I Just Want To Play Games Quietly ฉันก็แค่อยากเล่นเกมเงียบๆเท่านั้นเอง - ตอนที่ 961

I ตอนที่ 961

“ ทำไมถึงยังอยู่ที่นี่? จะทำอย่างไรถ้าลูกฉันโดยทำร้าย โชคดีที่ผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังได้ฆ่าจ้าวแห่งปูยักษ์ไปแล้ว ไม่เช่นนั้นพวกเขาคงต้องรีบหนีเข้าไปในเมือง คิดซิว่านายจะอธิบายกับภรรยาของนายอย่างไรเมื่อกลับไป “ ชายวัยกลางคน คนก่อนนั้นได้พบกับโจวเหวินอีกครั้ง นี่นับเขาเป็นครั้งที่สองแล้ว

“เอาละ ๆ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” โจวเหวินรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าอีกฝ่ายพูดเพราะเป็นห่วงเด็ก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ตอบโต้อะไร

“ พาเด็ก ๆ ไปหลบที่บ้าน เด็ก ๆ เหล่านี้คืออนาคตของเรา” คนวัยกลางคนยังไม่ลืมที่จะกล่าวประโยคดังกล่าวทิ้งท้ายก่อนจะเดินจากไป

โจวเหวินอุ้มเด็กไปทางประตูเมืองอีกทาง เขาต้องการแวะไปที่แนวปะการังเทพเจ้าเพื่อดูมัน วันนี้ดูเหมือนจะโชคดี เขามีลางสังหรณ์ว่าอาจจะได้พบรูปแบบของมือเล็ก ๆ นั่น

แนวปะการังเทพเจ้ามีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าแนวปะการังราชามังกร โดยคนในพื้นที่ เมื่อใดก็ตามที่กระแสน้ำลดลง ผู้คนจะเห็นแนวปะการังรูปมังกรได้อย่างชัดเจนเหนือผิวน้ำทะเล รูปร่างของมันราวกับมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่แหวกว่ายอยู่กลางท้องทะเล

ตำนานเล่าว่าแนวปะการังอันนี้เดิมเป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์เนื่องจากสวรรค์และโลกมีข้อพันธะ นั่นจึงทำให้มังกรทะเลไม่สามารถขึ้นฝั่งได้ อย่างไรก็ตาม ลูกของมังกรศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดหลังจากนั้นไม่นานก็ได้ถูกชาวประมงตก

เพื่อช่วยลูกของตน มังกรศักดิ์สิทธิ์ไม่สนใจข้อพันธะของสวรรค์และโลก มันรีบวิ่งไปที่ชายฝั่งและตะครุบลูกของมัน แต่ด้วยการละเมิดข้อห้าม นั่นจึงทำให้มันไม่ได้กลับสู่ทะเลและกลายเป็นหินไปตลอดกาลจนกระทั่งมาถึงทุกวันนี้

เดิมนี้เป็นเรื่องราวปรัมปรา ต่อมาหลังจากพายุมิติพื้นที่ใกล้แนวปะการัง ที่นี่ก็ได้กลายเป็นพื้นที่มิติ มีสิ่งมีชีวิตต่างมิติที่น่ากลัวมากมายปรากฏตัวขึ้นแถวนี้

จนถึงขณะนี้ยังไม่มีใครไปถึงแนวปะการัง และไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าแนวปะการังนี้ได้รับการสร้างขึ้นใหม่เป็นมังกรศักดิ์สิทธิ์จริงหรือไม่

ตอนนี้ไม่สามารถมองเห็นแนวปะการังได้จากริมทะเลอีกต่อไป ในน้ำตื้นมีทหารกุ้งและนายพลปูจำนวนมาก พวกมันทั้งหมดที่ว่ามามีพลังอยู่ในระดับนักรบ ว่ากันว่าส่วนที่ลึกลงไปของแนวปะการังมีเทพทะเล และเต่าจอมทัพตามตำนานอาศัยอยู่ พวกมันน่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตต่างมิติทรงพลังระดับสวรรค์ประทาน

แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าลงไปในทะเลลึก ดังนั้นจึงไม่เคยมีใครรู้ความจริงของตำนานเหล่านี้

