I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 907

ล่อลวงตาย

“บ้าหน่า มันก็ไม่น่าต่างอะไรกันมากไม่ใช่เหรอระหว่างมันกับเบม่อนหน่ะ ทำไมแปปเดียวมันตายได้ละ”

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นอะ ฉันตาฝาดเหรอ”

“ยักฆ์น้ำแข็งมันอ่อนกว่าเบม่อนมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

…

การวิจารย์เริ่มปะทุขึ้นอย่างเดือด ภาพของมารสวรรค์ที่ฆ่ายักษ์น้ำแข็งตายนั้นมันติดตราตรึงใจมาก แม้แต่6ตระกูลยังไม่คิดเลยว่ายักษ์น้ำแข็งที่ขึ้นชื่อเรื่องการป้องกันนั้นจะตายง่ายขนาดนั้น

อารมณ์ของนาโอะนั้นดีขึ้นมานิดนึง เธอได้สร้างชื่อกลับมาให้กับมารสวรรค์อีกครั้ง แต่ก็ต้องแลกมาด้วยกับการเปิดเผยความสามารถของมารสวรรค์ แต่มันก็คุ้มค่า เพราะถ้าปล่อยให้ยักา์น้ำแข็งหลุดรอดไปละก็ ตระกูลอื่นๆคงจะคิดว่ามารสวรรค์นั้นอ่อนหัด จัดการง่าย แล้วก็จะส่งสัตว์อสูรระดับเร้นลับมาลองเชิงความสามารถของมารสวรรค์อีกซึ่งมันจะยุ่งยาก แต่ตอนนี้เธอได้เชือดไก่ให้ลิงดูโดยการโจมตีครั้งเดียวยักษ์น้ำแข็งตายไปเลย เหมือนเป็นการประกาศว่าถ้าใครยังกล้ามาลองดีอีกละก็ จะเสียสัตว์อสูรระดับเร้นลับไปได้ง่ายๆนะ

ถึงแม้ว่าจำนวนสัตว์อสูรระดับเร้นลลับใน6ตระกูลนั้นจะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องแต่การจะเสียมันไปด้วยเหตุผลอะไรแบบนี้มันก็คงไม่มีใครอยากจะเอามาเสี่ยงหรอก

“เมื่อกี้นี้มันพลังอะไรกันหน่ะ”โจวเหวินคิดถึงกุญแจสำคัญของความสามารถเมื่อกี้

มันไม่ได้เป็นพลังที่อัดส่งแรงเข้าไปโดยตรงแน่ๆ เพราะถ้าส่งแรงกระแทกโดยตรง แม้แต่สุดยอดพลังของเบม่อนยังต่อยเกราะหนักของยักษ์นั้นไม่แตกเลย

พลังของมารสวรรค์ต้องมีความสามารถพิเศษบางอย่างแน่ๆที่ทำให้ยักษ์นั้นป้องกันไม่ได้และตายในครั้งเดียว

แต่มันคือพลังอะไรกันนั้นจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ ถึงจะเห็นด้วยตาของตัวเองก็ไม่สามารถคาดคะเนได้อย่างแม่นยำ เพราะว่ามันมีความเป็นไปได้มากเกินไป มันอาจจะเหมือนกับระเบิดชีวิตก็ได้ ขอแค่แตะตัวอีกฝ่ายได้ก็สามารถเปลี่ยนพลังชีวิตของอีกฝ่ายให้กลายเป็นระเบิดออกมาได้

หรือมันอาจจะเป็นพลังที่เจาะร่างกายเข้าไปเพื่อทำลายร่างกายจากภายในก็ได้ ทำให้เกราะหนักของยักษ์นั้นทำอะไรไม่ได้ เหตุผลมีอีกมากมายที่คิดออก แถมยังมีอีกเยอะเลยด้วยที่ยังคาดไม่ถึง

แต่ถึงอย่างนั้นหลังจากที่ได้เห็นการโจมตีของมารสวรรค์และได้สู้กับนาโอะจริงๆแล้ว โจวเหวินก็รู้ได้เลยว่าเขาต้องห้ามไม่ให้โดนไฟของมารสวรรค์เด็ดขาด

