I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 932

การคำนวณของสาวหิมะ

ร่างของโจวเหวินโดนพันธนาการไว้ด้วยพลังบางอย่างของบาซิลิสก์ทำให้เขาไม่สามารถวาปหนีออกไปได้ ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มจนมุม พลังมหาศาลกำลังฉีกกระฉากร่างกายของเขา เหมือนกับว่ากล้ามเนื้อและกระดูกของเขากำลังถูกฉีกกระฉากออกจากกัน

“เอาวะ ลองดูก็ได้”โจวเหวินกัดฟันแล้วใช้มือข้างขวาหยิบระฆังนภาออกมา แล้วใช้พลังทั้งหมดของหัตย์ขวาแห่งความมืดอีกครั้ง

“อ๊ากก!!!”บาซิลิสก์ร้องออกมาพร้อมกุมหัวแน่น โจวเหวินยัดระฆังนภาเข้าไปในหัวของบาซิลิสก์ด้วยหัตย์ขวาแห่งความมืด

ตอนแรกเขาก็คิดว่าจะลองดูเป็นทางออกสุดท้าย แต่เขาไม่คิดว่าวิธีการนี้จะใช้ได้ผลดีขนาดนี้ ตอนแรกเขาคิดว่าจะยอมยกระฆังนภากลับไปให้ดีๆเพื่อที่สาวหิมะกับบาซิลิสก์จะได้ตามเขามาอีกไม่ได้ แล้วเขาก็จะรอด ตอนนี้เพื่อเอาตัวเองให้รอดเขายอมได้ทุกอย่าง

แต่ใครมันจะไปคิดละว่าหลังจากที่ยัดระฆังเข้าไปในหัวของบาซิลิสก์แล้วมันจะร้องหนักมากแล้วกุมหัวจนลืมเรื่องที่จะฉีกโจวเหวินไปสนิทเลย

ทันใดนั้นเอง แสงเยือกแข็งก็ยิงสาดเข้ามาโจวเหวินพยายามจะหลบแต่เขาก็พบว่าแสงเยือกแข็งนั้นไม่ได้ยิงเขาเลยแม้แต่น้อย

แสงเยือกแข็งนั้นมีความแรงสูงมาก ถ้าเทียบกับที่ยิงมาหาโจวเหวินก่อนๆหน้านี้ ที่โจวเหวินโดนยิงใส่นั้นเรียกว่าอุ่นก็ได้

แสงน้ำแข็งนั้นสาดเข้าใส่บาซิลิสก์เต็มๆ แช่แข็งบาซิลิสก์จนกลายเป็นน้ำแข็ง โจวเหวินเลยฉวยโอกาสนี้กระชากตัวเองออกจากมือของบาซิลิสก์แล้วตัวเองก็เป็นอิสระอีกครั้ง

“นี้นางพลาดงั้นเหรอ”โจวเหวินมองบาซิลิสก์อย่างลนลาน แล้วเห็นว่ามันโดนแช่แข็งซะจนขยับไม่ได้แม้แต่น้อย

“ไม่ซิ ไม่ได้พลาด นางตั้งใจตั่งหาก”โจวเหวินหันกลับไปมองที่สาวหิมะ

สาวหิมะเองก็ไม่ได้โจมตตีโจววเหวินต่อ เธอมองโจวเหวินอย่างไร้อารมณ์แล้วพูด “ลูกแก้วจิ้งจอกที่อยู่ติดตัวเจ้า เป็นของจิ้งจอก9หางใช่รึไม่”

ตอนที่โจวเหวินได้ยินแบบนั้นเขาก็รู้สึกดีใจทันทีเหมือนได้ยินเสียงสวรรค์ “ใช่แล้วใช่ ท่านรู้จักนางเหรอ”

“ถ้าข้าไม่รู้จักนานข้าจะพาเจ้ากลับไปที่ปราสาทข้าทำไมกันเล่า”สาวหิมะพูดเบาๆ

โจวเหวินก่อนหน้านี้ก็สงสัยว่าทำไมสาวหิมะถึงได้พาเขากลับไปยังปราสาทน้ำแข็ง เพราะถ้านางแค่อยากได้สัตว์เลี้ยง สิ่งมีชีวิตต่างมิติน่ารักๆก็มีตั้งเยอะแยะ นางเห็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติมามากกว่าโจวเหวินอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเอาแมวหิมะก็ได้

