I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 830
ภูเขาหลงหู
โจวเหวินออกเดินทางไปยังภูเขาหลงหู ตอนนี้เขาเริ่มสงสัยแล้วว่าหลิวหยุนต้องการจะทำอะไรกันแน่
หลังจากที่เดินมาได้ซักพัก โจวเหวินก็ตกใจที่เขาพบว่า จู่ๆวิญญาณชีวิตธุลีดวงดาวจู่ๆก็เติบโตขึ้นเองอัตโนมัติ
“เกิดอะไรขึ้นหน่ะ ทำไมธุลีดวงดาวถึงได้พัฒนาขึ้นเองได้กัน” โจวเหวินไม่รู้ว่าเขาทำอะไรลงไปแต่ที่แน่ๆคือวิญญาณชีวิตธุลีดวงดาวของเขาเติบโตขึ้นจริงๆ
หลังจากลองมาคิดๆดูแล้ว ความเป็นไปได้มันมีแค่อย่างเดียวเท่านั้น คือตอนที่เขาเดิน มันทำให้ธุลีดวงดาวเติบโตขึ้น
โจวเหวินลองดูอีกครั้งและมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ทุกๆครั้งที่โจวเหวินเดิน ยิ่งไกลเท่าไร ความเร็วในการเติบโตก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น แต่พอเขาหยุดเดิน ธุลีดวงดาวก็หยุดเติบโต ยิ่งกว่านั้นการจะเดินวนย้อนทางเดิมมันก็ทำไม่ได้ด้วย ทางที่โจวเหวินไปนั้นจำเป็นจะต้องเป็นแส้นทางที่โจวเหวินไม่เคยไปมาก่อน ธุลีดวงดาวถึงจะพัฒนาไปได้ไว
“การพัฒนาวิญญาณชีวิตธุลีดวงดาวมันน่าสนใจดีแหะ สิ่งที่ต้องทำมีแค่เดินทางแค่นั้นเอง ง่ายมากๆเลย”โจวเหวินอดคิดดีใจไม่ได้ แค่เดินทางเขาก็พัฒนาวิญญาณชีวิตได้ ถือว่าเป็นวิญญาณชีวิตที่พัฒนาง่ายที่สุดแล้วด้วย
“ถ้าเป็นแบบนี้จริง ตอนที่ฉันไปถึงภูเขาหลงหู ป่านนั้นธุลีดวงดาวคงจะพัฒนาไปขั้นพัฒนาแล้วละ”
เพราะว่าตอนนี้มีเรื่องติดค้างในใจอยู่ ทำให้โจวแหวินไม่มีอารมณ์มาแวะพื้นที่ต่างมิติแถวๆนี้ซักเท่าไร โจวเหวินเลยเดินทางสายตรงไปยังภูเขาหลงหู
ภูเขาหลงหูนั้นเดิมทีเป็นพื้นที่ศักดิ์สิทธิ์ของลักธิเต๋า ก่อนจะเกิดพายุต่างมิติ ผู้ตั้งคือเฉิงยี่ผู้โด่งดัง และว่ากันว่า เฉิงยี่คนนั้นฝึกวิชาอยู่ที่ภูเขาหลงหูแห่งนี้
ตามตำนานว่ากันว่า ตระกูลฉางนั้นเป็นลูกหลานของเฉิงยี่ หลังจากที่ภูเขาหลงหูเป็นพื้นที่ต่างมิติ ตระกูลฉางจึงย้ายเข้ามาอยู่ในภูเขาหลงหูและกลายเป็นเจ้าของภูเขาหลงหูในที่สุด
ตำนานว่ากันว่า หลังจากที่ภูเขาหลงหูเปลี่ยนกลายเป็นพื้นที่ต่างมิติแล้ว ก็มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับอาถรรพ์ลึกลับต่างๆมากมายในนั้น ทำให้ที่นั้นกลายเป็นพื้นที่ที่น่าหวาดกลัว นอกจากตระกูลฉางแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปในนั้นอีก
ตระกูลฉางนั้นเก่งจากเรื่องวิชาเล่นแร่แปรธาตุและมนตร์ผนึกกระบี่ ได้ยินมาว่าพวกเขาไม่เพียงแต่จะทำประโยชน์จากที่นี้ได้ แต่มันยังมีสมบัติตกทอดจากเฉิงยี่อยู่ในนั้นอีกด้วย
การที่วีรบุรุษตระกูลฉางสามารถขึ้นครองพลังแบบนั้นได้ เป็นหลักฐานยืนยันที่ชัดเจนของสมบัติเฉิงยี่
