I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 880

โอนเสือโชคดี

ความต่างระหว่างการประลองรุ่นเเรกกับการประลองรุ่นนี้ คือการประลองนั้นจะจัดในเวลาที่สั้นลงมาก เพียงเเค่1ชั่วโมงเท่านั้น รายชื่อสัตว์อสูรก็เต็มหมดเรียบร้อยเเล้ว สัตว์อสูรหลายๆตัวเป็นตัวเดิมกับที่เคยเจอในการประลองครั้งที่ผ่านมาเเต่ถึงอย่างนั้นสัตว์อสูรที่เป็นดาวเด่นในรอบที่เเล้วอย่างเทพเเห่งความตายกับเทพดาบโบราณนั้นไม่ได้มาด้วย เเน่นอนว่าเบม่อนของโจวเหวินก็ด้วยเช่นกัน

ในตอนนี้ไม่ว่าสัตว์อสูรจะเเกร่งเเค่ไหน ก็ไม่มีทางสู้มารสวรรค์ได้อยู่ดี

ซึ่งก็เป็นไปตามที่โจวเหวินคิดไว้ มารสวรรค์นั้นไม่ใช่แค่ผู้พิทักษ์อย่างเดียว แต่รวมไปถึงคนที่รวมร่างไปด้วย คนที่ว่านั้นมีสัตว์อสูรอยู่ในการควบคุมอีกมากมาย ซึ่งความสามารถในการต่อสู้ของมันนั้นห่างจากสัตว์อสูรตัวเดียวมากๆ

นอกจากว่าจะมีคนที่ทำสัญญาผู้พิทักษ์ปรากฏตัวขึ้นมาอีกในรายชื่อ มันก็ไม่มีทางที่สัตว์อสูรปรกติจะล้มมารสวรรค์ได้ในแง่ของการต่อสู้ซึ่งๆหน้า

ตอนนี้ทั่วทั้งรัฐบาลกลางต่างพูดคุยกันเรื่องที่ว่ามารสวรรค์คนนั้นคือใครกัน คนส่วนมากนั้นไม่ได้รู้ถึงการมีอยู่ของผู้พิทักษ์แต่คนธรรมดาที่ไหนมองก็รู้ได้เลยว่ามารสวรรค์นั้นไม่ใช่สัตว์อสูรแน่ๆ

โจวเหวินเองก็ยังไม่กล้าอยู่ฝังตัวที่ๆเดียวนานๆ เขาจึงพักแค่คืนเดียวแล้วออกเดินทางต่อ

“นี้ก็วันที่4แล้วนะ ถึงตาแก่นั้นจะออกมาได้ เขาก็คงไม่มีทางหาฉันเจอหรอกมั่ง”โจวเหวินเดินทางไปเรื่อยๆตามถนนแล้วคิดไปคิดมาจู่ๆเขาก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ “ทำไมฉันถึงไปกังวลเรื่องตาแก่นั้นวะ ฉันต้องกังวลเรื่องผู้วิเศษจิงเต้านั้นมากกว่าซิ หมอนั้นอันตรายกว่าตั้งเยอะ” ตอนนี้โจวเหวินเข้าใจแล้วว่าทำไมปรมาจารย์เหล้าไวน์กับเสี่ยจิวหวงถึงได้เชื่อผู้วิเศษจิงเต้าสุดใจอะไรขนาดนั้น ทั้งๆที่มีชื่อของจอมมารแปะอยู่แบบนั้น

ชายคนนั้นมีความสามารถในการพูดและแสดงที่สุดยอดในตัวคนเดียว เขาอาจจะฆ่าคน อาจจะทำลายคนๆนึงได้ง่ายๆ แต่ในทางกลับกัน เขาก็สามารถพูดทำให้คนๆนึงคิดว่าเขาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวได้ทั้งๆที่เขาเป็นจอมมารไปด้วยกัน

โจวเหวินเตือนตัวเองในใจ เขารู้ดีว่าผู้วิเศษจิงเต้าอันตรายแค่ไหน เขาจึงไม่ประมาท เพราะผู้วิเศษจิงเต้านั้นอันตรายยิ่งซะว่าชายแก่คนนั้นซะอีก

“ติ้ง”

ตอนที่โจวเหวินกำลังคิดอยู่นั้นเอง เสียงสวรรค์จากในเกมส์ก็ดังขึ้นมา โจวเหวินก้มลงไปมองดูแล้วก็ดีใจมากๆ เสือโชคดีในเกมส์ดรอปออกมาอีกครั้ง

“ในที่สุด เสือโชคดี”โจวเหวินดูค่าความสามารถ มันไม่ได้ต่างอะไรจากเสือโชคดีตัวที่ผ่านมาเท่าไร

