I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 806
ระดับมหันตภัย
สัตว์ประหลาดหางงูที่ป้องกันบันไดหินอยู่นั้นพอได้ยินแบบนี้แล้ว มันก็เหมือนได้ฟังเรื่องขำขันที่สุดในโลก มันหัวเราะออกมาการใหญ่จนน้ำตาแทบไหล
“นี้เจ้าคิดจริงๆเหรอว่าเจ้าจะกลายไปเป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่แบบนั้นได้ทั้งๆที่เจ้าพึ่งจะกลายเป็นระดับเร้นลับเองหน่ะ ในสงครามระดับมิตินั้น มนุษย์ที่เรียกว่าระดับเร้นลับอย่างพวกเจ้าก็เป็นได้แค่หน่วยล่อซื้อที่วิ่งไปตายเท่านั้นละ เพราะว่าถึงตอนนั้น พวกเจ้าจะต้องข้ามผ่านกำแพงที่กั้นระหว่างมิติ และมีเพียงแค่เหล่าสิ่งมีชีวิตทรงพลังที่ถูกกักขังไว้ตั้งแต่โบราณกาลบนโลกเท่านั้นที่สามารถเข้าร่วมสงครามได้”
สัตว์ประหลาดตัวนั้นพูดต่อ “มันก็เหมือนกับการที่มนุษย์อย่างพวกเจ้าอาศัยอยู่บนอวกาศไม่ได้เพราะว่าไม่มีอากาศหรือสภาพแวดล้อมอื่นๆที่พวกเจ้าต้องการสำหรับการดำลงชีวิตนั้นแหละ กับอีแค่การเป็นระดับเร้นลับมันต่างจากการสงครามระหว่างมิติมาก สำหรับสงครามนั้นก็เหมือนกับการพาสังคมมนุษย์ของพวกเจ้าไปปล่อยสู่อวกาศที่ไม่มีแม้แต่อากาศให้หายใจยังไงละ”
“ขอแค่เรียนรู้ที่จะหายใจและใช้ชีวิตได้ ยังไงมันก็ยังมีความหวังอยู่แล้ว”หวังหมิงหยวนพูด
“โฮ่โฮ่ ความหวังที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้ หาใช่ความหวังไม่ เจ้าคงไม่เข้าใจตัวตนระดับราชาเทพมังกรซินะ มดปลวกอย่างเจ้าไม่ควรจะเข้ามาที่นี้ด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่ปกป้องต้นไม้เทพเลย จะให้มาเป็นคนรับใช้ของที่นี้ เจ้ายังไม่มีสิทธิ์เลย เต่เจ้ากลับคิดอาจหาญท้าทายท่านราชาเทพมังกรอย่างนั้นเหรอ ข้าเองก็ไม่รู้จะทำยังไงดีเลย เจ้าไม่ต้องไปถึงราชาเทพมังกรหรอก ให้ข้าคนนี้ได้สั่งสอนเจ้าดีกว่าว่าความแข็งเกร่งที่แท้จริง มันเป็นเช่นไร” สัตว์ประหลาดตัวนั้นพุ่งเข้าโจมตีหวังหมิงหยวนทันที พลังทำลายล้างของงมันนั้น ถาโถมเข้าใส่หวังหมิงหยวนเทียบเท่าได้กับสุดยอดพลัง
ของเบม่อนได้เลย
หวังหมิงหยวนนั้นไม่สนใจเดินต่อไปทีละก้าว ทีละก้าว โดยไม่สนการโจมตีนั้นแม้แต่น้อย ถึงแม้ว่างูยักษ์นั้นจะเข้าถึงตัวของเขาแล้วก็ตาม
แต่ทันใดนั้นหมัดของมันก็แตกสลายกลายเป็นความว่างเปล่าทันที
“นี้เจ้า ทำลายกำแพงของมิติมาได้แล้วอย่างนั้นรึ เจ้าเลยคิดว่าเจ้าจะสามารถสู้กับท่านราชาเทพมังกรได้ละซิท่า โอหังเสียจริง”ถึงแม้ว่ามันจะพูดแบบนั้นแต่สีหน้าของมันจริงจังมากโดยทีไม่มีการยั้งมือ เมื่อกี้มันเอาจริง กะจะฆ่าจริงและมันก็เกือบจะตายจริงๆด้วย
