I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 834

เกมส์เนินเขาต้านหลู

หลังจากที่กลับมาจากการไปเที่ยวกับฉางหยูฉีแล้ว พื้นที่รอบข้างของภูเขาหลงหูนั้นมันใหญ่เกินไปมากและมีพื้นที่ต่างมิติมากมาย แต่มีแค่ที่ดังๆไม่กี่ที่ที่พวกเขาไปในวันนี้ หลังจากที่กลับมากันแล้ว ฉางหยูฉีก็จัดแจงให้โจวเหวินนั้นอาศัยอยู่ในตำหนักเทียนฉี โจวเหวินนอนบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขาอยากที่จะลองดูว่าเนินเขาต้านหลูในเกมส์นั้นมันจะฟาร์มยาได้ไหม

โจวเหวินเปิดเกมส์เนินเขาต้านหลูแล้วให้ตัวละครของเขาไปยืนตรงหน้าเนินเขาที่มีรูขนาดเท่ากับชามข้าว9รูอยู่ด้านบนเขาเข้าใกล้ภูเขานั้นมาก และทันใดนั้นก็มีอะไรบางอย่างสีแดงพ่นออกมาจากรูนั้น มันคือน้ำยาสีแดงที่เป็นแค่ระดับตำนาน โจวเหวินอัญเชิญดาบทองคำออกมมาแล้วฟันผ่าน้ำยาออกเป็น2เสี่ยง

รูนั้นพ่นยาออกมาอย่างต่อเนื่อง แดงและเหลือง แต่ไม่มีตัวไหนเลยที่จะสู้ดาบทองคำได้ ทันทีที่โดนฟันก็แตกไปทันที

“ทำการสังหารระดับตำนาน ยาพิษ ทำการสังหารระดับมหากาพย์ ยาฟื้นฟู”

ถึงแม้ว่ารูปร่างหน้าตามันจะเหมือนๆกัน แต่ความสามารถมันต่างกันอย่างชัดเจน

ติ้ง

เสียงแหลมๆใสๆดังขึ้นมา ไข่สัตว์อสูรดรอปออกมา พอมองดูใลก้ โจวเหวินก็เห็นที่เขียนไว้

“ยาฟื้นฟูระดับมหากาพย์เหรอ”โจวเหวินอดดีใจไม่ได้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่ระดับมหากาพย์แต่จากที่ฟังฉางหยูฉีพูดแล้ว ยาฟื้นฟูนั้นมันได้ผลดีมาก มันสามารถรักษาบาดแผลของกระดูกและอวัยวะภายในได้ ขอแค่กินยานี้เข้าไป โจวเหวินเลยฟักมันออกมาทันทีเพื่อดูค่าความสามารถ

ยาฟื้นฟู ระดับมหากาพย์

พลังชีวิต ฟื้นฟูโลกา

วิญญาณชีวิต ตัวยาดี

พลัง 21

ความเร็ว 21

ร่างกาย 22

พลังงานลมปร่าณ 39

สกิล ฟื้นฟู

สถานะสวมใส่ ยาทิพย์ (ครั้งเดียว)

“ค่าความสามารถมันดีมาก แต่จากที่ฟังแล้ว ค่าความสามารถพวกนี้มันไม่เกี่ยวอะไรเลย ส่วนมาที่เกี่ยวมีแค่พลังงานลมปราณเท่านั้น ยิ่งค่าลมปราณเยอะ ผลของยายิ่งแรง 39นี่นับว่าดีมากเลยทีเดียว”โจวเหวินคิด

ดาบทองคำยังคงฟันยาแตกไปเรื่อยๆ ยาเม็ดแล้วเม็ดเล่าถูกพ่นออกมาอย่างต่อเนื่อง

ยาทิพย์พวกนี้มันมีความแปลกอยู่ด้วย เพราะนอกจากไข่สัตว์อสูรแล้วมันก็ไม่ดรอปอะไรอย่างอื่นอีกเลย โจวเหวินเองก็ไม่เคยเห็นผลึกความสามารถดรอปออกมาเลย มีเพียงแค่ไข่สัตว์อสูรระดับตำนานอีก2ตัวเท่านั้น

