I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 941

I บทที่ 941 ผลไม้สุก

“ระฆังอยู่ที่ไหน?”ตอนแรกโจวเหวินว่าจะพูดอะไรบางอย่างกับสาวหิมะต่อ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงจักรพรรดินีดังขึ้นมาในหัว

“จักรพรรดินี มีเรื่องผิดพลาดเกิดขึ้นนิดหน่อยน่ะ ตอนฉันโดนย้ายมิติมันส่งฉันไปผิดที่ แล้ววฉันก็ไม่ได้เจอหอคอยที่บอกด้วย”โจวเหวินตอบ

“เป็นไปไม่ได้ แท่นทองแดงนั้นสามารถวาปไปได้แค่สถานที่เดียวนี้ นายต้องได้เจอหอคอยสูงแน่ๆ”ถึงแม้ว่าจักรพรรดิจะบอกแบบนั้น แต่เธอเองก็คิดเผื่อไว้ด้วย

เพราะว่าเธอไม่เห็นแพทย์ปีศาจถือระฆังออกมา และระฆังนั้นต้องถือโดยคนที่เป็นระดับความกลัวหรือสัตว์อสูรที่กินผลไม้เทพไปเท่านั้น กระเป๋าหรือที่จัดเก็บธรรมดานั้นไม่สามารถใช้กับระฆังได้

“นี้ฉันพูดความจริงนะ”โจวเหวินทวนความจำของตัวเองทันที

ตอนที่จักรพรรดินีได้ยินคำบอกเล่าถึงสภาพแวดล้อมบริเวณภูเขาไฟ นางเองก็เชื่อขึ้นมานิดนึง การที่จะเดินทางไปที่นั้นจากโลกหรือแม้แต่ต่างมิติเข้าไปได้นั้นมันยากมากๆ ถ้าโจวเหวินไม่เคยไปจริงๆ เขาก็ไม่มีทางอธิบายลายละเอียดได้ถูกต้องขนาดนี้แน่นอน”

“แปลกแหะ แล้วทำไมถึงวาปไปอยู่ที่นั้นละ”ในถ้ำแห่งหนึ่ง จักรพรรดินีพึมพัมอยู่คนเดียว ตอนนี้เธอคิดไปเองแล้วว่าโจวเหวินนั้นเอาระฆังกลับมาไม่ได้

สถานที่ที่เธอขอให้โจวเหวินไปนั้นอยู่ในโลกต่างมิติ แต่ที่โจวเหวินไปนั้นมันอยู่อีกที่นึงเลย ซึ่งก็ถูกแล้วที่จะไม่เจอหอคอยสูงแล้วเอาระฆังกลับมาไม่ได้

“ไม่ซิ ถ้านายเข้าไปในนั้นไม่ได้ แล้วทำไมนายถึงช่วยส่งข้อความให้จิ้งจอก9หางได้ละ”จักรพรรดินีตตอบทันที

ตอนที่โจวเหวินได้ยินจักรพรรดินีพูดแบบนั้น เขาก็รู้ได้ทันทีว่าทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นในภูเขาฉีซือนั้น ไม่อาจปิดบังจากนางได้ โชคยังดีที่ตอนที่โจวเหวินคุยกับสาวหิมะนั้น มันเกิดขึ้นภายในจิตใจของเขาเอง มันไม่น่าจะโดนจักรพรรดินีจับได้หรอก เขาเลยพูดต่อ “ฉันยังพูดไม่จบเลย คืองี้ หลังจากที่ฉันเข้าไปในเขตภูเขาไฟแล้วฉันก็เห็นยอดเขาขนาดใหญ่มากๆ เหมือนเสาค้ำยันสวรรค์เลย สูงขึ้นไปเสียดฟ้า ฉันเลยนึกว่ามันคือหอคอยที่เธอพูดถึง ฉันเลยปีนขึ้นไป แต่ใครมันจะไปคิดละว่าฉันจะไม่เจอหอคอย แต่ไปเจอปราสาทน้ำแข็งแทน…”

โจวเหวินพูดจริงเพียงครึ่งเดียว แล้วปรับแก้นิดๆหน่อยๆ เขาไม่ได้บอกเรื่องของระฆังนภาแม้แต่น้อย แล้วก็ไม่ได้บอกด้วยว่าเขาจับตัวราชินีเหมันต์กลับมาที่โลกนี้ด้วย

“สิ่งที่นางต้องการคือระฆังในหอคอยแต่นี้มันไม่ใช่ระฆังในหอคอย ดังนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นยังไงมันก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการแน่นอน”โจวเหวินคิดในใจ เขาคิดจะเก็บระฆังนภาไว้กับตัวเองคนเดียว

จักรพรรดินีมองโจวเหวินเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียดแล้วก็รู้ว่าโจวเหวินนั้นน่าจะเดินทางข้ามมิติผิดพลาดจริงๆ และความเป็นไปได้ที่เขาจะพูดจริงมันก็มีสูง

“ไม่คิดมาก่อนเลยว่าแท่นทองแดงจะวาปผิดพลาดได้ด้วย น่าแปลกจริงๆ ได้ทำอะไรระหว่างการวาปรึเปล่า”จักรพรรดินีถามหยั่งๆ

“จะให้ทำอะไรได้ละ ทำได้แค่รอเท่านั้นละ”โจวเหวินพูด

จักรพรรดินีเองก็คิดซักพัก แล้วรู้สึกด้วยกำลังของโจวเหวินตอนนี้ยังไงก็คงไม่พอจะไปป่วนกระแสของมิติทำให้การวาปขัดข้องได้ แถมเขาเองก็ไม่น่าจะโง่ทำการวาปพังซะเองด้วย

ในเมื่อหาเหตุผลไม่ได้จักรพรรดินีจึงไม่พูดอะไร รอให้โจวเหวินเดินออกไปจนถึงด้านนอกของภูเขาฉีซือ ต่อหน้าดอกไม้จักรพรรดินี ก่อนที่นางจะพูด “สาบานกับดอกไม้มาซิว่านายไม่ได้ระฆังนั้นมา”

ถึงแม้ว่าจักรพรรดินีจะรู้สึกว่าโจวเหวินพูดความจริงแล้ว แต่นางก็ยังไม่วางใจโจวเหวินขนาดนั้น

โจวเหวินเองก็ไม่ลังเล เขายกมือขึ้นแล้วสาบาน “ฉันสาบานเลย รอบนี้ฉันไม่เห็นหอคอยแม้แต่นิดเดียว แล้วก็ไม่ได้ระฆังในหอคอยมาด้วย ถ้าฉันโกหกละก็ ขอให้ชีวิตฉันมีอันเป็นไปเลย”

ตู้ม!

สายฟ้าผ่าลงมากลางอากาศ ดูเหมือนพลังของคำมั่นสัญญากำลังจะเกิดผล แต่โจวเหวินกลับปลอดภัยดี จักรพรรดินีเลยเชื่อเขา

“ถ้างั้น ท่านจักรพรรดินี ในเมื่อไม่มีอะไรให้ทำแล้วฉันกลับก่อนนะ”โจวเหวินออกจากภูเขาฉีซือไปแล้วกลับไปที่มหาลัย

ถึงแม้ว่าจักรพรรดินีจะยังรู้สึกตะงิดๆใจอยู่นิดหน่อย แต่นางเองก็ยังหาไม่เจอว่ามันผิดพลาดตรงไหน

โจวเหวินออกจากภูเขาฉีซือ จากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่มาก ถึงแม้ว่าการเดินทางไปยังโลกต่างมิติครั้งนี้ของเขาจะเฉียดเป็นเฉียดตายอยู่หลายครั้ง แต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้กลับออกมามือเปล่า ตอนนี้เขามีราชินีเหมันต์(สาวหิมะ) อยู่ในกำมือและอีกไม่นาน เขาก็จะได้กระดิ่งนภามาด้วยเหมือนกัน

แต่ที่โจวเหวินตกใจก็คือ สาวหิมะนั้นดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผลจากการจำกัดพลังของโลกในห้วงมิติแห่งความว่างเปล่าเลยแม้แต่น้อย

จนถึงตอนนี้สาวหิมะก็ยังไม่ออกมาจากปราสาทน้ำแข็งดูเหมือนเธอกำลังหาทางหนีออกมาจากห้วงมิติอยู่ แต่แม้แต่ระฆังนภายังใช้ไม่ได้ โอกาสที่เธอจะหนีออกมาได้ก็แทบจะเป็น0 โจวเหวินเองไม่ต้องห่วงอะไรมาก

ก่อนที่จะถึงมหาลัยโจวเหวินได้รับข้อความจำนวนมากจากทั้งหลี่ซวน หวางลู่ แม้แต่ฉางหยูฉีก็ด้วย ตอนที่โทรศัพท์เขากลับมามีสัญญาณ

โจวเหวินต้องข้อความกลับไปบ้างแล้วพบว่าตอนที่เขาไม่อยู่นั้นเกิดเรื่องหลายๆอย่างขึ้นเหมือนกัน แต่ที่สำคัญมากที่สุดนั้น ตอนนี้ในตารางจัดอันดับ มีผู้พิทักษ์อีกตัวปรากฏกายขึ้นมาแล้ว ที่น่าตกใจมากกว่านั้น ผู้พิทักษ์ตัวนั้นมีรูปร่างและชื่อของมันคือเทพบุพผาอีกตั่งหาก

