I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 947

I บทที่ 947 เดินตรงไม่ได้

“โค้ชนี้สมกับเป็นโค้ชจริงๆเลยครับ โค้ชฆ่าไปเยอะเลยเหรอครับ ช่วยสอนวิธีฆ่าผู้พิทักษ์หน่อยได้ไหมครับ?”เฟิงชิวเยี่ยนพูดด้วยความประทับใจ

“เห้ยๆ นี้เราจะคุยกันดีๆแบบไม่อวยกันหน่อยจะได้ไหมเนี่ย”หลี่ซวนพูดไม่ถูก

ทั้ง4คนเดินทางไปพร้อมกัน โจวเหวินเองจริงๆแล้วเคยเดินทางมาทางนี้แล้ว แต่ตอนที่เขาผ่านมาในครั้งนี้ ทุกๆอย่างดูเปลี่ยนไปจากครั้งที่แล้วที่เขาผ่านมา

ไม่ใช่แค่ถนนหลายๆสายถูกทำลาย แต่หลังจากที่ออกจากเมืองมาแล้ว โอกาสในการเจอเข้ากับสิ่งมีชีวิตหลุดจองจำนั้นมีมากขึ้นมาก สิ่งมีชีวิตหลุดจองจำหลายๆตัวนั้นเป็นแค่ระดับตำนานแต่ที่พวกมันสามารถหลุดจองจำออกมาได้ ไม่ได้แปลว่ามันแข็งแกร่ง แต่เป็นเพราะว่าเขตพื้นที่ต่างมิติในแถบนี้นั้นมันอ่อนกำลังลงมากแล้ว

ยิ่งออกมาห่างไกลจากตัวเมืองมากเท่าไร พืชพันธ์และต้นไม้ต่างๆนานาพันธ์เติบโตขึ้นมาอย่างหนาแน่น สิ่งแวดล้อมและระบบนิเวศที่เคยถูกทำลายโดยมนุษย์ตอนนี้ไม่เพียงแต่จะฟื้นคืนกลับมา แต่มันยังเพิ่มพูลขึ้นอย่างมหาศาลอีกด้วย ต้นไม้ที่เคยเติบโต เริ่มกลายพันธ์ ถึงมันจะยังไม่มีสติปัญญาพอจะกลายมาเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติ แต่ขนาดของมันก็สูงใหญ่ขึ้นอย่างมาก

ต้นไม้ยักษ์สูงหลาย10เมตร ดอกไม้ที่บานกว้างมากกว่า1เมตรนั้นตอนนี้ถือว่าเป็นเรื่องปรกติแล้ว ถนนหลายๆสายยังถูกต้นไม้บดบังจนจมกองรากไม้ไปหมด

ยิ่งกว่านั้น พื้นที่ต่างมิติใหม่ๆยังเกิดขึ้นมาอย่างต่อเนื่องด้วย บางครั้งที่ๆเคยมาก่อนหน้านี้ไม่เป็นไร พอมาอีกทีมันอาจจะกลายเป็นพื้นที่ต่างมิติไปแล้วก็ได้

“หลี่ซวน นายทำอะไรหน่ะ”โจวเหวินมองหลี่ซวนแล้วจู่ๆก็ทำสีหน้าแปลกๆ

“อะไร ฉันทำอะไร”หลี่ซวนมองหน้าโจวเหวินกลับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ก็ไม่มีอะไรหรอก ทำไมนายถึงเดินไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนั้นละ”โจวเหวินมองหลี่ซวนแล้วพูด

“เดินอะไรวะ ฉันก็เดินปรกตินี้”หลี่ซวนพูดแล้วก้าวเดินต่อไป แต่ทันทีที่เขาก้าว สีหน้าของหลี่ซวนก็เปลี่ยนทันที เพราะว่าเขาตั้งใจที่จะเดินไปตรงๆ แต่กลับกลายเป็นว่าก้าวที่ก้าวไปนั้นมันเบี้ยวไปเฉียงๆและไปชนกับโจวเหวิน

“บ้าหน่ะ ฉันไม่ได้เป็นอัลไซเมอร์นะที่จะเดินตรงไม่ได้หน่ะ…”หลี่ซวนก้าวเดินต่อไปอีกหลายก้าว แต่ทุกๆก้าวที่เขาเดินนั้นมันเบี้ยวหมดเลย ไม่ซ้ายก็ขวาไม่มีการเดินตรงซักก้าว

