมน้ำแข็งด้วยวิธีนี้ ด้วยวิธีการให้อาหารแล้วให้มันอดอาหารเพื่อให้มันฝึก

เสี่ยวหลิวฉีนั้นหย่อนพวกแมลงแล้วเตรียมจะกระตุกพวกแมลงออกมาเมื่อหนอนไหมน้ำแข็งเริ่มเคลื่อนไหวแต่ใครมันจะไปคิดละว่าหนอนน้ำแข็งนั้นจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงมากแล้วกัดกลืนแมลงที่หย่อนลงไปทันที ไม่มีเวลาให้กระตุกแมลงกลับมาเลย

“ความเร็วของมันเร็วเกินไป เวลาฝึกคงจะมีปัญหาแน่ๆ”เสี่ยวหลิวฉีดึงเชือกขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็เตรียมจะมัดแมลงตัวต่อไป

แต่ที่ไหนได้ เจ้าหนอนไหมน้ำแข็งที่อยู่ข้างในนั้น จู่ๆมันก็เลื้อยคลานออกมานอกโหลแล้วไปอยู่ตรงขอบของโหล ทั้งเสี่ยวหลิวฉีและเสี่ยวเทียนฟางนั้นตกใจมากๆ แล้วรีบถอยออกมาทันที

“เป็นไปได้ไงกัน”เสี่ยวเทียนฟางกลัวมากเขารู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปรกติอย่างแรง

ก่อนที่เสี่ยวหลิวฉีจะได้พูดอะไร หนอนไหมน้ำแข็งอีกตัวก็คลานออกมา เหมือนกับว่าตอนนี้โหลแร่เงินใช้ไม่ได้ผลอีกแล้ว

ทั้งคู่วิ่งออกมาข้างนอกห้องทันที แต่ตอนที่เขาออกมาจากห้องนั้น พวกเขาก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า

พวกเขาเห็นอารามขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงจุดศูนย์กลางของพื้นที่ต่างมิติ ตรงนั้นมีแมลงทุกประเภทอยู่กันเต็มไปหมด คนของตระกูลเสี่ยวนั้นพยายามจะจัดการแมลงพวกนั้นแต่แมลงที่พวกเขาฝึกเลี้ยงมานั้นกลับทรยศหักหลังเจ้านายของพวกมันทั้งหมดและเข้าโจมตีเจ้าของของมันเอง ภาพที่เห็นตรงหน้า คือภาพการสังหารหมู่ เสียงกรีดร้อง และเลือดที่สาดกระจายไปทั่ว

“เป็นแบบนี้ไปได้ไงกัน เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย”เสี่ยวเทียนฝางกำลังใจตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ตอนนี้วัดทั้งวัดกลายสภาพไปเป็นเหมือนนรก

“มันต้องมีปัญหา มันต้องมีปัญหาออะไรแน่ๆ ไอ้คนที่ชื่อโจวนั้น มันหลอกเรา เขาไม่ได้คิดอยากจะให้พวกเราได้หนอนไหมน้ำแข็งไปด้วยซ้ำ!!….”เสี่ยวหลิวฉีพูดด้วยความเกลียดชังในใจ ในตระกูลเสี่ยวตอนนี้มีแมลงจำนวนมาก แม้แต่แมงป่องโลหิตระดับเร้นลับก็มี แต่เจ้าพวกนั้นกลับเปลี่ยนฝ่ายแล้วออกมาฆ่าเจ้านายของตัวเองอย่างบ้าคลั่ง รวมไปถึงแมลงระดับเร้นลับหลายๆตัวที่จับได้ก่อนหน้านี้ก็หลุดออกมาจากจองจำแล้วไล่ฆ่าคนอย่างบ้าคลั่ง

จำนวนของพวกมันมีเยอะมาก ด้วยจำนวนที่เยอะขนาดนี้ มันไม่มีทางที่พวกเขาจะหนีออกจาที่นี้ได้เลย

“ไอ้โจว แกนะแก ถึงตายไปฉันก็จะไม่ปล่อยแกไปแน่”เสี่ยวเทียนฟางตะโกนออกมา

แต่บนฟ้านั้นเอง จู่ๆร่างๆนึงค่อยๆบินต่ำลงมา เสี่ยวเทียนฟางกับเสี่ยหลิวฉีมองขึ้นไปทันใดนั้นพวกเขาก็ผงะในทันที คนที่ปรากฏตัวลงมานั้นเป็นเพียงเด็กทารกผู้หญิงอายุแค่ขวบกว่าๆเท่านั้น

แต่ผู้หญิงคนนั้นใบหน้าของไร้เดียงสาและน่ารักแบบเดียวกับที่เด็กน้อยควรจะมี เธอไม่มีสีหน้าอย่างอื่น ไม่ซิ สีหน้าของเธอเย็นชาต่างหาก เธอลอยอยู่บนอากาศแล้วมองลงมายังเสี่ยวเทียนฟางกับเสี่ยวหลิวฉีอย่างเลือดเย็น

แมลงทุกตัวนั้นเข่นฆ่าทุกคนไม่เลือกหน้า แต่แมลงพวกนั้นกลับไม่เข้ามาโจมตีเสี่ยวเทียนฟางกับเสี่ยวหลิวฉีเลย

“นั้นมัน…แก แกคือกุ…กุมารีแมลงงั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไงกัน…”เสี่ยวเทียนฟางมองหยาเอ๋อดีๆแล้วนึกขึ้นมาได้แล้วชี้ตะโกนไปที่เด็กน้อยทันที