มีไม่กี่คนที่กล้าเข้าไปในแนวปะการังเทพเจ้าในเมืองกุ้ยไห่ เมื่อโจวเหวินมาที่นี่เขาย่อมไม่พบใครเลย

ก่อนที่จะมา โจวเหวินได้ลองติดต่อลี่ซวน แต่โทรศัพท์มือถือของเขาไม่สามารถใช้งานได้ อาจเพราะว่าเขาอยู่ในเขตมิติ

“เด็กน้อย ทำไมถึงไม่ยอมกลับไปกัน มากับเด็กอ่อนแบบนี้ คิดจะทำอะไรกันแน่?” ทันทีที่โจวเหวินมาถึงบริเวณรอบนอกของสนามมิติปะการังเทพเจ้า เขาก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยก่อนที่จะเข้าไปด้านใน

พอมองไปรอบ ๆ ก็เห็นชายวัยกลางคนอยู่ตรงนั้นตอนไหนก็ไม่รู้

“บังเอิญเหลือเกินนะ แล้วทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้ พี่ชาย” โจวเหวินยิ้มและถามคนวัยกลางคน

“การที่ปูขึ้นฝั่งครั้งนี้อาจเกี่ยวข้องกับแนวปะการังเทพเจ้า ฉันเลยมาตรวจสอบ ฉันก็เตือนไปแล้วแท้ ๆ ว่ามันอันตราย ทำไมถึงยังเอาลูกของนายมาในที่แบบนี้อีก ” คนวัยกลางคนกล่าว

“นี่น้องสาวของฉัน” โจวเหวินอธิบาย

“ถ้าอย่างนั้นก็ยิ่งไม่ควรพาเธอไปในสถานที่อันตรายเช่นนี้ แม่ของนายคงอายุมากแล้ว ต้องใช้ความพยายามและความเสี่ยงอย่างมากในการให้กำเนิดลูกสาวอีกครั้ง จะทำอะไรก็คิดให้ดี ๆ “ ชายวัยกลางคนพยายามเตือนโจวเหวิน

โจวเหวินพยายามอธิบายอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงมังกรคำรามมาจากทะเล ทั้งสองหันไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัวและมองไปที่ต้นทางของเสียงคำราม ทิศทางดังกล่าวตรงกับทิศทางของแนวปะการังเทพเจ้าพอดิบพอดี

อาจเป็นเพราะพวกเขายังคงอยู่ในพื้นที่นอกเขตมิติ ดังนั้นจึงมองเหตุการณ์ภายในไม่ชัดเจนนัก คงมีแต่ต้องเดินเข้าไปเท่านั้นถึงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“อย่าเสี่ยงเลย รีบพาเด็กคนนั้นกลับไปซะ นี่ไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะ!” ลุงวัยกลางคนบอกกับโจวเหวิน ก่อนที่เขาจะวิ่งไปยังแนวปะการังเทพเจ้า

“ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน ตอนนี้ผมว่าอย่าเข้าไปดีกว่านะ” โจวเหวินเตือนด้วยความกรุณา

“งานของฉันคือการตรวจสอบช่องมิติใกล้เคียง หากมีอันตรายฉันต้องเตือนล่วงหน้า อีกเดี๋ยวฉันก็ออกมาแล้ว ยังไงฉันก็ต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่” ลุงวัยกลางคนรีบเข้าไปในช่องมิติ

เดิมทีโจวเหวินไม่ได้วางแผนที่จะเข้าไป ดังนั้นเขาจึงมองหาจากข้างนอก แต่เมื่อเห็นสถานการณ์ของชายคนนั้น เขาจึงตัดสินใจเข้าไปดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

ในยุคนี้มีคนจำนวนไม่น้อยที่เต็มใจสนใจคนอื่น โจวเหวินไม่เต็มใจที่จะทิ้งคนแบบนี้ได้ลงคอ

เขาจับมือหยาเอ๋อแล้วเดินเข้าไปในหมอกหนาที่ดูยังไงก็คงจะไม่จางลงไปง่าย ๆ แต่เมื่อโจวเหวินเดินเข้ามาเขาก็เห็นชายหาดสีทองที่มีแสงแดดจ้าและสายลมอ่อน ๆ

ตอนนี้ชายวัยกลางคนที่เข้ามาก่อนนั้นยืนอยู่บนชายหาดจ้องมองไปยังทิศทางของทะเลอย่างว่างเปล่า

