I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 908

ลงเกาะ

แต่ถึงอย่างนั้นโจวเหวินก็ยังรู้สึกมาตลอดเลยว่าสกิลล่อลวงตายอย่างเดียวนั้นมันใช้ยาก เขาเลยแอบคิด “จริงๆแล้วมันเป็นสกิลสายพิษเหมือนกัน ไม่รู้ว่าล่อลวงตายกับสกิลฝ่ามือมังกรพิษมันจะผสมรวมกันได้ไหมนะ”

โจวเหวินค่อยศึกษาความสามารถของสกิลทั้ง2 ถึงแม้ว่ามันเป็นคนละส่วนของร่างกาย แต่2สกิลนี้จริงๆแล้วมันมีความเหมือนกันในหลายๆด้าน ทั้ง2สกิลนั้นเป็นสกิลลมปราณสายพิษเหมือนกัน และพิษที่ออกมายังคล้ายๆกันอีกด้วย ดังนั้นการจะผสมรวมกันได้นั้นก็ไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลยซะทีเดียว

“มันจะดีมากๆเลยถ้าใช้สกิลพิษของล่อลวงตาย มาใช้บนมือได้”โจวเหวินยังไงก็ถนัดใช้มือมากกว่าใช้ผมอยู่แล้ว เพราะงั้นเขาเลยเริ่มวิจัยและค้นคว้าหาแนวทาง หวังว่าจะรวม2สกิลนี้ไว้ด้วยกันให้ได้ แต่ขั้นตอนในการรวม2สกิลนั้นมันก็ไม่ง่ายเหมือนกัน ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสกิลลลมปราณประเภทเดียวกัน แต่การใช้งานมันต่างกันมากๆ โจวเหวินเคยลองศึกษามานานมากแล้ว แล้วก็พบว่าการจะรวม2สกิลลมปราณไว้ด้วยกันนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลย ยกเว้นแต่ว่ามันจะเป็นสกิลที่ใช้แบบรวมกันอยู่แล้ว อย่างเช่นกงจักรเวทดารา

พอถึงเวลาที่นัดหมาย โจวเหวินก็กลับเข้าไปในตระกูลหลูอีกครั้ง รอบนี้ตระกูลหลูก็ยังคงต้อนรับอย่างอบอุ่นเหมือนเดิม แต่ถ้าเทียบกับรอบแรกแล้ว รอบนี้จะออกแนวสุภาพและดูให้เกียรติมากกว่าซะอีก

คุณหลู จ้าวตระกูลหลูในปัจจุบันนั้นออกมาต้อนรับโจวเหวินด้วยตัวเอง และเขาก็ไม่ได้ทำเหมือนกับว่าโจวเหวินเป็นเด็กเพียงเพราะเรื่องอายุ โจวเหวินรู้ดีว่าที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้นั้นอาจจะเป็นเพราะข่าวที่เขาไปสู้กับนาโอะ ทำให้ตระกูลหลูให้ความสนใจกับเขาเป็นพิเศษ หลังจากที่เข้ามาในตระกูลหลูแล้ว โจวเหวินก็พบว่ามีคนอื่นๆที่ตระกูลหลูเชิญมาเยอะแยะเลย ทั้งฉางเสี่ยวจากตระกูลฉาง ทั้งคนของตระกูลเสี่ยที่โจวเหวินไม่รู้จัก แต่ถึงอย่างนั้นคนของตระกูลเสี่ยเหมือนจะมองโจวเหวินแปลกๆไป ไม่ได้แค่หรือเคืองอะไรหรอก แต่แค่ดูไม่อยากจะเข้าใกล้สุดๆเท่านั้นเอง

ซึ่งโจวเหวินก็พอจะเข้าใจได้อยู่แหล่ะ ว่าเขาฆ่าเสี่ยจิวหวง จ้าวตระกูลเสี่ยไป และเสี่ยจิวหวงเองยังเป็นผู้ก่อตั้งตระกูลเสี่ยอีกด้วย แต่จ้าวตระกูลเสี่ยที่ว่านั้นก็เกือบจะทำลายตระกูลเสี่ยไปแล้วด้วย ถ้าไม่ได้โจวเหวินช่วยหยุดไว้ ทำให้ความรู้ที่มีต่อโจวเหวินนั้นมันตีกันไปมา

คุณหลูเองก็ไม่พูดพร้ำทำเพลง หลังจากที่อธิบายสถานการณ์เสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็พาทุกคนออกเดินทางไปยังสถานที่ที่พบสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำครั้งล่าสุด