แต่ทันใดนั้น ยาสีขาวก็พุ่งออกมาจากรู ยานั้นขนาดใหญ่เท่ากำปั้น เป็นเม็ดสีใสเหมือนลูกบอลหยกที่เก็บหมอกควันไว้ด้านใน

ที่น่าแปลกกว่านั้น ภายในควันของยานั้น มีรูปร่างคล้ายมังกรสีขาวลอยวนในนั้นด้วย ตัวยานั้นก็เหมือนกับว่ามีพลังงานมหาศาลไหลเวียนอยู่ในนั้น

“ยาที่มีรูปร่างเหมือนมังกรเหรอ หรือว่าจะเป็นยาชุบชีวิตที่ฉางหยูฉีพูดถึงกัน”โจวเหวินดีใจมากก่อนจะสั่งการให้ดาบทองคำพุ่งเข้าไปฟันทันที

เพล้ง

ดาบทองคำฟันเข้าไปเต็มๆแต่เม็ดยานั้นกลับไม่แตกออกมา มีเพียงแค่รอยฟันดาบเท่านั้น แต่ไม่นานหลังจากนั้นเม็ดยาก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิม

ดาบทองคำฟันซ้ำเข้าไปอีกหลายรอบ แต่ละรอบนั้นสร้างรอยดาบเอาไว้ แต่ไม่สามารถฟันเข้าไปให้ทะลุได้ และในอีกซักพัก ยานั้นก็ฟื้นตัวกลับมาเหมือนเดิม

“รอบนี้ตัวยามันฟื้นตัวแรงมาก ฟื้นตัวได้ดีกว่าพลังของหลี่ซวนอีกมั้งเนี่ย”โจวเหวินคิด

น่าเสียดายที่เบม่อนไม่ได้อยู่ด้วย ไม่งั้นก็คงได้ใช้แล้ว โจวเหวินเลยเรียกดาบทองคำกลับมาแล้วเร่งพลังสูงสุดใช้เทพสังหารฟันเข้าไปทันที

ดาบทองคำฟันวิชาเทพสังหาร ตรงเข้าไปที่ยาชุบชีวิตจนยาแตกออกมาในที่สุด

“ทำการสังหารยาชุบชีวิตระดับเร้นลับ”

พอดูข้อความในเกมส์แล้ว โจวเหวินก็รอซักพัก “แค่นี้เหรอ”

ปรกติแล้วเวลาโจวเหวินฆ่าระดับเร้นลับได้มันก็ควรจะมีไข่สัตว์อสูรดรอปออกมาให้ แต่นี้กลับไม่มีอะไรเลย ถึงแม้ว่าโจวเหวินจะแอบๆเศร้านิดหน่อย แต่เขาคิดว่ายังไงในอนาคตเขาก็ยังมีโอกาสอีกเยอะ เขาเลยไม่ได้สนใจฟาร์มยาต่อ

ติ้ง

ยาระดับตำนานอันหนึ่งดรอปไข่ออกมา โจวเหวินมองดูดีๆแล้วพบชื่อของมัน ว่ามันคือยาเสน่ห์

“มียาอะไรแบบนี้ด้วยเหรอวะ”โจวเหวินแอบๆตกใจ เขาฟักยาเสน่ห์ออกมาเล้วพบว่าค่าความสามาถของมันนั้นธรรมดามากแต่สกิลของยานี้คือ สกิลทำเสน่ห์เลย

โจวเหวินลองนับๆดูแล้ว ในเนินเขาต้านหลูนั้นมียาทั้งหมด 81ชนิด หลังจากฆ่ามันหมดแล้วยาจะไม่มีออกมาอีก นอกจากยาชุบชีวิตแล้ว ก็ไม่มียาระดับเร้นลับอันอื่นโผล่ออกมาเลยด้วย

