I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 805

เทพมังกร

“ตอนนี้เธอเป็นอิสระแล้ว อยากทำอะไรก็ทำได้ ทำทุกอย่างที่อยากทำได้เลย”โจวเหวินพูดแล้วมองหยาเอ๋อที่อยู่ตรงหน้าของเขา

หยาเอ๋อมองดูโจวเหวิน แต่ไม่พูดอะไรออกมา โจวเหวินรู้แล้วว่าเธอพูดได้ แต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเลือกที่จะไม่พูด

“แล้วมีที่ไหนอยากไปไหม มีอะไรที่อยากทำรึเปล่า”โจวเหวินถามหยาเอ๋อ

หยาเอ๋อส่ายหน้า เธอถูกตระกูลเสี่ยวทำให้กลายเป็นกุมารีตั้งแต่เธอยังไม่เกิด ทำให้เธอไม่รู้ว่าอยากจะไปที่ไหน หรืออยากทำอะไรจริงๆกันแน่ เพราะเธอไม่เคยได้คิดหรือทำอะไรแบบที่ใจต้องการเลย

“ถ้างั้นก็ติดตามฉันมาก่อนแล้วกัน แต่ถ้าจะอยู่กับฉัน เธอต้องทำตามกฎของฉันด้วย ถ้าเธอทำได้ เธอก็จะไปไหนมาไหนกับฉันได้ทุกที่ แต่ถ้าเธอทำไม่ได้ เธอก็ต้องออกไปตามทางของเธอเอง”โจวเหวินมองดูหยาเอ๋อแล้วพูด

หยาเอ๋อไม่พูดอะไร เธอแค่มองโจวเหวินนิ่งๆ

“ข้อแรก ถ้าเธออยากจะตามฉันมา ถ้าไม่มีคำสั่งจากฉัน ห้ามทำร้ายคนอื่นโดยเด็ดขาด ข้อที่2 ห้ามใช้หรือสั่งแมลงไปทำร้ายใครโดยที่ฉันไม่อนุญาต ข้อที่3เธอจะเถียงหรือมีเหตุผลมาขัดฉันก็ได้ แต่สุดท้าย เธอต้องฟังที่ฉันพูดด้วย ข้อที่4 ห้ามแสดงพลังอิทธิฤทธิ์ของเธอต่อหน้าคนอื่นสุ่ม4สุ่ม5 ทำได้รึเปล่า”โจวเหวินมองดูหยาเอ๋อแล้วถาม

หยาเอ๋อจ้องโจวเหวินกลับ แล้วพยักหน้า เธอไม่มีความลังเลอะไรในใจเลยด้วย

พอเห็นว่าหยาเอ๋อพยักหน้า โจวเหวินก็รู้สึกแปลกๆ ใจนึงก็ดีใจแหล่ะ แต่อีกใจนึงก็อดเป็นห่วงไม่ได้

ไม่ว่าตอนนี้หยาเอ๋อจะเรียกว่าเป็นคนแล้วหรือยังไงก็ตาม แต่โจวเหวินก็ยังไม่รู้ว่าว่าในตัวของหยาเอ๋อนั้นจะยังมีคำสาปหรือพลังอะไรที่เกี่ยวกับกุมารีอยู่อีกรึเปล่า ซึ่งเธออาจจะมีปัญหาในอนาคตได้

แต่เท่าที่โจวเหวินรู้คือ อย่างน้อยเขาก็สามารถดูแลเธอได้ในตอนนี้

โจวเหวินไปซื้อเสื้อผ้าให้กับหยาเอ๋อ ถึงแม้ว่าเธอจะพูดไม่ได้แต่เธอก็ฉลาดมาก โจวเหวินพูดอะไรเธอก็ทำตามได้ตลอด ดูเหมือนเป็นเด็กดีคนนึงเลย ดูไม่เหมือนกับเด็กที่โตมากับตระกูลเสี่ยวที่โหดร้ายทารุณเลย

“โจวเหวิน นี้นายไปเก็บเด็กที่ไหนมาอีกวะเนี่ย”หลี่ซวนถามโจวเหวินด้วยความตกใจทันทีที่เห็นโจวเหวินหิ้วกระเตงเด็กทารกไว้ที่หลัง

“เก็บได้ข้างทางหน่ะ”โจวเหวินพูด

“หลงทางรึเปล่าอะ”หลี่ซวนพูด

“เปล่าหรอก ที่ๆฉันเจอเด็กคนนี้เป็นพื้นที่ต่างมิติที่เต็มไปด้วยแมลงเต็มไปหมดน่ะ คงไม่มีใครพาเด็กไปที่นั้นแน่ๆ”โจวเหวินพูด

