I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 904

สวนกลับมารสวรรค์

ชุดเกราะสีดำทมิฬเข้ามาครอบครุมร่างกายของนาโอะทันที แสงดาบที่ฟันเข้ามานั้นทำอะไรชุดเกราะไม่ได้เลย และแตกสลายไปในที่สุด

“มารสวรรค์เหรอ อะไรจะโชคดีขนาดนี้วะเนี่ย จู่ๆก็ได้มาเจอผู้ทำสัญญาของมารสวรรค์ตัวจริงเสียงจริงเลย”

โจวเหวินจำชุดเกราะของนาโอะได้แทบจะทันที มันเป็นตัวเดียวกับที่อยู่ในลูกบาศเป๊ะๆ

นาโอะนั้นโดนบังคับให้ต้องใช้ผู้พิทักษ์มารสวรรค์ ทำให้ต้องเปิดเผยตัวออกมา ก่อนที่พุ่งตัวออกมาจากทรายด้วยความเร็วระดับเร้นลับที่เสริมเข้ามา เร็วยิ่งกว่าเก่ามากๆ ดาบคุซานางิฟันตรงเข้าหาโจวเหวินแบบไร้เงา ความเร็วของดาบนั้นแทบจะเรียกได้ว่ามองไม่ทันแล้ว มีเพียงแสงวาบเดียวเท่านั้น

โจวเหวินก็ใช้กระบวนท่าหลบหลีกออกมา ถึงมันจะดูไม่ได้เร็วอะไรแต่มันก็หลบหลีกออกมาได้ในระยะไม่กี่เซน ดาบนั้นเกือบจะปาดหูของเขาขาดไปแล้วซะด้วยซ้ำ

ดาบสายลม ดาบหลากวิถี ดาบจุติ ดาบสายลม

นาโอะยัดสกิลดาบทุกอย่างที่มี แต่รอบนี้ สกิลพวกนั้นเพิ่มพลังมากขึ้นหลายเท่าจากการรวมร่างกับผู้พิทักษ์ ทั้งความเร็วและพลัง

ทุกที่ๆคลื่นดาบซัดผ่าน ปะการังและผืนน้ำจะแยกตัวออก คนที่อยู่บนชายฝั่งตอนนี้เริ่มหวาดกลัวแล้วหนีออกมาแล้ว แม้แต่เต่าบนเกาะยังหนีลงน้ำเลย

“นั้นมันมารสวรรค์นี้ มารสววรรค์ในการจัดอันดับ”

“ใช่จริงๆด้วย นั้นมันมารสวรรค์จริงๆ ฉันเห็นคนที่แปลงร่างเป็นมารสวรรค์ด้วยนะ สวยโคตรๆเลย แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่คนแถวนี้เลย”

“ไม่คิดมาก่อนเลยนะเนี่ยว่าคนที่เป็นเจ้าของมารสวรรค์จะเป็นสาวสวยหน่ะ แต่มันก็โหดร้ายเกินไปนะ วิชาดาบนั้นมันรุนแรงสุดๆไปเลย”

“แล้วไอ้หนุ่มที่สู้กับมารสวรรค์นั้นเป็นใครกันละ เก่งเหมือนกันนะที่หลบการโจมตีของมารสวรรค์ได้อาศัยแค่วิชากระบวนท่าเท่านั้นน่ะ”

“ฉันคิดว่าเขาทำได้แค่หลบแหล่ะ คงสวนกลับไม่ได้หรอก”

“ฉันไม่คิดแบบนั้นนะ นายเห็นในมือของเขาไหมละ ยังอุ้มเด็กไว้อยู่เลย แล้วดูความใจนิ่งของยัยหนูนั้นซิ ถ้าเกิดเขาหลบได้แบบเฉียวเฉียดหนีแบบเอาเป็นเอาตาย เด็กนั้นคงร้องไปแล้วถูกไหมละ แต่ยัยหนูนั้นกลับใจเย็นได้ขนาดนั้นมันอธิบายได้อย่างเดียวเลย คือตอนนี้เขาสามารถควบคุมสถานการณ์ได้อย่างอยู่หมัด”

