I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 919

ทองแดงโจวชาน

วิญญาณร้ายเหล่านั้นอยากจะลากหยาเอ๋อลงไปอยู่ด้วย โจวเหวินเลยปัดมือไล่วิญญาณพวกนั้นออกทำให้พวกมันเผาไหม้กลายเป็นฝุ่นผง

ธิดาปีศาจที่ยังคงแอบซ่อนอยู่ในทะเลสาบนั้นยังคงไม่ได้ออกมาพร้อมโจวเหวิน โจวเหวินนั้นมองไปยังจุดที่ธิดาปีศาจอยู่แล้วแอบๆตกใจ เขาพบว่าวิญญาณอาฆาตพวกนี้กลับไม่ทำอะไรธิดาปีศาจ เหมือนกับว่าธิดาปีศาจไม่มีตัวตนอยู่ยังไงอย่างงั้น

“ธิดาปีศาจยังไม่ออกมาเหรอ แสดงว่ามันยังมีโอกาสอยู่อีกซะนะ ลองดูสถานการณ์ไปก่อนละกัน”โจวเหวินคิดก่อนจะไปซ่อนตัวอยู่บนภูเขาใกล้ๆดูการต่อสู้ที่เกิดขึ้น

แล้วโจวเหวินก็พบว่าวิญญาณร้ายเหล่านี้ก็ออกมาจากทะเลสาบไม่ได้เหมือนกันเหมือนกับว่ามันมีกำแพงขวางกั้นนอกทะเลสาบยังไงอย่างงั้น

“หรือว่าหุ่นไล่กานั้นก็ออกมาไม่ได้เหมือนกันนะ”โจวเหวินเดา

รอบที่แล้วที่เขาผ่านเข้ามา หุ่นไล่กาไม่ได้เข้ามาโจมตีเขา ตอนนั้นเขาเดินไปตามทางรอบๆทะเลสาบห่างจากทะเลสาบแค่ไม่ถึง2เมตรด้วยซ้ำ

ในระยะแค่นั้นสำหรับสิ่งมีชีวิตสุดโหดอย่างหุ่นไล่กานั้น มันก็มีแค่2เหตุเท่านั้นที่มันไม่โจมตีโจวเหวิน

อันดับแรกคือมันไม่อยากโจมตี อย่างที่2คือมันออกมาจากทะเลสาบไม่ได้

“ถ้าหุ่นไล่กานั้นออกจากทะเลสาบไม่ได้ถ้างั้นเราก็น่าจะยังมีโอกาสชิงลูกบอลทองแดงกลับมาแหะ”โจวเหวินกลับคิดอยู่นั้นเอง จู่ๆเขาก็ได้ยินเสียงของราชาหยินฟูขึ้นมา

“โจวเหวิน เรามาทำข้อตกลงกัน เจ้าเอาตัวข้าออกจากที่นี้ และข้าจะช่วยเจ้าทำสัญญากับผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งที่สุด” ราชาหยินฟูพอเห็นว่าโจวเหวินสามารถออกมาจากทะเลสาบได้ก็ทั้งตกใจและดีใจ

ที่ตกใจก็เพราะโจวเหวินนั้นสามารถออกมาจากทะเลสาบได้ เขาคิดว่าโจวเหวินนั้นเหนือความคาดหมายได้ตลอดเวลา เขาอาจจะอยู่มานานหลายศัตวรรษแล้วก็จริงแต่เขาไม่เคยคิดว่าจะสูญเสียหนักขนาดนี้ให้กับมนุษย์ที่ยังไม่ได้ทำสัญญากับผู้พิทักษ์ด้วยซ้ำ

สัญชาติญาณของเขายังบอกอีกด้วยว่าการที่โจวเหวินหนีออกมาจากทะเลสาบได้หมายความว่าเขาก็น่าจะหลุดออกมาได้เหมือนกัน

“บอกฉันมาก่อนซิว่าลูกทองแดงนั้นมันคืออะไรกันแน่ แล้วมันใช้ทำอะไร”โจวเหวินคิดซักพักก่อนจะตะโกนกลับไป

ราชาหยินฟูสู้กับหุ่นไล่กาแล้วพูด “นั้นคือแร่ทองแดงโจวชาน”

พอโจวเหวินได้ยินแบบนั้นเขาก็ผงะทันที เพราะทองแดงโจวชาน(มาจากคำว่าปฐมภูผาหรือภูเขาแรก)นั้นใช่ชื่อของแร่ทองแดง แต่โจวชานนั้นเป็นสถานที่ ตามตำนานแล้ว จักรพรรดิเหลืองนั้นไปที่โจวชายเพื่อเก็บแร่ทองแดงมาหล่อแท่นวางดวงชะตาของชาติจีน

