I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 808

ตำนานเทพแมลง
“ฉันเตือนพวกนั้นแล้วแท้ๆว่าอย่าใช้เรือเร็วเข้ามาในแม่น้ำนี้ แต่เขาไม่ยอมมฟังฉันเลย ตอนนี้เขาไม่น่าจะรอดแล้วละ เด็กน้อยคนนี้โชคดีที่ไม่โดนฆ่าตายไปด้วย แต่ตอนนี้เธอกำพร้าแล้ว ยังเด็กมากอยู่เลย จะอยู่ยังไงดีเนี่ย”ชายคนนั้นพูดตอนที่พายเรือตรงมาพยายามจะช่วยหยาเอ๋อ แต่ทันใดนั้นคลื่นน้ำก็ซาดซัดเข้ามาตอนที่มีตัวอะไรบางอย่างพุ่งขึ้นมาจากน้ำ
“พระเจ้าช่วย นั้นมัน…แมลงเทพมังกรงั้นเหรอ แมลงเทพมังกรจริงๆด้วย…”หลังจากที่ชายคนนั้นเห็นร่างอันมหึมาของแมลงเทพมังกร พวกเขาก็สั่นกลัวลืมที่จะหนีไปทันที แขนขาของเขาอ่อนแรงขยับไม่ได้
สำหรับคนที่เลี้ยงแมลงนั้น แมลงเทพมังกรถือว่าเป็นระดับเทพเจ้าเลย
แต่ในตอนนั้นเองที่เขาเห็นแมลงเทพมังกรก้มหัวของมันลงไปที่เรือเร็ว
“จบแล้ว เด็กน้อยมันจบแล้ว”พวกเขาคิดทันทีว่าแมลงเทพมังกรกำลังจะกินเด็กแล้ว
แต่ใครมันจะไปคิดละว่าหลังจากที่มันก้มหัวลงแล้ว ชายที่ยืนอยู่บนหัวของมันก็กระโดดลงมาบนเรือ
ชายผู้ยืนมองแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง คนที่หาญกล้ายืนบนหัวของแมลงเทพมังกรและปรากฏตัวขึ้นมาจากใต้น้ำของแม่น้ำซากมังกรได้นั้นมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ปรกติแล้วมนุษย์จะแตะน้ำในแม่น้ำไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่งั้นจะกลายเป็นศพเดินได้ไปทันที
แต่ชายคนนั้นกลับรอดมาได้ ทั้งๆที่ตัวเปียกชุ่มน้ำจากเม่น้ำ แต่พอลองมองดูชายคนที่พึ่งลงงมาดีๆๆแล้ว เขาก็ต้องตกใจ เพราะคนๆนั้นคือชายหนุ่มคนเดิมที่เขาเตือนด้วยความหวังดี เขาดูปรกติดีทุกอย่าง ยิ่งกว่านั้น เขายังพึ่งลงมาจากหัวของแมลงเทพมังกรเหมือนกับเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาด้วย
“พระ พระเจ้าพ..พ…ช่วย เขาเป็นกีฏเทพมากำเนิดชัดๆ แมลงเทพมังกรที่ไหนจะมายอมให้มนุษย์ปรกติจับหัวของมันได้กัน…”ทุกๆคนตะลึงทันที
โจวเหวินเองก็เห็นพวกเขาแล้วเหมือนกัน เขาเลยสั่งให้ไท่ซุยดำลงไปใต้น้ำก่อนจะแปลงร่างกลายเป็นลูกอ๊อดค่อยว่ายตามเรือมา
โจวเหวินสตาร์ทเครื่องของเรืออีกครั้งก่อนจะขับเรือมุ่งหน้ากลับจากแม่น้ำซากมังกร
“กีฏเทพต้องเป็นเทพแมลงลงมาจุติแน่ๆ”ชายคนนั้นพึมพำด้วยความตกใจเขามองไปตามทิศทางที่เรือเร็วนั้นแล่นไปแล้วคิด ว่ามนุษย์ธรรมดาบ้านไหนเขาทำแมลงเทพมังกรเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงได้ละ มีแต่เทพเท่านั้นละที่ทำได้ และคนๆนั้นต้องเป็นเทพแห่งแมลงแน่นอน
ตั้งแต่นั้นมาตำนานแมลงเทพมังกรกับตำนานเทพแห่งแมลงก็ได้แพร่กระจายไปทั่ว บางคนถึงขนาดสร้างรูปปั้นของกีฏเทพขึ้นมาไว้ใกล้ๆแม่น้ำซากมังกรเลยด้วย
เป็นรูปปั้นของชายหนุ่มปริศนาที่อุ้มเด็กน้อยไว้ในมือแล้วขี่บนหัวของแมลงเทพมังกรดูยิ่งใหญ่