ครึ่งเดือนที่ก่อนหน้าที่ผ่านมานี้ สิ่งมีชีวิตหลุดจองจำตัวนี้มักจะมาปรากฏตัวบริเวณใกล้เคียงเมืองหวางไห ทำให้เกิดความเสียหาย บาดเจ็บและล้มตายจำนวนมาก ถ้ามันบุกเข้ามาในเมืองหวางไหได้ละก็ ความเสียหายอาจจะมากเกินจะประมาณได้

แต่ในครึ่งเดือนหลังมานี้ สิ่งมีชีวิตหลุดจองจำมังจะไปโผล่บริเวณชายฝั่ง ส่วนมากนั้นมักจะวิ่งอยู่บริเวณทะเลน้ำตื้น และปรากฏตัวให้เห็นน้อยลงมากๆ แต่ความเสี่ยงก็ยังมีอยู่

ตระกูลหลูนั้นได้ส่งคนไปตรวจสอบทุกความเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำแล้ว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่กล้าเข้าไปใกล้มากเกินไป แต่ด้วยข้อมูลที่ตระกูลหลูมีทำให้พวกเขาสามารถคาดเดาได้ว่าสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำแท้จริงแล้วอยู่ที่เกาะเล็กๆที่อยู่ในทะเล

เกาะนั้นอยู่ไม่ไกลจากเมืองหวางไหมากนัก แต่ไม่เหมือนกับเกาะในสุสานเต่า นี้มันคือเกาะจริงๆ ไม่ใช่พื้นที่ต่างมิติ

ตระกูลหลูส่งทีมนำทาง พาพวกโจวเหวินไปถึงที่เกาะ โดยตระกูลหลูแต่ละคนนั้นขึ้นขี่และควบคุมเต่าหินดำระดับมหากาพย์ว่ายไปในทะเลอย่างรวดเร็ว

โจวเหวินยืนอยู่บนหลังเต่าก่อนที่จะมองไปทางทะเลลไกลโพ้น ฉางเสี่ยวเองก็นำทีมกระเรียนของตระกูลฉางบินข้ามทะเลกันมาโดยไม่ได้ขี่เต่าหินดำมาด้วย

เดินทางกันมาได้ประมาณชั่วโมง พวกเขาก็เริ่มเห็นเกาะที่ว่านั้น

“จากข้อมูลที่ทางเราตระกูลลหลูได้แจ้งเอาไว้แล้ว หากใครมีความมั่นใจ ก็สามารถลงไปยังเกาะแล้วเริ่มต้นการล่าสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำได้เลย แต่ถ้าไม่มั่นใจ ก็ขอให้อย่าพึ่งเข้าไปเสี่ยงเลยนะครับ เพราะยังไง ชีวิตของคนเราก็ยังมีค่า อีกอย่าง ถึงแม้ว่าเกาะนั้นจะไม่ใช่พื้นที่ต่างมิติ แต่ก็มีรายงานของสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำอาศัยอยู่ที่นั้นอยู่บ้าง บางทีภายในเกาะนั้นอาจจะไม่ได้มีสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำแค่ตัวเดียวก็ได้ เพราะงั้นโปรดระวังด้วย ถ้าเกิดว่าพบอะไรบางอย่างผิดปรกติ ขอให้ทุกท่านถอยออกมาทันที ทางตระกูลหลูจะเข้ามาควบคุมสถานการณ์เอง”คุณหลูพูดก่อนจะหันไปหาโจวเหวิน “โจวเหวินให้เราดูและเด็กคนนั้นให้ก่อนไหม”

“ไม่เป็นไรครับ เด็กคนนี้กลัวถ้าอยู่กับคนอื่น”โจวเหวินเห็นว่าทุกคนนั้นลงไปยังเกาะนั้นกันหมดแล้ว โจวเหวินเลยเปลี่ยนค้างคาวเงาพิษเป็นปีกก่อนจะบินโฉบตามลงไป

ก่อนที่จะถึงตัวเกาะ โจวเหวินได้ขยายอาณาเขตรับเสียงของสดับวานรจนถึงขีดสุด เขาอยากที่จะแสกนทั้งเกาะให้เข้าใจสถานการณ์โดยรวมก่อน