ถ้าเอาเสือโชคดี2ตัวมาผสมกันจะได้อะไรนะ”เพราะว่าค่าดวงของเสือโชคดีนั้นมันซ้อนทับกัน ทำให้ทางเดียวที่จะทำให้มีประโยชน์ได้คือการรวมร่างเท่านั้น แต่บทเรียนที่โจวเหวินได้จากสิงโตเกราะเวทเมื่อครั้งนั้น ทำให้โจวเหวินไม่กล้าที่จะผสมมั่วๆสุ่มสี่สุ่มห้า เขาใช้เสือโชคดีลองกดรวมร่างกับสัตว์อสูรหลายๆตัวดูลองดูว่ามันจะเป็นยังไงบ้าง

มีสัตว์อสูรหลายตัวที่เข้ากันได้กับเสือโชคดี แต่โจวเหวินก็ยังไม่แน่ใจว่าควรจะเอาไปผสมกับตัวอะไรดี

“เก็บไว้ก่อนละกัน”โจวเหวินตัดสินใจว่าจะเก็บเสือโชคดีไว้ก่อนเพรายังไงเสือโชคดีก็เป็นอะไรที่หายากมากๆ

โชคดีที่โจวเหวินนั้นเรียนรู้วิธีการโอนสัตว์อสูรมาจากหลิวหยุนแล้ว ก่อนที่เขาจะคิด “ถ้าฉันใช้เสือโชคดีไม่ได้ คงต้องลองโอนมันดูซินะ แต่จะโอนให้ใครดีละ”

โจวเหวินตอนนี้มีเพียงแค่หยาเอ๋อข้างกาย แต่หยาเอ๋อนั้นไม่ได้นับเป็นคนปรกติทำให้ยากที่จะบอกได้ว่าเธอจะสามารถมีสัตว์อสูรแบบเดียวกับที่คนปรกติทั่วไปมีจะได้ไหม

“หยาเอ๋อ เธอใช้สัตว์อสูรได้ไหม”โจวเหวินคิดก่อนจะถาม

หยาเอ๋อมองอย่างว่างเปล่า แสดงว่าเธอไม่รู้เรื่อง

“โอเคงั้นเดี๋ยวลองดูก่อนละกัน”โจวเหวินตัดสินใจไปที่เมืองใกล้ๆแล้วซื้อสัตว์อสูรระดับตัวอ่อนมาแล้วลองให้หยาเอ๋อฟัก

ถ้าเกิดเธอฟักไข่สัตว์อสูรได้ โจวเหวินก็จะมองสัตว์อสูรให้เธอได้เพื่อเป็นการปกป้องตัวเองมากขึ้น แถมบางทีเธออาจจะควบคุมสัตว์อสูรพวกนั้นมาช่วยเขาได้ก็ได้

หลังจากมาถึงเมืองแล้วโจวเหวินก็เข้าไปในร้านขายไข่สัตว์อสูร ซื้อไข่สัตว์อสูรของระดับตัวอ่อนที่กระจอกที่สุดในร้านมาแต่ราคาของมันก็ยังแพงกว่าระดับตำนานปรกติมากๆอยู่ดี

เหตุผลที่เลือกที่กระจกที่สุดมานั้นเป็นเพราะโจวเหวินกลัวว่าพลังงานลมปราณที่หยาเอ๋อมีนั้นอาจจะไม่พอได้ ถ้าร่างกายของหยาเอ๋อรับไม่ไหวขึ้นมาละก็ชิบหายแน่นอน

ถึงแม้ว่าเธอจะมีพลังของกีฏเทพแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพลังงานลมปราณของเธอจะมีมากไปด้วย ยิ่งร่างกายของเธอเป็นแค่เด็กทารกแบบนี้ด้วย

“ลองดูซิ ลองฉีดลมปราณของตัวเองเข้าไปในไข่นี้”โจวเหวินส่งไข่ให้กับหยาเอ๋อ

“รู้จักใช่ไหมว่าลมปราณคืออะไรหน่ะ”โจวเหวินคิดซักพักก่อนจะถามหยาเอ๋อ เพราะว่าก่อนหน้านี้หยาเอ๋อเป็นกุมารี ทำให้เขาไม่รู้ว่ากุมารีนั้นจำเป็นต้องฝึกวิชาลมปราณไหม

หยาเอ๋อพยักหน้าก่อนจะรับไข่สัตว์อสูรไป ทันทีที่ไข่สัตว์อสูรอยู่ในมือของเธอ มันก็ถูกฟักแล้วเปลี่ยนเป็นไอแล้วซึมเข้ามาในร่างกายของหยาเอ๋อ

