I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 818

อสูรปฐพี

ในระหว่างทางกลับนั้นเอง โจวเหวินได้พาหยาเอ๋อไปเดินเล่นบนถนนเมืองลั่วหยาง เขารู้สึกได้ชัดเจนมากๆว่าลั่วหยางนั้น ดูจะซบเซาลงจากเมื่อครั้งแรกที่เขามาที่ลั่วหยางมากๆ

ชีวิตมันยากลำบากมากขึ้น แถมยังมีสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำออกมาอีก ในช่วงเวลาที่มีปัญหาแบบนี้ มันเป็นเรื่องยากที่จะมีบ้านที่มั่นคง ยากเข้าไปใหญ่เลยถ้าหากต้องเลี้ยงเด็กซักคน คนส่วนมากจึงเลือกที่จะไม่มีลูกกัน

ถึงแม้ว่ารัฐบาลกลางจะสนับสนุนให้คนมีลูกกันเต็มที่ แต่อัตราการเกิดใหม่ของเด็กแต่ละปีนั้นต่ำลงทุกๆปี

หยาเอ๋อนั้นมองไปรอบๆตัวอย่างอยากรู้อยากเห็น ทุกๆอย่างบนโลกนี้มันใหม่สำหรับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่เด็กจริงๆ แต่ในใจเธอนั้นเธอเด็กกว่าเด็กบางคนซะอีก

เพราะยังไงเธอเองก็โดนกักขังอยู่ในร่างกุมารีมานานมากๆ ยกเว้นแต่เรื่องที่ให้เธอไปสู้ เสี่ยวเทียนฟางก็แทบไม่เอาเธอออกไปไหนเลย

โจวเหวินเลยคิดว่าไหนๆก็ออกมาวันนี้กันแล้ว เขาน่าจะออกมาผ่อนคลายแล้วพาหยาเอ๋อมาเดินเล่นซื้อของอะไรกันซักหน่อยบ้าง ให้เธอได้ลองใช้ชีวิตสนุกๆแบบคนปรกติดูบ้าง ถึงแม้ว่าหยาเอ๋อจะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่แค่มองก็รู้ได้เลยว่าเธอมีความสุขขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

“ถ้ามีเวลาในอนาคตฉันหาเวลาพาเธอมาเดินเล่นอีกดีกว่า”โจวเหวินพูดกับตัวเอง เขารู้สึกว่าเขาต้องดูแลหยาเอ๋อก็จริง แต่เขาไม่เคยรู้สึกตัวเองเลยว่า ถ้าไม่มีหยาเอ๋อ โจวเหวินจะกลายเป็นคนที่เคยชินกับการใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมากเกินไป

แต่พอตอนที่หยาเอ๋อกำลังลองเล่นเกมส์วีอาร์อยู่นั้นเอง โทรศัพท์ของโจวเหวินก็ดังขึ้น ฉางหยูฉีโทรมาหาเขานั้นเอง

“เรื่องที่นายถามฉันเกี่ยวกับเทพวิหกทมิฬหน่ะ นายอยากได้เทพวิหกทมิฬจริงๆหรือว่าแค่อยากได้สัตว์อสูรที่ช่วยให้นายหนีรอดหน่ะ”ฉางหยูฉีถาม

“เอาจริงๆฉันอยากได้สัตว์ขี่ที่วาปได้หน่ะ พอจะคิดออกไหม”โจวเหวินถามตรงๆ

ฉางหยูฉีพูด “จริงๆก็ไม่หรอกแต่ถ้านายอยากจะหนีจริงๆหน่ะ ตระกูลฉางของเรากำลังจะมีการเปิดขายสัตว์อสูรที่สามารถหนีลงดินได้น่ะ บางทีถ้านายมาได้นายอาจจะซื้อไปได้ก็ได้นะ”

“สัตว์อสูรที่มุดดินได้เหรอ มันขี่ได้รึเล่า”โจวเหวินถามทันที

ถ้ามันเป็นสัตว์ขี่ได้ มันก็น่าสนใจมากทีเดียว เพราะว่าสำหรับโจวเหวินการที่มันพาเจ้าของหนีออกมาได้ด้วยถือว่าเป็นเรื่องที่ดีกว่ามาก