ยังไงซะ เขาก็เคยเชื่อมวิญญาณกับผนึกวิญญาณของหยาเอ๋อ ทำให้เขาคุ้นชินกับกลิ่นอายของหยาเอ๋อดี ตอนนี้มันไม่มีผนึกวิญญาณอยู่แล้ว แต่เขาก็ยังได้กลิ่นอายของหยาเอ๋ออยู่ดี

“เป็นไปได้ไงกัน กุมารีแมลงงั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้”เสี่ยวหลิวฉียังคงไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าเด็กน้อยคนนั้นคือกุมารีแมลง เพราะคนตรงหน้าของเขานั้นคือคนเป็นๆ กุมารีนั้นไม่สามารถฟื้นคืนชีพกลับมาเป็นคนได้

“ลองคิดดูดีๆซิ ใครกันที่สามารถควบคุมแมลงจำนวนมหาศาลขนาดนี้ได้ในครั้งเดียว ใครกันที่สามารถสั่งการแมลงที่เลี้ยงไว้ให้ทรยศเจ้านายได้ นอกเสียจากกุมารีแมลง อีกอย่าง กลิ่นอายของเธอ ยังไงเธอก็คือตัวจริงแน่ๆ..”เสี่ยวเทียนฟางพูดอย่างหวาดกลัว

ในตอนนั้นเอง หนอนไหมน้ำแข็งก็คลานออกมาแล้วสยายปีกที่อยู่ด้านหลังก่อนจะบินมาที่ข้างๆของหยาเอ๋อ เหมือนกับว่าจะปกป้องนาง

เสี่ยวเทียนฟางเข้าใจเรื่องทุกอย่างทันที ร่างกายของเขาสั่นเครือแล้วพูดแบบกัดฟัน “เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว จริงๆแล้วไอ้คนที่ชื่อโจวนั้นมันไม่มีความสามารถอะไรเลย โหลเงินพิเศษที่ทำให้หนอนไหมน้ำแข็งยอมจำนนนั้นมันเป็นของปลอม ปลอมได้ทุกอย่างเลย หนอนไหมน้ำแข็งนั้นไม่ได้อยากจะยอมอะไรเลย แต่ทุกอย่างมันเป็นฝีมือของยัยนั้น ยัยนั้นบงการเรื่องทุกอย่าง …ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีพลังมากขนาดนี้…”

เสี่ยวหลิวฉีเองก็เริ่มกลัว “มันจบแล้วพี่ใหญ่ มันจบแล้วจริงๆ เราไม่น่าตั้งแต่แรกเลย ตอนนี้นางมาแก้แค้นแล้ว”

คนทั้งตระกูลเสี่ยวนั้นตายหมดแล้วแมลงเป็นกองทัพ ไม่ซิ เป็นคลื่นนั้นโอบล้อมพื้นที่ไปหมด ทั้งวัดนั้นเต็มไปด้วยแมลงเต็มไปหมด เหลือไว้เพียงแค่ที่ๆ2คนนั้นยืนอยู่เท่านั้น

“พวกแก…..ตาย”ทันทีที่หยาเอ๋อพูด แมลงนั้นก็ถาโถมเข้าใส่ร่างของพวกเขาทั้งคู่ทันที

2พี่น้องตระกูลเสี่ยวพยายามจะสู้ แต่จำนวนของแมลงนั้นมันเยอะเกินไปจนโถมเข้าใส่ ฝังร่างของทั้งคู่ทั้งเป็นกัดกินทั้งเนื้อหนัง เครื่องใน กระดูกและเลือดจนไม่เหลือซากแต่อย่างใด

โจวเหวินที่ลอยอยู่บนอากาศนั้นเห็นสภาพที่ย่อยยับของตระกูลเสี่ยวแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้

หยาเอ๋อนั้นต้องการล้างแค้น แต่การล้างแค้นแบบนี้มันออกจะโหดเกินไปหน่อยจริงๆ เธอไม่สนเลยว่าจะเป็นใครหน้าไหน ถูกหรือผิด จริงๆแล้วทั้งตระกูลเสี่ยวอาจจะไม่ใช่คนเลวทั้งหมด แต่ทุกคนนั้นต้องรับชะตากรรมเดียวกันทั้งหมด

โจวเหวินนั้นจริงๆก็ไม่ได้สงสารตระกูลเสี่ยวหรอก แต่เขาเริ่มหวั่นๆใจกับตัวตนอย่างหยาเอ๋อแล้ว ถ้าเขาเก็บเธอไว้กับตัวในอนาคต แล้วถ้ามีวันหนึ่งหรือใครบางคนที่ทำให้เธอโมโหขึ้นมาละก็ เธออาจจะทำลายทุกอย่างแบบเดียวกับที่ทำกับตระกูลเสี่ยวก็ได้ และจะเหมารวมทุกคน ไม่ว่าจะเป็นตัวเขาหรือเพื่อนของเขาด้วย

ในตอนที่โจวเหวินกำลังคิดอยู่นั้นเอง แมลงทั้งหมดก็เริ่มหนีหายจากไป ตอนนี้ที่นี้ไม่มีใครเหลือแล้ว เหลือเพียงหยาเอ๋อที่บินอยู่พร้อมกับหนอนไหมน้ำแข็ง2ตัวที่บินอยู่ข้างๆ

โจวเหวินหยิบเอาโหลเงินที่เขาได้มาจากตู่กู๋จงขึ้นมาแล้วเก็บหนอนไหมน้ำแข็งที่ลงหม้ออย่างว่าง่ายตามเดิม