โจวเหวินหยดเลือดเพื่อรีเกมส์ แต่เกมส์เนินเขาต้านหลูก็ไม่ได้รีตามไปด้วย ดูเหมือนว่าเนินเขาต้านหลูนั้นจะเป็นไปตามกฏเดียวกับสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับตัวอื่นๆ คือรีทุกๆ24ชั่วโมง โจวเหวินเลยล้มเลิกแผนที่จะไปฟาร์ม เขาเลยไปฟาร์มระดับเร้นลับตัวอื่นๆรอ

ติ้ง!

หลังจากที่ฆ่าตรีสูญเทพสงครามทองคำอีกครั้ง ไข่ก็ดรอปออกมาอีกรอบ

“ไอ้นี้ก็ออกได้ออกดีจังเว้ย อันที่4หรือ5ละมั้งเนี่ย”โจวเหวินจำไม่ได้แล้วว่าดรอปมากี่อัน

“จะดรอปอะไรกันมาเยอะแยะเจ้าตัวนี้อะ ทำไมไม่ดรอปมังกรดำ9ตัวนั้นละ จะได้รู้กันซักทีวันมันคืออะไรกันแน่ๆ”โจวเหวินคิดก่อนจะคิดอะไรได้บางอย่าง

“หลิวหยุนเคยบอกมาอยู่นี้ว่าเขาสามารถโอนสัตว์อสูรของเขาให้กับคนอื่นได้ในราคาย่อมเยา ฉันเองก็มีวิชาขโมยดวงดาวเหมือนกัน ฉันจะสามารถขายสัตว์อสูรกับคนอื่นได้ไหมนะ ถ้าทำได้ ก็จะได้ขายสัตว์อสูรที่กากๆทิ้งไป”โจวเหวินอยากขายสัตว์อสูรแลกกับเงินหรือทรัพยากรต่างๆที่เขาต้องการ

หรือไม่งั้นถ้าเกิดสามารถโอนสัตว์อสูรให้คนอื่นได้ละก็ เขาก็สามารถให้คนที่เขารักเพื่อเสริมการป้องกันได้ด้วย

แต่จนถึงตอนนี้โจวเหวินก็ยังไม่ค่อยรู้วิธีใช้มันจริงๆเท่าไร ไม่แน่ใจด้วยว่าของเขาจะทำได้เหมือนกันไหม

“กลับไปแล้วค่อยถามหลิวหยุนละกัน จะว่าไปแล้ว เขามาถึงรึยังวะเนี่ย”โจวเหวินวางแผนว่าจะไปเจอกับหลิวหยุนพรุ่งนี้ เพราะหลิวหยุนเข้ามาในปราสาทเทียนฉีไม่ได้ เขาเลยต้องไปหาเอง

ตอนที่โจวเหวินกำลังนอนหลับอยู่นั้นเองฉางเสี่ยวก็ไม่ได้หลับไปด้วย เขาตื่นเต้นมากๆอยู่เลย วันนี้เขาพาเบม่อนไปสุสานมารมา แล้วเขาก็เห็นเบม่อนกินหินเวทย์มนตร์พวกนั้นจริงๆ

ซึ่งผลที่ออมาก็น่าพอใจมาก ไม่เพียงแต่จะกินได้แต่ยังกินเร็วมากด้วย

“ถ้าเป็นแบบนี้ ใช้เวลามากสุดก็แค่3-5วันเท่านั้นละ ตอนนี้หินเวทย์มนตร์เกิดขึ้นเต็มไปหมด แต่ถ้าเบม่อนกินได้เยอะแบบนี้คงจบงานได้ไวแน่ๆ ถ้าลองนับเวลาย่อยดูแล้ว ปัญหาหินเวทมนตร์ทั้งหมดคงหายไปในเวลาไม่ถึงเดือนแน่ๆ”เสี่ยวฉางคิดอย่างตื่นเต้น