“ถึงยักษ์น้ำแข็งจะแกร่งมากก็จริงแต่มันก็ยังอ่อนกว่าเบม่อน เบม่อนสามารถสู้กับมารสวรรค์ได้ แต่ยักษ์น้ำแข็งกลับทำอะไรไม่ได้เลย ความต่างมันต่างกันเยอะเลยนี้หน่า”

“หวังว่าเบม่อนจะกล้าลุกขึ้นท้ามารสวรรค์ แล้วชิงอันดับ1กลับมานะ ให้พวกต่างแดนพวกนั้นรู้ซึ้งถึงพลังของรัฐบาลกลางซะบ้าง”

หลายๆคนตอนนี้เริ่มหวังให้เบม่อนเริ่มเคลื่อนไหว แต่โจวเหวินเองไม่สนใจเรื่องพวกนั้นแม้แต่น้อย

ตอนนี้เขายังไม่สามารถระบุความสามารถของมารสวรรค์ได้ชัดเจน เพราะงั้น จะให้เขาเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงก็คงไม่ได้ การจะให้เบม่อนไปสู้คนเดียว ก็เท่ากับการส่งไปตายชัดๆ

“รีบทำตัวเองให้เป็นระดับเร้นลลับไวๆก่อนละกัน”โจวเหวินดูดซับผลึกจำนวนมหาศาลในเกมส์หวังจะให้เม็ดลมปราณพัฒนา

“ติ้ง!”หลังจากที่ฆ่าเมดูซ่าได้แล้ว ผลึกสกิลเมดูซ่าก็ดรอปออกมา

โจวเหวินนั้นปรกติแล้วจะรอให้เมดูซ่าเป็นร่างปีศาจก่อนแล้วค่อยฆ่า แต่หลังจากนั้นมันก็ไม่ดรอปอะไรออกมาอีกเลย

ก่อนหน้านี้โจวเหวินเคยเห็นเมดูซ่าดรอปผลึกสกิลออกมา2ชนิด  แบบแรก เป็นแบบที่ต้องใช้ค่าร่างกาย41แล้วก็ค่าคำสาปอีก21  ส่วนอีกอันใช้ค่าลมปราณ41 กับค่าพิษอีก21 ค่าลมปราณกับพิษของโจวเหวินนั้นถึงเป้าหมายแล้ว เพราะงั้นเขาเลยมาฟาร์มเมดูซ่าบ่อยๆเพื่อให้ดรอปผลึกสกิลนั้นออกมา

“ขอให้เป็นผลึกสกิลนั้นเถอะ” โจวเหวินภาวนาในใจแล้วหยิบผลึกขึ้นมาดู แล้วเขาก็ดีใจ มันเป็นผลึกที่ต้องใช้ค่าลมปราณกับค่าพิษจริงๆด้วย

“ทีนี้ฉันจะได้ใช้สกิลนี้ได้ซักที”โจวเหวินอดใจรอที่จะดูดซับสกิลไม่ไหวแล้ว

ลมปราณถูกฉีดเข้าไปในผลึกก่อนที่ผลึกนั้นจะกลายเป็นไอแล้วผสานเข้ากับร่างกายของโจวเหวิน ทำให้ร่างของโจวเหวินนั้นรู้สึกเหมือนโดนเข็มทิ่มแทงยิบยับ

ลมปราณนั้นเริ่มไหลเวียนในร่างกาย เส้นลมปราณของเขาขยายออก ลมปราณนั้นไหลเวียนอยู่เกือบชั่วโมงจนร่างกายของโจวเหวินปรับสภาพคุ้นชินกับมันได้สำเร็จ

“ทำการดูดซับผลึกเมดูซ่า และเรียนรู้สกิลระดับเร้นลับ ล่อลวงตาย”

“ว่าแล้วเชียว ไม่ใช่สกิลดวงตาหินซินะ”โจวเหวินนั้นคิดมาตั้งนานแล้วว่าผลึกที่ใช้ค่าคำสาปนั้นน่าจะผลึกของดวงตาหินมากกว่า

“แล้วสกิลล่อลวงตายมันคืออะไรละ มันใช้ค่าพิษด้วย อย่าบอกนะว่ามันจะทำให้ผมของฉันมันกลายเป็นงูพิษหน่ะ”โจวเหวินคิดถึงสภาพของตัวเองที่กลายเป็นแบบเมดูซ่าแล้วก็เริ่มกังวลขึ้นมา ถึงมันจะเป็นสกิลที่ดียังไงแต่ทางด้านจิตใจของเขาก็คงยอมรับไม่ได้แน่ๆ

