I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 895

จักรพรรดิโบราณ

“คนๆเดียวที่จุดไฟวิญญาณในตัวของเราได้ก็คือตัวของเราเอง”โจวเหวินเข้าใจความหมายที่แท้จริงของวิชานี้ขึ้นมาทันที ก่อนที่เขาจะใช้วิชาจักรพรรดิโบราณนั้นเป็นเหมือนไฟนำทางก่อนจะระเบิดออกมาเป็นพลังชีวิตมหาศาล ในการระเบิดนั้นวิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณก็ได้เปลี่ยนรูปร่างเป็นขั้นสมบูรณ์  วิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณในขั้นสมบูรณ์นั้นมันเหมือนกับเป็นการผสานเข้ากับร่างกายของโจวเหวินโดยตรงมากกว่าการแยกเป็นตัวด้วยซ้ำ

“นี้นะเหรอวิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณ”โจวเหวินรับรู้ได้ถึงข้อมูลพื้นฐานของการเปลี่ยนไปทันทีที่มันพัฒนาแล้ว ชื่อของมันก็เปลี่ยนไปด้วย (ชื่อจีนนั้นมันเปลี่ยนชื่อเป็น太古人皇 ซึ่งมันแปลเป็นไทยยังไงก็จักรพรรดิโบราณอยู่ดี)

ตู้มตู้ม!!

เสียงของหัวใจเต้นผสานกับพลังของจักรพรรดิโบราณ ทำให้หัวใจของเขานั้นมันร้อนระอุเหมือนดวงอาทิตย์ สามารถปลดปล่อยพลังงานความร้อนและแสงสว่างออกมาได้อย่างไม่สิ้นสุด ความร้อนนั้นได้แผ่ขยายไปยังทุกอณูเซลของตัวโจวเหวิน ทำให้เซลพวกนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิต เหมือนกับได้รับพลังจากดวงอาทิตย์ยังไงอย่างงั้น

แม้แต่เฟิงฉิวเยี่ยนที่อยู่ข้างสนามยังสัมผัสได้ถึงลมปราณมหาศาลที่ไหลเวียนออกมาจากร่างของโจวเหวิน ลมปราณนั้นมันมากพอจะลุกโชนเป็นไฟ เกิดเป็นแสงสว่างส่องเจิดจรัส ความรู้สึกไม่สบายตัวทั้งหมดบนตัวของพวกเขาเหมือนกับจะหายวับไปกับตา พวกเขารู้สึกผ่อนคลายเหมือนกับร่างกายได้รับการพักผ่อนอย่างดี หายปลิดทิ้งจากความเหนื่อยล้าเต็มเปี่ยวไปด้วยพลังชีวิต

แม้แต่แผลของหลี่ซวนเองที่ยังรักษาไม่สนิทดียังเริ่มรักษาหายจนปิดสนิทเมื่อโดนแสงอันเจิดจรัสของโจวเหวิน

มีเพียงบาดแผลเดียวที่ยังไม่ได้รับการรักษาคือบาดแผลบนตัวของโจวเหวินเอง ว่ากันว่าวิชาจักรพรรดิโบราณนั้นเล่าถึงการเสียสละตัวของจักรพรรดิโบราณเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ ต่อต้านสวรรค์ เผาผลาญชีวิตตัวเองเพื่อช่วยคนอื่น

ซุยเหลินเฝ้าดูดินฟ้าอากาศ เฉินหนงเก็บสมุนไพรและยา ฟูซือผลักดันการทำงานของโลก

แต่ลมปราณทั้งหมดนั้น เขาไม่ได้มีไว้เพื่อตัวเองเลย

พอมองดูโจวเหวินที่ส่องสว่างเหมือนแสงอาทิตย์แล้วหลี่ซวนก็มองโจวเหวินแล้วพูด “ตอนนี้แฟร์เท่ากันละนะ ทุกคนแม่งเป็นขั้นสมบูรณ์กันหมดแล้ว ไม่มีใครเสียเปรียบใครแล้วเพราะงั้นขอลองของหน่อยละกันว่ามันจะแกร่งแค่ไหน”

“เอาซิ”โจวเหวินที่ตัวส่องสว่างร่างกายของเขาเหมือนกับว่าเผาไหม้พลังงานลมปราณตลอด หมัดของเขาพุ่งตรงใส่หน้าหลี่ซวนด้วยความเร็วเหนือเสียง

“แบบนี้ซิดี!!”หลี่ซวนไม่ยอมแพ้ เขาปลดปล่อยปราณมารสีดำออกมาจากชุดเกราะแมลงของเขาก่อนจะรับหมัดของโจวเหวินด้วยหมัดของเขาเอง

ตู้ม!!