นอกจากการวาปแล้ว การมุดลงดินก็เป็นสกิลหนีที่ดีมากๆเช่นกัน เพราะโจวเหวินเองก็อยากได้สัตว์ขี่ที่พาหนีได้จริงๆอยู่ด้วย ถ้ามันขี่ไม่ได้ มันก็ไม่ค่อนจะมีประโยชน์เท่าไร อย่างเช่นไท่ซุย ถึงมันจะมุดลงดินได้แต่มันขี่พาเจ้าของไปด้วยไม่ได้ก็เท่านั้น

“เป็นสัตว์ขี่ ระดับเร้นลับด้วย แต่มีคนมาแย่งซื้อกันเยอะมากเลยละรอบนี้ ฉันคิดว่าราคามันน่าจะสูงเอาเรื่องเลย”ฉางหยูฉีพูด

“ทำไมตระกูลฉางของเธอถึงขายมันละ”โจวเหวินถาม

สัตว์อสูรที่ดีขนาดนั้นใครๆก็อยากได้ ตระกูลฉางกลับขายมัน ทำให้โจวเหวินรู้สึกแปลกๆ ถ้าเป็นสัตว์อสูรของโจวเหวินละก็ เขาจะไม่ขายมันแน่ๆ

“เหตุผลมันซับซ้อนหน่ะ ฉันอธิบายยังไม่ได้หรอก แต่เอาเป็นว่ามันเป็นสัตว์อสูรที่ดีมากๆเลย ถ้านายสนใจก็มาหามาดูกันได้ ฉันจะทำหน้าที่เจ้าภาพที่ดีให้เอง”

“โอเค จะว่าไปแล้วมันคือสัตว์อสูรอะไรกันละ”โจวเหวินถาม

“มันคือ1ในอสูรปฐพี5ธาตุหน่ะ”ฉางหยูฉีคิดก่อนจะพูด “ในดินนั้นมี5ธาตุถูกไหม มีทอง มีไม้ มีไฟ มีดิน ซึงแต่ละตัวก็มีความสามารถต่างกันไป อสูรปฐพีนั้นมีความพิเศษตรงที่ว่า คนที่ได้มันมานั้นต้องได้มันมาจากพื้นที่ต่างมิติและมันจะดรอปให้คนที่มีพรสวรรค์เท่านั้น มันไม่มีประวัติเสียหายอะไรแต่ก็มีคนเยอะเหมือนกันที่อยากได้มัน เพราะงั้นราคามันเลยดีดหน่ะ”

โจวเหวินเข้าใจทันทีว่าอสูรปฐพีนั้นต้องเป็นเหมือนต้นกล้วยเซียนเลย มันเป็นไข่สัตว์อสูรจากพื้นที่ต่างมิติพิเศษเหมือนกัน

หลังจากคุยกับฉางหยูฉีซักพัก เขาก็รู้ได้ว่างานประมูลจะมีขึ้นในเดือนหน้า เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วง

“เดี๋ยวไว้ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันใหม่ด้วยกำลังของฉันตอนนี้ ฉันไม่น่าจะต้องกังวลปัญหากับกรมควบคุมพิเศษอีกแล้วละ แค่เอาแร่เงินที่มีไปขายก็พอแล้ว”พูดถึงเรื่องนี้เขาเลยโทรถามอาเซิงทันทีว่ามีวิธีแลกแร่เงินไหม

“ทางคลังของกองทัพลั่วหยางนั้นกำลังต้องการแร่เงินพิเศษจำนวนมากพอดี ถ้านายน้อยจะขาย ขายให้กับเราโดยตรงก็ได้ครับ เรื่องราคาไม่ต้องห่วงครับ ผมจัดให้นายน้อยแบบไม่ขาดทุนแน่นอน”โจวเหวินตกลงทันที

หลังจากคุยกันเรื่องราคาและรายละเอียดการจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว อาเซิงจู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า “จะว่าไปนายน้อยสนใจไปเดินชมคลังแสงไหมครับ”