“บ้าเอ้ย เกิดบ้าอะไรขึ้นอีกวะเนี่ย พวกนายลองเดินดูดิบางทีอาจจะเดินเบี้ยวด้วยก็ได้…”หลี่ซวนไม่เชื่อในเรื่องคำสาปหรือสิ่งที่เกิดขึ้น เขาเชื่อว่าบางทีมันอาจจะเป็นกันทุกคนก็ได้

เฟิงชิวเยี่ยนกับโจวเหวินก็ลองเดินดูหลายก้าวแต่ก็พบว่าทุกคนเดินตรง ไม่มีใครเดินเบี้ยว

“ก็ไม่มีปัญหาอะไรนี้”โจวเหวินพูด

“ไม่ใช่อะ ฉันไม่เชื่อ”หลี่ซวนมองโจวเหวินกับเฟิงชิวเยี่ยนที่ดูไม่เป็นไรเลย ก่อนที่เขาจะลองดูอีกหลายก้าวหลี่ซวนพยายามจะควบคุมการเดินของตัวเองให้ได้ เขาลองใช้ทั้งลมปราณทั้งสกิลแล้วแต่เขาก็ยังเดินเฉียงเดินตรงไม่ได้เลย

“หัวหน้าอย่าล้อกันเล่นซิครับ เรากำลังรีบอยู่นะ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด

หลี่ซวนร้องออกมา “นี้ฉันกำลังทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย ทำไมเดินตรงไม่ได้”

“แต่พวกเราปรกติดีเลยนะ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด ก่อนจะเดินหน้าถอยหลัง ทุกก้าวเดินตรงได้ตามใจต้องการ

หลี่ซวนมองเฟิงชิวเยี่ยนแล้วทันใดนั้นเขาก็สังเกตุเห็นอะไรบางอย่างแล้วพูดออกมาเสียงดัง “เดี๋ยวก่อน ชิวเยี่ยน นายอย่าพึ่งเดินตรงนะ นายลองเดินเฉียงซิ”

“เดินเฉียงเหรอ แค่นี้เอง สบายมาก”เฟิงชิวเยี่ยนพูดแล้วเดินเฉียงไปข้างหน้า

แต่ก้าวที่ก้าวออกไปนั้นกลัวตรงแด่วไปข้างหน้าแบบ ตรงเหมือนเอาไม้บรรทัดมาทาบแล้วเดินยังไงอย่างงั้น

“เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย” เฟิงชิวเยี่ยนเองก็งงเหมือนกัน เขาลองรวบรวมลมปราณแล้วเดินต่อไปอีกหลายก้าว แต่ผลที่ออกมาก็เหมือนเดิม ไม่ว่าเขาจะพยายามก้าวเดินเฉียงขนาดไหนแต่เขาก็เดินไปได้แค่ทางตรงเท่านั้น

“ฉันว่าที่นี้มันต้องมีอะไรผิดปรกติซักอย่างแล้วละ”หลี่ซวนพูด

ทั้งคู่มองที่โจวเหวินพร้อมๆกัน คนนึงเดินได้แค่ทางเฉียง อีกคนเดินได้แค่ทางตรง ตอนนี้พวกเขาเริ่มอยากรู้แล้วว่าโจวเหวินจะโดนอะไร

โจวเหวินลองเดินดู แต่เขาสามารถเดินได้ทั้งทางตรงและทางเฉียง แต่ทันทีที่เขาพยายามจะก้าวถอยหลัง เขากลับพบว่าตัวเองไม่สามารถก้าวถอยหลังได้เลย

“ลองดูแผนที่ซิ ที่นี้มันอะไรกันเนี่ย”โจวเหวินเริ่มสังเกตเห็นปัญหาและเริ่มจริงจังกับมันมากขึ้น

หลี่ซวนเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูแผนที่ แผนที่ในโทรศัพท์ของเขานั้นมีแผนที่เก่าอยู่ ในแผนที่นั้นจะไม่มีพวกถนนหนทางบอก แต่จะบอกถึงสถานที่โบราณต่างๆในนั้น

