I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 841

กลับไปที่สุสานมารอีกครั้ง

และอีกครั้งตอนที่เขารีเกมส์ภูเขาต้านหลู โจวเหวินก็ได้ฟาร์มอยู่ดีๆ เขาใช้ดาบทองคำฟาดฟันยาไปทีละลูกทีละลูก ทันใดนั้นโจวเหวินก็เห็นขวดยาประหลาดถูกพ่นออกมาจากภูเขาต้านหลู

ยานั้นไม่ใช่สีแดงหรือสีทองไม่ใช่สีขาวล้วนลายมังกร และไม่ใช่สีดำล้วนลายเสือด้วย มันเป็นสีขาวครึ่งดำครึ่ง ลายมังกรครึ่งนึงลายเสือครึ่งนึง มันดูแปลกและเข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ มีเสียงมังกรและเสียงเสือคำรามใส่กันดังออกมาเบาๆจากขวดยานั้น

เพล้ง

ดาบทองคำฟันขวดยาจนแตก ตัวยาปราณมังกรถูกทำลายแต่ปราณพยักฆ์ยังคงพุ่งผ่านดาบทองคำพุ่งเข้าใส่โจวเหวินต่อ ดาบทองคำนั้นพึ่งฟันไปทำให้ไม่สามารถชักกลับมาฟันได้ทัน โจวเหวินเลยอันเชิญเบม่อนออกมาแล้วใช้มือตบปราณพยัคฆ์ลงพื้นอย่างแรง

ปราณพยักฆ์นั้นถึงจะจมดินไปแล้วแต่มันก็เหมือนจะเรียกปราณมังกรขึ้นมาใหม่แล้วพุ่งตรงเข้าหาเบม่อน แต่เบม่อนก็ตบซ้ำลงไปอีกหลายรอบจนต้องเปิดใช้สุดยอดพลังแล้วต่อยรัวๆเข้าใส่ขวดยานั้นจนกระทั้งแตกสลายออกไปในที่สุดความเร็วในการฟื้นฟูของยามันไม่เพียงพอ

“ทำการสังหารสิ่งมีชีวิตระดับเร้นลับ ยาทิพย์พยัคฆ์มังกร และได้รับไข่สัตว์อสูร

ทันทีที่ข้อความในเกมส์แจ้งเตือนขึ้นมา เขาก็พบว่ามีไข่สัตว์อสูรดรอปอยู่ ด้วยความดีใจเขาจึงรีบเข้าไปฟักทันที

ยาทิพย์พยักฆ์มังกร ระดับเร้นลับ

พลังชีวิต วิญญาณมังกรเกรี้ยว

วิญญาณชีวิต พยัคฆ์มังกรผสาน

กรงล้อแห่งโชคชะตา ชุบชีวิต

พลัง 80

ความเร็ว 80

ร่างกาย 80

พลังงานลมปราณ 81

สกิล ไม่มี

สถานะสวมใส่ ยาทิพย์ (ครั้งเดียว)

“นี้มันยาชุบชีวิตที่ฉางหยูฉีเคยบอกไว้นี้ มันสามารถทำให้คนที่ตายแล้วกลับมามีชีวิตได้จริงๆเหรอ”โจวเหวินมองคุณสมบัติของขวดยาแล้วอดดีใจไม่ได้

ค่าความสามารถอื่นๆก็ธรรมดาแหล่ะ แต่กรงล้อแห่งดวงชะตาของมันนั้นค่อนข้างแข็งแกร่งมาก ความสามารถในการชุบชีวิตนั้นเป็นอะไรที่โกงมาก แต่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่จริงแค่นั้นเอง

แต่ถึงจะจริงไม่จริง แต่มันก็น่าจะเป็นตัวช่วยชีวิตชั้นยอด ถึงจะชุบชีวิตจริงๆไม่ได้ แต่มันก็น่าจะสามารถรักษาอาการบาดเจ็บสาหัสได้แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว การได้ยาแบบนี้มาทำให้โจวเหวินมีกำลังใจเพิ่มมากขึ้นไปอีก แต่โชคร้ายที่ตอนนี้ยาที่ฟาร์มไปนั้นมันหมด81ลูกแล้ว

ในช่วงนี้มันมีข่าวเกี่ยวกับตระกูลฉางน้อยมาก และฉางหยูฉีเองก็ยังไม่กลับมาเลย ถึงแม้ว่าวันประมูลจะใกล้เข้ามาแล้วก็ตาม เช้าวันต่อมา โจวเหวินก็พาหยาเอ๋อไปเดินเล่นตามปรกติ แต่ตอนที่เขาเดินไปข้างแม่น้ำนั้นเอง เขาก็เห็น ฉางชุนชิวนั่งอยู่ริมแม่น้ำ

“บังเอิญจังเลยนะ”โจวเหวินเดินเข้าไปหาพร้อมหยาเอ๋อ

“ไม่บังเอิญละ ฉันมารอนายอยู่เลย”ฉางชุนชิวพูด

โจวเหวินพูด “แล้วทำไมไม่ไปหาฉันที่โรงแรมละ

ฉางชุนชิวพูดด้วยสีหน้าอ่อนแรงล้ามาก แต่เขายังคงฝืนยิ้มแล้วพูด “ช่วงนี้หนักมากเลยละ ฉันเองก็อยากจะมาสูดอากาศแถวๆนี้ด้วยเหมือนกัน”

“แล้วมีเรื่องอะไรละ”โจวเหวินถาม

“เรื่องที่สุสานมารมันวุ่นวายยิ่งกว่าเดิมซะอีก มีคนตายเป็น10แล้ว พวกเขาต่างกระโดดลงไปบนพื้นของสุสานแล้วก็กลายเป็นรูปปั้นหินเวทมนตร์กันหมด