มันมองหวังหมิงหยวนเดินตรงเข้าไปทีละก้าว ทีละก้าว ก่อนที่มันจะผสานมือเข้าด้วยกันก่อนจะโจมตีด้วยท่าเหมือนงูพิษเข้าโจมตีศัตรู
“ข้าจะแสดงให้เจ้าเห็น พลังที่แท้จริงของเทพมังกร ….พญามังกรทยานฟ้า…”สัตว์ประหลาดหางงูคำรามพร้อมพลังที่มหาศาลปะทุออกจากร่างกายจนถึงขีดสุด จากนั้นมันก็พุ่งกวาดทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้าเหมือนคลื่นยักษ์แล้วซัดเข้าหาหวังหมิงหยวนจากทุกทิศทาง
งูยักษ์นับไม่ถ้วนที่เขมือบได้แม้กระทั้งแสงสว่าง แต่พอพวกมันเข้าใกล้หวังหมิงหยวน พวกมันกลับสลายหายไปสู่ความว่างเปล่า ไม่สามารถแตะตัวของหวังหมิงหยวนได้เลย เหมือนกับว่าได้รับการปกป้องจากพระเจ้าอยู่ยังไงอย่างงั้น
“…บ้าหน่ะ เป็นไปได้ไงกัน…” สัตว์ประหลาดหางงูนั้นใช้พลังขั้นสูงสุดแล้วแต่ก็ยังแตะแม้แต่เสื้อผ้าของหวังหมิงหยวนไม่ได้ ทำให้เขาเริ่มหวาดกลัวขึ้นมา
แถมหวังหมิงหยวนนั้นอยู่ห่างจากเขาแค่ไม่ถึง3เมตร ระยะแบบนี้ปรกติต้องโดนไปแล้วแท้ๆ
“เทพมังกรมันไม่ใช่แบบนั้นหรอกนะ”หวังหมิงหยวนมองสัตว์ประหลาดหางงู ก่อนจะสะบัดมือเบาๆ ทำให้สัตว์ประหลาดนั้นโดนขว้าด้วยมือขนาดใหญ่ที่มองไม่เห็นก่อนจะโดนเหวี่ยงออกไปอย่างแรง
ตู้ม!
ร่างของเขาโดนเหวี่ยวไปกระแทกกับกำแพงหินอย่างแรงทำให้เกิดเป็นรูขนาดใหญ่ กระดูกทั่วร่างของมันแตกหมด ตัวชุ่มไปด้วยลือด มันพยายามลุกหลายครั้งแล้วแต่ก็ลุกไม่ขึ้น มีแต่เลือดที่พุ่งออกมาจากปาก
“แกเป็นตัวอะไรกันแน่น่ะ ระดับของแกมันไกลเกินไปแล้ว”สัตว์ประหลาดหางงูมองหวังหมิงหยวนด้วยความหวาดกลัว หวางหมิงหยวนผู้ซึ่งโดนสายฟ้าจุตินับไม่ถ้วนผ่ามาแล้ว
หวังหมิงหยวนนั้นกลายเป็นระดับเร้นลับ และไม่นานเขาก็ทำลายกำแพงแห่งมิติและเข้าสู้โลกต่างมิติเต็มตัวด้วยพลังของ6วิหาร จากนั้นเขายังโดนลงทัณฑ์ด้วยสายฟ้าจุติ จนกระทั้งเขากลายเป็นระดับที่สูงกว่า ระดับที่มีชื่อว่า “มหันตภัย”ได้อย่างว่องไว
ในบรรดาสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับนั้น มีแค่ไม่กี่ตัวเท่านั้นที่จะได้กลายเป็นระดับมหันตภัยได้
หวังหมิงหยวนไม่ตอบอะไร เขาเดินขึ้นไปตามบันไดหินเรื่อยๆ มุ่งหน้าเข้าสู่ตำหนักมังกร บนยอดเขาทีละก้าว ทีละก้าว
“ถึงเจ้าจะกลายเป็นระดับมหันตภัยแล้ว เจ้าก็อย่าคิดนะว่าจะสามารถเอาชนะท่านราชาเทพมังกรได้หน่ะ ตัวตนอย่างเจ้า มันก็เป็นแค่….มด”สัตว์ประหลาดพูดคำสุดท้ายออกมาแล้วสิ้นลมไป
…
โจวเหวินนั้นรอแล้วรออีกจนกระทั้งเขาทนรอข่าวว่าสปอร์โบราณนั้นสำเร็จหรือไม่ไม่ไหว เพราะว่าระยะห่างระหว่างเขากับสปอร์โบราณมันห่างกันเกินไป ทำให้โจวเหวินไม่สามารถรับมันกลับได้ด้วย เขาเลยเริ่มกังวล