“ใช้สัตว์อสูรได้จริงๆด้วยแหะ”โจวเหวินคิดซักพักก่อนจะลองเริ่มโอนเสือโชคดีไปให้กับหยาเอ๋อเพื่อจะทำให้หยาเอ๋อนั้นโชคดีขึ้น

เสือโชคดีนั้นถูกโอนไปให้หยาเอ๋อเสร็จสมบูรณ์โดยที่โจวเหวินต้องแลกไปนั้นก็แค่ดวงดาวในจักรวาลน้อยๆของเขาแค่นั้นเอง แต่ด้วยวิญญาณชีวิตของเขานั้นทำให้ดวงดาวที่หายไปนั้นสามารถกลับมาใหม่ได้อย่างง่ายดาย

“วิชาขโมยดวงดาวนี้มันยอดไปเลยแหะ ถึงจะขโมยไม่ได้แต่อย่างน้อยก็สามารถแลกเปลี่ยนสัตว์อสูรหรือขายสัตว์อสูรได้โดยไม่ต้องเป็นไข่ได้ด้วย”โจวเหวินคิดในใจแล้วยิ่งรักวิชานี้

โจวเหวินโอนสัตว์อสูรหลายตัวไปให้หยาเอ๋อก่อนจะสอนให้หยาเอ๋อเข้าใจความสามารถของสัตว์อสูรแต่ละตัว

หยาเอ๋อเองก็ฉลาดมาก ทุกคนที่โจวเหวินพูดออกมา เธอสามารถนำไปใช้ได้อย่างสมบูรณ์แบบไม่มีตกบกพร่องเลย

“เก่งมากหยาเอ๋อ”โจวเหวินลูบหัวหยาเอ๋อ

โจวเหวินนั้นตอนนี้เดินวนกลับมาที่เดิม ตอนที่เขากลับมาที่เมืองอีกครั้ง อันดับ1ก็ยังคงเป็นมารสวรรค์อยู่ดี นอกจากมารสวรรค์แล้วก็ไม่เห็นจะมีผู้พิทักษ์ตัวอื่นอยู่ในรายชื่อเลย

“มันน่าจะมีคนอื่นที่มีผู้พิทักษ์ซิน่า อย่างน้อยๆ เจียงหยานเองก็มี ทำไมเขาถึงไม่ลองเข้าการประลองนี้ละ”โจวเหวินสงสัย แต่ตอนที่เขาคิดอยู่นั้นเอง เขาก็คิดได้ว่าจริงๆแล้ว ผู้พิทักษ์บางตัวก็อาจจะไม่อยากเปิดเผยพลังตัวเองออกมาให้เห็นในตอนนี้ เลยเลือกที่จะไม่เอามาลงสนาม

“สงครามผู้พิทักษ์ไม่รู้จะเกิดขึ้นเมื่อไรด้วยซินะ”โจวเหวินอุ้มหยาเอ๋อแล้วออกเดินทางต่อ เขาไปในหลายๆเส้นทาง ไปหลายๆที่ที่ไม่คุ้นเคย แต่วิญญาณชีวิตประกายดาวก็ไม่ได้พัฒนาขึ้นมาเลย ถึงแม้ว่าจะพัฒนาขึ้นมาบ้าง แต่ก็พัฒนาขึ้นมาด้วยความเร็วที่ช้าสุดๆ

โจวเหวินเดินทางขึ้นเหนือไปเรื่อยๆเขาวางแผนที่จะออกเดินทางยังเขตแดนเหนือ ที่ๆตระกูลของหลานฉีอยู่ ที่นั้นมีสิ่งมีชีวิตต่างมิติแปลกๆเหมือนกับว่าหลุดออกมาจากเทพนิยายอยู่มากมาย การที่จะได้ดาวโหลดเกมส์พวกนั้นก็นับว่าเป้นเรื่องที่ดี

แต่แผนการของโจวเหวินก็ถูกทำลายลงทันที ตอนนี้เขายังไม่หลุดออกจากเขตตะวันออกด้วยซ้ำ แต่บนถนนนั้นเอง โจวเหวินเห็นชายคนหนึ่ง กำลังเดินตรงมาหาเขาอย่างช้าๆ

ถึงจะมองจากไกลๆ เขาก็เห็นได้ทันที ว่าชายคนนั้น คือนักเล่นแร่แปรธาตุที่อยู่ในสุสานปฐมจักรพรรดิ โจวเหวินหนีออกมาได้เป็นอาทิตย์แล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถหนีเขาพ้นได้อยู่ดี