“ไม่มีคนคอยเฝ้าระวังเลยเหรอ”โจวเหวินตกใจ

“เปล่าประโยชน์หน่ะ ไม่มีใครรู้ว่าใครจะกระโดดเป็นคนต่อไป บางทีคนที่เฝ้าระวังนั้นละจะเป็นคนกระโดดซะเอง เราพยายามคิดหาวิธีการทุกอย่างแล้ว แม้แต่อพยพคนจากสุสานมารก็แล้ว  แต่ก็ยังมีคนแอบไปที่สุสานมารเพื่อกระโดดเองอยู่ดี”ฉางชุนชิวพูดแล้วถอนหายใจ

“แล้วมีอะไรให้ฉันช่วยได้บ้างไหม”โจวเหวินเริ่มรู้สึกสงสารทั้งฉางหยูฉีและฉางชุนชิว ถ้าเขาช่วยอะไรได้ เขาก็จะช่วย

ฉางชุนชิวส่ายหัวแล้วพูด “ตอนนี้มันยังไม่มีวิธีไหนที่ใช้ได้เลย แต่ที่ฉันมานี้ไม่ใช่เพราะสุสานมารหรอก”

“แล้วทำไมถึงมาตามหาฉันละ”โจวเหวินถามด้วยความสงสัย

ตระกูลฉางตอนนี้กำลังเจอปัญหาใหญ่อยู่ เพราะงั้น การที่ฉางชุนชิวที่เป็นคนสำคัญของตระกูลมาหาเขาได้มันต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากๆแน่ๆ

“ฉันมาที่นี้เพื่อขออะไรนายบางอย่าง ทางตระกูลฉางได้ติดต่อกับมหาลัยซีหยางไว้แล้ว ถ้าไม่มีปัญหาอะไร หยูฉีจะย้ายเข้าไปอยู่ในมหาลัยซีหยางในฐานะครูพิเศษ ฉันอยากจะให้นายดูแลเธอให้ที เพื่อนของเธอมีน้อย ฉันไม่กล้าขอเรื่องนี้กับคนอื่นเลย”ฉางชุนชิวพูด

“สุสานมารมันอันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ”โจวเหวินรู้ดีเลยว่าถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆตระกูลฉางคงไม่มีทางส่งฉางหยูฉีออกจากภูเขาหลงหูเพื่อไปที่มหาลัยซีหยางหรอก

แต่การตัดสินใจแบบนี้เกิดขึ้นเมื่อตระกูลฉางหมดหนทางของจริงแล้ว

“ถ้าเกิดจบงานประมูลเมื่อไร ฉันจะให้หยูฉีกลับลั่วหยางไปพร้อมนายเลย ถ้าตระกูลฉางผ่านสถานการณ์นี้ไปได้เมื่อไร ฉันจะไปรับเธอกลับเอง”ฉางชุนชิวพูด

โจวเหวินรู้สึกได้ว่าโอกาสเข้ามาถึงแล้วเขาเลยมองหน้าฉางชุนชิวแล้วพูด “ถึงฉันจะไม่ได้รู้เรื่องสุสานมารเยอะ แต่ฉันมีความสามารถพิเศษบางอย่างที่พอจะช่วยเรื่องนี้ได้นะ เพราะงั้น ให้ฉันลองเข้าไปสำรวจข้างในหน่อยได้ไหม”

“การที่นายมาช่วยตระกูลฉางของเราก็ดีใจมากแล้ว แต่สุสานนั้นเป็นพื้นที่ที่อันตรายมากๆนะ คนที่เข้าไปในนั้นอาจจะกระโดดลงไปในสุสานได้โดยไม่รู้ตัว ฉันเกรงว่า…”ฉางชุนชิวไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ความหมายของเขาชัดเจน

“ฉันเคยไปที่สุสานมารมาก่อนแล้ว ถ้ามันมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นแล้วฉันหนีไม่ได้ ก็ขอให้รู้ไว้ว่าฉันทำตัวเอง พวกนายไม่ผิดอะไรหรอก”โจวเหวินพูดความจริง

เพราะเอาจริงๆแล้วการสำรวจที่โจวเหวินว่านั้นเป็นแค่ข้ออ้าง เขาแค่อยากถ่ายรูปสลักรูปมือแล้วโหลดเกมส์มาเท่านั้น แต่หลังจากที่โจวเหวินโหลดเกมส์เสร็จแล้ว เขาก็สามารถเข้าสุสานมารในเกมส์ได้ แล้วก็อาจจะแก้ปัญหาของตระกูลฉางได้อีกด้วย

“แล้วจะไปเมื่อไรละ”ฉางชุนชิวถาม

“เร็วเท่าไรยิ่งดี เรื่องนี้รอไม่ได้”โจวเหวินพูด

“ถ้าเป็นงั้นเราไปกันเลยเถอะ”ฉางชุนชิวพาโจวเหวินขึ้นนกกระเรียนอีกครั้ง

โจวเหวินแอบดีใจ รอบนี้เขาจะได้เข้าใกล้สุสานมารแล้วถ่ายรูปสลักรูปมือซักที ตอนที่เขาไปถึงสุสานมารอีกครั้ง มีคนของตระกูลฉางคอยเฝ้าระวังมากกว่าเดิมมากๆ ในแต่ละแท่นหิน มีคนอย่างน้อย4คนนั่งจ้องหน้ากันเองคอยมองซึ่งกันและกันไม่ให้เกิดอันตรายอะไรขึ้น