“ท่านพาผมกลับมาที่ปราสาทแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเขาเหรอ”โจวเหวินนึกขึ้นมาได้แล้วหันไปมองบาซิลิสก์ที่ตัวแข็งทื่อเป็นน้ำแข็ง

“ต้องขอบคุณเจ้านะ ที่ล่อความสนใจของเขาให้ไปอยู่ที่เจ้าหมดเลย ไม่งั้นข้าคงจัดการกับเจ้าหมอนี้ไม่ได้ง่ายๆแบบนี้แน่ๆ”สาวหิมะพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ เหมือนกับว่านางตั้งใจจะฆ่าบาซิลิสก์แต่แรกอยู่แล้ว แล้วก็ฉวยโอกาสใช้งานโจวเหวินด้วยเลย

“ถ้าเป็นงั้นจริง ผมเองก็ยินดีครับ ถ้าท่านเป็นเพื่อนกับจิ้งจอกเก้าหางงั้นก็ขอให้ถือซะว่าวันนี้เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเลยนะครับ”โจวเหวินพูดพยายามเอาตัวรอด

“จิ้งจอกเก้าหางเป็นคนบอกให้เจ้าแอบมาขโมยระฆังนภางั้นเหรอ”สาวหิมะไม่สนใจโจววเหวินแล้วถามตรงๆ

โจวเหวินไม่รู้ว่าจะตอบว่ายังไงดีเลย ถ้าสาวหิมะเป็นศัตรูกับจิ้งจอกเก้าหางละก็ เขาคงไม่รอดแน่ๆถ้าเขาตอบว่าใช่

แต่ถ้าสาวหิมะเป็นเพื่อนกับจิ้งจอกเก้าหางละก็ บางที ถ้าเขาตอบว่าไม่ เขาอาจจะเสียโอกาสที่จะรอดไปเลยก็ได้

หลังจากคิดอยู่นานซซักพักใหญ่ๆโจวเหวินก็ตัดสินใจลองเสี่ยงดวงแล้วตอบไปทันที “ใช่ครับ”

“นางได้บอกรึเปล่าว่าให้เจ้าขโมยไปทำไม”สาวหิมะถามต่อ

พอเห็นว่านางไม่มีทีท่าว่าจะโมโห โจวเหวินก็โล่งใจ จากนั้นเขาก็พูด “ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมแค่ถูกไหว้วานจากนางมาให้ขโมยระฆังแล้วก็หวังว่าจะได้เจอกับตี้ฉินด้วย ผมมีข้อความจากนางไปฝากให้ถึง”

“ข้อคววามว่ายังไงละ”สาวหิมะถาม

“ท่านไม่ใช่ท่านตี้ฉิน การจะบอกคงจะไม่ใช่เรื่องที่ควรเท่าไร…”โจวเหวินพูด

“งั้นเจ้าก็ตายตรงนี้เลยก็ได้” สาวหิมะพูดอย่างเยือกเย็น

“อา มันเป็นคำ2คำง่ายๆ อย่าอ่านครับ” โจวเหวินรู้สึกว่าถ้าเป็นไปได้ก็ไม่อยากใช้กำลังอะไรเลย

“หื้ม ถ้านางเข้าใจคำๆนี้ดีละก็ นางคงไม่ส่งเจ้ามาขโมยระฆังนภาแน่ๆ”สาวหิมะเม้มปากจากนั้นจู่ๆแสงเยือกแข็งในมือของนางก็สาดเข้าใส่บาซิลิสก์อีกรอบนึง แต่รองบนี้มันทำให้ร่างของบาซิลิสก์แตกสลาย กลายเป็นเศษน้ำแข็งจนทำให้โจวเหวินขนลุก

ระดับความกลัวมันฆ่ากันง่ายๆแบบนี้เลยงั้นรึ

ภายในซากน้ำแข็งนั้นเอง มีผลึกสกิลกับระฆังนภาอยู่ด้วย แต่น่าเสียดายที่ของทุกอย่างนั้นไม่ใช่ของโจวเหวิน สาวหิมะเดินเข้าไปเอาทุกอย่างไปด้วยการตวัดมือแค่ครั้งเดียว

“ตี้ฉินกระทำความผิดร้ายแรง ที่ๆเขาถูกขุมขังนั้นมันเป็นพื้นที่ที่อันตรายมากๆ ด้วยกำลังของเจ้าในตอนนี้มันไม่เพียงพอที่จะเข้าไปที่นั้นหรอก”