“ดูเหมือนแถวๆนี้จะไม่มีสถานที่อะไรเป็นพิเศษนะ เป็นแค่เขตภูเขาปรกติไม่เห็นมีอะไรพิเศษนะ หรือว่ามันจะเป็นพื้นที่ต่างมิติที่ไม่มีใครรู้จักผุดขึ้นมาตรงนี้กัน หรือว่ามีสิ่งมีชีวิตต่างมิติคอยเล่นงานเราอยู่”หลี่ซวนมองแผนที่แล้วแต่ก็ยังไม่เจอปัญหาอะไรเลย

โจวเหวินลองเปลี่ยนวิญญาณชีวิตดูแล้วลองเดินดู ปรากฏว่าเขาสามารถเดินถอยหลังแล้วเดินเฉียงได้แล้ว

“ทำไมเดินถอยหลังได้แล้วละ”หลี่ซวนถามโจวเหวินอย่างสงสัยก่อนจะเดินอีกรอบแต่ก็ยังเดินเฉียงอยู่ดี

“ฉันมีความสามารถในการต้านทานคำสาปพื้นที่ต่างมิติหน่ะ ดูเหมือนว่าที่นี้มันจะมีคำสาปอยู่แต่ฉันไม่รู้หรอกนะว่ามันเริ่มต้นตรงไหน”โจวเหวินมองไปรอบๆแล้วเห็นลำธารกับภูเขา วิวที่นี้สวยใช้ได้แถมไม่มีสิ่งมีชีวิตต่างมิติเลยด้วย

“ในเมื่อที่นี้เป็นพื้นที่ต่างมิติงั้นก็ไปต่อกันเถอะ ยังไงเราก็ไปตรงๆไม่ได้อยู่แล้ว เพราะงั้นคงไม่มีปัญหาอะไรเท่าไรหรอก”หลี่ซวนพูด

ยังไงเขาก็ไม่มีปัญหาเรื่องกำลังกายกับอาหารอยู่แล้ว เพราะงั้นการเดินทางเสียเวลาเพิ่มนั้นไม่ใช่อุปสรรคสำหรับเขา

“แล้วนายละเอาไง”โจวเหวินถามเฟิงชิวเยี่ยน

“ไม่น่ามีผลเท่าไรครับ”เฟิงชิวเยี่ยนพูด

“โอเคถ้างั้นเราไปต่อเลยนะ”โจวเหวินพูดก่อนที่จะอัญเชิญค้างงคาวเงาพิษออกมาบินสำรวจรอบๆ แต่ถึงอย่างนั้น พอค้างคาวเงาพิษถูกอัญเชิญออกมา มันกลับทิ้งดิ่งลงพื้นบินไม่ขึ้นไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน

“มีคำสาปห้ามบินอยู่ด้วยแหะ”หลี่ซวนพูดด้วยความตกใจ

โจวเหวินเก็บค้างคาวกลับมา แล้วอัญเชิญชุดเกราะเทพออกมา แล้วให้มันเดินสำรวจไปเรื่อยๆ

ซึ่งการเดินของชุดเกราะเทพเองก็เดินได้แค่ทางตรงเหมือนกันเดินเฉียงหรือเดินถอยหลังไม่ได้

ชุดเกราะเทพนั้นเดินตรงไปเรื่อยๆ โจวเหวินกับคนอื่นก็เดินตามไปเรื่อยๆ เฟิงชิวเยี่ยนกับโจวเหวินยังไม่เท่าไร แต่หลี่ซวนที่เดินได้แค่ทางเฉียงนั้นเดินแปลกๆมากๆ

หลังจากที่พวกเขาเดินไปได้ซักพัก พวกเขาก็ไม่เจอสิ่งมีชีวิตต่างมิติเลยซักตัว ชุดเกราะนั้นเดินตรงไปถึงตรงแม่น้ำและกำลังจะข้ามแม่น้ำแล้ว

เพราะว่าพวกเขาบินไม่ได้ทำให้พวกเขาต้องเดินข้ามแม่น้ำกันไป โจวเหวินเองก็กลัวสิ่งที่อยู่ใต้น้ำอยู่เหมือนกัน เขาเลยให้ชุดเกาะเดินตรงไปก่อนเพื่อดูลาดราว

น้ำในแม่น้ำนั้นไม่ได้ลึก ลึกสุดแค่เอว และซึ่งก็สามารถข้ามได้อย่างไม่มีปัญหาอะไร แต่ปัญหามันเกิดขึ้นหลังจากที่ขึ้นไปยังอีกฟากแล้ว เพราะจู่ๆก็มีเสียงระเบิดดังตู้มเกิดขึ้น!!