จังหวะที่หมัดผสานหมัดกันนั้นเอง ร่างของหลี่ซวนก็ต้องกระเด็นออกไปด้วยแรงกระแทกมหาศาลของหมัดโจวเหวิน แม้แต่เกราะแมลงตรงส่วนมือของเขายังแตกออก ตอนที่ร่างของหลี่ซวนกระเด้นอยู่กลางอากาศนั้นเองโจวเหวินก็วาปตามไปซ้ำด้วยหมัดรัวต่อเป็นชุดซึ่งหลี่ซวนเองก็ใช้หมัดรับหมัดพวกนั้น

ตู้ม ตู้ม!! แกร๊ก

เกราะส่วนลำตัวของหลี่ซวนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ยังไม่ทันที่เกราะจะได้ฟื้นคืนตัวโจวเหวินก็ซัดหมัดตรงเข้าใส่ร่างของเขาโดนตรงแล้ว

หมัดที่อัดพลังของวิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณสุดแรงนั้น มันทำให้ทุกๆหมัดที่ปล่อยออกไปนั้นทะลุขีดจำกัดเดิมๆที่เคยมี ถึงเกราะของหลี่ซวนจะหนาแค่ไหนก็ยากที่จะต้านทาน

“แรงดีนี้ แต่แรงแค่นี้มันยังไม่พอฆ่าฉันหรอกนะบาดแผลแบบนี้แหล่ะจะทำให้ฉันแกร่งขึ้นเร็วกว่านี้อีก”หลี่ซวนทนรับหมัดต่อเนื่องของโจวเหวินจนตัวของเขาตกลงมากับพื้นแล้วโดนโจวเหวินระดมหมัดใส่

“งั้นเหรอ”โจวเหวินพูดก่อนจะระเบิดพลังออกมามหาศาลแล้วต่อยหักชายโครงของหลี่ซวน

“เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์เปล่าประโยชน์เปล่าประโยชน์เปล่าประโยชน์เปล่าประโยชน์ แรงแค่ไหนตราบใดที่ฆ่าฉันไม่ตายในหมัดเดียว มันก็เปล่าประโยชน์ มีแต่จะทำให้ฉันแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้นละ เพราะงั้น ต่อยมาอีกเซ่!!”หลี่ซวนเจ็บตัวไปมีความสุขไป

โจวเหวินไม่ได้พูดอะไร กำปั้นทั้ง2ข้างของโจวเหวินนั้นระดงหมัดเข้าใส่หลี่ซวนไม่ยั้งแต่ถึงอย่างนั้น ความเร็วในการรักษาตัวของพลังชีวิตและวิญญาณชีวิตของเขานั้นมันสูงมากๆ เพียงแค่ช่วงวินาทีเดียวเท่านั้น แผลทั้งร่างกายของเขาก็หายวับไป กระดูกกลับมาต่อ และชุดเกราะก็กลับมาเต็มตัวตามเดิม

“5555 บอกแล้วไงว่าเปล่าประโยชน์ต่อให้นายจะต่อยหนักแค่ไหน แต่สุดท้าย ฉันก็จะแกร่งกว่าอยู่ดี หื้ม รู้สึกได้เลยว่าฟื้นตัวเร็วขึ้นเยอะเลย ต้องขอบใจนายจริงๆนะที่นา… เอ๊ะ ทำไม…มันรู้สึกมึนๆหัวแปลกๆแหะ…”หลี่ซวนพยายามจะใช้มือขยี้ตาแต่แล้วเขายื่นมือซ้ายออกมา แต่เขากลับแตะหน้าของเขาไม่ได้ พร้อมความรู้สึกแปลกๆเต็มไปหมด “นี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรวะ”