หลังจากนั้น ตำนานเทพแมลงนี้ก็ได้ถูกยอมรับจากคนที่เรียนรู้ศาสตร์เมลงมากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ หลายๆคนในเขตแดนใต้ที่เดิมเคยเคารพเทพแมลงเริ่มออกมาทำกิจกรรมกันอีกครั้ง
หลังจากที่ได้แมลงเทพมังกรมาจากแม่น้ำซากมังกรแล้ว โจวเหวินก็กลับเมืองเหม็งซาทันที โจวเหวินแวะไปหากู๋ฉานชุยก่อนที่เขาจะกลับจากเหม็งซา ไปที่ลั่วหยางทันที
ถึงแม้ว่ารอบนี้จะไม่มีคนนำทางแล้ว แต่โจวเหวินก็จำทางมาได้ตลอด อีกทั้งยังมีเจ้านกไท่ซุยแล้วก็หยาเอ๋อคอยอยู่ข้างๆ ยังไงก็คงไม่เป็นอันตรายแน่นอน
ระหว่างทางกลับโจวเหวินได้ศึกษาการรวมร่างระหว่างลูกอ๊อดโบราณกลายพันธ์ โจวเหวินเลยพบว่า ถ้าลูกอ๊อดโบราณกลายพันธ์นั้น ถ้าจะรวมร่างให้ดี น่าจะเหมาะกับการไปรวมร่างกับสปอร์โบราณมากๆ การที่สปอร์โบราณสามารถแตกตัวเองไปแฝงร่างนั้น เรียกได้ว่าเป็นอะไรที่ไร้เทียมทานมาก แต่ถึงอย่างนั้นความเข้ากันได้ของพวกมันเรียกได้ว่าต่ำเรี่ยดินแลยก็ว่าได้ โอกาสต่ำกว่า20% ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าจะรวมร่างสำเร็จ โจวเหวินเลยไม่กล้ารวมร่าง
โจวเหวินลองเอาสัตว์อสูรระดับเร้นลับหลายๆตัวมาลองรวมร่างกับลูกอ๊อดโบราณกลายพันธ์ดู แล้วพบว่าโอกาสสำเร็จนั้นต่ำมากๆ ดีสุดคือไท่ซุย ซึ่งโอกาสสำเร็จมีถึง69%
แต่มันก็เสี่ยงเกินกว่าที่จะรวมร่างอยู่ดี ถึงแม้ว่าโอกาสสำเร็จจะสูง แต่ไท่ซุยนั้นมีความสามารถในการจัดการกับสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กได้แบบไม่มีใครเหมือน แม้แต่แมลงเทพมังกรยังต้องสยบ ถ้าเกิดรวมร่างล้มเหลวแล้วต้องเสียมันไปมันได้ไม่คุ้มเสียจริงๆ
“มันไม่มีอะไรให้รวมร่างได้แล้วเหรอ”โจวเหวินลองเอาระดับมหากาพย์ที่หายากหลายๆตัวมาลองรวมร่างดู แล้วพบว่าแต่ละตัวนั้นโอกาสไม่ได้สูงเลย สูงที่สุดน่าจะเป็นสิงโตเกราะเวท
“ทำไมถึงได้เรื่องมากจังวะ ตัวที่รวมร่างได้ดันมีแต่สัตว์อสูรที่แปลกๆทั้งนั้นเลย ไหนลองดูซิถ้าไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆฉันจะลองเอามารวมร่างดูกับสิงโตเกราะเวทก็ได้”โจวเหวินคิด เขาเริ่มยอมแพ้กับแผนการที่จะรวมร่างลูกอ๊อดโบราณกลายพันธ์
เอาจริงๆโจวเหวินช่วงนี้ไม่ค่อยได้เอาเวลาไปฟาร์มเท่าไรเลย ส่วนมากเขานั่งศึกษาวิชาปฐมภาคีแห่งความวินาศอยู่ เขาอยากจะลองพัฒนาวิญญาณชีวิตไข่แห่งความวินาศให้กลายเป็นขั้นสูงสุดให้ได้
เพราะวิชาปฐมภาคคีแห่งความวินาศนั้นเป็นแบบเดียวกันกับวิชาเซียน มันเน้นหนักไปที่ค่าสกิลลมปราณ ซึ่งโจวเหวินอยากจะลองดูว่าถ้าไข่แห่งความวินาศเป็นระดับสมบูรณ์ละก็ เขาอาจจะได้ดันค่าความสามารถขึ้นไปถึงขั้น41ก็ได้
หลังจากที่โจวเหวินค้นคว้ามาแล้ว เขาก็พบวิธีใช้ไข่แห่งความวินาศขึ้นมา ไข่นี้มันเด่นในเรื่องพลังตั้งรับ ถึงแม้ว่าจะเป็นขั้นแรก แต่พลังป้องกันของมัน ก็เทียบท่าได้กับสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับเลยทีเดียว
โจวเหวินเลยลองให้ดาบแสงฟันไข่แห่งความวินาศดู ปรากฏว่าไข่นั้นเกิดเป็นรอยฟันยาว ต้องฟัน2ครั้งถึงจะแตก
โจวเหวินลองใช้ดาบทองคำ ดาบทองคำนั้นฟันครั้งเดียวไข่แตก
ซึ่งมันก็ถือเป็นเรื่องที่แปลกใช้ได้ เพราะตอนนี้มันยังอยู่แค่ขั้นเริ่มต้นเท่านั้น ถ้าเกิดเขาพัฒนาถึงขั้นสมบูรณ์ไข่แห่งความวินาศคงสามารถรับการโจมตีของสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับแบบเต็มแรงได้โดยที่ไม่เป็นอะไรเลยด้วย
ยิ่งกว่านั้น ภายในไข่แห่งความวินาศ บาดแผลและลมปราณของโจวเหวินยังสามารถฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็วมากด้วย เหมือนกับว่ามันเป็นเครื่องซ่อมแซมเร่งด่วนยังไงอย่างงั้น
น่าเสียดายที่ไข่แห่งความวินาศเองไม่มีความสามารถทางการโจมตีเลยแม้แต่น้อย แค่ป้องกันและรักษาเท่านั้น
แต่ก็เพราะว่าไข่แห่งความวินาศเป็นวิญญาณชีวิตรูปแบบคล้ายๆกับวิญญาณชีวิตของหลี่ซวน โจวเหวินเลยคิดว่าการจะพัฒนาไข่แห่งความวินาศนั้น จะทำได้โดยการโดนโจมตีเรื่อยๆ
ซึ่งผลการทดลองหลายต่อหลายครั้งพบว่า หลังจากที่ทำไข่แตกแล้วแตกอีกมันก็ฟื้นฟูตัวเองขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไร้วี้แววของการแข็งแกร่งขึ้น
แต่ถึงอย่างนั้นหลังจากโจวเหวินเองบาดเจ็บ ไข่แห่งความวินาศนั้นเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้งที่มันรักษาให้โจวเหวิน
“อย่าบอกนะว่า มันต้องรักษาตัวของฉันถึงจะพัฒนาเนี่ย นี่ฉันต้องเอาตัวเองไปโดนกระทืบอีกกี่ครั้งวะเนี่ย”โจวเหวินคิดแล้วนึกภาพในหัว
ซึ่งมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ไข่แห่งความวินาศนั้นสามารถพัฒนาได้โดยการซ่อมแซมร่างกายของโจวเหวินเอง ซึ่งไข่แห่งความวินาศเองก็ทำงานแปลกๆ โจวเหวินต้องบาดเจ็บจากบาดแผลที่ต่างกันเท่านั้น ไข่แห่งความวินาศถึงจะรักษาแล้วแข็งแกร่งขึ้น แต่ถ้าเป็นอาการบาดเจ็บแบบเดียวกัน ถึงจะรักษาได้มันก็ไม่ได้พัฒนาขึ้นแต่อย่างใด
“นี้ไปโดนกระทืบให้ยังไม่พอ นี้ต้องเลือกวิธีการโดนกระทืบด้วยเหรอ วิญญาณชีวิตนี้มันจะแปลกเกินไปแล้ว”โจวเหวินแทบจะอยากยอมแพ้ แต่เขาก็ต้องทำต่อไป
เพราะยังไงเขาก็หาอย่างอื่นมาทำแทนไม่ได้ เขาเลยลองไป “บาดเจ็บ” รูปแบบต่างๆในเกมส์ แล้วก็ใช้ไข่แห่งความวินาศรักษาเขา
ซึ่งไข่แห่งความวินาศเองก็แข็งแกร่งขึ้นทีละนิด ทีละน้อย จนกระทั้งเมื่อกลับมาถึงลั่วหยาง ไข่แห่งความวินาศเองก็เตรียมพร้อมจะกลายเป็นขั้นพัฒนาแล้ว
“โจวเหวิน นี้ไปแปปเดียวพาเด็กกลับมาด้วยแล้วเหรอ นี้ฉันกลายเป็นคุณยายไปแล้วงั้นเหรอ” หลังจากโจวเหวินกลับมาที่ลั่วหยางได้ไม่นาน อันหลานหยางก็มาหาที่โจวเหวินแล้วเห็นหยาเอ๋อที่นั่งบนโซฟาแล้วตกใจมาก