“จะดีเหรอ”โจวเหวินประหลาดใจเล็กน้อย

“ไม่มีอะไรแย่ครับ สำหรับคนอื่นคลังแสงเป็นความลับก็จริงแต่นายน้อยไม่ใช่คนอื่นอยู่แล้วครับ อีกอย่าง ผมอยากให้นายน้อยไปดูอะไรอย่างนึงด้วย”

โจวเหวินไม่ได้อยากไปแต่ในเมื่ออาเซิงบอกแบบนั้น เขาเลยตกลงไปก็ได้

หลังจากนัดแนะเวลากันแล้วโจวเหวินก็พาหยาเอ๋อไปที่คลังแสง

คลังแสงนั้นจริงๆแล้วเป็นพื้นที่ต่างมิติ โดยใช้พลังของพื้นที่ต่างมิติในการป้องกันไม่ให้คนนอกเข้ามาได้ แถมคลังแสงที่ว่านี้ยังมีกล้องรักษาความปลอดภัยหนาแน่นมากอีกด้วย

ไม่เหมือนกับที่โจวเหวินคิดไว้เลย คลังแสงที่ว่านั้นมันดูทันสมัยมาก มันมีเครื่องมือเครื่องใช้ที่ทันสมัย ซึ่งดูเหมือนกับจะเป็นแลปในหนังไซไฟซักเรื่อง ไม่ใช่ว่าชีวิตนี้จะได้เห็นแลปใหญ่ๆแบบนี้ได้ง่ายๆ

“ท่านผู้การทำการค้นหาที่นี้มานานมาก ที่นี้มีคำสาปพิเศษที่ส่งผลต่อคนนอกแต่ก็ไม่ได้รบกวนการทำงานของเครื่องมือต่างๆ

โจวเหวินมองเครื่องมือต่างๆที่แขวนเอาไว้ ทั้งกระสุนแร่เงิน โล่เงิน ดาบเงิน เกราะเงินต่างๆนานา ส่วนอันอย่างอื่นที่โจวเหวินยังไม่เคยเห็นนั้นเป็นของเล่นใหม่ที่กำลังพัฒนาอยู่ ยังไม่เปิดตัวเร็วๆนี้ โดยแบ่งพื้นที่วิจัยออกเป็นหลายๆชั้น

โจวเหวินเห็นเครื่องยนต์และเครื่องส่งสัญญาณที่มาจากแร่เงินทำให้เขาตกใจมาก

“ท่านผู้การใส่ใจกับทุกรายละเอียดของคลังแสงนี้มากครั้ง เขาหมดเงินไปมากมายในทุกๆปีและแต่ละปี ค่าใช้จ่ายในส่วนอุปกรณ์และวัตถุดิบแพงมากๆ โชคดีที่นักวิทยศาสตร์นั้นส่วนมากก็มาจากการวิจัยเหมือนกันหมด ไม่งั้นเขาก็ต้องไปเสียตังจ้างวิศวะแพงๆด้วย

“แล้วอาวุธแร่เงินสมัยนี้มันช่วยกำจัดสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับออกไปได้จริงๆเหรอ”โจวเหวินถาม

“แร่เงินปรกติเป็นอาวุธก็ไม่พอหรอกครั้ง แต่ก็เหมือนดาบไม้ไผ่ที่นายน้อยใช้แหล่ะครับ อาวุธแร่เงินพิเศษบางอย่างก็แข็งแกร่งพอจะสู้กับระดับเร้นลับได้ แต่ก็ยังไม่ยืนยันว่าชนะครับ ตอนนี้กำลังวิจัยกันอยู่เลย”ตอนที่อาเซิงพูดนั้นเอง สายตาของโจวเหวินก็หันไปรอบๆแล้วดู

“นั้นอะไรอะ”โจวเหวินถามด้วยความสงสัย

“ลองดูเองเลยดีกว่าครั้บ”อาเซิงไม่ตอบแต่หยิบเอาขึ้นมาให้โจวเหวินดู

เหมือนกับว่าประตูสู่การเรียนรู้ถูกเปิดออก โจวเหวินนั้นตกใจมากทันทีกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า