“โลกนี้มันชั่งโหดร้ายเนอะ ถึงขนาดทิ้งเด็กตัวเล็กๆที่น่ารักแบบนี้ได้ลงคอ”หลี่ซวนมองเด็กสาวด้วยความสงสาร

“ไม่รู้ละ แต่ที่ๆคือตอนนี้ฉันวางแผนจะรับเลี้ยงเธอไว้ก่อน”โจวเหวินหยิบเอาโหลแมลงออกมาแล้วยื่นให้หลี่ซวน “ในนั้นมีหนอนไหมน้ำแข็งง2ตัวอยู่ข้างใน

“แล้วตระกูลเสี่ยวละเป็นไง”หลี่ซวนถาม

“โดนกุมารีตัวนั้นถล่มยับไปละ”โจวเหวินไม่ปิดบังแต่ก็ไม่อยากพูดถึงเท่าไร ภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาโหดร้ายพอสมควรเลย

“ผลกรรมมันตามทันแล้วละ เรื่องจริงใช่ไหมเนี่ยที่พวกนั้นฆ่าแล้วเอาศพวิญญาณของเด็กมาทำกุมารทองหนะ”หลี่ซวนพูด

“แล้วเด็กนี้มีชื่อไหม”หลี่ซวนถาม ก่อนจะลูบหัวนาง

“หยาเอ๋อ ฉันตั้งชื่อเธอเอง”ตอนที่หลี่ซวนแตะหัวของหยาเอ๋อนั้น เธอก็ไม่ค่อยได้แสดงสีหน้าอะไรเท่าไร โจวเหวินเลยแอบๆโล่งใจ

“ตั้งชื่ออะไรของนายวะเนี่ย เด็กออกจะน่ารักน่าเอ็นดู ทำไมไม่ตั้งชื่อดีๆหน่อยละ อย่างเช่นแบบเสี่ยวหยา เสี่ยวเอ้อ ไรเงี่ย อย่างน้อยก็น่าจะดีกว่าหยาเอ๋อหลายต่อหลายเท่าแน่ๆละ ไม่เอาอะ ไม่เอา นายต้องตั้งชื่อให้เธอใหม่เลยนะ”หลี่ซวนพอได้ยินชื่อหยาเอ๋อแล้วส่ายหัวทันที

“เรื่องนั้นไว้ค่อยคุยกันทีหลังน่ะ ตอนนี้ชื่อหยาเอ๋อไปก่อน”โจวเหวินไม่รู้จะตั้งชื่ออะไรดี เลยตั้งอันนี้ไปก่อน

เรื่องของตระกูลเสี่ยวนั้นโดนถล่มเละราบเป็นหน้ากลองภายในคืนเดียวเทท่านั้น หลายๆคนที่เห็นเหตุการณ์เห็นว่ามีร่องรอยของแมลงจำนวนมหาศาล คาดเดาว่าตระกูลเสี่ยวน่าจะโดนพวกแมลงเล่นงาน ส่วนเหตุกาณ์จริงๆนั้นไม่มีใครบอกได้

เรื่องที่ตระกูลเสี่ยวแห่งเชียงรายถูกทำลายสิ้นในคืนเดียวนั้นกลายมาเป็นตำนานเมืองที่เล่าต่อกันแบบปากต่อปาก หลี่ซวนเองก็ตั้งใจจะไปที่บ้านตระกูลตู่กู๋กับตู่กู๋จงเพื่อเรียนรู้วิชาแมลงต่อ แต่โจวเหวินเองตั้งใจจะอยู่ที่นี้ต่อ เพราะว่าก่อนหน้านี้เขาฝากสปอร์โบราณเข้าไปในตัวของแมลงเทพมังกรแล้ว โจวเหวินเลยอยากจะรอดูผลลัพท์ของมันมากกว่า

สปอร์โบราณนั้นจนถึงตอนนี้ก็ยังแฝงร่างไม่เสร็จ แล้วก็ยังไม่ตายด้วย โจวเหวินเลยไม่รู้ว่าภายในนั้นเกิดอะไรขึ้น

หลี่โหมวไป่เองก็กลับลั่วหยางไปพร้อมๆกับคนของเขาแล้ว กู๋ฉานชุยโทรมาบอกว่าเขาพบวิธีการเก็บแมลงหมอกซากศพได้แล้ว และให้โจวเหวินกลับมาเอาน้ำเต้าได้