“จะพูดก็พูดเถอะ หมอนั้นมันเป็นใครกันแน่น่ะ ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย อายุคงยังไม่ถึง20ด้วยละมั่ง แค่คิดว่าเขาสามารถรับมือกับมารสวรรค์ได้โดยที่ไม่ใช้สัตว์อสูรเลยก็น่ากลัวเหมือนกันนะ”

ชื่อและหน้าตาของโจวเหวินนั้นเป็นที่รู้จักใน6ตระกูล และตระกูลใหญ่ๆบางคน แต่สำหรับคนธรรมดาแล้ว โจวเหวินเป็นแค่คนโนเนมคนนึงเท่านั้น

ถ้ามีคนจาก6ตระกูลหรือกรมควบคุมพิเศษมาอยู่ที่นี่ พวกเขาคงจะรู้ทันทีว่าโจวเหวินเป็นใคร

ตอนนี้โจวเหวินใช้วิชาจ้าวปีศาจผสานกับสกิลมังกรบินในการหลบหลีกกลางอากาศขั้นสูงสุด ถึงแม้ว่านาโอะจะมีผู้พิทักษ์คอยเสริมพลัง ด้านความเร็วกับความแรงนั้นไปถึงระดับเร้นลับแล้วก็จริง แต่ก็ยังโจมตีโจวเหวินไม่โดนอยู่ดี

“เป็นไปไม่ได้หน่ะ นี้ฉันใส่มารสวรรค์แล้วนะ ความเร็วระดับเร้นลับทำไมหมอนี้เป็นแค่ระดับมหากาพย์ถึงหลบได้ละ ความเร็วมันต่างกันมากเลยนะ”นาโอะไม่เชื่อสายตาตัวเอง

เธอรู้สึกมาตลอดเลยว่าหลังจากที่เธอได้พลังของมารสวรรค์มาแล้ว เธอจะกลายเป็นคนไร้เทียมทานที่ไม่มีใครสู้ได้ ยกเว้นแต่ว่าจะเป็นมนุษย์ที่ทำสัญญากับผู้พิทักษ์เหมือนกัน

แต่ถึงอย่างนั้นโจวเหวินคนนี้ก็ได้ทำลายความมั่นใจนั้นไปหมด นี้ยังไม่นับเรื่องที่โจวเหวินใช้แค่วิชากระบวนท่าก็หนีเธอได้อีกซึ่งเธอรับไม่ได้เอามาก นาโอะรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น มันยิ่งทำให้เธอฝืนตัวเองให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้นกว่านี้อีก

แต่ถึงจะเร็วแค่ไหนเธอก็ฟันโจวเหวินไม่โดนอยู่ดี เธอมั่นใจว่าโจวเหวินนั้นเร็วได้ไม่ได้เท่าเธอ แต่เขากลับสามารถหลบดาบของเธอได้อยู่ดี

โจวเหวินระหว่างที่หลบการโจมตีของนาโอะนั้น ก็สังเกตความสามารถของมารสวรรค์ไปด้วย

ตัวของเขาเองนั้นเห็นได้ชัดว่าเร็วไม่เท่ากับนาโอะ แต่กระบวนท่าของเขานั้นไม่ใช่แค่เรื่องความเร็ว อย่างน้อยนาโอะก็ไม่ได้เร็วเกินกว่าที่เขาจะตอบสนองได้ทัน

โจวเหวินนั้นมั่นใจในกระบวนท่าหลบหลีกของตัวเองมาก สกิลจ้าวมังกรบินนั้นเขาฝึกมาตั้งแต่ระดับล่างสุด ตลอดทางมาจนถึงขั้นนี้ มันเป็นสกิลที่สามารถใช้แล้วเข้ากับตัวของโจวเหวินได้มากที่สุด

ภายใต้วิถีดาบไร้เงานั้น โจวเหวินใช้ความพลิ้วไหวของตัวเอง หลบหลีกวิถีดาบกลางอากาศเหมือนกับใบไม้เล็กๆที่เต้นรำไปตามสายลม เคลื่อนไหวไปตามกระแสของพลัง ไม่ว่าสายลมจะพัดโหมกระหน่ำแค่ไหน ดาบนั้นก็จะฟันโจวเหวินไม่โดน