ภูเขาโจวชานนั้นอยู่ที่ไหนนะวันนี้ก็ยังไม่มีข้อสรุป หลายๆคนต่างก็พูดว่าที่ของตนนั้นเป็นที่ตั้งของภูเขาโจวชาน ซึ่งโจวเหวินก็ไม่รู้ว่าอันไหนคือสถานที่จริง

แต่ไม่ว่าตำนานจะถูกหรือผิด ทองแดงแห่งภูเขาโจวชานนั้นก็เป็นแค่แร่โลหะที่ใช้สำหรับการหล่อสิ่งของเท่านั้น มันคู่ควรขนาดที่ระดับหุ่นไล่กากับราชาหยินฟูมาสู้กันแบบเอาเป็นเอาตายเลยเหรอ

“อย่าบอกนะว่านายอยากจะหล่อแท่นเสริมดวงขี้นมาใหม่หน่ะ”โจวเหวินพพูด

ราชาหยินฟูที่สู้อยู่พอได้ยินโจวเหวินพูดแบบนั้นเขาก็พยายามใจเย็นๆแล้วอธิบาย “คุณค่าที่แท้จริงของแร่ทองแดงโจวชานนั้นไม่ใช่เพราะตัววัตถุ แต่เป็นที่สถานที่ตั่งหาก ภูเขาโจวชานนั้นแท้จริงมันไม่ใช่ชื่อโจวชานแต่แรก แต่มันเป็นสนามรบที่จักรพรรดิเหลืองกับฉีหยูเขาต่อสู้ห่ำหั่นกัน ในสงครามนั้นมีคนตายและบาดเจ็บทั้ง2ฝ่ายนับไม่ถ้วน เลือดของเหล่าผู้พิทักษ์และเทพไหลนองภูเขาแห่งนั้นแล้วอาบเหมืองแร่ทองแดงไปด้วยเลือดของเทพ ทำให้ทองแดงทที่ว่านั้นมีพลังที่พิเศษขึ้นมา จักรพรรดิเหลืองพยายามอย่างหนักในการหาแร่ทองแดงโจวชาน หวังว่าจะใช้เลือดของเหล่าเทพที่ผสานกันอยู่ในแร่ สกัดออกมาเป็นยาอมตะยังไงละ”

“น่าเสียดายที่จนจักรพรรดิเหลืองตายไปแล้ว แร่ทองแดงโจวชานก็ยังสกัดออกมาไม่ได้ แต่กลับกันเลือดที่ผสานกันอยู่ในน้ำมันยิ่งเข้มข้นมากขึ้น ผสมกับเปลวเพลิงของเตาปรุงยาทำให้เกิดเป็นลูกบอลทองแดง2ลูก จะเรียกว่าลูกทองแดงพวกนั้นคือตัวอ่อนของยาอมตะก็ได้ เป็นวัตถุที่ทรงอานุภาพที่สุดในหมู่มนุษย์”

“แค่นั้นเองเหรอ?”โจวเหวินรู้สึกได้ว่าที่ราชาหยินเล่ามานั้นมันยังไม่จบเรื่องดีเท่าไร

ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงแล้วหุ่นไล่กานี้มันจะแย่งไปเพื่ออะไรละ ไม่ใช่ว่ามันมีร่างอมตะอยู่แล้วเหรอ ไม่ใช่ว่ามันเป็นของของมนุษย์เหรอ

สถานการณ์ที่ราชาหยินฟูเจอนั้นตอนนี้ไม่ค่อยจะดีเท่าไร ร่างผลึกของเขานั้นตอนนี้โดนแทรกซึมไปด้วยพลังความชั่วร้ายของหุ่นไล่กาในหลายจุด ไม่รู้ว่าเขาจะยื้อไว้ได้อีกนานแค่ไหน

“ถ้าเจ้าช่วยข้าออกไป ความผิดใจกันที่ผ่านมานี้ข้าจะไม่เอาเรื่องเจ้าทั้งหมด แล้วข้ายังสามารถช่วยเจ้าสกัดทองแดงโจวชานได้อีกด้วย มีแค่ข้าคนเดียวเท่านั้นที่รู้วิธี”ราชาหยินฟูพยายามพูด

“ฉันก็อยากจะช่วยหรอกนะ แต่ฉันสู้ไม่ไหวหรอก” โจวเหวินไม่ได้คิดอยากจะช่วยเลยซักนิด เขากะปล่อยราชาหยินฟูตายอยู่แล้ว

“ถ้าเจ้าไม่อยากได้ยาอมตะแต่เจ้าก็คงอยากได้สัตว์อสูรซินะ ข้ารู้ว่าจักรพรรดิเหลืองเก็บสัตว์อสูรไว้ที่ไหน ตอนนี้สัตว์อสูรนั้นกลับกลายไปเป็นไข่แล้ว ถ้าเจ้าช่วยข้า เจ้าก็เอามันไปได้เลย”ราชาหยินฟูพูดต่อแบบไม่มีอะไรจะเสีย แต่โจวเหวินก็เมินไม่สนใจสุดๆ เขาปล่อยให้ราชาหยินฟูพูดไปโดยที่เขาทำหูทวนลมอยู่