ถึงแม้ว่าชื่อเสียงของราชาวีรบุรุษตระกูลฉางจะยิ่งใหญ่มาก แต่ตระกูลฉางนั้นอยู่ใต้เงามืดของ6ตระกูลมานาน พวกเขาไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือนตระกูลเคป และไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนตระกูลเสี่ย พวกเขาเป็นเหมือนป้อมปราการที่เฝ้าระวังภูเขาหลงหูเอาไว้ ทำให้ยากที่จะได้ข่าวอะไรจากตระกูลฉาง
แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่มีใครกล้าดูถูกตระกูลฉาง เอาเข้าจริงแล้ว ตระกูลวีรบุรุษอื่นๆจำเป็นจะต้องขอความช่วยเหลือจากตระกูลฉางซะด้วยซ้ำ
ยิ่งกว่านั้น ตระกูลฉางยังครอบครองเซิฟเวอร์หลักของรัฐบาลกลางอีกด้วยทำให้พวกเขามีข้อมูลมหาศาลไหลผ่านตระกูลฉางตลอดเวลา
การทำงานแบบตระกูลฉางนั้น การจะตรวจสอบพวกเขาได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และการทำให้พวกนั้นประทับใจหรือเป็นมิตรได้ด้วยนั้น ก็ต้องใช้เงินไม่น้อยเหมือนกัน
โจวเหวินมุ่งหน้าตลอดทางไปยังภูเขาหลงหู ระหว่างทางนั้นภาพทิวทัศน์นั้นสวยงามมาก เป็นภาพของภูเขาสูงผสมกับทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ มีหมอกจางๆทำให้แสงอาทิตย์พาดผ่านเหมือนกับแดนสวรรค์บนพื้นโลกยังไงอย่างงั้น
“ว่ากันว่าเฉิงยี่นั้นฝึกวิชาในภูเขาหลงหูจนสำเร็จวิชา ก่อนจะกลายมาเป็นชื่อภูเขาหลงหู(แปลว่าภูเขาพยัคฆ์มังกร) ไม่รู้ว่ามันจะยังมีพยัคฆ์ หรือมังกรอะไรหลงเหลืออยู่ในนั้นอีกไหมนะ”โจวเหวินพูดถึงพื้นที่ต่างมิติในภูเขาหลงหู
ตระกูลฉางนั้นเฝ้าระวังภูเขาหลงหูและสร้างงฐานทัพของตระกูลฉางไว้ที่นั้น คนนอกห้ามเข้าเด็ดขาด และพวกเขามองเห็นภูเขาหลงหูได้จากไกลๆเท่านั้น เพราะงั้นถ้าเขาสามารถดาวโหลดเกมส์นั้นมาได้ ก็คงจะดีไม่น้อย
แต่ถึงอย่างนั้น การประมูลที่จะเกิดขึ้นมันไม่ได้จัดขึ้นในพื้นที่ต่างมิติที่หลงหู แต่มันจัดที่เมืองเล็กๆนอกภูเขาแทน แต่ชื่อของเมืองนั้นก็ชื่อเมืองหลงหูเหมือนกัน
ถึงจะบอกว่าเป็นเมืองเล็กๆดูกันดารก็จริง แต่เมืองหลงหูในปัจจุบันนั้นเทียบเท่ากับมหานครได้เลย
เพราะว่าตระกูลฉางอยู่แถวๆนั้น ทำให้คนหลายๆคนย้ายตระกูลของตัวเองมาใกล้ๆภูเขาหลงหู ทำให้อาณาเขตรอบข้างนั้นหลอมรวมกันจนเป็นเหมืองขนาดใหญ่ โดยมีตระกูลฉางคอยดูแลความสงบอยู่
หลังจากที่โจวเหวินเข้าเมืองหลงหูไปแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าหลิวหยุนนั้นจะต้องติดต่อเขามาโดยตรงแน่ๆแต่ผิดถนัดเลย โจวเหวินรอมานานมาก แต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของหลิวหยุนแม้แต่น้อย
เอาจริงๆ ถึงแม้ว่าหลิวหยุนจะออกเดินทางมาก่อน แต่ระหว่างทางเขาก็เจอเรื่องมากมายซะจนเดินทางมาช้ากว่าทำให้โจวเหวินถึงที่เมืองหลงหูก่อน
“หลิวหยุนคงไม่ตายง่ายๆหรอกมั้ง”โจวเหวินกังวลเล็กน้อย แต่เขาทำได้แค่รอดูเท่านั้น