โจวเหวินตอนนี้ยังไปไม่ได้ กู๋ฉานชุยเลยให้กู๋โหลวเอาน้ำเต้ามาให้เขาที่เชียงรายแทน ระหว่างนั้นโจวเหวินก็ฟาร์มเกมส์ไปเรื่อยๆระหว่างรอข่าวจากสปอร์โบราณ

เกมส์สุสานดาบโบราณกับหุบเขาไร้หวนคืนนั้นเป็นเกมส์ที่ฟาร์มดีมากๆ ในนั้นมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติหลากหลาย ตอนนี้โจวเหวินฟาร์มหลักๆ2ที่นี้ +กับสัตว์อสูรหายากและสัตว์อสูรระดับเร้นลับทั้งหลายที่ฟาร์มได้วันละครั้ง

หุบเขาไร้หวนกลับทางแยกด้านขวานั้น โจวเหวินลองไปหลายรอบมากๆแล้ว แต่ผลที่ออกมาคือเป็นเหมือนเดิมไม่ว่าโจวเหวินจะรีบไป จะบินไป หรืออะไรยังไงโจวเหวินก็ตายโดนที่ไม่รู้สาเหตุอยู่ดี

เพราะงั้นตอนนี้โจวเหวินเลยยังไม่รู้ว่าทำไมตัวละครของโจวเหวินถึงตายในหิมะ

“ด้วยความสามารถของสดับวานรกับราชานรกก็แล้วถ้ามันมีแมลงซ่อนอยู่ในหิมะยังไงเราก็น่าจะหาเจอซิ ลองใช้วิญญาณชีวิตของเต๋าดูก็แล้ว มันก็ไม่ได้มีคำสาปอะไร แล้วทำไมตัวฉันถึงตายได้ละ”โจวเหวินศึกษาพยายามหาความลับของมัน

โจวเหวินนั้นคาดการณ์ส่วนมากที่ไปตายกันในหุบเขาไร้หวนกลับนั้นคือเดินขวาแล้วก็หลงกันมาตายในหิมะเนี่ยละ

ยังไงซะคนที่ไปทางซ้ายได้ก็ต้องไปเจอกับแมลงจำนวนมหาศาลอยู่แล้ว มีน้อยคนมากที่จะหาทางจัดการกับแมลงได้ แต่ทางขวานี้เดินไปถึงจะจัดการกับแมลงได้ก็ตายอยู่ดี

ตอนที่โจวเหวินเล่นเกมส์นั้นเอง หยาเอ๋อก็นั่งมองเขาเล่นเกมส์อยู่ที่เก้าอี้เล็ก

ถึงแม้ว่าหยาเอ๋อจะหัวใจไม่เต้น แต่เธอก็ไม่ต่างอะไรจากเด็กปรกติทั่วๆไป เธอต้องกิน แล้วก็โต โจวเหวินนั้นรู้สึกได้เลยว่าเธอค่อยๆโตขึ้นอย่างช้าๆด้วยความเร็วแบบเดียวกับเด็กปรกติเลย

…

ในโลกที่เหมือนกับเป็นดินแดนลึกลับ มีปราสาทหลังมหึมาตั้งตระหง่านอยู่บนยอดเขา ที่บนยอดสุดของปราสาทนั้นมีรูปปั้นที่เหมือนกับงูผสมมังกรอยู่ด้วย

บนยอดเขาเทพมังกรนั้นเอง มีเพียงแค่บันไดหมื่นลี้เท่านั้นที่จะเดินขึ้นไปถึงได้ และต้องเดินเท้าไปจนสุดทางเท่านั้น

ชายสวมชุดสีขาวเดินไปที่บันได โดยมีสายฟ้าผ่าซัดลงมาตรงหน้าของเขาก่อนที่เขาจะได้ขึ้นบันได

“หวังหมิงหยวน เจ้ามีหน้าที่ปกป้องต้นไม้เทพ แต่เจ้ากลับละทิ้งหน้าที่ของเจ้าโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต แต่กลับมาที่ภูเขาเทพมังกรแห่งนี้ เจ้าไม่รู้งั้นรึว่าที่นี้ คือสถานที่อยู่ของเทพมังกร ไม่ใช่ที่ๆสายพันธ์เลือดผสมอย่างเจ้าจะมาได้ เจ้าครึ่งมนุษย์อดสู”ก่อนที่จะได้ขึ้นบันไดนั้นเอง จู่ๆก็มีสัตว์ประหลาดที่มีหางเป็นงูโผล่ขึ้นมาขวางทางหวังหมิงหยวน

“ตั้งแต่นี้ไป ข้าจะกลายเป็นราชา แห่งเทพมังกร”หวังหมิงหยวนพูดอย่างใจเย็น