“ประธาน ร่างของรุ่นพี่มัน…”กรีฟชี้ไปที่ร่างของหลี่ซวนด้วยความหวาดกลัว

คนอื่นๆก็มองเขาแบบกลัวๆเหมือนกัน เหมือนกับเห็นผียังไงอย่างงั้นเลย

“เกิดอะไรขึ้นกับตัวฉันวะ”หลี่ซวนพยายามก้มลงไปมองแต่แล้วเขาก็ร้องออกมาดังลั่นสนาม

ร่างกายของหลี่ซวนตอนนี้ไม่ได้บาดเจ็บแล้ว แต่กระดูกข้อต่อของเขาไปอยู่ผิดที่ผิดทางหมดเลย กระดูขาของเขาชี้ขึ้น กระดูกแขนบิดเป็นเกรียว ตาอยู่ด้านหน้ากับด้านหลังด้านละข้าง คอตัน ตอนนี้ตาของเขามองเห็นทั้งหน้าและหลังพร้อมกันได้แล้ว

“โจวเหวินนี้นายทำบ้าอะไรของนายวะเพื่อน!”หลี่ซวนกลัวตัวเอง สภาพของหลี่ซวนตอนนี้เหมือนสัตว์ประหลาด เขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรก็จริง แต่ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพทำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

“ก็ไม่มีอะไรหรอกก็แค่หักกระดูกของนายแล้วจัดใหม่ จากนั้นก็เร่งความเร็วในการรักษาจนหายดีแค่นั้น”โจวเหวินพูดเล่าด้วยรอยยิ้ม

“ไอ้ เจ้า …. ทำให้ฉันกลับมาเป็นเหมือนเดิมเดี๋ยวนี้เลยนะ”

ความสามารถในการรักษาตัวเองของหลี่ซวนนั้นมันจะจดจำร่างเดิมของตัวเองก่อนบาดเจ็บเอาไว้ แล้วรักษาจนกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่พลังของวิญญาณชีวิตจักรพรรดิโบราณก็สามารถรักษาได้ด้วยเหมือนกัน เพราะงั้นกระดูกของหลี่ซวนที่โดนหักดันนั้นจึงโดนรักษาจนหายและคาสภาพนั้นไว้ก่อนที่จะได้รักษาจริงๆ

“ถ้าจะเอางั้นก็ต้องหักกระดูกอีกรอบอะ”โจวเหวินพูดติดตลก

“เอาดิวะ เร็วๆ!”หลี่ซวนกัดฟันแน่น เขาอยากได้หน้าตาหล่อๆของตัวเองกลับมา

“ถ้าทำให้แล้วห้ามเอาคืนนะ”โจวเหวินพูด

“ไม่เอาคืนหรอกหน่า”หลี่ซวนกัดฟัน

โจวเหวินระเบิดพลังแล้วดัดกระดูกอีกรอบแต่รอบนี้ยากกว่าเดิมเพราะว่าเกราะแมลงของเขามันแกร่งขึ้นมาแล้ว ในที่สุดโจวเหวินก็ทำให้สภาพของกระดูกของเขากลับมาเป็นเหมือนเดิม

หลี่ซวนที่กลับมาเป้นปรกติแล้วอยากจะสวนหน้าโจวเหวินซักทีแต่โจวเหวินก็วาปหลบออกไปได้

“ถ้ายังจะไม่จบเดี๋ยวคราวหน้าไม่แก้ให้ละนะ”โจวเหวินมองหลี่ซวนด้วยรอยยิ้ม

หลี่ซวนคิดถึงสภาพหน้าตาตัวเองตอนนั้นแล้วรับไม่ได้ เขายอมเจ็บดีกว่าอยู่สภาพแบบนั้น

“ไอ้บ้าเอ้ย เจ้าคิดเจ้าแค้นอะไรนักหนาวะ”หลี่ซวนเลยไม่กล้าไปมากกว่านี้