“ดูเหมือนเจียงหยานเองจะเริ่มเคลื่อนไหวแล้วซินะ”โจวเหวินคิดกับตัวเอง

แต่ถึงอย่างนั้นอันดับของเทพบุพผาเองก็ยังสู้กับผู้พิทักษ์อีก2ตัวที่อยู่นำหน้าไม่ได้ เพราะยังไงตอนนี้มันยังไม่มีการประลองระหว่างผู้พิทักษ์เกิดขึ้นเลย

แต่โจวเหวินเองก็รู้ดีว่าจริงๆแล้วการประลองระหว่างผู้พิทักษ์นั้น มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะยังไง ไม่ช้าก็เร็วสงครามก็จะปะทุขึ้นอยู่ดี

ในช่วงท่านมานั้นโจวเหวินเองก็อยากจะเข้าใจอะไรหลายๆอย่างเหมือนกัน ผู้พิทักษ์ส่งมาที่โลกเพื่อเป็นตัวแทนของเผ่าพันธ์จากต่างมิติ เข้าห่ำหั่นกันเพื่อแย่งชิงอำนาจในการควบคุมโลก พวกมันไม่ได้อยากมาเพื่อทำลายโลกนี้ทิ้ง และอื่นๆอีกมากมายที่ยังคงเป็นปริศนาในลูกบาศนั้น

โจวเหวินตอนนี้เริ่มรู้สึกแล้วว่าการปะทะกันในลูกบาศนั้นแท้จริงแล้วมันเป็นของผู้พิทักษ์หาใช่สัตว์อสูรไม่

“น่าเสียดายที่ฉันยังไม่เป็นระดับเร้นลับ ฉันยังเข้าร่วมการประลองไม่ได้ ถ้าฉันอยากจะฆ่าพวกผู้พิทักษ์คงต้องไปตามหาแล้วฆ่าในชีวิตจริงเอาเอง”โจวเหวินคิดในใจ

“กลับรึยัง”ข้อความเด้งขึ้นมา คนที่ส่งมานั้นคือหยาเอ๋อ ที่น่าจะเห็นว่าโจวเหวินกำลังออนไลน์อยู่ เลยรู้ได้ว่าโจวเหวินกำลังกลับมาแล้ว

โจวเหวินรีบตอบข้อความ “กำลังจะกลับแต่ยังไม่ถึงเมืองเลยเดี๋ยวจะไปรับเดี๋ยวนี้ละ”

“หนูรออยู่นะ”หยาเอ๋อตอบ

โจวเหวินเดินทางกลับไปที่คฤหาสต์ตระกูลอันก่อน เขาอยากจะไปรับตัวของหยาเอ๋อกลับก่อน

แต่ตอนที่เขาเดินอยู่นั้นเอง จู่ๆโทรศัพท์ปริศนาของเขาก็สั่นขึ้นมา โจวเหวินตกใจนึกว่ามีพื้นที่ต่างมิติใหม่ปรากฏขึ้นมาในแถบนี้ แต่ตอนที่เขาเอาโทรศัพท์ออกมาดู ปรากฏว่าต้นไม้แห่งความตายตอนนี้ผลของมันได้สุกงอมแล้ว

“เสี่ยจิวหวงได้ที่แล้วเหรอ”โจวเหวินคาดหวังกับผลไม้ของเสี่ยจิวหวงมาก

ยังไงเสี่ยจิวหวงตอนที่ตายก็กลายเป็นระดับเร้นลับไปแล้วหลังจากที่กลืนกินและรวมพลังและวิญญาณชีวิตทั้ง9เข้าด้วยกัน เป็นวิธีการที่คนธรรมดาไม่อาจทำได้แน่นอน

เสี่ยจิวหวงเองก็มีสกิลหลากหลายมมากๆ ถ้าเกิดว่าทุกอย่างนั้นถูกผสานกันกลายเป็นสัตว์อสูรตัวเดียวละก็ พลังของมันคงต้องสุดยอดแน่ๆ

กุญแจที่สำคัญจริงๆคือ สัตว์อสูรทุกตัวที่เกิดจากต้นไม้แห่งความตายนั้น มีความโดดเด่นที่ต่างกันทุกตัว โจวเหวินเองก็รู้สึกได้เหมือนกันว่าต้นไม้แห่งความตายคงไม่ทำให้เขาผิดหวังแน่ๆรอบนี้ เขาเลยเดินตรงเข้าไปที่ผลไม้บนต้นแห่งความตายทันที