โจวเหวินยังไม่ติดต่อฉางหยูฉีไปเพราะเขายังไม่รู้ว่าหลิวหยุนต้องการอะไรกันแน่ๆ ถ้าเกิดเขาอยากจะบังคับโจวเหวินให้เข้าไปขโมยของในบ้านตระกูลฉางขึ้นมา การจะบอกฉางหยูฉีล่วงหน้าก็คงจะไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร
โจวเหวินเลยคิดจะหาโรงแรมนอนพัก แต่แล้วโจวเหวินก็เห็นคนที่เดินผ่านมาตรงถนน ดูเหมือนคนที่มาจากแดนตะวันตก
“นั้นมันตระกูลก๊อตเหรอ”โจวเหวินยมองดูๆแล้วสังเกตตราของพวกเขาได้
ถึงแม้ว่าตระกูลก๊อตจะเป็นแค่ชื่อตระกูล แต่ตราสัญลักษณ์ประจำตระกูลของพวกเขาเด่นหลากลางหน้าอก เหมือนกับว่าพวกเขาภูมิใจมากที่เกิดในตระกูลนี้
กลุ่มนั้นนำโดยชายวัยกลางคนที่สูงหล่อเหล่า ใบหน้าและร่างกายของเขานั้นเหมือนถอดแบบออกมาจากรูปปั้นกรีกซะมากกว่า
และดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะรู้สึกได้ว่าโจวเหวินมองไปพอดี เขาเลยมองกลับมาหาโจวเหวินแล้วจำโจวเหวินได้ หลังจากที่เห็นแล้วเขาก็เดินตรงเข้ามาทางนี้พอดี”
“สวัสดีโจวเหวิน ฉันชื่อเมซซิส เป็นสมาชิกตระกูลก๊อต อยากจะเจอนายมานานแล้ว แต่ฉันไม่มีโอกาสได้ไปที่ลั่วหยางซักที การได้มาเจอนายที่นี้ ฉันว่ามันต้องเป็นสิ่งที่พระเจ้าลิขิตมาแน่ๆ”ชายวัยกลางคนที่ชื่อเมซซิสพูดพร้อมรอยยิ้ม
คนจากตระกูลก๊อตที่เหลือก็มองโจวเหวินเหมือนกับว่าสงสัยในตัวของโจวเหวิน
ชายหนุ่มจากตระกูลโนเนม ไม่มีแม้แต่พื้นฐานตระกูลดีๆ แต่กลับสามารถมีชื่อเสียงโด่งดังในรัฐบาลกลางได้มันก็ยอดเยี่ยมมากอยู่แล้ว แถมโจวเหวินยังเป็นลูกศิษย์ของหวังหมิงหยวนคนนั้นอีกด้วย มันยิ่งทำให้คนสนใจกันมากไปใหญ่
“มีอะไรเหรอ”โจวเหวินถามแล้วมองเมซซิส
เอาเข้าจริงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับ6ตระกูลก็ไม่ค่อยจะดีเท่าไรนัก แต่ยังไง6ตระกูลก็เป็นผู้กุมอำนาจในรัฐบาลกลาง การที่โจวเหวินมีตัวตนขึ้นมาเด่นหลาแบบนี้ จะให้6ตระกูลญาติดีด้วยก็คงจะไม่ใช่เรื่องเท่าไร
“ถ้าเป็นไปได้ฉันเองก็อยากจะมาประลองกับนายอย่างเท่าเทียมหน่ะ”เมซซิสพูด
“เมซซิส คุณโหดร้ายเกินไปแล้วนะมาท้าดวลกับหนุ่มน้อยแบบนี้หน่ะ”ฉางชุนชิวเดินตรงเข้ามากลางวง
แน่นอนละว่าที่นี้เป็นเขตภูเขาหลงหู ถ้าคนอย่างโจวเหวินกับเมซซิสมารวมตัวกันที่นี้ได้โดยที่ตระกูลฉางไม่รู้เรื่องอะไรเลย พวกเขาก็คงไม่ใช่ตระกูลฉางแล้วละ
เมซซิสยิ้ม “กฎของตระกูลก๊อตหน่ะมันต่างจากเขตตะวันออกของพวกนายนะ คนที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่จะได้รับการยกย่อง และโจวเหวินเองก็แกร่งมากพอที่จะคู่ควรเป็นคู่ประลองของฉันด้วย”
ฉางชุนชิวพูดด้วยรอยยิ้มแบบเฉือดเฉือน “ถ้างั้นก็รอให้โจวเหวินไปที่ตระกูลก๊อตของคุณเถอะครับ แล้วค่อยท้าประลอง ตอนนี้เขาเป็นแขกของผม”
YOU MAY ALSO LIKE
เจ้าแมวเหมียวๆ
รู้สึกว่ารุ่นพี่คนนี้คิดจะเอาเปรียยบโจเหวินทีไร กลับกลายเป็นโจเวินได้ประโยช์ทุกทีเลย 555
ทำไมเจอหน้าโจเหวินต้องสู้กัน คิดถึงน้องงง