“เป็นอีกมิตินึงเหรอครับ”โจวเหวินถามด้วยความงง

“จะบอกว่าเป็นช่องว่างระหว่างโลกกับต่างมิติก็ได้นะ มันไม่เชิงอีกมิตินึงหรอก ถ้าเจ้าอยู่ที่นั้นแล้วเจ้าไม่ใช่ระดับความกลัว ก็ยากที่จะรอดได้แน่ๆ”สาวหิมะพูด “แต่ถ้าเจ้าไม่กลัวตาย ข้ายินดีส่งเจ้าไปที่นั้นเพื่อไปพบตี้ฉินนะ ส่วนเรื่องที่เจ้าจะรอดกลับมาไหม อันนี้ขึ้นอยู่กับดวงของเจ้าแล้ว”

“เออ มันอันตรายเกินไปเพราะงั้นผมขอผ่านละกันครับ”โจวเหวินพูด

“เจ้าได้รับการไหว้วานมาแล้วนี้ จะยอมแพ้กลางทางได้ยังไง”สาวหิมะหยุดแล้วพูดต่อ “เจ้าสามารถขโมยระฆังนภามาถึงที่นี้ได้ บางทีเจ้าอาจจะเข้าไปในที่คุมขังของตี้ฉินได้แบบเป็นๆก็ได้นะ”

โจวเหวินไม่คิดมาก่อนว่านางจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา ตอนแรกก็ดีใจแหล่ะ แต่วินาทีต่อมาโจวเหวินก็รู้สึกได้ถึงอะไรแปลกๆ ใจเขาตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

สาวหิมะจู่ๆก็เหวี่ยงระฆังนภามาที่โจวเหวิน ก่อนที่นางจะยิงลำแสงเยือกแข็งใส่ด้วยความแรงและความเร็วไม่ต่างจากที่โจมตีบาซิลิสก์เลย

“ว่าแล้วเชียว นังอสรพิษแบบนี้เชื่อไม่ได้จริงๆด้วย”โจวเหวินวาปออกมาอย่างรวดเร็วก่อนจะวาปต่อเนื่องเพื่อให้หลุดพ้นจากการตามล่าของสาวหิมะ

โจวเหวินวาปลงใต้น้ำ แล้วใช้เนตรมรดกแปลงร่างตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติแถวๆนั้น รอบนี้ถึงแม้ว่าสาวหิมะจะบินไปรอบๆ แต่นางก็หาตัวของโจวเหวินไม่เจอ

“เจ้าหนีไปไหนไม่พ้นหรอก ระฆังนี้ไม่ได้เป็นของโลก และก็ไม่ได้เป็นของมิตินี้ด้วย ไม่มีทางที่ฟ้ากับดินจะมาบรรจบกันได้ จงออกมารับความตายในแบบที่ไม่ทรมานเถิด”สาวหิมะยังเชื่อว่าโจวเหวินอยู่แถวๆนี้เลยบินไปบินมาบนฟ้า

ซึ่งจะให้โจวเหวินตอบไปตอนนี้ก็คงไม่ได้ เพราะการพูดแม้แต่นิดเดียวจะเปิดตำแหน่งของเขาให้นางรู้ทันที และสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวแบบนางคงไม่ปล่อยเขาไว้แน่ๆ แต่ด้วยความที่ตอนนี้ระฆังนภาไม่ได้อยู่กับตัวโจวเหวินแล้ว สาวหิมะเองเลยไม่รู้ว่าโจวเหวินกลายเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติตัวไหน โจวเหวินเลยว่ายน้ำตามตัวอื่นๆ ออกจากพื้นที่นี้ไป

แต่เหมือนกับว่าสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่โจวเหวินกลายเป็นนั้น มันเป็นสัตว์หวงถิ่น มันจะไม่ไปไกลเกินถิ่นฐานของตัวเอง โจวเหวินจำเป็นต้องเปลี่ยนร่างเป็นสิ่งมีชีวิตตัวอื่นเพื่อสลัดสาวหิมะให้พ้น

โจวเหวินที่เป็นปลานั้นว่ายไปมา ทันใดนั้นเขาก็เห็นแสงสีฟ้าสว่างไสวตรงหน้าของเขา เหมือนอำไพที่เปร่งประกายแสง โจวเหวินมองดูดีๆ แล้วพบว่า มันคือหอยตัวเดิมกับที่โจวเหวินเจอกำลังสงบอยู่ เหมือนกับว่ามันค่อยๆดำดิ่งลงไปในของเหลวสีน้ำเงินอย่างสงบ