“ความเร็วระดับนี้มันเป็นระดับสูงสุดของระดับเร้นลับเลยนะเนี่ย ความแรงของพลังก็ด้วยถึงจะยังไม่รู้ก็เถอะว่ามารสวรรค์มันมีพลังมากว่านี้อีกแต่แค่นี้ก็ถือว่าน่าประทับใจแล้วละ มันเป็นผู้พิทักษ์ที่แกร่งมากๆเลย”โจวเหวินลองคำนวณความสามารถของมันออกมา

แต่ถึงอย่างนั้น โจวเหวินก็ยังรู้ด้วย ว่าตอนนี้นาโอะใช้แค่การเสริมพลังของผู้พิทักษ์ ยังไม่ได้ใช้ความสามารถของมันจริงๆ ซึ่งเป็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผู้พิทักษ์

โจวเหวินเองก็รอดูอยู่ เขาอยากจะเห็นว่าพลังของมารสวรรค์ที่ซ่อนอยู่นั้นมันคืออะไรกัน ทั้งพลังชีวิต วิญญาณชีวิต และกรงล้อแห่งดวงชะตา รวมไปถึงสกิลของผู้พิทักษ์ด้วย

แต่นาโอะนั้นกลับไม่ใช้อะไรออกมาเลย เหมือนกับว่าอยากจะเอาชนะโจวเหวินให้ได้ด้วยคมดาบเท่านั้น

“ดูเหมือนว่าจะต้องกดดันเธอเพิ่มอีกหน่อยละมั้งเนี่ยถึงจะยอมใช้พลังของมารสวรรค์ออกมา”โจวเหวินคิดก่อนจะรอให้นาโอะฟัน แต่รอบนี้เขาไม่หลบอีกต่อไป

แต่สิ่งที่ปรากฏออกมาคือเสียงคำรามที่ดังกึกก้อง  เบม่อนปรากฏตัวออกมากลางอากาศก่อนจะกลายเป็นถุงมือปรากฏขึ้นมาที่มือของโจวเหวิน แล้วเขาก็ใช้หมัดนั้นรับเข้ากับดาบคุซซานางิของนาโอะ

“เบม่อนงั้นเหรอ”นาโอะตาโตตะลึงกับสิ่งที่เห็นทันที กลับกลายเป็นว่าโจวเหวินนั้นคือเจ้าของเบม่อน

ในการประลองครั้งล่าสุด งูบาฉีนั้นแพ้ให้กับเบม่อน แล้วก็เกือบโดนเขมือบเข้าไปทั้งตัวด้วย

ไม่ใช่แค่นาโอะ แต่ทุกคนที่ดูอยู่บนชายหาดต่างก็เห็นเสียงคำรามและเห็นเบม่อนก่อนที่จะกลายไปเป็นถุงมือจริงๆ

แต่ไม่ทันที่พวกเขาจะได้ออกอาการอะไร หมัดของโจวเหวินก็พุ่งตรงเข้าหาดาบของบาฉี

ตู้ม!!

ด้วยสุดยอดพลังของเบม่อนทำให้หมัดของโจวเหวินนั้นมีพลังที่รุนแรงในระดับสุดยอดของระดับเร้นลับ

ดาบอันคมกริบนั้นกระแทกเข้ากับหมดเต็มๆ แทนที่จะฟันถุงมือจนขาด แต่มันกลับโดนดีดกระเด็นออกมาจนนาโอะที่ยืนอยู่บนปะการังนั้น ปะการังแตกกระจายไปหมด

“ไม่แปลกใจเลย คนๆนั้นคือเจ้าของเบม่อนนั้นเอง ก็ว่าทำไมถึงแกร่งขนาดนี้”

“เจ้าของเบม่อนเป็นคนของฝั่งตะวันออกงั้นเหรอ แถมยังเด็กมากด้วย”

“5555 ตอนนี้จะบอกว่ามารสวรรค์กำลังเจอปัญหาใหญ่ก็ว่าได้เลย ตอนนี้ไม่ต้องไปดูที่ลูกบาศก์แล้ว พวกเขามาท้าชิงกันในโลกจริงๆเลยเนี่ย “