ราชาหยินฟูคงจะฆ่าเขาตายทันทีที่โจวเหวินเข้าไปช่วยเสร็จ จะบอกว่าโจวเหวินขี้ระแวงก็ได้ แต่ความแข็งแกร่งของราชาหยินฟูนั้นโจวเหวินสู้ไม่ไหวจริงๆ พอเห็นว่าโจวเหวินไม่ยอมช่วยเขาเลยไม่พูดแต่รวมพลังทั้งหมดไว้แล้วพุ่งเข้าใส่หุ่นไล่กาแทน

ภายในร่างของราชาหยินฟู ประกายแสงสีทองสว่างวาปขึ้นมาพร้อมกับทำลายตัวเองอย่างแรง

ตู้ม!!!!

แสงสีทองสาดขึ้นไปบนฟ้า แรงระเบิดขนาดมหึมาพอๆกับระเบิดนิวเคลียร์ก่อให้เกิดก้อนเมฆสีทองคล้ายดอกเห็นลอยขึ้นไปบนฟ้า แรงระเบิดทำลายทุกอย่างในทะเลสาบ

แรงกระแทกทำให้ภูเขาและป่าแถวๆนั้นกระจุยกระจายไปหมด

โจวเหวินอัญเชิญเบม่อนออกมาเพื่อบังแรงระเบิด แล้วใช้สดับวานรคอยฟังสถานการณ์ แต่สิ่งที่เห็นคือร่างของหุ่นไล่กาที่กระจัดกระจายแตกหักกลางระเบิด

แต่ที่โจวเหวินคิดไม่ถึงเลยก็คือ หลังจากที่ร่างของหุ่นไล่กาแตกกระจายไปแล้วมันกลับกลายเป็นวิญญาณนับไม่ถ้วนระเบิดออกมาเหมือนกับว่าตัวของมันนั้นไม่มีร่างจริงๆ มีแค่วิญญาณที่รวมตัวกันจนหนาแน่นเป็นรูปร่าง

แต่วิญญาณร้ายที่อยู่ใกล้ๆกับราชาหยินฟูตอนระเบิดก็สลายหายไปพร้อมๆกับลำแสงทองคำ มีวิญญาณสลายไปจำนวนมาก หลังจากที่ปลดปล่อยพลังงานออกมาระดับนึงแล้ว ร่างของราชาหยินฟูก็หายไป โจวเหวินรู้ดีว่าเมื่อกี้คือวิธีหนีของราชาหยินฟู โจวเหวินหันไปดูอีกที ราชาหยินฟูก็หายไปแล้ว คาดว่าตอนนี้น่าจะหนีไปไกลหลายร้อยไมล์แล้ว

“ยังฆ่ามันไม่ได้อีกเหรอ”โจวเหวินเริ่มเครียด เขาหันกลับไปดูที่ทะเลสาบแล้วเห็นวิญญาณร้ายหลายตัวเริ่มกลับมีรวมตัวกันจนกลายเป็นแกนกลางก้อนกลมๆ ยิ่งวิญญาณมารวมตัวกันมากเท่าไร ลูกแกนกลางนั้นก็ยิ่งเริ่มสร้างร่างของหุ่นไล่กาขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ก่อนที่มันจะกลับมาเป็นหุ่นไล่กา จู่ๆแสงดาบสีม่วงก็แทงตรงเข้ามาทะลุแกนกลางของหุ่นไล่กาทันที

ในจังหวะที่แกนกลางโดนแทงนั้น วิญญาณร้ายทั่วทั้งทะเลสาบร้องโหยหวนออกมาอย่างแรง  พวกมันลอยขึ้นฟ้าไปเรื่อยๆเหมือนกับกำลังจะไปเกิดใหม่ จำนวนวิญญาณในทะเลสาบนั้นมันมีมากจนน่าเหลือเชื่อ

ตอนที่วิญญาณร้ายทั้งหมดหายไปบนฟ้า ธิดาปีศาจก็บินกลับมาที่ชายฝั่งพร้อมลูกบอลทองแดงในมือและดาบโบราณที่มีแกนกลางโดนเสียบอยู่ ขนาดของมันเท่าลูกวอลนัท แต่รูปร่างของมันเหมือนอัญมณีหัวใจสีดำ

ก่อนที่โจวเหวินจะได้ถามธิดาปีศาจว่ามันคืออะไรกันแน่ จู่ๆนางก็อ้าปากแล้วงับแกนกลางนั้นเข้าปากเหมือนกินลูกชิ้นเสียบไม้ย่างก่อนจะเคี้ยวและกลืนลงท้องไป