เกาะนี้เป็นเกาะที่ไม่ใหญ่ซักเท่าไร มันเป็นเกาะทั่วๆไปที่เกิดขึ้นมาจากแรงระเบิดของภูเขาไฟ ภูเขาไฟที่ว่านั้นตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง และบางครั้งก็จะปล่อยควันออกมาด้วย ถึงมันจะไม่ได้ปะทุอีกก็จริงแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไร

ภูเขาไฟนั้นโดนห้อมล้อมไปด้วยป่า พื้นที่นั้นไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก แต่ป่านั้นเป็นป่ารกทึบมากๆ และเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตต่างๆมากมายจนโจวเหวินรู้สึกแปลกๆ

โจวเหวินใช้ความสามารถของสดับวานรฟังเสียงของทั้งเกาะแล้ว แต่โจวเหวินก็ต้องประหลาดใจเพราะเขาไม่พบร่องรอยของสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำบนเกาะนี้เลยแม้แต่น้อย

สิ่งมีชีวิตหลุดจองจำที่ตระกูลหลูพึ่งบอกมาก็ไม่เจอ นอกจากแมลง นกและสัตว์ป่าทั่วไปแล้ว มันไม่มีสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำแม้แต่ตัวเดียวอยู่บนเกาะนี้เลย โจวเหวินเดินทางลงไปมาที่ชายหาด ก่อนจะหยุดแล้วแสกนทั่วๆเกาะอีกครั้งนึง แต่ผลก็ยังเหมือนเดิม ไม่มีสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำอยู่ในระยะแถวนี้เลย

“ตระกูลหลูบอกตำแหน่งผิด หรือว่าสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำมันหนีออกไปแล้วกันนะ”โจวเหวินคิด

แต่ตอนที่โจเวหวินกำลังคิดอยู่นั้นเอง มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเขา ชายคนนั้นเป็นนักล่าอิสระที่ทางตระกูลหลูเชิญมาและดูจะดังมากๆในแถบนี้ด้ววยแต่โจวเหวินไม่รู้จักเขาหรอก ชายคนนั้นเดินมาหาโจวเหวินแล้วพูด “ชื่อของฉันคือพิด้า เป็นคนท้องถิ่นเมืองหวางไห แล้วก็เป็นนักล่าอิสระท้องถิ่นด้วย”

โจวเหวินมองพิด้าแล้วไม่พูดอะไร ชายคนนี้มีกลิ่นอายที่แปลกมากๆ เขาดูเหมือนเป็นแค่ระดับตัวอ่อนธรรมดาๆ ลมปราณที่มีในตัวก็อ่อนมากด้วย แต่ตระกูลหลูคงไม่มีทางชวนมนุษย์ธรรมดาระดับตัวอ่อนมาล่าระดับเร้นลับหรอก

พิด้าพูดต่อ “ในฐานะที่เป็นคนพื้นที่แถบนี้ ฉันรู้เรื่องแถบนี้ดีทุกอย่าง และฉันไม่ได้อยู่ใต้การบัญชาของตระกูลหลูด้วย ฉันรู้ข้อมูลบางอย่างที่แม้แต่ตระกูลหลูก็ยังไม่รู้ และฉันก็มั่นใจด้วยว่า ไม่มีใครสามารถหาสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำที่เกาะนี้ได้หรอก”

“ทำไมละ”โจวเหวินถามอย่างสงสัย

“ถ้านายยอมมาร่วมมือกับฉัน ฉันจะบอกให้ว่าทำไม แล้วฉันก็จะพานายไปหาสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำตัวนั้นด้วย”พิด้าพูด

“ก็ถ้ารู้คำตอบอยู่แล้วทำไมนายไม่ไปจัดการมันซะเองเลยละจะมาบอกทำไม”โจวเหวินพูด

“ถ้าฉันมีพลังมากพอจะทำอะไรอย่างนั้น ฉันก็ไม่ต้องมาหาคนช่วยหรอก”พิด้าหยุด แล้วพูดต่อ “ถ้านายไม่เชื่อฉันละก็ นายลองไปตามหาสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำเองเลยก็ได้ พิสูจน์ด้วยตัวเองก่อนแล้วค่อยมาช่วยฉันก็ยังได้เลยมันไม่สายไปหรอก”

“แล้วจะให้ฉันช่วยยังไงละ”โจวเหวินถามตรงๆ เขารู้อยู่แล้วว่าในเกาะนี้นั้นมันไม่มีสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำเลยแม้แต่ตัวเดียว