โจวเหวินอ่านคำอธิบายของสกิลล่อลวงตายแล้วพบว่ามันเป็นสกิลเส้นผมจริงๆ ตอนแรกโจวเหวินก็ตกใจ แต่หลังจากที่ลองอ่านดีๆแล้ว เขาก็โล่งใจขึ้นมา

เพราะในตำนานว่ากันว่า เมดูซ่านั้นเป็นสาวงามที่มีเส้นผมงดงามที่สุดในโลก และเธอก็ภูมิใจในผมของตัวเองมาก แต่อาเธน่านั้นเปลี่ยนเส้นผมของเธอให้กลายเป็นงูพิษ

สกิลลล่อลวงตายนั้นจะเปลี่ยนผมของเขาให้มีพิษรุนแรง แต่มันจะไม่กลายเป็นงูพิษ เพียงแค่แตะเส้นผมนั้นเพียงนิดเดียว ก็จะติดพิษได้อย่างง่ายดาย

โจวเหวินลองใช้สกิลนี้แล้ว ตอนที่ลมปราณเริ่มไหลเวียนสกิลถูกใช้งาน ผมของโจวเหวินก็งอกยาวขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ในพริบตาเดียวผมของเขาก็งอกยาวลงมาลากดินแล้ว แต่โจวเหวินรู้ดีว่าจริงๆแล้วนั้นไม่ใช่ผมจริงๆแต่เป็นลมปราณที่ก่อตัวขึ้นมาตั่งหาก

โจวเหวินคิด ก่อนจะพยายามลองควบคุมผมที่เกิดจากลมปราณของเขาดู แล้วเขาก็พบว่า มันควบคุมยากมากๆ การจะหวังใช้ผมพิษเป็นอาวุธนั้นดูจะเป็นไปไม่ได้เลย

“หรือว่าต้องรอให้คนมาแตะผลมของฉันเองจริงๆกัน”โจวเหวินรู้สึกเสียใจ ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงแต่สกิลนี้ก็คงใช้ไม่ค่อยได้เท่าไร

แต่ถึงอย่างนั้นโจวเหวินก็ลองทดสอบดูโดยสางผมนั้นลงไปในน้ำ ผมพิษนั้นละลายหายไปกับน้ำทันที และไม่นาน สิ่งมีชีวิตต่างมิติที่อยู่ในน้ำก็ติดพิษตายตามไปด้วย

“กลายเป็นว่ามันเป็นสกิลที่ใช้ให้ติดพิษตายซะงั้น เอาจริงๆมันก็ไม่ได้แย่นะ แต่แค่ไม่รู้ว่าพิษมันแรงแค่ไหนเท่านั้นเอง มันจะฆ่าระดับเร้นลับได้รึเปล่า”โจวเหวินศึกษาต่ออีกยาวๆ เขาเองก็อยากจะรู้วิธีการใช้สกิลนี้จริงๆเหมือนกัน ความจริงคือ ผมนี้ไม่จำเป็นต้องในน้ำก็ได้ แม้แต่ในอากาศ ผมพิษก็สามารถปล่อยแก๊ซพิษออกมาเหมือนกับน้ำหอม คนที่ได้กลิ่นก็จะติดพิษรุนแรงไป

แต่พิษนั้นมันไม่ได้แรงอย่างที่โจวเหวินคิด การจะฆ่าระดับเร้นลับด้วยพิษนั้นมันออกจะยากไปหน่อย ยกเว้นแต่วว่าระดับเร้นลับนั้นจะได้รับพิษเข้าไปเยอะพอสมควร

การที่โจวเหวินทำแบบนั้นได้ มันก็อาจแปลว่า โจวเหวินสามารถฆ่าระดับเร้นลับได้ โดยที่ไม่จำเป็นต้องสู้เองเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงอย่างนั้นถ้าสกิลนี้ใช้กับคนละก็มันก็มีประโยชน์สูงมาก เพราะมนุษย์นั้นระดับสูงสุดเป็นแค่ระดับมหากาพย์ แค่ไอน้ำหอมพิษก็ฆ่าคนได้แล้ว