ดูเหมือนว่าฉันจะต้องไปที่แม่น้ำซากมังกรอีกแล้วซินะ จะได้ไปตามหาแมลงเทพมังกร ถึงแม้ว่าจะแฝงร่างไม่สำเร็จ แต่อย่างน้อยจะได้ไปรับสปอร์โบราณกลับมาได้ซักที”โจวเหวินนั้นตอนนี้พึ่งแค่พลังของไท่ซุยกับเจ้านกแล้วก็หยาเอ๋อ เเค่นี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องกลัวพวกแมลงแล้ว เพราะงั้นเขาจึงวางแผนไปที่แม่น้ำซากมังกรด้วยตัวคนเดียว
โจวเหวินนั้นไม่รู้จักตระกูลช่างทำเรือและเขาก็ไม่คิดจะจ่ายเงินมหาศาลเพื่อซื้อเรือแบบพิเศษด้วย เขาเลยซื้อแค่เรือเร็วปรกติ แล้วให้ขนส่งเรือเร็วนั้นไปที่แม่น้ำซากมังกร
“เดี๋ยวก่อนนะ นี้นายจะเอาเรือแบบนั้นมาทำอะไรที่แม่น้ำซากมังกรเนี่ย”คนที่กำลังจะเข้าไปจับแมลงที่แม่น้ำซากมังกรเห็นเรือเร็วของโจวเหวินพอดีเลยเข้ามาถามด้วยความสงสัย
“ไปจับเมลงครับ”โจวเหวินตอบ
ชายคนนั้นมองโจวเหวินก่อนจะถาม “เดี๋ยวก่อนนะ สหาย นายมาจากต่างประเทศใช่ไหมเนี่ย”
“ผมพึ่งมาถึงเชียงรายเมื่อไม่กี่วันนี้เองครับ”โจวเหวินตอบจริงจัง
“ไม่แปลกใจเลย ฉันว่านายคงยังไม่รู้คำสาปของแม่น้ำซากมังกรละซิท่า เรือธรรมดาแบบนายหน่ะ จะโดนพวกแมลงลุมทึ้งทันทีที่ลงไปที่แม่น้ำ นายต้องไปหาเรือที่กันแมลงมาได้ก่อนนะ”ชายคนนั้นเตือนด้วยความหวังดี
“แมลงปรกติไม่มาโจมตีเรือผมหรอกครับ”โจวเหวินพูดก่อนจะพาหยาเอ๋อมาข้างๆ ก่อนจะพากันขึ้นเรือพร้อมกัน แล้วสตาร์ทเครื่องเรือออกเดินทางเข้าไปในแม่น้ำซากมังกรทันที
ชายคนนั้นพูดกับเพื่อนที่อยู่ข้างๆ “ไอ้หมอนั้นมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่ขับเรือเร็วเข้าไปในนั้น ถึงแม้ว่าเครื่องยนต์จะไม่ดับตอนอยู่ในนั้นก็จริงแต่เสียงของเครื่องยนต์มันจะล่อฝูงแมลงมาหา ถ้าแมลงพวกนั้นเข้าเครื่องยนต์ได้เมื่อไรก็จบเห่ แถมไอ้หมอนั้นยังเอาเด็กไปด้วยอีก เกินเยียวยาไปแล้วจริงๆ”
ชายคนนั้นดูดีๆแล้วน่าจะเป็นคนจากเขตตะวันออกนะ บ้าบิ่นซะจริง เอาหน่ะ ถ้าเขาอยากจะไปตาย เราก็ห้ามเขาไม่ได้หรอก”อีกคนพูด
โจวเหวินขับเรือตรงเข้าไปเรื่อยๆ มีไท่ซุยและเจ้านกยืนอยู่ที่กาบเรือทั้ง2ข้าง ในขณะที่หยาเอ๋อยืนอยู่ข้างๆโจวเหวิน กำลังมองตรงเข้าไปในแม่น้ำซากมังกรด้วยความอยากรู้อยากเห็น
แมลงในแม่น้ำนี้แค่ได้กลิ่นของเจ้านกอ้วน พวกมันก็หนีกันหมดแล้ว
แต่หยาเอ๋อก็ยื่นมือออกมา จากนั้นก็มีแมลงฝูงหนึ่งบินเข้ามาใกล้ๆเรือ แล้วบินตามเรือแบบนั้นไปเรื่อยๆเหมือนกับว่าทำหน้าที่ปกป้องเรือ
“จะว่าไปแล้ว ไหนๆเราก็ได้น้ำเต้ากลับมาแล้ว จะใช้พลังของหยาเอ๋อจับแมลงมาใส่ในน้ำเต้าบ้างดีไหมนะ”โจวเหวินคิดในใจ
แมลงปรกตินั้นโจวเหวินไม่สนใจอยู่แล้ว แต่ที่โจวเหวินสนใจคือแมลงระดับเดียวกับหนอนไหมน้ำแข็งตั่งหาก