โจวเหวินตามองเขาและทันใดนั้นดวงตาของเขาก็ส่องแสง ก่อนเขาจะมองเห็นมังกรศักดิ์สิทธิ์สีทองกำลังเล่นอยู่ในทะเล เกล็ดของมันราวกับหล่อขึ้นมาจากทองคำที่พากันส่องแสงลึกลับเป็นประกายภายใต้ดวงอาทิตย์

ท้ายที่สุดโจวเหวินก็ได้ที่มาของเสียง เจ้ามังกรกำลังอยู่ในช่วงวุ่นวายกับอะไรบางอย่างอยู่ เห็นดังนั้นเขาจึงรีบตอบสนองอย่างรวดเร็วด้วยการใช้ลมหายใจเต่าเพื่อหลบซ่อนตัว หวังว่าเจ้ามังกรทองคำจะยังไม่รับรู้ถึงตัวตนของเขา

ลมหายใจของมังกรทองเปรียบได้กับมังกรขาวที่โจวเหวินเห็นใต้ทะเลสาบมังกรเมื่อครั้งนู้น มันเป็นการดำรงอยู่ที่น่าสยดสยองมาก หากยังไม่รู้ความสามารถของฝ่ายตรงข้าม โจวเหวินก็ไม่เต็มใจที่จะต่อสู้กับมัน

มังกรทองดูเหมือนจะไม่ได้สนใจพวกมนุษย์เลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดีที่ได้ว่ายน้ำในมหาสมุทรเสียมากกว่า

ในที่สุดชายวัยกลางคนก็ได้สติจากความตกใจ เห็นได้ชัดว่าเขากับมังกรทองไม่ใช่ตัวตนในระดับเดียวกันอย่างแน่นอน เขาค่อย ๆ ก้าวถอยหลังและทำท่าจะออกจากสนามมิติ

ห่างออกไปไม่กี่ก้าว โจวเหวินที่จับมือของหยาเอ๋อร์สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที

โจวเหวินรีบห่างออกไปเงียบ ๆ เพื่อไม่ให้มังกรทองตกใจจนหันมาหา

โชคดีที่คุณลุงวัยกลางคนไม่ได้บู่มบ่ามทำอะไร คนคนนี้เองก็น่าจะรู้ดีว่ามังกรทองไม่ใช่อะไรที่จะต่อกรได้ง่าย ๆ ดังนั้นเขาจึงกลืนสิ่งที่เขาต้องการจะตำหนิโจวเหวินกลับไป

ทั้งสองคนได้แต่ถอยหลังกลับมาอย่างช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้

แต่ตอนนี้ใช้เวลาไม่นานนักมังกรศักดิ์สิทธิ์สีทองตัวนั้นดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง มันหันหน้าไปทางโจวเหวินและมองมาที่พวกเขาเขม็ง

ทันใดนั้นเข้ามังกรก็เปล่งแสงขึ้น จากนั้นร่างครึ่งหนึ่งของพวกมันก็ยื่นออกมาจากทะเลและจ้องมองพวกเขาอยู่อย่างนั้น

“บรรลัยแล้ว!” ในใจของลุงสั่นสะท้าน การจ้องมองของสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวเช่นนี้ เห็นที่ว่าเขาคงมีโอกาสรอดน้อยมาก

มังกรทองจ้องมองพวกเขาสักพัก จากมันนั้นก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและส่งเสียงคำรามที่น่าหวาดหวั่นออกมา

เสียงคำรามของมังกรทำให้ท้องทะเลที่เงียบสงบบ้าคลั่งอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นโจวเหวินและชายวัยกลางคนก็มองเห็นคลื่นทะเลและแถวของทหารกุ้ง ทหารปูหน้าตาประหลาดที่ถูกซัดขึ้นมาพร้อมกับคลื่น

“มาทางนี้…” ชายวัยกลางคนดึงโจวเหวินไปข้าง ๆ หันหลังกลับและพยายามที่จะออกจากสนามมิติ

แต่เมื่อมองไปรอบ ๆ พวกเขาก็ได้พบว่าแถวของทหารกุ้งและนายพลปูได้มายืนปิดทางหนีพวกเขาไว้นานแล้ว